Τη στιγμή που η ύλη της εφημερίδας μας έκλεινε, ανακοινώθηκε η απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών για την προσωρινή απελευθέρωση, με περιοριστικούς όρους, των 7 φυλακισμένων που είχαν συλληφθεί στη διάρκεια της διαδήλωσης του περασμένου Ιούνη στη Θεσσαλονίκη.
Η απελευθέρωση τους αποτελεί σημαντικό γεγονός, καθώς πραγματοποιήθηκε κάτω από την πίεση μιας μακρόχρονης απεργίας πείνας των κρατουμένων και παρεμβάσεων πλήθους φορέων και προσωπικοτήτων του κινήματος.
"Όλα έγιναν κανονικά"
Μετά από μια μεγάλη διαδήλωση 60000 ανθρώπων στην Θεσ/νίκη τον περασμένο Ιούνη επιλέχτηκαν 7 άτομα, για να τους φορτωθεί ο μισός ποινικός κώδικας και η εφαρμογή του νέου αντιτρομοκρατικού νόμου. Ολες οι συλλήψεις είχαν σαν μοναδικούς μάρτυρες ασφαλίτες. Για τον Σάιμον Τσάπμαν υπάρχει βίντεο της ΕΤ3 που δείχνει την αλλαγή της τσάντας του από ασφαλίτες με άλλη που περιείχε ένα σφυρί και μολότωφ. Ο Κάστρο καταγγέλει πως ενώ μοίραζε αντιρατσιστικό υλικό -όντας μέλος του Στεκιού μεταναστών Ρεθύμνου και του τοπικού συνδικάτου Οικοδόμων- τον παρέσυρε μεταμφιεσμένη ομάδα ασφαλιτών σε είσοδο πολυκατοικίας όπου και συνελήφθη γιατί "έτρεχε, άρα συμμετείχε σε επεισόδια". Συνολικά και οι 7 κρατούνταν προφυλακισμένοι από τις 21 Ιουνίου, χωρίς να έχει οριστεί δικάσιμος και ενώ οι 5 εξ αυτών συμπληρώσανε 11/2-2 μήνες απεργίας πείνας.
Πλήθος φορέων – από την Ενωση Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσ/νίκης, την ΕΙΝΑΠ, τους δικηγορικούς συλλόγους Αθήνας και Θεσ/νίκης, οι συνήγοροί τους, οι γιατροί των νοσοκομείων που νοσηλεύτηκαν, μέχρι βουλευτές, κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, κινήσεις του αντιεξουσιαστικού χώρου – καταγγείλανε ξυλοδαρμούς, κακομεταχείριση στη διάρκεια της κράτησης, απαράδεκτες συνθήκες νοσηλείας με δεκάδες πάνοπλους κουκουλοφόρους αστυνομικούς παρόντες. Και για όλα αυτά, ο Υπουργός Δικαιοσύνης Φ. Πετσάλνικος είχε μονάχα να πει πως "Όλα έγιναν κανονικά"! (19/11/03)
Θέλησαν να τρομοκρατήσουν τα κινήματα
Η κράτηση και κακοποίηση των 7 εντάσσεται σε ένα κλίμα έντασης της καταστολής με το πρόσχημα της Ολυμπιάδας και την απειλή τρομοκρατικών επιθέσεων.
Η υπόθεση των 7, σε συνδυασμό με την πρωτοφανή αστυνόμευση των διαδηλώσεων, την καταδίκη 7 συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ σε ποινή φυλάκισης με αναστολή για την κατάληψη του υπουργείου Εργασίας, την καταδίκη των 3 δυναμικότερων απεργιών του Οκτώβρη (γεωτεχνικοί, γιατροί ΙΚΑ, ΠΟΕ-ΟΤΑ) σαν "παράνομων και καταχρηστικών", τον νέο νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, τη διαρκώς αυξανόμενη δράση ασφαλιτών, θέλουν να δώσουν ένα σαφές μήνυμα στο κίνημα: "συμμορφωθείτε με τας υποδείξεις".
Με αυτή την έννοια η απελευθέρωση των 7 αφορά τον καθένα που αγωνίζεται για τα δικαιώματά του και πολύ περισσότερο για όσους αγωνίζονται ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές, τον πόλεμο, την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση κτλ.
Είναι μια νίκη του μαζικού κινήματος, ανεξάρτητα από την προσπάθεια αναρχικών ομάδων να εμφανίσουν τους 7 ως "δικά τους παιδιά".
Τόσο η εκστρατεία που έγινε με όρους μαζικού κινήματος, όσο και οι πολιτικές συνέπειες της υποχώρησης του κράτους δεν έχουν να κάνουν με τη δράση των αναρχικών ομάδων.
Οι ομάδες αυτές, που αναλώνονται σ’ ένα "αντάρτικο" με την αστυνομία πέρα κι έξω από τις ανάγκες, τις διαθέσεις και τις συλλογικές διαδικασίες του μαζικού κινήματος δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη νίκη.
Αντίθετα, η κυβέρνηση αποφάσισε να αποφυλακίσει προσωρινά τους 7 απεργούς πείνας κάτω από το βάρος συνδικάτων και οργανώσεων, της μεγάλης δημοσιότητας που πήρε το θέμα και από το φόβο μιας ενδεχόμενης ανθρώπινης απώλειας απεργού πείνας σε προεκλογική περίοδο.
Ωστόσο, το κίνημα πρέπει να συνεχίσει να βρίσκεται σε εγρήγορση γιατί η απελευθέρωση των 7 δεν σημαίνει και απαλλαγή τους από τις κατηγορίες. Γιατί το κράτος θα συνεχίσει την καταστολή. Κι ότι κάνανε τον Ιούνη θα το ξανακάνουν με την πρώτη ευκαιρία.
