Της Ειρήνης Βλαζάκη, εκπαιδευτικού δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Έχει χρόνια τώρα, που οι κυβερνήσεις πρώτα του ΠΑΣΟΚ τώρα της ΝΔ, ροκανίζουν συστηματικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Αυτοί που βρίσκονται βέβαια στο μάτι του κυκλώνα δεν είναι άλλοι από τους ωρομίσθιους, τους αναπληρωτές και φυσικά τους νεοδιόριστους συναδέλφους. Αλλά και ανάμεσα σε αυτούς υπάρχει φυσικά διαφορετική αντιμετώπιση, ανάλογα με τη σχέση εργασίας που έχουν συνάψει.
Η συνταγή παλιά και σοφή: «διαίρει και βασίλευε». Είτε με έμμεσους τρόπους (ψυχολογική πίεση, εκβιασμοί από Δντες και προϊσταμένους), είτε με άμεσους (σπάσιμο κενών, μετακινήσεις μέσα στη χρονιά από σχολείο σε σχολείο), είτε παράνομα, (καθυστέρηση δεδουλευμένων, υπερφόρτωση καθηκόντων) προσπαθούν να δημιουργήσουν καθηγητές πολλών ταχυτήτων.
Τελευταία, έχει κυκλοφορήσει ευρέως το σύστημα της απλήρωτης εργασίας. Και με αυτό δεν εννοούμε βέβαια, το «κάτι παραπάνω» που έτσι και αλλιώς, θα προσφέρει κανείς στο σχολείο εκτός ωραρίου, αλλά την τελείως απαράδεκτη και παράνομη τακτική να μην πληρώνεσαι για τις ώρες που διδάσκεις!
Υπάρχει νόμος που επιτρέπει την πρόσληψη ωρομίσθιου μέχρι 11 ώρες, από εκεί και πάνω το υπουργείο είναι υποχρεωμένο να προσλάβει αναπληρωτή (με πολύ υψηλότερες απολαβές). Επειδή με το σπάσιμο των κενών προκύπτουν συχνά 12 αντί για 11 ώρες, αναγκάζουν τους συναδέλφους να κάνουν τη μία αυτή ώρα ΔΩΡΕΑΝ!!!
Οι νέοι συνάδελφοι δέχονται τον εκβιασμό, λόγω ανεργίας, προϋπηρεσίας, αλλά και με την ελπίδα ότι δεν θα είναι μόνιμα έτσι. Και οι παλιότεροι πολλές φορές δεν ξέρουν ή και δεν μπορούν να αντιδράσουν, άλλοι πάλι δεν ενδιαφέρονται. Είναι χρέος των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών, των ΕΛΜΕ και της ΟΛΜΕ, να καταγράψουν και να καταγγείλουν αυτές τις περιπτώσεις να σταματήσουν να αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια αλλά να προχωρήσουν δυναμικά, σε πράξεις. Σε τελική ανάλυση, το ζήτημα δεν αφορά τόσο τους ωρομίσθιους για μια χρονιά αλλά το σύνολο των εκπαιδευτικών. Η εκμετάλλευση των νέων συναδέλφων είναι η κερκόπορτα του χώρου της εκπαίδευσης, το πρώτο βήμα για την παραπέρα υποβάθμιση και απαξίωση του δημόσιου σχολείου.
