Άρθρο του Πίτερ Χάντεν, στελέχους του Σοσιαλιστικού Κόμματος – ιρλανδικού τμήματος της CWI
Ο βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΣΚ) του δυτικού Δουβλίνου Τζο Χίγγινς (Joe Higgins) και η δημοτική σύμβουλος του ΣΚ, Κλερ Ντέιλι (Clare Daly), έχουν καταδικαστεί σε ένα μήνα φυλάκιση και εκτίουν την ποινή τους στις φυλακές Μάουντ-τζοϋ (Μountjoy) του Δουβλίνου.
Η σύλληψη και η καταδίκη τους για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις ενάντια στην εισαγωγή του φόρου για την αποκομιδή των σκουπιδιών (bintax) έχει γίνει πρώτο θέμα στα ΜΜΕ. Είναι το κύριο θέμα συζήτησης μέσα στα λαϊκά στρώματα. Καθημερινά εκπρόσωποι του ΣΚ έρχονται αντιμέτωποι με υπουργούς και εκπροσώπους της κυβέρνησης στην κρατική τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
Παράλληλα με τις προκλητικά αυστηρές καταδίκες της Κλερ και του Τζο, τα ΜΜΕ επιτίθενται συστηματικά στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Ένα κομμάτι της αστικής τάξης επιδιώκει ξεκάθαρα την σκληρή καταστολή του κινήματος εναντίον του bintax, θεωρώντας ότι έτσι κτυπά ταυτόχρονα και το ΣΚ, που από την πρώτη στιγμή βρίσκεται σταθερά στο πλευρό αυτού του κινήματος. Ο πρωθυπουργός Μπέρτι Άχερν, που βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με τις αιχμηρές τοποθετήσεις του Τζο Χίγγινς στο κοινοβούλιο, υπερασπίζεται σθεναρά τη φυλάκισή του.
Ο bintax ψηφίστηκε από τέσσερα δημοτικά συμβούλια του Δουβλίνου, την περίοδο από το 1998 ως το 2001. Αυτό προκάλεσε μεγάλη οργή στα λαϊκά στρώματα, κυρίως στις εργατικές περιοχές. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα που είχε στα μέσα της δεκαετίας του 90 προτείνει άρνηση πληρωμής του φόρου στο νερό (μια εκστρατεία που είχε οδηγήσει στην ήττα της κυβέρνησης) πρότεινε κάτι αντίστοιχο και για την περίπτωση του νέου φόρου, και μαζί με άλλους πάλεψε για την υιοθέτηση της πρότασης αυτής από την κοινωνία.
Η υποστήριξη υπήρξε μεγάλη στις περιοχές των εργατικών οικογενειών σε όλη την πόλη, αλλά η εκστρατεία ήταν καλύτερα οργανωμένη και αποφασιστική στις περιοχές του Δυτικού και Βόρειου Δουβλίνου, όπου είναι εκλεγμένοι η Κλερ και ο Τζο.
Οι εργαζόμενοι είναι οργισμένοι με το φόρο για τα σκουπίδια, γιατί το βλέπουν σα μια μορφή διπλής φορολογίας. Οι τοπικοί φόροι είχαν καταργηθεί από το 1977 από την κυβέρνηση του Φιάννα Φέιλ (Fianna Fail), του κόμματος που βρίσκεται και σήμερα στην κυβέρνηση, και ενσωματώθηκαν στην κεντρική φορολογία (φόρο εισοδήματος κλπ) που συνεχώς αυξάνεται. Αυτή τη στιγμή το 80% του συνόλου των εσόδων από τη φορολογία προέρχεται από τους εργαζόμενους μέσω του συστήματος PAYE (αποκόπτονται οι φόροι αυτόματα από το μισθό).
Κατά τη δεκαετία του 90, η Ιρλανδική οικονομία γνώρισε μια πολύ ισχυρή μεγέθυνση. Αλλά τα χρόνια της "Κέλτικης Τίγρης" έχουν περάσει. Η ανάπτυξη έχει μειωθεί δραματικά πέφτοντας κοντά στο 0%. Ανάμεσα στους εργαζόμενους υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι η "άνθηση" αυτή δεν τους άγγιξε. Οι φοροαπαλλαγές που εισήχθησαν εκείνη την περίοδο ευνόησαν ουσιαστικά τους πλούσιους. Όταν οι εργαζόμενοι έπαιρναν μεγάλες φοροαπαλλαγές, αυτό συνέβαινε για να ισοσταθμιστούν οι μεγάλες περικοπές του εισοδήματός τους. Για δεκάδες χιλιάδες εργατικών οικογενειών, η "Κέλτικη Τίγρη", σήμαινε τεράστιες αυξήσεις στις τιμές των σπιτιών και των ενοικίων, αλλά μικρές αυξήσεις στους μισθούς.
Η ανισότητα αυξήθηκε δραματικά κατά την περίοδο της "ιρλανδικής τίγρης". Το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς στη Νότια Ιρλανδία είναι αυτή τη στιγμή το δεύτερο μεγαλύτερο στις ανεπτυγμένες χώρες (ΟΟΣΑ), πίσω μόνο από τις ΗΠΑ.
Τα αποτελέσματα της περιόδους της οικονομικής "άνθησης" για τους εργαζόμενους αποκαλύπτονται από το γεγονός και μόνο ότι το 40% των παιδιών στην Ιρλανδία, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Και τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί μέσω των δημοτικών συμβουλίων να περάσει το φόρο για τα σκουπίδια. Αν το πετύχει αυτό θα είναι η αρχή της ιδιωτικοποίησης της υπηρεσίας αποκομιδής σκουπιδιών, πράγμα που ήδη συμβαίνει σε ορισμένες περιοχές έξω από το Δουβλίνο. Εκτός αυτού η κυβέρνηση δέχεται πιέσεις από την Ε.Ε να επαναφέρει το φόρο στο νερό και αυτό είναι ένα θέμα που μπορεί να επιστρέψει στην ημερήσια διάταξη.
Οργή όμως αναπτύσσεται και για τη διαφθορά που επικρατεί στην πολιτική ζωή της Ιρλανδίας, και για τους τρόπους με τους οποίους οι πιο πλούσιοι Ιρλανδοί καταφέρνουν να αποφεύγουν την πληρωμή των φόρων. Η Κλερ Ντέιλι και ο Τζο Χίγγινς, έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να ξεσκεπάσουν τις διεφθαρμένες πρακτικές των δημοτικών συμβούλων, στις περιοχές τους, που δέχονται "φακέλους καφέ χρώματος" με οικονομικά ανταλλάγματα για την υποστήριξή τους σε κερδοφόρα σχέδια και προτάσεις.
Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο φορολογικό σκάνδαλο, με πάμπλουτους εκατομμυριούχους να κρύβουν τα παράνομα κέρδη τους σε υπεράκτιους τραπεζικούς λογαριασμούς – το σκάνδαλο με την υπεράκτια τράπεζα Άνσμπαχερ (Ansbacher). Την ώρα που ο Τζο και η Κλερ βρίσκονται στη φυλακή επειδή υπερασπίστηκαν τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην άδικη φορολογία, ούτε ένας από τους κατόχους των συγκεκριμένων λογαριασμών δεν έχει βρεθεί σε αίθουσα δικαστηρίου.
Το κίνημα ενάντια στον bintax αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη πιο επιθετική του φάση, εξαιτίας ακριβώς των προσπαθειών της κυβέρνησης και των δήμων να το σπάσουν.
Κυβέρνηση και τοπικές διοικήσεις αποφάσισαν εδώ και καιρό ότι δε θα μάζευαν πλέον τα σκουπίδια των χιλιάδων οικογενειών που δεν είχαν πληρώσει το φόρο. Αναγκάστηκαν όμως να καθυστερήσουν την εφαρμογή της απόφασής τους, επειδή ο Τζο Χίγγινς, εκ μέρους των λαϊκών επιτροπών που έχουν δημιουργηθεί ενάντια στο φόρο και εκ μέρους του Σοσιαλιστικού Κόμματος, έφερε το θέμα στο ανώτατο δικαστήριο.
Η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου ήταν ότι σύμφωνα με τον υπάρχοντα νόμο, οι δήμοι ήταν υποχρεωμένοι να μαζεύουν όλα τα σκουπίδια ανεξάρτητα από το ποιος είχε πληρώσει και ποιος όχι.
Η κυβέρνηση όμως απάντησε αλλάζοντας το νόμο και δημιουργώντας ένα νομικό "παράθυρο" για να ξεφύγει. Ο νέος αυτός νόμος ψηφίστηκε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού!
Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στους δήμους να αλλάξουν την πολιτική τους και να σταματήσουν την αποκομιδή των σκουπιδιών όσων δεν είχαν πληρώσει το φόρο. Το πρώτο συμβούλιο που εφάρμοσε αυτή τη μέθοδο ήταν αυτό του Φίνγκαλ.
Το δημοτικό συμβούλιο του Φίνγκαλ υιοθέτησε ένα ιδιαίτερο, δικό του σύστημα, οργανώνοντας τη συλλογή του φόρου σε βδομαδιάτικη βάση, και δίνοντας σε όσους πλήρωναν ένα αυτοκόλλητο που τοποθετούνταν πάνω στον κάδο τους, και έτσι οι δημοτικές αρχές ήταν σε θέση να τους αναγνωρίζουν. Τα υπόλοιπα συμβούλια συλλέγουν το φόρο σε ετήσια βάση.
Από τις αρχές Σεπτέμβρη, το δημοτικό συμβούλιο του Φίνγκαλ ανακοίνωσε ότι από τις 10 του μήνα θα σταματούσαν να μαζεύουν τα σκουπίδια όσων δεν είχαν πληρώσει. Η εκστρατεία ενάντια στο bintax πρότεινε, με προκηρύξεις από σπίτι σε σπίτι, το μπλοκάρισμα των απορριμματοφόρων αν δε μάζευαν όλα τα σκουπίδια. Είτε θα μαζεύονταν όλα, είτε τίποτα.
Εκείνο το πρωί οι διαδηλωτές σταμάτησαν με επιτυχία την αποκομιδή των σκουπιδιών σε αρκετές περιοχές. Τρία απορριμματοφόρα έμειναν μπλοκαρισμένα για ολόκληρη τη μέρα. Η Κλερ Ντέιλι έπαιξε ζωτικό ρόλο στο Βόρειο Δουβλίνο. Εκατοντάδες άνθρωποι συμμετείχαν σε συζήτηση δίπλα σε ένα απορριμματοφόρο με τον Τζο Χίγγινς και τη δημοτική σύμβουλο του ΣΚ της περιοχής, Ρουθ Κόππινγκερ.
Τις επόμενες ημέρες περισσότερα απορριμματοφόρα μπλοκαρίστηκαν και η αποκομιδή των σκουπιδιών σταμάτησε τελείως. Όλες οι ελπίδες των τοπικών αρχών ότι το κίνημα θα έσβηνε γρήγορα εξανεμίστηκαν.
Σε κάποια από τα απορριμματοφόρα οι κάτοικοι επέτρεψαν να φύγουν τη νύχτα, αλλά τρία από αυτά έμειναν μπλοκαρισμένα για 9-10 μέρες στο Βόρειο Δουβλίνο. Η εικοσιτετράωρη φύλαξή τους, έφερε κοντά ανθρώπους από όλες τις γύρω περιοχές για την υποστήριξη της εκστρατείας. Κάποιοι έφεραν ακόμη και τις σκηνές τους για να μπορούν να παραμείνουν. Η συμμετοχή της Κλερ Ντέιλι σ’ αυτή τη δράση των κατοίκων στο Βόρειο Δουβλίνο, "έδωσε" στη νομική ομάδα του τοπικού συμβουλίου του Φίνγκαλ τα επιπλέον επιχειρήματα ενάντια στην ίδια και τον Τζο Χίγγινς, για παράβαση της προηγούμενης απόφασης του δικαστηρίου που τους απαγόρευε την παρεμπόδιση των απορριματοφόρων.
Έξω από την περιοχή του Φίνγκαλ, υπήρξαν κινητοποιήσεις συμπαράστασης, με μπλόκα, ιδιαίτερα όπου το κίνημα άρνησης πληρωμής του bintax είναι δυνατό. Το δημοτικό συμβούλιο του Κεντρικού Δουβλίνου, άρχισε να εφαρμόζει κι αυτό την πολιτική της άρνησης της αποκομιδής των σκουπιδιών, αποφεύγοντας όμως τις εργατικές συνοικίες, και περιορίζοντας τη δράση του στις πιο πλούσιες περιοχές, όπου ήξεραν ότι η αντίσταση δεν θα ήταν και πολύ ισχυρή.
Αντιμέτωπο με ένα κίνημα το οποίο παρέλυε την πολιτική του, το δημοτικό συμβούλιο του Φίνγκαλ αποφάσισε να στραφεί στα δικαστήρια. Την Τετάρτη 17/9, μια εβδομάδα μετά το μπλοκάρισμα των απορριμματοφόρων, κίνησε αγωγή εναντίον 15 αγωνιστών, δέκα από τους οποίους είναι μέλη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, απαγορεύοντας τους να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις. Η ελπίδα τους ήταν ότι η απειλή των προστίμων και της φυλάκισης θα μείωνε τις αντιστάσεις. Επίσης ήθελαν να χτυπήσουν το ΣΚ, το οποίο -σωστά- θεωρούν τη ραχοκοκαλιά του κινήματος.
Δυο μέρες αργότερα, στις 19, επέλεξαν τον Τζο και την Κλερ, και τους κάλεσαν στο δικαστήριο. Το αποτέλεσμα ήταν η προκλητικά σκληρή ποινή του ενός μήνα φυλάκισης. Το δικαστήριο επίσης αποφάσισε να δώσει ειδικές εξουσίες στις αστυνομικές αρχές να συλλαμβάνουν οποιονδήποτε συμμετείχε στο μπλοκάρισμα των απορριμματοφόρων.
Εμφανώς ικανοποιημένο το δημοτικό συμβούλιο του Φίνγκαλ ανακοίνωσε ότι θα προχωρούσε με βάση τις αποφάσεις αυτές και ότι επιτέλους θα άρχιζε η φυσιολογική αποκομιδή των σκουπιδιών από την ερχόμενη Δευτέρα. Υποτίμησαν την οργή των κατοίκων και την υποστήριξη των εργαζομένων του Δουβλίνου προς την εκστρατεία. Αν είχαν προσέξει την αλληλεγγύη προς τους συλληφθέντες, δε θα ήταν τόσο αισιόδοξοι.
Ακόμα και οι Irish Times σχολίασαν την υποστήριξη αυτή. Εκείνο το πρωί, η Εκστρατεία ενάντια στον bintax οργάνωσε μια θορυβώδη διαδήλωση έξω από τα δικαστήρια. Η υποστήριξη των περαστικών οδηγών, οι οποίοι κόρναραν σε ένδειξη συμπαράστασης, ήταν τόσο έντονη, που συχνά τίποτα δεν μπορούσε να ακουστεί μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Την επόμενη μέρα οργανώθηκαν διαδηλώσεις σε διάφορες περιοχές σε ολόκληρη την πόλη. Οι μεγαλύτερες ήταν στο Νότιο και Βόρειο Δουβλίνο, με συμμετοχή χιλιάδων κόσμου. Σε αυτές συμμετείχαν κυρίως εργαζόμενοι που ανήκουν στα πιο χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, ένα χαρακτηριστικό που υπήρχε σε ολόκληρη την εκστρατεία.
Η καταδικαστική απόφαση για τον Τζο και την Κλερ όχι μόνο δεν οδήγησε σε αποκατάσταση της "ομαλής αποκομιδής" των σκουπιδιών, αλλά τη Δευτέρα οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν πιο εντατικά. Αυτή η "μέρα ανυπακοής" άρχισε με το μπλοκάρισμα των απορριμματοφόρων στο Βόρειο Δουβλίνο, που απέτρεψε την έξοδο τους από τις γειτονιές. Οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το απόγευμα περίπου 5000 άνθρωποι διαδήλωσαν από το κέντρο του Δουβλίνου στις φυλακές του Μάουντ-τζοϋ. Ήταν μια δυναμική και ζωντανή διαδήλωση, και οι φωνές του πλήθους ακούγονταν μέσα στις φυλακές και έφταναν μέχρι τον Τζο και την Κλερ.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα με τους ομιλητές του, ανέδειξε την ανάγκη να συνεχιστούν και να επεκταθούν οι κινητοποιήσεις. Το κάλεσμα στα συνδικάτα να οργανώσουν κινητοποιήσεις για την αποφυλάκιση του Τζο και της Κλερ βρήκε θερμή ανταπόκριση.
Την επομένη η αστυνομία άρχισε να ασκεί το δικαίωμα που της έδωσε το δικαστήριο, συλλαμβάνοντας 12 άτομα στα μπλόκα των απορριμματοφόρων στις εργατικές γειτονιές στο Δυτικό Δουβλίνο, τέσσερα από τα οποία, ήταν μέλη του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Εννιά από αυτούς οδηγήθηκαν στο δικαστήριο την επομένη. Όλοι τους ξεκαθάρισαν ότι δεν ήταν διατεθειμένοι να κάνουν πίσω και ότι ήταν έτοιμοι να πάνε στη φυλακή. Ένας από αυτούς μίλησε στην εφημερίδα Irish Times, απαντώντας στην κατηγορία ότι χειραγωγούνταν από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. "Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, μας βοηθάει κάνοντας προτάσεις. Αλλά εγώ δεν είμαι μέλος του. Ούτε και οι περισσότεροι από αυτούς που βρίσκονται έξω στο δρόμο είναι μέλη του κόμματος".
Η ανυπακοή των εννιά, δεν οδήγησε στη φυλάκισή τους. Ο δικαστής βασισμένος σε μια λεπτομέρεια τους αθώωσε. Ο χρόνος θα δείξει αν αυτή η απόφαση ήταν βασισμένη σε νομικούς λόγους, ή αν αντανακλά τους φόβους των αρχών για τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε η φυλάκιση των εργαζομένων που υπερασπίζονταν το δικαίωμά τους στη διαμαρτυρία.
Αυτή τη στιγμή το κίνημα σχεδιάζει τα επόμενα του βήματα. Πρέπει να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες, που έχουν να κάνουν με το πρόβλημα των πιθανών συλλήψεων, φυλακίσεων, αλλά και του τεράστιου κόστους των δικών, των προστίμων που μπορεί να επιβληθούν. Πρέπει επίσης να οργανωθούν οι επόμενες διαδηλώσεις, να εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή συμπαράσταση ανάμεσα στους εργαζόμενους.
Υπάρχει άμεση ανάγκη ανοίγματος της εκστρατείας και σε άλλες περιοχές του Δουβλίνου. Οι συνελεύσεις των κατοίκων που έγιναν σε διάφορες συνοικίες (Φίνγκλας, Κάμπρα, Μπάλλιφερμοτ, Λίμπερτις, Τάλλφ) είχαν μεγάλη συμμετοχή, από 300-700 άτομα με κύριο χαρακτηριστικό τη μεγάλη οργή. Η "περιπλοκή" που υπάρχει για τη δυναμική επέκταση της Εκστρατείας, σε αυτές τις περιοχές, είναι ότι οι τοπικές αρχές του κεντρικού Δουβλίνου, συνειδητά, από το φόβο γενίκευσης του μετώπου, συνεχίζουν να μαζεύουν κανονικά τα σκουπίδια από τις εργατικές περιοχές της πόλης.
Είναι επίσης ζωτικό, τόσο η Εκστρατεία όσο και η υπόθεση των φυλακίσεων να ανοιχτούν και να μεταφερθούν στους εργατικούς χώρους. Υπάρχει ήδη υποστήριξη από μια σειρά συνδικάτα. Σε σύσκεψη των πρωτοβάθμιων σωματείων της TEEU (τεχνικών, ηλεκτρολόγων, μηχανικών), στις 23 του μήνα, οι συνδικαλιστές επαναβεβαίωσαν την απόφασή τους για υποστήριξη της Εκστρατείας και καλούν το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα, και ειδικά το Εργατικό Κέντρο του Δουβλίνου να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις και να συντονίσει παραπέρα τη δράση των εργαζομένων ενάντια στον bintax.
Πολλοί άλλοι συνδικαλιστές έχουν επίσης εκφράσει την υποστήριξή τους στην Εκστρατεία. Θα χρειαστεί όμως μεγάλη δουλειά σε επίπεδο βάσης για να μπορέσουμε να μετατρέψουμε τη γενική διάθεση σε ενεργητική στάση και σε απεργιακές κινητοποιήσεις, για την κατάργηση του bintax και την απελευθέρωση της Κλερ και του Τζο.
Η προσπάθειά μας αυτή υποσκάπτεται από τις δηλώσεις του γενικού γραμματέα της Συνομοσπονδίας Εργατών Ιρλανδίας Ντέιβιντ Μπεγκ (που ανήκει στη δεξιά πτέρυγα) ο οποίος κατηγόρησε τον Τζο Χίγγινς και την Κλερ Ντέιλι ότι οδηγούν τον κόσμο στη φυλακή για να εξυπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες. Ο Τζο Χίγγινς, στην πρώτη του δήλωση μέσα από τη φυλακή, χαρακτήρισε αυτή τη δήλωση "πισώπλατη μαχαιριά" στο κίνημα.
Αυτή η εκστρατεία έχει πλέον εξελιχτεί σε σύγκρουση κατά μέτωπο ανάμεσα στην εργατική τάξη και Σοσιαλιστικό Κόμμα από τη μια, και την κυβέρνηση από την άλλη. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, οι πολιτικές επιπτώσεις θα είναι τεράστιες. Ακόμη και με το πιο απαισιόδοξο σενάριο, ότι αυτός ο φόρος τελικά θα περάσει, η κυβέρνηση θα πληρώσει ένα πολύ μεγάλο πολιτικό κόστος.
Ότι κι αν συμβεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα βγει κερδισμένο. Γιατί έχει αποδείξει στην πράξη ότι τιμά τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις του ότι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί του παλεύουν με συνέπεια για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το κύρος μας σε ολόκληρη τη χώρα έχει ήδη αυξηθεί κατακόρυφα.
Η θέση που μέχρι σήμερα προβάλλανε τα ΜΜΕ ότι το ΣΚ είναι το κόμμα "ενός ανδρός", του Τζο Χίγγινς, έχει χάσει πια κάθε αξιοπιστία, καθώς το κόμμα μας έδειξε πως έχει μια πλειάδα μαχητών που μπορούν να βγουν μπροστά, να καθοδηγήσουν αγώνες και να μας εκπροσωπήσουν επάξια σε δημόσιες αντιπαραθέσεις. Η ικανότητά μας επίσης να οργανώσουμε μεγάλες μαζικές κινητοποιήσεις κατέρριψε το μύθο του "κόμματος ενός ανθρώπου".
Πρόσφατη δημοσκόπηση ραδιοφωνικού σταθμού του Δουβλίνου, δίνει στο Σοσιαλιστικό Κόμμα 12%σε όλη την πόλη. Μία άλλη δημοσκόπηση, ενός τηλεοπτικού καναλιού, δείχνει ότι το 60% των Ιρλανδών συμφωνεί με τις δυναμικές μορφές πάλης που υιοθετεί η Εκστρατεία. Μετά τη φυλάκιση του Τζο και της Κλερ, η εφημερίδα "Η Ιρλανδία την Κυριακή" σχολίασε: "Ο κύριος Χίγγινς και η κυρία Ντέιλι, είναι πιθανό να αποτελέσουν το επίκεντρο ενός μαζικού εκλογικού "ξεσπάσματος" ενάντια στη σημερινή κυβέρνηση".
Ο αγώνας συνεχίζεται.
