Η απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού για την έξωση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) από το κτίριο στο Θησείο όπου στεγάζεται, ιδιοκτησίας του Υπουργείου Πολιτισμού (ΥΠΠΟ), έχει προκαλέσει μαζικές αντιδράσεις στην ελληνική κοινωνία. Το μεγάλο κύμα συμπαράστασης και υποστήριξης του ΣΕΑ από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η απόφαση του ΥΠΠΟ είναι ικανό από μόνο του να αποδείξει το πόσο λανθασμένη, εκδικητική και άδικη είναι η απόφαση της Υπουργού.
Είναι βέβαια αλήθεια ότι από τη Λ. Μενδώνη και τη συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό. Η απόφαση τους αποτελεί ωμή παραβίαση της στοιχειώδους ελευθερίας της έκφρασης καθώς και απόπειρα περιορισμού των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Τα ψέματα και οι αλήθειες πίσω από την απόφαση
Είναι σημαντικό να αναδειχθούν κάποιες πλευρές που αποδεικνύουν περίτρανα τον αντιδημοκρατικό κατήφορο αυτής της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση και όσοι τη στηρίζουν, υποστηρίζουν ότι η απόφαση του ΥΠΠΟ για έξωση του ΣΕΑ είναι σωστή και δίκαιη γιατί ο σύλλογος χρησιμοποιεί το κτίριο όπου στεγάζεται για εκδηλώσεις που δεν σχετίζονται με το αντικείμενο του.
Ο ισχυρισμός αυτός είναι εντελώς ψευδής γιατί παραγνωρίζει τις δεκάδες επιστημονικές εκδηλώσεις, συζητήσεις, συνέδρια τις οποίες έχει πραγματοποιήσει ο ΣΕΑ στο συγκεκριμένο κτίριο. Από την άλλη, είναι σαφές ότι αυτό που ενόχλησε την κυβέρνηση δεν είναι γενικά και αόριστα η μη συνετή χρήση του κτιρίου από τον ΣΕΑ αλλά μια συγκεκριμένη εκδήλωση για το ναυάγιο στην Πύλο. Βέβαια, είναι σίγουρο ότι αυτή η εκδήλωση είναι η αφορμή και ότι και άλλες εκδηλώσεις που έχουν φιλοξενηθεί στον συγκεκριμένο χώρο έχουν ενοχλήσει την κυβέρνηση.
Από πότε όμως ένας σύλλογος ή συνδικαλιστική συλλογικότητα ή ομάδα ανθρώπων χρειάζεται να πάρει άδεια από την κυβέρνηση για να φιλοξενήσει μια οποιαδήποτε εκδήλωση στον χώρο στον οποίο στεγάζεται, ακόμα και αν αυτός ανήκει σε κρατικό φορέα; Τί θα γίνεται δηλαδή; Κάθε φορά που ένας σύλλογος εργαζομένων που στεγάζεται σε κτήριο δημόσιου φορέα σε έναν φορέα, όπως συμβαίνει συχνά, θα πραγματοποιεί μια εκδήλωση που δεν είναι αρεστή στην κυβέρνηση, θα εκδιώκεται από τον χώρο; Μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι αυτού του είδους οι πρακτικές δεν είναι αντιδημοκρατικές και παραβίαση των συνδικαλιστικών ελευθεριών;
Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της είναι ότι η απόφαση της Μενδώνη για έξωση του ΣΕΑ δεν αποτελεί συνδικαλιστική δίωξη γιατί ο ΣΕΑ δεν είναι συνδικαλιστική οργάνωση. Αυτό το επιχείρημα είναι τουλάχιστον αστείο.
Είναι γνωστό πως στην Ελλάδα, μια σειρά επαγγελματικοί σύλλογοι ή ομοιοεπαγγελματικές ενώσεις λειτουργούν, για λόγους που δεν είναι της παρούσης, και ως συνδικαλιστικά όργανα. Εκφράζουν δηλαδή, εκτός από επιστημονικές απόψεις πάνω στο αντικείμενο τους, και τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα όσων συμμετέχουν σε αυτές.
Ενδεικτικά αναφέρουμε την ΕΣΗΕΑ, τον Ιατρικό Σύλλογο (ΙΣΑ), το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΕΕ), τον Δικηγορικό Σύλλογο, την Ένωση Λογιστών κλπ.
Μας λένε τα φερέφωνα της Μενδώνη ότι ο ΣΕΑ και το κτίριο του εξυπηρετούν αντί για επιστημονικούς σκοπούς, τις πολιτικές επιδιώξεις και απόψεις μιας μικρής ομάδας «αριστεριστών» γύρω από την Δέσποινα Κουτσούμπα που είναι πρόεδρος του ΣΕΑ αυτή την περίοδο. Αφενός να πούμε ότι ο ΣΕΑ είχε παρόμοια δράση και πριν η Δέσποινα Κουτσούμπα γίνει πρόεδρος του και αφετέρου αναρωτιόμαστε γιατί όλους αυτούς τους «καλοθελητές» δεν τους ενόχλησε η χρήση του ΙΣΑ από τον Πατούλη σαν παραμάγαζο στήριξης της δράσης του στην Περιφέρεια Αττικής σε όλη την περίοδο της πανδημίας;
Ο πραγματικός στόχος του Υπουργείου
Η απόφαση αυτή του ΥΠΠΟ στην πραγματικότητα ανοίγει τον δρόμο για τον περιορισμό όχι μόνο των συνδικαλιστικών αλλά και των ίδιων των επιστημονικών δράσεων τόσο του ΣΕΑ όσο και άλλων αντίστοιχων ενώσεων.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο ΣΕΑ έχει σταθεί συχνά απέναντι σε αποφάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού όπως, για παράδειγμα, το τσιμέντωμα της Ακρόπολης και η ιδιωτικοποίηση των μουσείων με βάση τις επιστημονικές του απόψεις.
Παράλληλα, δημιουργεί «προηγούμενο» για αντίστοιχες αποφάσεις σε σχέση και με άλλους συλλόγους. Τί θα συμβεί για παράδειγμα αν αύριο το τοπικό παράρτημα του ΤΕΕ σε μια περιοχή της Ελλάδας πάρει θέση ενάντια σε κάποια κεντρική επιλογή της κυβέρνησης όπως π.χ. ένα αιολικό πάρκο ή μια πλατφόρμα LNG; Η κυβέρνηση θα αναλάβει να περιορίσει τη δράση του και εμείς θα αποδεχθούμε κάτι τέτοιο σαν νομότυπο; Όχι βέβαια.
Τελικά, η απόφαση έξωσης του ΣΕΑ από το κτίριο στο Θησείο, αν περάσει, ανοίγει την όρεξη σε αυτή την κυβέρνηση (κι όχι μόνο) για τον περιορισμό όλο και περισσότερων ελευθεριών και δικαιωμάτων. Αν αυτός ο δρόμος ανοίξει, θα κανονικοποιηθεί η λογοκρισία και ο αυταρχισμός απέναντι σε όσους ενοχλούν με τα έργα και τη δράση τους. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους ακτιβιστές της Αριστεράς και των κινημάτων, αλλά αποτελεί απειλή για κάθε επιστημονική άποψη ή πτυχή δημόσιου λόγου και δράσης που δεν εξυπηρετεί τις κυβερνητικές πολιτικές και το σύστημα.
