[Η Ισχυρή 100% Αντιπολίτευση δεν είναι η Διέξοδος]
Με Σοσιαλιστικό Μεταβατικό Πρόγραμμα
Θ. Μαράκης
«Η εργατική κυβέρνηση(…) πρέπει παντού να μας χρησιμεύει σαν γενικό προπαγανδιστικό σύνθημα.»
«Μια εργατική που προκύπτει από ένα κοινοβουλευτικό συνδυασμό, μπορεί επίσης να δώσει την ευκαιρία να αναζωογονηθεί το επαναστατικό εργατικό κίνημα.»
«[…]Επομένως το σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης μπορεί να εξαπολύσει επαναστατικούς αγώνες.»
(3η Διεθνής Τα Τέσσερα Πρώτα Συνέδρια Εκδόσεις ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ σελ. 396-397)
«3.[..]Το πρόγραμμα των εθνικών κομμάτων πρέπει να αιτιολογείται καθαρά και με ακρίβεια η ανάγκη του αγώνα για τις μεταβατικές διεκδικήσεις.»
«4. […] Το 4ο Συνέδριο τάσσεται επίσης αποφασιστικά εναντίον κάθε προσπάθειας να παρουσιαστεί η εισαγωγή των μεταβατικών διεκδικήσεων στο πρόγραμμα σαν οπορτουνισμός, καθώς και εναντίον κάθε προσπάθειας να περιοριστούν ή να αντικατασταθούν οι βασικοί αντικειμενικοί σκοποί από μερικές διεκδικήσεις.» ( ο. π. Σελ. 415)
«[…] Τα κομουνιστικά κόμματα δεν προτείνουν κανένα μίνιμουμ πρόγραμμα που θα χρησιμεύει στην ενίσχυση και τη βελτίωση των κλονιζόμενων θεμελίων του καπιταλισμού. [..] Στη θέση του μίνιμουμ προγράμματος των κεντριστών και των ρεφορμιστών, η Κομουνιστική Διεθνής τοποθετεί τον αγώνα για τις συγκεκριμένες διεκδικήσεις που στο σύνολό τους αμφισβητούν την αστική εξουσία.. ( ο.π. σελ 269 οι υπογρ. Δική μας).
Τα παραπάνω αποσπάσματα και αυτά που θα επακολουθήσουν στη συνέχεια του παρόντος άρθρου, επισημαίνουμε ότι τα έχουμε αντιγράψει από τις αποφάσεις του 3ου και 4ου συνεδρίου της Κομουνιστικής (3ης) Διεθνούς τα οποία πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1921-1922 όταν το επαναστατικό κύμα της περιόδου 1917 αρχές 1921 βρισκόταν σε φάση υποχώρησης στην Ευρώπη. Όπου εκτίμησαν την σταθεροποίηση της αστικής τάξης ,όπου δεν υπήρχε η δυνατότητα άμεσης επαναστατικής δράσης, όπου το άμεσο καθήκον ήταν η μαζικοποίησης των ΚΚ, η οποία περνούσε μέσα από την ενιαιομετωπική δράση της εργατικής τάξης-ενιαίο μέτωπο των ΚΚ με τη Σοσιαλδημοκρατία – για να αντιμετωπιστεί η επίθεση του κεφαλαίου, όπου αποφασίστηκε δυνατότητα (στο 4ο) της εργατικής κυβέρνησης!
Σημειώστε ότι στις θέσεις, στις αποφάσεις και στα μανιφέστα των τεσσάρων πρώτων συνεδρίων της 3ης Διεθνούς και γενικά σ’ όλη τη φιλολογία του μαρξισμού, σε κανένα σημείο δεν προβάλλεται η θέση για « 100% ισχυρή αντιπολίτευση»!! Αλλά ο Μαρξισμός δεν είναι δόγμα και τυφλοσούρτης για αυτό στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε, αν η θέση του ΚΚΕ στέκει στη σημερινή συγκυρία. Ωστόσο είμαστε βέβαιοι ότι τα παραπάνω αποσπάσματα από τις αποφάσεις του 3ου και 4ου Συνεδρίου της Διεθνούς διατηρούν και σήμερα όλη τους την αξία.
Δηλώνουμε ότι ψηφίζουμε ΚΚΕ-κριτικά- και κατά συνέπεια θέλουμε ένα ισχυρό ΚΚΕ με σημαντική επιρροή στις λαϊκές μάζες. Η διαφορά μας είναι ότι με τον τρόπο που το ΚΚΕ θέτει το ζήτημα, συνιστά ένα ακόμη στάδιο χωρίς προοπτική στα μάτια των λαϊκών μαζών και στην ουσία έρχεται να αντικαταστήσει το πάλαι ποτέ στάδιο της αντιιμπεριαλιστής-αντιμονοπωλιακής ενότητας!! Γιατί έχει απορρίψει τις μεταβατικές διεκδικήσεις, και έχει στη πράξη και στην ουσία υιοθετήσει το μίνιμουμ πρόγραμμα- τη στιγμή που ο καπιταλισμός σαπίζει-γιατί δεν προβάλει το στόχο για μια Εργατική Κυβέρνηση ΚΚΕ!!
Και αυτό έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με τη θέση της Κομουνιστικής Διεθνούς που ορίζει ότι: «Το κόμμα δεν μπορεί να πετύχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο προετοιμασίας παρά μόνο εάν το σύνολο της προπαγάνδας του αποτελεί μια σφοδρή επίθεση στην καπιταλιστική κοινωνία και εάν μέσα από την προπαγάνδα του καταφέρει να έρθει σε επαφή με τα πιο πλατιά στρώματα του λαού μιλώντας τα με γλώσσα που να πείθει ότι καθοδηγούνται από μια πρωτοπορία που αγωνίζεται πραγματικά για την εξουσία.» ( οπ. Π. ΣΕΛ.272 υπογρ. Δική μας)
Σημειώστε μάλιστα, σύντροφοι του ΚΚΕ ότι πρόσφατα ο ΓΓ στην εισαγωγική του ομιλία στην ιδρυτική συνάντηση των Κομουνιστικών Κομμάτων της «Ευρωπαϊκής Κομουνιστικής Δράσης» τόνισε και πολύ σωστά ότι: «[…] η εποχή μας είναι εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό….» (εφημ. Συντακτών 19\11\23 υπογρ. Δική μας).
Συγκεκριμένα το ΚΚΕ αναφέρει: Στο καθημερινό «Ριζοσπάστη» στη πρώτη σελίδα εντός πλαισίου και σε μόνιμη βάση έχει τη θέση-σύνθημα «100% ΛΑΙΚΉ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΌ ΚΚΕ ΔΥΝΑΤΟΣ ΛΑΟΣ» πατώντας τον κέσορα στο τετραγωνάκι εμφανίζονται οι τίτλοι από τις προεκλογικές ομιλίες του ΓΓ του ΚΚΕ, καθώς επίσης και άρθρα που καλούν για ψήφο στο ΚΚΕ, «ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΌ ΚΚΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ».
Ο Γ.Γ. του κλείνει την ομιλία του στο Σύνταγμα στις 22/6/23 με το κάλεσμα, «[…] η ελπίδα γράφεται με ΚΚΕ ισχυρό για 100% λαϊκή αντιπολίτευση για το λαό».
«Πάμε δυνατά και στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα να εκλέξουμε και τους 26 βουλευτές του Μάη και επιπλέον να κερδίσουμε και την Λέσβο.»
Επίσης σε ανακοίνωση της ΚΝΕ «Ριζοσπάστης» 27/Μάη/2023 διαβάζουμε: «10+1 λόγοι για να ψηφίσουμε ΚΚΕ στις 25 Ιούνη»
«2. Τώρα πιο δυνατό ΚΚΕ, γιατί έχει το «Know-how» να οδηγήσει σε ήττες την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ.»
«3. Τώρα πιο δυνατό ΚΚΕ, γιατί μαζί θα παλέψουμε ενάντια στην εργασιακή ζούγκλα που έχουν φτιάξει με νόμους τους η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, και το ΠΑΣΟΚ….»
«+1. ΜΟΝΟ ΚΚΕ! «Αυτοδύναμη» αντιπολίτευση για τον λαό και τη νέα γενιά.»
Ας δούμε πως λειτουργούν οι παραπάνω θέσεις στη σκέψη των λαϊκών μαζών και συγκεκριμένα στο μεγάλο ποσοστό της αποχής, όπου ήταν ο πραγματικός νικητής των εκλογών του 2023. Σκέφτεται και προβληματίζεται ο απλός ψηφοφόρος, κατ’ αρχή τι στο καλό σημαίνει: «100% ….μαχητική αντιπολίτευση-αυτό μοιάζει περισσότερο με διαφημιστικό σποτ παρά με σύνθημα κομουνιστικού κόμματος- ή το «Αυτοδύναμη» αντιπολίτευση.» Είναι δυνατό με 26 ή 27 βουλευτές ή και με 80 ακόμη και 100 να καταργήσεις τα μνημόνια που πέρασαν παρά τα εκατομμύρια των απεργών και διαδηλωτών- ιδιαίτερα του 2010-12 επί ΠΑΣΟΚ-, της ΝΔ, και του ΣΥΡΙΖΑ, να αυξήσεις τα επιδόματα ανεργίας, να κάνεις νόμο το 7ωρο, τον 13ο και 14ο μισθό (δώρο) και γενικά να επαναφέρει όλες τις κατακτήσεις που αφαίρεσαν από τους εργαζόμενους και συνταξιούχους τα κόμματα του κατεστημένου σε επίπεδο βουλής; Ασφαλώς και όχι!! Γιατί είτε είσαι «100% μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση», είτε είσαι- αυτό δεν το πολυκαταλαβαίνουμε- «Αυτοδύναμη αντιπολίτευση», όπως και νάχει το πράγμα είτε έτσι, είτε αλλιώς θα είσαι μειοψηφία απέναντι στα κόμματα του κατεστημένου! Γεγονός παραμένει ότι δεν είχαν καμία τύχη τα φιλολαϊκά και φιλεργατικά νομοσχέδια που το ΚΚΕ κατέθεσε για ψήφιση στη βουλή. Όλα απορρίφθηκαν! Το μόνο που πρόσφατα πέρασε ήταν η συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής για το έγκλημα των Τεμπών, όπου ψήφισε για λόγους εντυπώσεων και η ΝΔ, έχοντας στο πίσω μέρος του κεφαλιού της ότι διαθέτοντας την πλειοψηφία στην εξεταστική ή θα το κουκουλώσει ή θα το παραπέμψει στις βυζαντινές καλένδες!
Βέβαια μπορείτε να ισχυρισθείτε ότι: Το ισχυρό στο λαό ΚΚΕ με το «Know-how» που έχει θα ενισχύσει τον εξωκοινοβουλευτικό αγώνα και θα «οδηγήσει σε ήττες την…αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ!! Πάντως όπως και νάχει μέχρι τώρα έχει δυστυχώς συμβεί το αντίθετο!! Και αυτό γιατί η έμπειρη αστική τάξη στη χώρα μας διαθέτει το «Know-how» να οδηγεί σε ήττες τους εργαζόμενους παρά τους μεγάλους και μαχητικούς αγώνες που έχουν δώσει!!
Ωστόσο μπορείτε να προβάλετε το επιχείρημα ότι μέχρι σήμερα το ΚΚΕ δεν ήταν ισχυρό στη βουλή και στο λαό (σωστά) και γι αυτό ζητάμε από τις λαϊκές μάζες να δώσουν την ψήφο τους στο Κόμμα για να γίνει «ισχυρό» δυστυχώς μόλις λίγοι έδωσαν την ψήφο τους στο ΚΚΕ -θετικό μην το υποτιμήσουμε- η πλειοψηφία προτίμησε την αποχή!! Και αυτό το γεγονός στέλνει το μήνυμα ότι το σύνθημα της «100% μαχητικής» και ‘Αυτοδύναμης Αντιπολίτευσης» δεν πείθει γιατί δεν δίνει προοπτική. Η προοπτική βρίσκεται στο Αυτοδύναμη Εργατική Κυβέρνηση ΚΚΕ με Σοσιαλιστικό Μεταβατικό Πρόγραμμα που είναι αναγκαίο να προβάλλεται εδώ και τώρα! Και αυτό είναι σύμφωνο με τις αποφάσεις της Διεθνούς, στις οποίες οφείλει το ΚΚΕ να συμμορφώνεται. Πράγμα που απορρέει και από την προαναφερθείσα σωστή θέση του ΓΓ ότι είμαστε στην «εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό»(για την ιστορική αλήθεια «η εποχή του περάσματος στον σοσιαλισμό» ξεκινάει από το 1914 δηλαδή από τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο)!! Επίσης είναι απόλυτα σωστός ο ΓΓ του ΚΚΕ όταν τονίζει: «[..] απορρίπτουμε τη στήριξη ή συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις στα πλαίσια του καπιταλισμού…» (όπ. π. Υπογρ. Δική μας). Μια εμπειρία που μας έρχεται από το παρελθόν – βλέπε τον προδοτικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας και την χρεωκοπία των Λαϊκών Μετώπων την περίοδο του μεσοπολέμου και για να μην πάμε μακρυά τη στάση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΎΡΙΖΑ, όπου πέρασαν στο στρατόπεδο της αστικής τάξης και υπηρέτησαν πιστά τις επιδιώξεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Αλλά ας κάνουμε μια υπόθεση για να σχηματίσουμε μια σχεδόν πλήρη εικόνα πάνω στο ζήτημα, που διαπραγματεύεται το παρόν άρθρο μας. Το σύνθημα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για «Αυτοδύναμη» και «100% μαχητική αντιπολίτευση» δεν μας διευκρινίζει με πιο εκλογικό ποσοστό στο εκλογικό σώμα -δηλαδή επιρροής στις λαϊκές μάζες- και με πιο αριθμό βουλευτών θα πραγματοποιηθεί το σύνθημα!! Ωστόσο ας προχωρήσουμε την υπόθεση και ας πούμε ότι η συνεχιζόμενη από την κυβέρνηση της ΝΔ και από τις ενδεχομένως συμμαχικές κυβερνήσεις που μπορεί να προκύψουν- με τη συμμετοχή του ΠΑΣΌΚ ή του εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ -αν τελικά δεν διαλυθεί εντελώς- ή ακροδεξιών μορφωμάτων -που η διαφαινόμενη τάση είναι να ενισχυθούν- τελικά οι λαϊκές μάζες αγανακτισμένες φέρουν το ΚΚΕ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης – πράγμα δύσκολο να συμβεί όσο ευαγγελίζεται τον υπαρκτό «σοσιαλισμό» και επιμένει στο στάδιο της αντιπολίτευσης, εκτιμούμε ότι η όποια αύξηση του θα είναι οριακή-δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι αυτό θα κάνει και «ισχυρό το λαό».
Δηλαδή με άλλα λόγια ότι θα ξεσηκωθεί το κίνημα μια και δεν θα νιώθει τα νότα του καλυμμένα απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου,- η προοπτική της οποίας είναι να κλιμακωθεί λόγω του ότι όπως πολύ σωστά αναφέρει ο ΓΓ του ΚΚΕ: «[..] ο καπιταλισμός (βρίσκεται) στην πιο αντιδραστική του εποχή, δηλαδή στο ανώτατο στάδιο του. Είναι σύμφυτος ουσιαστικά με τη στασιμότητα, το μεγάλο χάσμα ανάμεσα στις παραγωγικές δυνατότητες και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, λόγω της ταξικής εκμετάλλευσης…» (οπ. π. Υπογρ. Δική μας) – επειδή απουσιάζει η προοπτική της ανόδου μιας (τονίζουμε) Αυτοδύναμης Εργατικής Κυβέρνησης.
Δεν απέχει μακριά το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου προβάλλοντας το σύνθημα για κυβερνητική εξουσία πετάχτηκε μέσα από τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του 2010-2012, από το 3% κατ’ αρχή σε ποσοστό αξιωματικής αντιπολίτευσης και στην συνέχεια σε πρώτο κόμμα. Τα της συνέχειας αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή, όπως η συγκυβέρνηση με το ακροδεξιό κόμμα το Καμένου και βέβαια η «κωλοτούμπα» τον Ιούνη του 2015- μετά το απίστευτο 61% στο δημοψήφισμα της 5 του Ιούνη- και προσχώρησή του στην υπηρεσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, με κατάληξη την εφαρμογή των μνημονίων, που έφερε την κατάρρευση του, την απογοήτευση των λαϊκών μαζών, το τεράστιο ποσοστό της αποχής και την επιστροφή μιας ακρονεοφιλελεύθερης δεξιάς, η οποία συνεχίζει για δεύτερη τετραετία να «κάθεται στο σβέρκο μας»!!
Ωστόσο, σύντροφοι του ΚΚΕ, το 61% δείχνει το που μπορεί να φτάσει ο λαός και μάλιστα κάτω από δύσκολες συνθήκες όταν πιστέψει ότι η κυβέρνησή του είναι αποφασισμένη! Βέβαια η πρωτοπόροι αγωνιστές, δεν είχαμε αυταπάτες για το που μπορούσε να πάει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Καμένου!
Αλλά ας δούμε τα μηνύματα που μας δίνουν οι εκλογές του 2023. Το πρώτο είναι το μεγάλο ποσοστό της αποχής, που έφτασε και ξεπέρασε το μισό του εκλογικού σώματος, αποκαλύπτοντας την απέχθεια των λαϊκών μαζών για τα κόμματα του κατεστημένου και ένα μεγάλο «κενό»- η νίκη της ΝΔ και το 41% έχουν αναφορά στο μισό του εκλογικού σώματος. Σημειώστε ότι η ΝΔ έπεσε σε αριθμό ψήφων και είναι βέβαιο ότι η φθορά της θα συνεχιστεί λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής της! Επίσης η οριακή αύξηση του ΠΑΣΌΚ σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει την απαρχή για επάνοδο στο πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ! Η αύξηση των σχημάτων της ακροδεξιάς παρά τα χάλια τους χρειάζεται να τη λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη μας γιατί η τάση εθνικά και διεθνώς είναι η άνοδος τους! Η άνοδος του ΚΚΕ, θετική μεν, αλλά αρκετά μικρή σε σχέση με το μεγάλο ποσοστό της αποχής, που εκφράζει το ξαναλέμε τη δυσαρέσκεια του λαού για τις πολιτικές που εφαρμόζονται. Και γιατί το σύνθημα που περιορίζεται στην έστω «100% μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση» δεν δίνει διέξοδο και προοπτική όπως έχουμε ήδη εξηγήσει.
Οι λαϊκές μάζες χρειάζονται προοπτική, αν αυτή δεν έρθει από τα Αριστερά, τότε αυτό το κενό που δείχνει η αποχή θα καλυφθεί από την Ακροδεξιά, είτε από κάποιο «Μπολσονάρο ή Μπερλουσκόνι ή Τράμπ» που θα συνενώσει τα κομμάτια της ακροδεξιάς, είτε από μια συμμαχία ΝΔ, με μια ενωμένη και ισχυρή ακροδεξιά, πράγμα που δείχνει η τάση η οποία εξελίσσεται διεθνώς και εθνικά.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες και επειδή βρισκόμαστε στην εποχή του ”περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό», το ΚΚΕ είναι ανάγκη να προβάλλει και να προπαγανδίσει το σύνθημα, για μια αυτοδύναμη εργατική κυβέρνηση ΚΚΕ, γιατί αυτό δίνει προοπτική στην αποχή και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια ισχυρή και μαχητική αντιπολίτευση. Γιατί η αποχή δεν σηματοδοτεί την απόρριψη των κοινοβουλευτικών αυταπατών από τις λαϊκές μάζες.
Γιατί μια τέτοια προοπτική θα δώσει στο εργατικό-λαϊκό κίνημα αυτοπεποίθηση και ενθουσιασμό, και θα κάνει «ισχυρό το λαό» επειδή η εμπειρία που σήμερα διαθέτει του λέει ότι: Πρέπει να πάρεις την κυβέρνηση για να μπορέσεις να εφαρμόσεις την φιλεργατική πολιτική σου και το πρόγραμμά σου. Ωστόσο για να εμπιστευτούν μάζες το ΚΚΕ και να το ψηφίσουν, θα χρειασθεί να αποστασιοποιηθεί και διαχωρίσει τη θέση από τον γραφειοκρατικό σοσιαλισμό που κατέρρευσε και δεν ανετράπη!
Μια τέτοια κυβέρνηση ο ισχυρός λαός θα την στηρίξει -όπως αποκαλύπτει το 61% του δημοψηφίσματος του Ιούνη του 2015-, με όλες του τις δυνάμεις, απέναντι στη λυσσαλέα αντίδραση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Μια τέτοια κυβέρνηση θα χρειαστεί να προχωρήσει σε άμεσα μέτρα που θα ξεδοντιάσουν άμεσα τους μηχανισμούς καταστολής της αστικής τάξης, στηριγμένη στα συνδικάτα και καλώντας τους εργαζόμενους και το λαό να προχωρήσουν σε επιτροπές στις επιχειρήσεις, τα εργοστάσια, τους Δήμους , στις γειτονιές και το στρατό. Έτσι στηριγμένη πάνω στις επιτροπές θα μπορέσει νικηφόρα να αντιμετωπίσει την αντίδραση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου αφαιρώντας τους την οικονομική και πολιτική εξουσία. Στην προσπάθεια αυτή θα χρειαστεί να καλέσει το ευρωπαϊκό εργατικό-λαϊκό κίνημα να βοηθήσει μαχητικά και να παραλύσει την αντίδραση των ιμπεριαλιστικών χωρών.
Αυτά γιατί είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα γίνει ειρηνικό πέρασμα!!
Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι οι σύντροφοι της επαναστατικής αριστεράς και όχι μόνο, διαβάζοντας το άρθρο μας θα μειδιάσουν ελαφρώς στην καλύτερη περίπτωση και θα πουν: «Καλά είναι δυνατό να πιστεύετε ότι το ΚΚΕ θα κάνει αυτά τα πράγματα;» Το ερώτημα απόλυτα δικαιολογημένο τόσο από την ιστορία του ΚΚΕ, όσο και από τη σημερινή πολιτική του! Η απάντηση είναι ότι: ανεξάρτητα από τι πιστεύουμε, στη κατάσταση που βρίσκεται το σύνολο της αριστεράς αυτή είναι η πιο ρεαλιστική άποψη! Γιατί μόνο το ΚΚΕ το πιο μαζικό κόμμα της αριστεράς έχει αυτή την δυνατότητα.
Ωστόσο θέτοντας αυτό το ερώτημα και έχοντας δικαιολογημένες εκ των πραγμάτων ενστάσεις, η συνέχεια της απάντησης είναι ότι: Η επαναστατική, ή κατά το πιο σύγχρονο αντικαπιταλιστική αριστερά, οφείλει να σοβαρευτεί και να αναλάβει τις ευθύνες της για να υπάρξει αριστερή διέξοδος στην αποχή! Το πρώτο είναι να συγκροτήσει ένα ενωτικό μέτωπο – δεν θα το πούμε ενιαίο γιατί είναι άλλο το περιεχόμενο που του δόθηκε στο 3ο και 4ο συνέδριο της Διεθνούς- των αντικαπιταλιστικών οργανώσεων, στην προοπτική μιας ομοσπονδίας και στο χτίσιμο ενός ενιαίου – με τις τάσεις του- επαναστατικού κόμματος, για να γίνει αξιόπιστη λύση στα μάτια των πρωτοπόρων εργατών και της νεολαίας, σε πρώτη φάση. Να εισπράξει το μήνυμα από τα αποτελέσματα που είχε στις πρόσφατες Δημοτικές εκλογές και βέβαια αν και αρνητικό το μήνυμα των βουλευτικών εκλογών. Όπου το μήνυμα είναι: ενότητα και κοινό μέτωπο δράσης!
Το Μέτωπο πρέπει να προβάλει το σύνθημα για: Αυτοδύναμη Εργατική Κυβέρνηση ΚΚΕ με Σοσιαλιστικό Μεταβατικό Πρόγραμμα και να δηλώσει ότι θα στηρίξει κριτικά μια τέτοια κυβέρνηση!
Διαφορετικά θα «κυνηγάμε την ουρά μας νομίζοντας ότι κάνουμε»!! Με το «όνειρο θερινής νυκτός» ότι χτίζουμε τον πυρήνα του μαζικού επαναστατικού κόμματος!!!
