Του Νίκου Κοκκάλη
Ο Πάτρικ Μαλχόλαντ, μέλος του «Σοσιαλιστικού Κόμματος» (αδελφή οργάνωση του «Ξ» στη Βόρεια Ιρλανδία) κατεβαίνει στις εκλογές του μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας, αυτό των εργαζομένων στον Δημόσιο Τομέα (NIPSA) διεκδικώντας τη θέση του Γενικού Γραμματέα.
Μέχρι στιγμής έχει προταθεί ως υποψήφιος από περίπου 40 πρωτοβάθμια σωματεία που ανήκουν στο NIPSA, την ώρα που απαραίτητη προϋπόθεση για να συμμετάσχει κάποιος στις εκλογές είναι να προταθεί από τουλάχιστον 10 σωματεία.
Ο Πάτρικ βρισκόταν στη θέση του Προέδρου του συνδικάτου στη διάρκεια του περασμένου χρόνου και από αυτή έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση της μεγαλύτερης απεργίας που έγινε τα τελευταία χρόνια στη χώρα (στις 13 Μαρτίου του 2015).[1] Στη Β. Ιρλανδία όμως η θέση του προέδρου των συνδικάτων όσο σημαντική και να είναι δεν έχει την ισχύ του Γενικού Γραμματέα. Το πραγματικό πόστο «εξουσίας» με άλλα λόγια είναι η θέση του Γενικού Γραμματέα, και έτσι, αν ο Πάτρικ κερδίσει τις εκλογές, αυτό θα αποτελεί πολύ σημαντική ανατροπή για τα δεδομένα του συνδικαλιστικού κινήματος στη Β. Ιρλανδία συνολικά.
Σκληρή επίθεση στο δημόσιο
Το συνδικάτο εκπροσωπεί περίπου 45.000 εργαζόμενους του (στενού) δημοσίου τομέα και βρίσκεται στο επίκεντρο του αγώνα ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, τη στιγμή που τόσο η κυβέρνηση της Β. Ιρλανδίας, όσο και αυτή της Μεγάλης Βρετανίας (η Β. Ιρλανδία αποτελεί κομμάτι της Βρετανίας σε αντίθεση με τη νότια Ιρλανδία που είναι ανεξάρτητη χώρα μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης) χτυπούν σκληρά τους εργαζόμενους του δημοσίου, μέσω μιας πολιτικής που θέτει μαζικά, δημόσιους υπαλλήλους σε καθεστώς διαθεσιμότητας. Την ίδια ώρα, ανεβαίνει το ηλικιακό όριο συνταξιοδότισης, αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές και περικόπτονται μισθοί και συντάξεις. Ο Πάτρικ, έχει μαζικά την εκτίμηση των εργαζομένων, καθώς για πάνω από 20 χρόνια βρίσκεται, σαν συνδικαλιστής, μπροστά στην οργάνωση εργατικών αγώνων.
Η επίθεση της κυβέρνησης δεν περιορίζεται στα εργατικά δικαιώματα, αλλά επεκτείνεται και στις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Τα μέτρα περιορίζουν σημαντικά το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία (κάθε απεργιακή δράση απαιτείται να έχει ψηφιστεί από τουλάχιστον το 40% των εγγεγραμμένων μελών των συνδικάτων προκειμένου να θεωρηθεί νόμιμη). Μάλιστα όλα αυτά τα αποφάσισε μια κυβέρνηση που ψηφίστηκε μόλις από το 24% του εκλογικού σώματος!
Για μια μαχητική, ανιδιοτελή ηγεσία!
Όλα τα παραπάνω προβλέπονται στη νέα νομοθεσία που ψήφισε η βουλή της Β. Ιρλανδίας και αναμένεται να μπουν σε εφαρμογή μέσα στον επόμενο χρόνο. Σημειώνουμε, για ενημέρωση των αναγνωστών του «Ξ», πως στην κυβέρνηση της Β. Ιρλανδίας συμμετέχει το Σιν Φέιν (η πολιτική πτέρυγα του ΙΡΑ) που πολλοί στην Ελλάδα επιμένουν να συγκαταλέγουν στα αριστερά ριζοσπαστικά κόμματα.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι απαραίτητο η ηγεσία του συνδικάτου των δημοσίων υπαλλήλων να είναι μαχητική και να μην υποχωρεί στις πιέσεις της κυβέρνησης. Μόνος τρόπος να αποτραπεί η βίαιη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, είναι να αντιμετωπιστεί με σκληρή και αποτελεσματική αντίσταση, με μια σειρά από καλά οργανωμένους απεργιακούς αγώνες.
Πέρα όμως από μια πραγματικά μαχητική ηγεσία, που θα παλεύει για τα μέλη του συνδικάτου και δε θα είναι αποκομμένη από αυτά (όπως συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος της πρόσφατης ιστορίας του) το NIPSA χρειάζεται πραγματικά δημοκρατική λειτουργία και διαφάνεια.
Ο Πάτρικ έχει δεσμευτεί ότι αν εκλεγεί θα κρατήσει μόνο τον τωρινό μισθό του σαν εργαζόμενος στο δημόσιο και θα δαπανήσει τη συνδικαλιστική του αποζημίωση στις εκστρατείες του συνδικάτου, αλλά και στην ενίσχυση των εργατικών αγώνων διεθνώς, παρέχοντας πάντα τα σχετικά στοιχεία στα μέλη του, ώστε να μπορούν να τα ελέγξουν.
Μέσα σε συνθήκες σκληρής λιτότητας και απανωτών επιθέσεων στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα πανευρωπαϊκά, απαιτούνται μαχητικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, με ηγεσίες που θα εκπροσωπούν πραγματικά τα μέλη τους και όχι προσωπικά συμφέροντα!
