H Δικοινοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Συνεργασία (ΔΡΑΣυ) – Eylem, είναι ένα καινούργιο σχήμα της Αριστεράς στην Κύπρο. Αποτελεί ένα πρώτο βήμα στην προσπάθεια να χτιστεί μια νέα Αριστερά, πραγματικά ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική και διεθνιστική στην Κύπρο, που να θέσει τις βάσεις για την ενότητα των εργαζομένων στον Βορρά και το Νότο του νησιού. Είναι ένα σχήμα συνεργασίας στις γραμμές του οποίου συμμετέχουν για πρώτη φορά στην ιστορία της Κύπρου, 4 αγωνιστές από το νότο και από 2 από το βορρά, ενώ για πρώτη φορά αποτελείται από 3 γυναίκες και 3 άντρες, βάζοντας την ισότητα των δύο φύλων στην πράξη. Ταυτόχρονα, αποτελεί ένα ενωτικό σχήμα, στο οποίο συνυπάρχουν αγωνιστές από διαφορετικούς χώρους της Αριστεράς. ΄
Η Νέα Διεθνιστική Αριστερά, αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Κύπρο, συμμετέχει στην ΔΡΑΣυ, ενώ το μέλος της Μαρίνα Παγιάτσου, είναι μια εκ των υποψηφίων στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Παραθέτουμε στην συνέχεια την σχετική ανακοίνωση των συντρόφων της ΝΕΔΑ.
Ευρωεκλογές 2014: Ψηφίζουμε ΔΡΑΣυ – Eylem
ενάντια στη λιτότητα και τα Μνημόνια!
για μια Ευρώπη των κινημάτων και των λαών!
για μια ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Κύπρο
σε μια Σοσιαλιστική Ενωμένη Ευρώπη
Εμείς:
- 76.000 άνεργοι
- 40.8% ανεργία στους νέους
- 1 στους 3 νέους σκέφτεται να μεταναστεύσει
- 22% μείωση στους μισθούς
- 13.000 οικογένειες ζουν από τα κοινωνικά παντοπωλεία
- 17 δις ευρώ χρέος των τραπεζών στις πλάτες μας
- 27,57 δις ευρώ μη εξυπηρετούμενα δάνεια
- 26 εκατομμύρια άνεργοι σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση
- 120 εκατομμύρια Ευρωπαίων ζουν τον κίνδυνο της φτώχειας
Αυτοί:
- 4 δις ευρώ φυγαδεύτηκαν πριν το κούρεμα
- τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών αυξήθηκαν μέσα στο 2013
- 1 δις ευρώ ανείσπρακτοι φόροι
- 6 δις ευρώ οφειλές στην τράπεζα Κύπρου από 30 εταιρίες
- 52 εκατ. ευρώ σε μπόνους τραπεζιτών
- 10 εκατ. ευρώ δεν πλήρωσαν 32 ντιβέλοπερς στο φόρο ακινήτων
- 350 εκατ. ευρώ δάνεια μεγαλομετόχων και επιχειρήσεων διαγράφηκαν
- 1645 δισεκατομμυριούχοι στα 7 δισεκατομμύρια ανθρώπων που ζουν στη γη
- 3 τρις ευρώ συσσωρευμένος πλούτος στην Ευρώπη στα χέρια μιας ολιγάριθμης ελίτ ,που παραμένουν ανεπένδυτα στα θησαυροφυλάκια των πολυεθνικών.
Tο μεγάλο κεφάλαιο, ειδικά οι τραπεζίτες, προκάλεσαν την κρίση, αλλά θέλουν να πληρώσουν το κόστος οι φτωχοί! Σ’ αυτό στοχεύουν όλες οι πολιτικές που εφαρμόζονται.
Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Κύπρος, η Κύπρος της Τρόικας και των Μνημονίων!
Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση! Αυτός είναι ο καπιταλισμός!
Ευρώπη των λαών;
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Τρόικα και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που το ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ και η υπόλοιπη δεξιά έλεγαν ότι έπρεπε να εφαρμοστούν «πριν να είναι αργά» και τελικά εφάρμοσαν μόνο μέσα σε ένα χρόνο! Στο όνομα της σωτηρίας της οικονομίας προωθούν νομοθεσίες που φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους δίνουν φοροαπαλλαγές και κίνητρα στο μεγάλο κεφάλαιο και οδηγούν την κοινωνία στη φτωχοποίηση. Αυτή είναι η βοήθεια που θα παίρναμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τρόικα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη των Λαών, όπως θέλουν οι εμπνευστές της να μας πείσουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια συμμαχία του κεφαλαίου, που νοιάζεται για τη διάσωση και διασφάλιση των συμφερόντων των τραπεζών και των πολυεθνικών, και το μόνο που έχει να προσφέρει στους λαούς είναι λιτότητα, ανεργία, περικοπές στους μισθούς και τα επιδόματα, ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα της «ανάπτυξης».
Παρόμοιες πολιτικές εφαρμόζονται και στη βόρεια Κύπρο. Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 9.5% (επίσημα στοιχεία) οι περισσότεροι νέοι μεταναστεύουν, οι μισθοί έχουν μειωθεί πάνω από 30% και πολλές από τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας έχουν ξεπουληθεί (αερογραμμές, ρεύμα, τηλεπικοινωνίες, πανεπιστήμιο Αμμοχώστου). Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές θα συνεχίσουν ακόμη πιο έντονα με τις προσαρμογές που θα γίνουν στην οικονομία του βορρά, για την εφαρμογή του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» αφού αυτές αφορούν την αύξηση του ανταγωνισμού, την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου, τη φορολογία και γενικότερα τον οικονομικό έλεγχο της κυβέρνησης του βορρά, με στόχο να αντικατασταθεί η οικονομική εξάρτηση που έχει η τ/κ κοινότητα από την Τουρκία, με την οικονομική εξάρτηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η «δημοκρατία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης σταματάει εκεί που δεν μπορεί να επιβάλει τις πολιτικές της! Τεράστια κινήματα έχουν ξεσπάσει σε όλη την Ευρώπη, χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν, απέργησαν, διαμαρτυρήθηκαν δείχνοντας την αντίθεσή τους στις πολιτικές λιτότητας. Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ένας πόλεμος σε αυτούς που δήθεν εκπροσωπούν: χημικά στις διαδηλώσεις, αντλίες νερού, πλαστικές σφαίρες, συλλήψεις και καταστολή από την αστυνομία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διστάζει ούτε να ανατρέψει κυβερνήσεις, ούτε και να συνεργαστεί με φασιστικά κόμματα, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας για να εξασφαλίσει την κυριαρχία της.
Οι Κύπριοι εργαζόμενοι το βιώνουμε καθημερινά, τα μέτρα λιτότητας έρχονται το ένα μετά το άλλο, παρακάμπτοντας όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες, με διατάγματα, με επαναληπτικές συνεδρίες της ολομέλειας της βουλής και διαρκείς τροποποιήσεις νόμων (Κούρεμα, Συνεργατισμός, Ιδιωτικοποιήσεις) μέχρι να περάσουν.
40 χρόνια χρεοκοπίας και στο Κυπριακό
40 χρόνια διαπραγματεύσεων, από την εισβολή του ’74 και μετά, οι προτάσεις που φέρνουν οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης στο κυπριακό οδηγούν μόνο σε αδιέξοδα. Η ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση που θα βοηθούσε υποτίθεται στη λύση του κυπριακού δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Το μόνο που ενδιαφέρει την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια λύση που να «περιλαμβάνει ασφαλιστικές δικλείδες για τη διασφάλιση των μνημονιακών υποχρεώσεων και της δανειακής σύμβασης της Κύπρου».
Μόνο οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα στις δυο κοινότητες μπορούν να φέρουν πραγματική λύση στο πρόβλημα γιατί είναι οι μόνοι που έχουν κοινά συμφέροντα για να υπάρξει λύση! Συνδέοντας την πάλη για τα κοινά προβλήματα ενάντια στη λιτότητα, ενάντια στις εγγυήτριες δυνάμεις και τους στρατούς, με τον κοινό στόχο μιας ειρηνικής ζωής, ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι μαζί μπορούν να χτίσουν μια πραγματικά ενωμένη, ομοσπονδιακή, σοσιαλιστική Κύπρο με πραγματική πολιτική ισότητα ανάμεσά στους εργαζόμενους που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.
Σύμμαχοί μας σε αυτή την προσπάθεια είναι τα κινήματα και οι εργαζόμενοι της Τουρκίας και της Ελλάδας. Το 2011 τούρκοι εργαζόμενοι διαδήλωναν σε αλληλεγγύη με το τεράστιο κίνημα των τουρκοκυπρίων, υιοθετώντας, ανάμεσα σε άλλα, τα αιτήματα για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Το 2013 έλληνες εργαζόμενοι διαδήλωναν σε αλληλεγγύη με τους ελληνοκύπριους εργαζόμενους στην μάχη ενάντια στο κούρεμα και τις επιβολές της Τρόικα.
Πάλη για μια Νέα Αριστερά
Η Αριστερά που ξέρουμε, η παραδοσιακή Αριστερά, και στο νότο και στο βορρά, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων στα χρόνια που πέρασαν. Αντί να δώσουν τη μάχη με τους εργαζόμενους, υποτάχθηκαν στις επιταγές του κεφαλαίου στην οικονομία, και εμπιστεύτηκαν τις «προοδευτικές» αστικές δυνάμεις για να λύσουν το κυπριακό . Είναι εγκλωβισμένοι στη λογική της διαχείρισης, της «διαπραγμάτευσης», του «κοινωνικού διαλόγου» με τη δεξιά και την άρχουσα τάξη, ντόπια και ξένη. Αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι εδώ έχουμε έναν πόλεμο, έναν πόλεμο ταξικό όπου το κεφάλαιο επιτίθεται με όλα του τα όπλα και η εργατική τάξη βρίσκεται άοπλη να κουνά τη λευκή σημαία.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια Νέα Αριστερά. Μια Αριστερά που να εκπροσωπεί πραγματικά τα συμφέροντα των λαών, των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των ευάλωτων ομάδων, χωρίς να υποχωρεί στο μεγάλο κεφάλαιο. Που να παλεύει ενάντια στις καθημερινές επιθέσεις που δέχεται το βιοτικό μας επίπεδο, τα δικαιώματα και οι συνθήκες εργασίας και να συνδέει αυτή την πάλη με την ανάγκη της ανατροπής του καπιταλισμού. Να παλεύει ενάντια στον εθνικισμό και τον φασισμό, υπέρ της επαναπροσέγγισης και της αρμονικής συνύπαρξης ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια, με την δημιουργία ενός κοινού μετώπου ε/κ και τ/κ εργαζομένων. Να είναι δημοκρατική στο εσωτερικό της και διεθνιστική – να συντονίζει δηλαδή τη δράση της σε διεθνές επίπεδο και να παλεύει για το κτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, στην Κύπρο, νότο και βορρά, την Ευρώπη κι όλο τον κόσμο, σε στενή συνεργασία και σύμπνοια με παρόμοια κόμματα και κινήματα διεθνώς.
Ενωμένη Ευρώπη, Σοσιαλιστική
Η πάλη ενάντια στην κρίση, για μια άλλη Ευρώπη, για μια Ευρώπη των λαών, περνάει μέσα από τον συντονισμό και την κοινή πάλη των κινημάτων, των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, της νεολαίας, των ευάλωτων ομάδων, που παλεύουν:
- Για την κατάργηση των μνημονίων και των μνημονιακών νόμων, ενάντια στη λιτότητα και την εξαθλίωση.
- Για τη διαγραφή του χρέους, τόσο προς τους τραπεζίτες όσο και προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δεν το δημιουργήσαμε εμείς, δεν το πληρώνουμε!
- Για μια οικονομία που να λειτουργεί για τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από το πέρασμα της ιδιοκτησίας των τραπεζών, των μεγάλων παραγωγικών μονάδων και των μονοπωλίων και ολιγοπωλίων στην ιδιοκτησία της κοινωνίας μέσα από κοινωνικοποιήσεις/κρατικοποιήσεις και κάτω από συνθήκες κοινωνικού και εργατικού ελέγχου και διαχείρισης σε συνθήκες διαφάνειας, έτσι ώστε να γίνει δυνατός ο σχεδιασμός της οικονομίας για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.
- Για μια ενωμένη Σοσιαλιστική Ευρώπη, σε δημοκρατική, ισότιμη και εθελοντική βάση, σε αντιδιαστολή με την Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου.
Τέτοια κινήματα έχουν εμφανιστεί τον τελευταίο χρόνο και στην Κύπρο. Αυτά τα κινήματα χρειάζονται φωνές εκπροσώπησης. Χρειάζονται μια Αριστερά που να τάσσεται ανυποχώρητα με το μέρος τους, να τα ενισχύει στην οργάνωσή τους στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, και μέσα από τον συντονισμό τους, σε μαζικές κινητοποιήσεις για να μπορέσουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους.
Φωνές που δεν υποτάσσονται
Ο κυπριακός λαός, εργαζόμενοι και η νεολαία, στο νότο και στο βορρά, που είναι απογοητευμένοι από τα κόμματα και την πολιτική του κατεστημένου χρειάζονται φωνές στο ευρωκοινοβούλιο, που να μην υποτάσσονται στο διευθυντήριο των πολυεθνικών και της Μέρκελ. Χρειάζονται εκπροσώπους που να αποτελούν τη φωνή των κινημάτων, που να χρησιμοποιούν την πλατφόρμα του κοινοβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αναδείξουν τις ανάγκες, τα δικαιώματα και τους αγώνες των εργαζομένων και των κινημάτων. Που να αποκαλύπτουν τα ψέματα και τους πραγματικούς στόχους της λιτότητας που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, την αντιδημοκρατική της λειτουργία καθώς και ότι, τελικά, δεν είναι παρά ένα όργανο στα χέρια των ευρωπαϊκών πολυεθνικών ενάντια στους λαούς.
Χρειαζόμαστε εκπροσώπους που να είναι διατεθειμένοι να ζουν με μισθό που να μην ξεπερνά το μισθό ενός μέσου εργαζόμενου. Που το κίνητρο τους, με άλλα λόγια, να μην είναι η καριέρα και οι παχυλοί μισθοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά η εξυπηρέτηση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, η πάλη για μια άλλη κοινωνία.
Ψηφίζουμε ΔΡΑΣΥ
Η ΔΡΑΣΥ αποτελεί μια νέα συμβολή στην προσπάθεια να χτιστεί η Αριστερά που περιγράφουμε πιο πάνω. Είναι ένα σχήμα συνεργασίας στις γραμμές του οποίου συμμετέχουν για πρώτη φορά στην ιστορία της Κύπρου, 4 αγωνιστές από το νότο και από 2 από το βορρά, ενώ για πρώτη φορά αποτελείται από 3 γυναίκες και 3 άντρες, βάζοντας την ισότητα των δύο φύλων στην πράξη.
Αγωνιστές της Αριστεράς οι οποίοι κατανοούν, τα όρια της σημερινής «επίσημης» Αριστεράς.
Που κατανοούν ότι για να υπάρξει βιώσιμη λύση στο εθνικό πρόβλημα πρέπει να έρθουν κοντά οι λαοί σε επίπεδο «βάσης», παρά και ενάντια στις «κορυφές», για να αναζητήσουν μια δίκαιη και ειρηνική λύση ενάντια στους εθνικιστές, την ακροδεξιά και τους φασίστες.
Αγωνιστές που παλεύουν για τα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στη λιτότητα, τις περικοπές στους μισθούς και τα επιδόματα, τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, για τα δικαιώματα των ευάλωτων ομάδων.
Που αγωνίζονται έμπρακτα ενάντια στον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον νεοφασισμό και τις οργανώσεις τους, όπως το ΕΛΑΜ, τη Χρυσή Αυγή της Κύπρου.
Ακτιβιστές που αγωνίζονται για το περιβάλλον, για την ισότητα ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, χρώματος, θρησκείας, σεξουαλικής προτίμησης, για τα δικαιώματα των αναπήρων και όλων των ομάδων που είναι ευάλωτες απέναντι στο σύστημα.
Οι οποίοι, τέλος, συμφωνούν ότι χρειάζονται πολιτικές ρήξεων και ανατροπών, ενάντια στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και το κατεστημένο, και στην Κύπρο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Μαρίνα Παγιάτσου, μέλος της ΝΕας Διεθνιστικής Αριστεράς (ΝΕΔΑ) είναι υποψήφια της Δικοινοτικής Ριζοσπαστικής Αριστερής Συνεργασίας (ΔΡΑΣυ – Eylem)
Η Μαρίνα Παγιάτσου, γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1962 με καταγωγή από την Όρκα Κερύνειας και την Γιαλούσα Αμμοχώστου.
Είναι ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς (ΝΕΔΑ) και μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για μια Διεθνή Οργάνωση των Εργαζομένων (CWI) στην οποία συμμετέχει η ΝΕΔΑ, επίσης είναι ακτιβίστρια εδώ και χρόνια τόσο στην Κύπρο όσο και διεθνώς.
Συμμετέχει στην πολιτική από τα μαθητικά της χρόνια, όταν ήταν Γραμματέας της Νεολαίας Δώρου Λοϊζου, μαθητικής οργάνωσης της ΕΔΕΚ στη δεκαετία του ’70. Αποχώρησε από την ΕΔΕΚ όταν αυτή εγκατέλειψε τις αριστερές της παραδόσεις και διέγραψε τις αριστερές αντιπολιτευτικές τάσεις που αναπτύχθηκαν στις γραμμές της.
Μετά τις σπουδές της στην Ιταλία όπου σπούδασε Κοινωνιολογία, ασχολήθηκε με θέματα ένταξης ευάλωτων ομάδων όπως αναπήρων και ηλικιωμένων. Στη συνέχεια εργάστηκε για πολλά χρόνια σε προγράμματα Καταπολέμησης της Φτώχειας και Κοινωνικής Ανάπτυξης, της «Ιταλικής Συνεργασίας» στη Νικαράγουα και το Ελ Σαλβαδόρ.
Επιστρέφοντας στην Κύπρο συμμετείχε στα δικοινοτικά κινήματα για την επανένωση και για την αποστρατικοποίηση του νησιού, σε όλες τις εργατικές κινητοποιήσεις που ξέσπασαν τα τελευταία χρόνια, σε κινήματα μεταναστών και προσφύγων, σε αντιφασιστικές δράσεις.
Εργάστηκε ως λειτουργός στη Συμβουλευτική Επιτροπή Καταπολέμησης της Βίας στην Οικογένεια, στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, επίσης ως Κοινοβουλευτικός Συνεργάτης, ασχολήθηκε με την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τώρα εργάζεται στην Επιτροπή Προστασίας για τα Δικαιώματα των Νοητικά Αναπήρων Ατόμων. Μέσα από την δουλειά της προωθεί τα δικαιώματα και την ευημερία των αναπήρων ακόμη κι αν χρειαστεί να συγκρουστεί με την κρατική γραφειοκρατία.
Είναι μέλος της ΠΑΣΥΔΥ και παλεύει ενεργά για την πραγματική διασφάλιση των συμφερόντων των συναδέλφων της. Είναι μέλος του Συνδέσμου Μονογονεικών Οικογενειών και Τρίτεκνων Οικογενειών.
Εκτός από τα θέματα αναπήρων, μέσα από ερευνητική της δουλειά σε συνεργασία με Ακαδημαϊκά κέντρα της Κύπρου, με την ιδιότητά της ως κοινωνιολόγος, ασχολήθηκε με θέματα όπως τη βία στην οικογένεια, τα δικαιώματα των παιδιών, των γυναικών, των ευάλωτων ομάδων όπως και καταρτισμό προγραμμάτων για την πρόληψη μεταδιδόμενων ασθενειών ανάμεσα στους νέους. Συμμετείχε επίσης σε περιβαλλοντικές μελέτες που αφορούσαν τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες στις προστατευόμενες περιοχές της Κύπρου Νatura 2000.
Βοήθησε κι εσύ στην εκστρατεία
Αν συμφωνείς κι εσύ με τις ιδέες μας, αν θες να βοηθήσεις να ανατρέψουμε την κατάσταση που ζούμε, μπορείς να συμμετέχεις κι εσύ στην εκστρατεία. Τα ΜΜΕ παίζουν το δικό τους παιχνίδι, η δική μας δύναμη είναι στην επικοινωνία των απλών ανθρώπων μεταξύ μας!
Έλα σε επαφή, να σου δώσουμε φυλλάδια να μοιράσεις στην γειτονιά σου, και στους ανθρώπους που ξέρεις. Διέδωσε στις επαφές σου, τα άρθρα μας, στο mail σου, στο facebook, στο twitter. Βοήθησε να διαδοθούν αυτές οι απόψεις. Έλα σε επαφή μαζί μας για να συμμετέχεις στην εκστρατεία, σε μοιράσματα σε γειτονιές και εργασιακούς χώρους. Για να είναι αποτελεσματική η αντίσταση πρέπει να οργανωθούμε!
