Στο θέμα της ευρωλίστας του ΣΥΡΙΖΑ ο ΣΥΝ απαίτησε να γίνουν πρώτα αποδεκτές οι δικές του διεκδικήσεις: δηλαδή η 1η και η 3η θέση στο ευρωψηφοδέλτιο. Άφησε, τη 2η και 4η θέση σε «άλλες συνιστώσες» πράγμα που όπως καταλαβαίνει κανείς μετέτρεπε την όλη διαδικασία σε σκέτο παζάρι και άσκηση πιέσεων. Ο ΣΥΝ τελικά επέλεξε να προτείνει τη δεύτερη θέση στην ΚΟΕ προσφέροντας στη ΔΕΑ τη δεύτερη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας στις γενικές εκλογές. Μαζί με την ΚΕΔΑ, οι 4 αυτές συνιστώσες αποτελούν τη μία συσπείρωση.
Το ΔΗΚΚΙ διαφωνεί κάθετα, θέτοντας βέτο και διεκδικώντας αυτό τη 2η θέση.
Η πλειοψηφία των ανένταχτων μελών της γραμματείας μαζί με τις συνιστώσες Ξεκίνημα, ΑΚΟΑ, Οικοσοσιαλιστές, Κόκκινο και Ρόζα δηλώνουν ότι δεν τις απασχολεί το θέμα των ονομάτων αλλά κάποια κριτήρια και αξίες, όπως:
-στο ψηφοδέλτιο πρέπει να υπάρχουν (και) αγωνιστές που εκπροσωπούν κινήματα κι όχι μόνο κομματικούς μηχανισμούς
-ισορροπία ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες
-ισορροπία ανάμεσα σε μέλη συνιστωσών και «ανένταχτους»
-οι Ευρωβουλευτές έχουν υποχρέωση να εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι την συνιστώσα τους
-πρέπει (οι υποψήφιοι) να αποδεχτούν την αρχή της εναλλαγής
-οι Ευρωβουλευτές οφείλουν να καταθέτουν την «αποζημίωση» τους (δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα – μισθός μαζί με επιδόματα) στο κοινό ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο θα εισπράττουν ένα λογικό ποσό σαν μισθό και έξοδα.
Υπάρχουν λοιπόν στην πραγματικότητα δύο διαμετρικά αντίθετες απόψεις στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ . Η μια ασχολείται με κριτήρια και κάποιες αρχές στη λειτουργία και η άλλη ασχολείται με ένα σκέτο παζάρι.
Ποια άποψη θα επικρατήσει; Μήπως μπορεί να αποφασίσει η πλειοψηφία της γραμματείας; Η άποψη που θα καθορίσει την τελική απόφαση είναι η θέση του ΣΥΝ. Ακόμη και αν γίνουν κάποιες παραχωρήσεις σε επίπεδο κριτηρίων, αποκλείεται να υιοθετηθούν όλα τα κριτήρια αλλά ακόμα και αν αποφασισθούν κάποια κριτήρια η εφαρμογή τους είναι εντελώς αβέβαιη.
Ας προσέξουν οι σ. που «λύνουν και δένουν» στον ΣΥΡΙΖΑ. Κινδυνεύουν να αποδείξουν σε όλους ότι η γραμματεία είναι διακοσμητικό όργανο – ακόμα και αν η πλειοψηφία της δεν θέλει, τελικά δεν έχει άλλη επιλογή στην ουσία από το να αποδεχτεί τον εκβιασμό του ΣΥΝ ή κάποιας άλλης συνιστώσας που έχει την ανοχή του ΣΥΝ.
Με αυτή την έννοια γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό:
-να προχωρήσει η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μπορεί να παίρνει αποφάσεις οι οποίες να μην υπόκεινται στον εκβιασμό της μιας ή της άλλης συνιστώσας
-αυτό σημαίνει πως η «βάση» του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει λόγο, να υπάρχουν τοπικές οργανώσεις οι οποίες να μπορούν να αποφασίζουν, οι οποίες να ελέγχουν τα στελέχη της γραμματείας και τους βουλευτές
-για να γίνει αυτό και να λειτουργήσει σωστά χρειάζεται: Πρώτο να υπάρχουν ποσοστώσεις για τη συμμετοχή της κάθε συνιστώσας στα συντονιστικά όργανα έτσι ώστε καμία συνιστώσα από μόνη της να μην μπορεί να ελέγχει τον ΣΥΡΙΖΑ.
-Δεύτερο οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται με ειδικές ή ενισχυμένες πλειοψηφίες για να μην μπορεί καμία συνιστώσα να καπελώνει τις υπόλοιπες.
Αυτά τα ζητήματα έχουν γίνει πια εντελώς επιτακτικά. Η ανασυγκρότηση πρέπει να προχωρήσει όπως διεκδικεί και το 2ο κύμα.
