Αλήθεια, πόση ασφάλεια έχει μια γυναίκα
στην σημερινή εποχή; Μήπως η ισότητα
μεταξύ των δύο φύλων είναι εικονική;
Εκατομμύρια γυναίκες, σε ολόκληρο
τον κόσμο γίνονται καθημερινά θύματα
ανδρικής βίας.
Από έρευνα που εκπόνησε η Γενική
Γραμματεία Ισότητας (ΓΓΙ) με αφορμή την
Παγκόσμια Ημέρα Καταπολέμησης της Ενδοοικογενειακής
Βίας (στις 25/11) ,προέκυψαν
κάποια συμπεράσματα σχετικά με τη
ζωή των κακοποιημένων Ελληνίδων κατά
το χρονικό διάστημα 1/1/2005 ως 31/10/
2005.
Το υλικό προέρχεται από γυναίκες-θύματα
που ζήτησαν αρωγή στα Συμβουλευτικά
κέντρα Αθήνας-Πειραιά, της Γ.Γ.Ι:
το 16% του δείγματος των γυναικών-θυμάτων
είναι μετανάστριες, παντρεμένες ή
σύντροφοι Ελλήνων. Οι περισσότερες είναι
νόμιμες, εργάζονται στη χώρα μας, ξέρουν
την ελληνική γλώσσα και σε ποιους
φορείς θα απευθυνθούν για να ζητήσουν
βοήθεια. Ακόμα το 68% των κακοποιημένων
γυναικών αυτού του δείγματος, είναι
έγγαμες. Άξιο προσοχής είναι ότι το 20,5%
είναι διαζευγμένες ή σε διάσταση. Δηλαδή
έχουν ήδη απομακρυνθεί απ’ τον δράστη
πριν προσέλθουν σε συμβουλευτικά
κέντρα. Επίσης ο μύθος, ότι η κακοποιημένη
γυναίκα είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου,
δεν επιβεβαιώνεται. Οι 3 στις 10
κακοποιημένες γυναίκες εξαιτίας ενδοοικογενειακής
βίας είναι απόφοιτες τεχνολογικών
ή πανεπιστημιακών σχολών. 1 στις
3 γυναίκες ομολογούν ότι είχαν δείγματα
βίας πριν από τον γάμο τους με τον δράστη.
Τα θύματα ομολογούν σε αναλογία 2
στις 3 ότι βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση
περισσότερο από 10 έτη.
Οι δράστες είναι πρωτίστως οι σύζυγοι(
83%) ενώ στις απλές συντροφικές σχέσεις
ένα ποσοστό της τάξης του 10% κακοποιεί
την σύζυγό του. Ακόμα η κακοποίηση
γυναικών γίνεται κι από άτομα του οικογενειακού
ή κοινωνικού περιγύρου (πατέρας,
αδερφός, παιδί κ.α.). Αν περιμένουμε
τη λύση του προβλήματος από τη κυβέρνηση…..
Ας το αφήσουμε καλύτερα….
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Αν.Παπαληγούρας
έθεσε σε διάλογο με τους κοινωνικούς
και νομικούς φορείς νομοσχέδιο που
συνέταξε το υπουργείο του. Πριν ακόμα
εμφανιστεί το νομοσχέδιο οι γυναικείες οργανώσεις
θεωρούν ότι δεν θα αντιμετωπίσει
το πρόβλημα λόγω της έλλειψης των
οικονομικών κονδυλίων, των δομών και της
έντονης αντίδρασης των ανδρών βουλευτών.
Για τα θύματα, η ενδοοικογενειακή βία
έχει καταντήσει χρόνια παθολογική περίπτωση
ρουτίνας,που την υπομένουν. Εντυπωσιακό
στην παθογένεια του φαινομένου
είναι ότι οι δράστες εμφανίζονται απτόητοι.
Το να βλέπεις το πρόβλημα είναι καλό.
Το να θέλεις να δώσεις λύση είναι καλύτερο.
Το να το πετύχεις είναι το ιδανικό. Τελικά
ποιες προτεραιότητες έχουμε;
Λαγγίδου Ναταλία
