Είναι δυνατόν εν έτη 2018 να υπάρχει οργάνωση της Αριστεράς που αποκαλείται «κομμουνιστική», που διατείνεται ότι πιστεύει στον Μαρξισμό-Λενινισμό και μάλιστα ότι κατέχει την σωστή του ερμηνεία, και που να πιστεύει στην ικανότητα του ΟΗΕ ότι μπορεί να επιλύσει την πολεμική κρίση στη Συρία, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τις έντονες διαφορές των βαλκανικών χωρών; Ναι δυστυχώς υπάρχει!! Είναι η Κομμουνιστική Κίνηση – Εργατικός Αγώνας (ΚΚ-ΕΑ)!
Αυτό αποκαλύπτεται σε ανακοίνωση που έχει εκδώσει η συγκεκριμένη οργάνωση («Ανακοίνωση της ΚΚ-ΕΑ για την επίθεση στη Συρία») μια ανακοίνωση γεμάτη αντιφάσεις και σύγχυση, εντελώς άσχετη με ότι παραδόσεις μας έχει κληρονομήσει ο Λένιν πάνω στα ζητήματα του πολέμου.
Ας γίνουμε συγκεκριμένοι παραθέτοντας κάποια αποσπάσματα από την εν λόγω ανακοίνωση.
Η ανακοίνωση καταγγέλλει:
«Η πυραυλική επίθεση εναντίον της Συρίας… δεν συνιστά μόνο παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της καταστατικής χάρτας του ΟΗΕ. Αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας καθώς κλιμακώνει έναν πόλεμο με παγκόσμιες διαστάσεις…
»Είναι πολύ πιθανό παρόμοιες επιθέσεις… να εκδηλωθούν και στο μέλλον, με ορατό κίνδυνο ο θερμός πλέον ανταγωνισμός [σ.σ.: ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας με Ρωσία] να πάρει γενικευμένες με απρόβλεπτη εξέλιξη και τραγική κατάληξη. Ένας ανοικτός παγκόσμιος πόλεμος, καθώς εμπλέκονται και αναμετρούνται οι ισχυρότερες πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη, είναι περισσότερο κοντά από ποτέ…
»Είναι φανερό πως η αιτία αυτού του πολέμου βρίσκεται στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ανατολικής Μεσογείου, της Εγγύς, και Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής…
»Βαθύτερη αιτία είναι η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση… και η οποία δεν μπορεί να ξεπεραστεί στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος παρά μόνο με μια τεράστια σε έκταση και σε βάθος καταστροφή κεφαλαίου –παγίου, μεταβλητού και υποδομών– με μια ταυτόχρονη αναδιανομή των αγορών σε όλα τα επίπεδα»
«Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο ως τελική λύση στο πρόβλημα των κρίσεων σαν την σημερινή δεν έχει άλλη πέραν του γενικευμένου πολέμου. Επειδή όμως αυτό είναι μάλλον αδύνατο –γιατί θα καταστρέψει όλο τον πλανήτη– στην πυρηνική εποχή… το πιο πιθανό είναι ότι η ανθρώπινη ιστορία έχει εισέλθει σε μια εποχή όπου ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος θα εκδηλώνεται σταδιακά και περιφερειακά με τοπικό ξεκαθάρισμα προς όφελος της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης. Μια τέτοια εκδήλωση πολέμου είναι αυτό που συμβαίνει τώρα στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας»!
Σε γενικές γραμμές αυτή είναι μια σωστή ανάλυση, παρότι κάποια σημεία είναι προς συζήτηση. Ο καπιταλισμός σε όλη την ιστορία του χαρακτηρίζεται από πολέμους, για μοίρασμα των αγορών, έλεγχο των πόρων, εκμετάλλευση των λαών, κοκ, έτσι δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος ή σημερινή φάση να χαρακτηρίζεται σαν «γενικευμένος πόλεμος» ή να αναφέρεται ότι είμαστε κοντά σε ένα πυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο. Είναι όμως σωστή η απόδοση των πολεμικών συρράξεων, όπως αυτή στη Συρία, στην κρίση που μαστίζει το καπιταλιστικό σύστημα και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Αφού λοιπόν η ΚΚ-ΕΚ κάνει μια σειρά από σωστές διαπιστώσεις, καταλήγει στην πρότασή της για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Γράφουν λοιπόν:
«Το πρόβλημα του πολέμου στην εξέλιξή του και της θέσης της Ελλάδας σ’ αυτόν είναι πολύ ευρύτερο από μια απλά καταδίκη του ιμπεριαλισμού και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που αναμετριούνται.
»Η καταδίκη αυτή…. χρειάζεται να συνοδεύεται από μια γενικότερη πολιτική πρόταση σε αντιιμπεριαλιστική- αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση που θα στηρίζεται σε ένα ισχυρό φιλειρηνικό κίνημα μέσα και έξω από τη χώρα.
»Μια τέτοια πρόταση κι ένα τέτοιο κίνημα πρέπει να επιδιώκουν την ευρύτερη συμπόρευση όλων των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στον πόλεμο με αιτήματα:
…
- «…Να εγγυηθεί ο ΟΗΕ το αμετάβλητο των συνόρων όλων των κρατών της περιοχής των Βαλκανίων, στο Αιγαίο, στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, στη Βόρειο Αφρική.
- »…Να πραγματοποιηθούν άμεσα με πρωτοβουλία του ΟΗΕ διασκέψεις των χωρών της περιοχής της Μεσογείου και των Βαλκανίων με στόχο τον τερματισμό του πολέμου, την αμοιβαία αποδοχή των συνόρων και την επίλυση των προβλημάτων στο πλαίσιο της εφαρμογής της καταστατικής χάρτας του Οργανισμού». (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Δεν πάμε καλά! Ο ΟΗΕ, θα τα κάνει όλα αυτά;
Είναι δυνατόν το δημιούργημα των Ιμπεριαλιστών ο ΟΗΕ, να δώσει λύσεις στα προβλήματα που γεννά ο ίδιος ο Ιμπεριαλισμός;
Είναι δυνατόν οι χώρες των Βαλκανίων, της Ν.Α. Μεσογείου, της Εγγύς Ανατολής, της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής να καθίσουν όλες μαζί, αδελφικά κι αγαπημένα στο ίδιο τραπέζι, μαζί με τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ελέγχουν τον ΟΗΕ, και να βρουν απαντήσεις στα προβλήματα που γεννούν τους πολέμους και τις εντάσεις που μαστίζουν την περιοχές αυτές για δεκαετίες;
Σωστά αναφέρει στην ανακοίνωσή της η ΚΚ-ΕΚ «Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο ως τελική λύση στο πρόβλημά των κρίσεων σαν την σημερινή δεν έχει άλλη πέραν του πολέμου». Πόλεμος όμως σημαίνει μεταβολή των συνόρων. Πώς γίνεται να καλείται ο ΟΗΕ «Να εγγυηθεί το αμετάβλητο των συνόρων»; Η ότι είναι δυνατό να θέσει τέρμα στους πολέμους, με αμοιβαία αποδοχή των συνόρων και να επιλύσει προβλήματα «στο πλαίσιο της εφαρμογής της καταστατικής χάρτας του Οργανισμού» όταν η ιστορία του ΟΗΕ είναι η ιστορία ενός Οργανισμού που δεν μπόρεσε να φέρει την ειρήνη ούτε… σε συνέλευση πολυκατοικίας στη βάση του κανονισμού λειτουργίας της;
Πείτε μας, σύντροφοι της ΚΚ-ΕΚ, ποιον πόλεμο σταμάτησε ο ΟΗΕ από την ίδρυση του και ποιες αποφάσεις πήρε και εφάρμοσε υπέρ των λαών και ενάντια στη θέληση των Ιμπεριαλιστών! Μήπως είναι οι αποφάσεις του για το Κυπριακό ή για το Παλαιστινιακό, για να μείνουμε εδώ στη «γειτονιά» μας; Αν ο ΟΗΕ δεν κατάφερε να φέρει ειρήνη στις δεκαετίες μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, μια εποχή στην οποία ο παγκόσμιος καπιταλισμός εμφάνιζε πρωτοφανή στην ιστορία του ανάπτυξη, πόσο μάλλον που τώρα βρίσκεται σε φάση αθεράπευτης βαθιάς κρίσης στην οποία, όπως αναγνωρίζει το ίδιο το κείμενο της ΚΚ-ΕΑ, οι ενδοϊμεπριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται;
Ο πόλεμος είναι ένα δύσκολο θέμα για την στάση των κομμουνιστών, αλλά έχουμε ένα πλούσιο οπλοστάσιο από την Μαρξιστική-Λενινιστική παράδοση για να μην χαθούμε, ας την μελετήσουμε προσεχτικά. Ναι, είμαστε ημερολογιακά σε μια άλλη εποχή αλλά οι μηχανισμοί που προκαλούν τις κρίσεις και τους πολέμους στην ιμπεριαλιστική φάση του καπιταλισμού παραμένουν αναλλοίωτοι, αν δεν έχουν γίνει πιο αποτελεσματικοί και επικίνδυνοι.
Αυτό που οφείλει η Αριστερά να χτίσει είναι την φιλία των λαών, σε ταξική και διεθνιστική βάση, κι όχι να καλεί τον ΟΗΕ να διασφαλίσει την ειρήνη. Μόνο καταγγέλλοντας την ανικανότητα του ΟΗΕ και των ιμπεριαλιστών να λύσουν προβλήματα που οι ίδιοι δημιουργούν, μπορεί να χτιστεί αυτή η φιλία – όχι καλλιεργώντας αυταπάτες στον ΟΗΕ.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ τη βασική μαρξιστική θέση ότι ακόμη και η ιμπεριαλιστική ειρήνη δεν είναι παρά μια περίοδος που προετοιμάζει τους επόμενους πολέμους.
Και ένα τελευταίο αλλά σημαντικό. Ο Λένιν είχε πει πώς
«Ο καπιταλισμός γεννά τον πόλεμο όπως το σύννεφο τη μπόρα»
Αν θέλουμε λοιπόν ο αγώνας μας να έχει αποτέλεσμα «η συμπόρευση των αντιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στον πόλεμο» πρέπει να χτιστεί πάνω σε αντικαπιταλιστική βάση και τίποτε άλλο!
