«Γι’ αυτό και δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε την ιστορία μας. Δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε την περηφάνια και την αξιοπρέπεια αυτού του λαού. Αυτά είναι για εμάς ιερές και αδιαπραγμάτευτες αξίες. Είμαστε σάρκα από τη σάρκα του λαού. Ερχόμαστε μέσα από τις σελίδες της ιστορίας αυτού του λαού και γι’ αυτό θα τον υπηρετήσουμε μέχρι τέλους».
Αυτά έλεγε ο Α. Τσίπρα στις προγραμματικές δηλώσεις του μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη. Εννιά μήνες μετά, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική.
Η υπογραφή του 3ου Μνημονίου επικύρωσε τη συνέχιση των καταστροφικών πολιτικών λιτότητας. Όμως, ο Α. Τσίπρας στις νέες του προγραμματικές δηλώσεις [1] μιλούσε σαν να μην έχει διαβάσει αυτό που υπέγραψε με στόχο τη δημιουργία ψεύτικων εντυπώσεων ενώ, στην ουσία, τα περισσότερα από αυτά που είπε θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν ειπωθεί από τους προκατόχους του: «Σταθερότητα», «μεταρρυθμίσεις», πόλεμος με τα «συμφέροντα», καλύτερη διαχείριση του Μνημονίου μέσω ενός υποτιθέμενου «παράλληλου προγράμματος» κοκ. Ας δούμε κάποια από τα βασικά σημεία.
«Απέναντι στην αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη συνταγή, που θέλει να θεμελιώσει την οικονομική ανάπτυξη πάνω σε κοινωνικά ερείπια, εμείς εισηγούμαστε ένα άλλο μοντέλο που βάζει την κοινωνική συνοχή, τους ανθρώπους και τις ανάγκες των πολλών πάνω από τα κέρδη των λίγων», είπε.
Απορίας άξιο να το λέει αυτό κάποιος που: συμφώνησε στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αυξάνει το ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, εξοντώνει τους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες προσθέτοντας νέα βάρη στη φορολόγησή τους, συνεχίζει την υπερφορολόγηση της λαϊκής κατοικίας, μειώνει δραματικά τις συντάξεις, συνεχίζει την επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, κλπ, κλπ.
Αλήθεια, τι το διαφορετικό έχουν όλα αυτά με την «αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη συνταγή» που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στα λαϊκά στρώματα;!
Ιδιαίτερα όταν την ίδια στιγμή, αφήνει στο φορολογικό απυρόβλητο τα κέρδη και τις κομπίνες του μεγάλου κεφαλαίου, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την κατάργηση της ρύθμισης περί «τριγωνικών συναλλαγών».
Περί… παράλληλου προγράμματος
Μήπως όμως ο Α. Τσίπρας έχει σχέδιο και τη δυνατότητα εφαρμογής ενός «παράλληλου προγράμματος»;
Ας διαβάσουμε αυτό που υπέγραψε:
«Οι όροι θα επικαιροποιούνται σε τριμηνιαία βάση, λαμβανομένης υπόψη της επιτευχθείσας προόδου όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις κατά το προηγούμενο τρίμηνο. (…) Επομένως, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να λάβει οποιαδήποτε μέτρα ενδέχεται να κριθούν κατάλληλα για το σκοπό αυτόν, καθώς οι περιστάσεις μεταβάλλονται. Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους».
Άρα: κάθε τρεις μήνες θα υπάρχει έλεγχος από την Τρόικα. Αν πέφτουμε έξω στους στόχους θα υπάρχουν άμεσες περικοπές από αλλού. Κάθε νομοσχέδιο πρέπει πρώτα να εγκρίνεται από την Τρόικα.
Αλήθεια, σε ένα τόσο ασφυκτικό πλαίσιο επιτροπείας και δημοσιονομικής πειθαρχίας, τι είδους «παράλληλο πρόγραμμα» μπορεί να εφαρμοστεί που να φέρει αλλαγές στο βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων;!
Ο Α. Τσίπρας λέει χοντρά ψέματα…
Ψέματα για τα εργασιακά…
Όσον αφορά τα εργασιακά είπε:
«Κύριος στόχος μας εδώ είναι η επαναφορά του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά και η επαναφορά άλλων προστατευτικών ρυθμίσεων για τη μισθωτή εργασία, που καταργήθηκαν κατά την προηγούμενη πενταετία, όπως οι τριετίες και η μετενέργεια».
Πρόκειται για θράσος. Γιατί στο Μνημόνιο που ο ίδιος υπέγραψε διαβάζουμε:
«Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας επανεξέτασης (σημ. των πλαισίων της αγοράς εργασίας) οι αρχές θα ευθυγραμμίσουν τα πλαίσια για τις ομαδικές απολύσεις, τη συλλογική δράση και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με τις βέλτιστες πρακτικές στην ΕΕ. Δεν θα πραγματοποιηθεί καμία αλλαγή στο τρέχον πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων πριν από την ολοκλήρωση της επανεξέτασης. Οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης» [3].
Καμία αλλαγή λοιπόν προς μια φιλεργατική κατεύθυνση. Έτσι απλά…
… αλλά και για τις τράπεζες
Ο Α. Τσίπρας ανέφερε ότι
«οι τράπεζες που θα χρειαστούν ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα του ελληνικού Δημοσίου θα έχουν και το αντίστοιχο μάνατζμεντ».
Όμως, όπως έχει ξεκαθαρίσει η ΕΚΤ ήδη από το Φλεβάρη [4] οποιαδήποτε αλλαγή στις διοικήσεις των τραπεζών πρέπει να έχει τη δική της έγκριση. Αλλάξτε λοιπόν τις διοικήσεις, αλλά θα βάλετε δικούς μας ανθρώπους.
Μια τρύπα στο νερό δηλαδή… ή πιο σωστά ένα χοντρό ψέμα, αφού η λειτουργία των τραπεζών καθώς και το συνολικό οικονομικό πλαίσιο που θα λειτουργούν θα παραμείνουν τα ίδια.
«Ευνοϊκό περιβάλλον» για… πολυεθνικές
Μας είπε επίσης ότι θα φέρει ανάπτυξη μέσα από τη
«δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για την προσέλκυση ξένων ιδιωτικών επενδύσεων».
Ο Α. Τσίπρας φαίνεται πως «ξεχνά» εύκολα. Το ποιο είναι το «ευνοϊκό περιβάλλον» για να επενδύσει είναι πολύ γνωστό και επίσημα δηλωμένο από το ίδιο το ξένο κεφάλαιο.
Το Φλεβάρη του 2013, εκπρόσωποι 11 πολυεθνικών συναντήθηκαν με τον τότε υπ. Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη. Τι του ζήτησαν; Παραθέτουμε:
«Οι πολυεθνικές έθεσαν θέμα μείωσης του μισθού στα επίπεδα των 250-300 ευρώ για τους νέους ώστε να βελτιωθεί, όπως είπαν, η ανταγωνιστικότητα και να επενδύσουν στην Ελλάδα»[5].
Χρειάζονται σχόλια; Αυτό το «πράγμα» ονομάζεται ανάπτυξη; Ή μήπως έχει την εντύπωση ο πρωθυπουργός ότι θα πείσει τις πολυεθνικές να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους;
Να και το «όραμα»: να βγούμε στις αγορές!
Για να «επιτευχθούν» αυτά (και άλλα πολλά) χρειάζεται η πιστή εφαρμογή του Μνημονίου. Έτσι ώστε να περάσουμε από την 1η αξιολόγηση, τη 2η, μετά την 3η κοκ…
Ο στόχος βέβαια «ευγενής»: να ξαναβγούμε στις αγορές.
Μόνο που μάλλον «ξέχασε» ο πρωθυπουργός ότι ακριβώς αυτή η λειτουργία των αγορών μας οδήγησε ως εδώ. Ας δεχτούμε λοιπόν τη διάλυση της κοινωνίας έτσι ώστε να ανακυκλώσουμε τις αιτίες της κρίσης. Πράγματι, αξίζει ο κόπος. Σωστά;