Θόδωρος Μαράκης
Σε πρόσφατες δηλώσεις του στον ΑΝΤ1 ο Τσίπρας είχε το θράσος να πει ότι ο κόσμος στηρίζει (ή τουλάχιστον «κατανοεί» την πολιτική του) γι’ αυτό και δεν κατεβαίνει στους δρόμους!
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα απ’ αυτό!!
Οι δημοσκοπήσεις που ενδεικτικά αποκαλύπτουν τις τάσεις στην κοινωνία δείχνουν εντελώς το αντίθετο! Το 79% θεωρεί ότι η συμφωνία με τους δανειστές είναι κακή! Το 74% χαρακτηρίζει ασήμαντα τα αντίμετρα και πιστεύουν ότι δεν ψηφίστηκαν για να εφαρμοστούν, αλλά για επικοινωνιακούς λόγους! Η δημοτικότητα του Τσίπρα έχει πέσει στο 19%!!
Ωστόσο δεν έχουμε ανάγκη τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων για να γνωρίσουμε το μέγεθος της οργής των λαϊκών μαζών, το ζούμε καθημερινά, γιατί η κοινωνία βοά από αγανάκτηση για τις πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Οι λαϊκές μάζες θέλουν και μπορούν…
Οι λαϊκές μάζες είναι έτοιμες να βγουν στους δρόμους να αγωνιστούν αλλά δεν έχουν που να πατήσουν «για να κινήσουν τη γη» («Δως μοι πα στω και ταν γαν κινάσω» – όπως είχε πει ο Αρχιμήδης).
Οι λαϊκές μάζες καταλαβαίνουν και πολύ σωστά, ότι η Αριστερά, στην κατάσταση που βρίσκεται δεν αποτελεί το στέρεο έδαφος για να πατήσουν και ανασυνταχθούν και να περάσουν στην επίθεση! Δεν είναι ικανή να οργανώσει ούτε μια κοινή συγκέντρωση και πορεία. Να βγούνε από τα σπίτια τους και τις δουλειές τους για να πάνε σε ποια συγκέντρωση; Της Κλαθμώνος, της Ομόνοιας, του Μουσείου, του Πολυτεχνείου, της Πατησίων και Χαλκοκονδύλη;… Αιδώς Αργείοι!!!
Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι πολύ φυσικό ο λαός να μην βγαίνει στους δρόμους, γιατί έχει περισσότερο μυαλό από τις ηγεσίες της Αριστεράς, επειδή καταλαβαίνει ότι η ενότητα και η κοινή δράση είναι η πρώτη προϋπόθεση για να έχουν επιτυχία οι αγώνες του!!
Τι προοπτική δίνουν οι οργανώσεις και τα κόμματα της Αριστεράς στις λαϊκές μάζες;
… το πρόβλημα το έχει η Αριστερά
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόδωσε, σκόρπισε απογοήτευση, πέρασε στο στρατόπεδο του κεφαλαίου. Η Αριστερά είναι για διαφορετικούς λόγους ανίκανη να ενώσει στη δράση το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Το ΚΚΕ κολυμπάει στον αριστερισμό της απομόνωσής του και το μεσιανισμό της υποτιθέμενης Λαϊκής Εξουσίας. ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιπές οργανώσεις δεν μπορούν να προχωρήσουν σε ενότητα στη δράση – κύρια με ευθύνη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Το περίεργο της ιστορίας μας είναι ότι η Αριστερά πορεύεται διασπασμένη την ίδια ώρα που όλες σχεδόν οι ηγεσίες επικαλούνται την ενότητα σαν προϋπόθεση για την ανασύνταξη και δράση του εργατικού-λαϊκού κινήματος!!
Ενιαίο Μέτωπο των εργαζομένων χωρίς «επιθετικούς προσδιορισμούς»
Που βρίσκεται το πρόβλημα; Στο γεγονός ότι δεν έχουν καθόλου μα καθόλου καταλάβει το περιεχόμενο που οι κλασικοί του μαρξισμού έδιναν στο Ενιαίο Μέτωπο!!
Σαν αποτέλεσμα ο καθένας δίνει το δικό του περιεχόμενο δίνοντας του ταυτόχρονα και ένα επιθετικό προσδιορισμό: «Αντιϊμπεριαλιστικό», «αντιμονοπωλιακό», «αντικαπιταλιστικό», «αντιμνημονιακό», «δημοκρατικό», «πατριωτικό» κλπ πράγμα που δεν έχει καμία σχέση με τις παρακαταθήκες των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν κλπ και κύρια με τις αποφάσεις του 3ου και 4ου Συνεδρίου την Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Σύντροφοι διαβάστε ξανά και ξανά τα γραπτά των κλασσικών, των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Τρότσκι, Λούξεμπουρκ, Λίμπνεχτ, κλπ, όλων των μεγάλων επαναστατών στην ιστορία του εργατικού κινήματος και του Μαρξισμού: δεν θα βρήκε πουθενά τα επίθετα που έχετε ανακαλύψει!
Η ενότητα στη δράση δεν έχει «επιθετικό» προσδιορισμό όπως τους πιο πάνω – έχει μόνο ταξικό προσδιορισμό!
Επιδιώκουμε την ενότητα του κατακερματισμένου πολιτικά και οργανωτικά εργατικού-λαϊκού κινήματος ενάντια στο κεφάλαιο και της κυβερνήσεις του. Και η ενότητα δεν μπορεί να είναι εκ των προτέρων, για παράδειγμα, «αντικαπιταλιστική» και τα λοιπά επίθετα. Τέτοια επίθετα είναι εφεύρεση του Σταλινισμού, ο οποίος δημιούργησε στο κίνημα τις χειρότερες παραδόσεις όπως εκφράζονται πρώτα και κύρια από το ΚΚΕ στη χώρα μας.
Η ενότητα είναι «απλά» ενότητα ή μέτωπο στη δράση πάνω σε 1 ή 2 ή 10 ή περισσότερα αιτήματα ανάλογα με την ιστορική συγκυρία και τη φάση του κινήματος – αιτήματα στα οποία μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι αφήνοντας αυτά στα οποία διαφωνούμε κατά μέρος.
Λειψή κατανόηση
Οι επιθετικοί προσδιορισμοί όπως οι πιο πάνω υποκρύπτουν την λειψή κατανόηση του Ενιαίου Μετώπου και την αποδοχή της διαφορετικότητας. Το «αντικαπιταλιστικό» μέτωπο υποκρύπτει τον έρποντα αριστερισμό/σεκταρισμό και τα «αντιμονοπωλιακά», «αντιϊμπεριαλιστικά», «πατριωτικά» κλπ μέτωπα υποκρύπτουν τη Θεωρία των Σταδίων, την υποταγή στη μικροαστική και μεσαία αστική τάξη.
Οι επιθετικοί προσδιορισμοί οδηγούν την αριστερά σε βυζαντινολογία και διαιωνίζουν την διάσπαση. Παράδειγμα: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκανε πρόταση ενότητας σε αντικαπιταλιστική βάση και αυτό δεν επιτρέπει την ενότητα στη δράση με τη ΛΑΕ, η οποία απαντάει με αντιμνημονιακό μέτωπο. Πράγμα που μπερδεύει τις πλατιές μάζες των εργαζομένων. Αν κάνουμε συζήτηση χωρίς αυτούς τους αντι-μαρξιστικούς επιθετικούς προσδιορισμούς πάνω στα αιτήματα που συμφωνούμε! Είναι είναι πολλά! Και σήμερα θα βγούμε αρκετό έδαφος για κοινό αγώνα.
Συμφωνούμε για τη διαγραφή του χρέους; Ναι! Για την έξοδο από το ευρώ; Ναι! Για την έξοδο από την ΕΕ; Όχι όλοι! Άσ’ το αφήσουμε να πάμε παρακάτω. Για την εθνικοποίηση των τραπεζών; Ναι! Για να σκίσουμε τα μνημόνια; Ναι! Για αποκατάσταση μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων; Ναι! Για να εμποδίσουμε τους πλειστηριασμούς; Ναι! Για…, για… είναι ατέλειωτος ο κατάλογος των αιτημάτων που μπορούμε να συμφωνήσουμε!
Πάνω σ’ αυτή την βάση χρειάζεται να στήσουμε το Μέτωπο της Αριστεράς, γιατί αλλιώς κοροϊδεύουμε εαυτόν και αλλήλους και κύρια τις λαϊκές μάζες όταν μιλάμε για ενότητα.
Τι μας δίδαξε ο Οκτώβρης
Είμαστε στο 2017 η Αριστερά τιμάει την μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση. «Τιμάω» σημαίνει αντλώ διδάγματα από αυτό το έπος του εργατικού-λαϊκού κινήματος, αλλιώς, με το συμπάθιο, είμαστε για τα πανηγύρια.
Τι μας διδάσκει η συγκρότηση των Σοβιέτ; Ήταν μέτωπα ενότητας των μαζών και των στρατιωτών χωρίς κανένα τέτοιο επιθετικό προσδιορισμό! Δηλαδή δεν τα βάπτισαν ούτε αντιϊμπεριαλιστικά, ούτε αντικαπιταλιστικά, ούτε πατριωτικά κλπ!!
Το 1905 όταν εμφανίστηκαν ήταν μέτωπα συντονισμού των απεργιακών αγώνων και γενικά των αγώνων του Ρώσικου λαού ενάντια στο καθεστώς του Τσαρου.
Το Φλεβάρη του 1917 δεν ήταν σε καμία περίπτωση αντικαπιταλιστικά γιατί ήταν κάτω από την κυριαρχία των Μενσεβίκων και των Εσέρων και, σαν αποτέλεσμα, στήριζαν την αστική κυβέρνηση. Ο στόχος των ρεφορμιστών Μενσεβίκων και Εσέρων ήταν ήταν η αστικοδημοκρατική επανάσταση και καθόλου η εργατική-σοσιαλιστική των Μπολσεβίκων.
Δεν ήταν ούτε αντϊμπεριαλιαστικά γιατί στήριζαν την κυβέρνηση που επιδίωκε την συνέχιση του πολέμου, ασφαλώς ενάντια στη διάθεση των μαζών!!
Πώς πήραν αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα τα Σοβιέτ του 17;
Οι Μπολσεβίκοι δεν αρνήθηκαν την συμμετοχή τους στα Σοβιέτ, που εκφράζανε απλώς την ενότητα, πάλεψαν και κέρδισαν την πλειοψηφία των μαζών και τότε τα Σοβιέτ πήραν αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα και τότε κατέλαβαν την εξουσία και τότε ανέτρεψαν τον καπιταλισμό. Αυτό είναι το δίδαγμα από τα Σοβιέτ – αν θέλουμε να μάθουμε.
Τώρα αν το «μέτωπο» οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει να χαρακτηρίζεται αντικαπιταλιστικό, ναι μπορεί κανένα πρόβλημα. Αν το «μέτωπο» οργανώσεων της ΛΑΕ θέλει να λέγεται Αντιμνημονιακό κλπ, μπορεί κανένα πρόβλημα. Γιατί αυτά τα δύο «μέτωπα» δεν μπορούν να συνεργαστούν με βάση τον τεράστιο αριθμό των σημείων στα οποία συμφωνούν, αφήνοντας κατά μέρος αυτά στα οποία διαφωνούν;
Η ενότητα της Αριστεράς και των μαζών στη δράση όμως, είναι απλά ένα Ενιαίο Μέτωπο έτσι όπως περιγράφεται στις αποφάσεις του 3ου και 4ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ας μελετήσουν όλοι οι σύντροφοι καλά αυτές τις αποφάσεις. Ισχύουν και σήμερα στο ακέραιο!!
Σχετικά άρθρα
- Η Παρισινή Κομμούνα, ο Λένιν και ο Απρίλης του 17 – διδάγματα για το σήμερα
- Ξανά για την ανάγκη να συνεργαστεί η Αριστερά
- Κάποιες προτάσεις για την Αριστερά του μέλλοντος μας
- Ευρώπη – κρίση – Μνημόνια: Υπάρχει εναλλακτική;
- Από την Κομμούνα και τον Λένιν στο σήμερα – ξανά για το Μέτωπο το Κόμμα και το Πρόγραμμα
- Το «κόμμα», το «μέτωπο» και οι διεργασίες στις γραμμές της Αριστεράς
