Του Τάκη Γιαννόπουλου
Στις 24 Ιουλίου ο Α.Τσίπρας θα ανακοινώσει τις προτάσεις της κυβέρνησης για την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την αναθεώρηση του συντάγματος.
Η πρόσφατη απόφαση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει:
«..Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αφήσει αποτύπωμα διεκδίκησης μεγάλων αλλαγών στο κράτος, στο πολιτικό σύστημα, στους θεσμούς, γιατί δεν θέλουμε να γίνουμε κομμάτι του παλιού…
»…Ο εκδημοκρατισμός του πολιτικού συστήματος, η ουσιαστική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας, η επανεκκίνηση του ελληνικού κράτους δημιουργούν το πλαίσιο για μια νέα μεταπολίτευση. Προς την κατεύθυνση αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει: α) την αλλαγή του εκλογικού νόμου με την καθιέρωση συστήματος απλής αναλογικής, που θα διασφαλίζει την ελεύθερη και ανόθευτη έκφραση της λαϊκής βούλησης, β) το άνοιγμα μιας πλατιάς διαδικασίας διαλόγου για την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση, με στόχο ένα νέο Σύνταγμα και με ορίζοντα το 2021…» [1]
Αποφεύγοντας τον πειρασμό του γέλωτα για το πρώτο σκέλος των παραπάνω αποσπασμάτων πάμε στο δεύτερο σκέλος των προτάσεων.
Με βάση την μέχρι στιγμής συζήτηση, αλλά και όλο το ιστορικό των αλλαγών των εκλογικών νόμων, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Η κυβέρνηση όπως και κάθε κυβέρνηση στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτισμού, για το μόνο πράγμα το οποίο πραγματικά ενδιαφέρεται είναι η διατήρησή της στην εξουσία ή τουλάχιστον η διασφάλιση της δυνατότητας να την επανακτήσει αν την χάσει. Τα περί «ανόθευτης αποτύπωσης της εκλογικής βούλησης του λαού» αποτελούν φληναφήματα, πομφόλυγες και χάντρες για ιθαγενείς.
Τα βασικά σενάρια
Τα βασικά σενάρια που κυκλοφορούν σχετικά με την αλλαγή του εκλογικού νόμου είναι:
- Μείωση του μπόνους των 50 εδρών σε 27-28 ή 30
- Παροχή του μπόνους σε συνασπισμούς κομμάτων που πρακτικά σημαίνει δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης από το 2ο και 3ο κόμμα με αποκλεισμό του νικητή των εκλογών.
- Διατήρηση ή μικρή μείωση του πλαφόν του 3% για είσοδο στην Βουλή
Όλα τα σενάρια έχουν σαν δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεύτερο κόμμα και η ΝΔ δεν μπορεί να εξασφαλίσει αυτοδυναμία ή έστω ισχυρή και σταθερή κυβέρνηση.
Με το δέλεαρ της μικρής αύξησης των εδρών των μικρότερων κομμάτων ο ΣΥΡΙΖΑ ευελπιστεί ότι θα αποσπάσει την συναίνεσή τους για να ψηφίσουν τις αλλαγές και να συγκεντρωθεί ο αριθμός των 200 ψήφων ώστε ο νέος εκλογικός νόμος να ισχύσει από τις επόμενες εκλογές. Διαφορετικά με 151 ψήφους θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες.
Θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Σας θυμίζει τίποτα αυτή η συζήτηση; Πρόκειται για την ίδια συζήτηση με διαφορετικά κίνητρα που έγιναν σε όλες τις μεταπολιτευτικές αλλαγές εκλογικού νόμου με πιο πρόσφατες αυτές του Κ. Σκανδαλίδη (2004) και του Π. Παυλόπουλου (2008) δηλαδή των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Όταν το ΠΑΣΟΚ το 89-90 πήγαινε για δεύτερο κόμμα έκανε αναλογικότερο το σύστημα και όταν πήγαινε για πρώτο πρόκρινε την πιο ενισχυμένη αναλογική. Ο νόμος Παυλόπουλου το 2008 αύξησε το μπόνους των εδρών για το πρώτο κόμμα από τις 40 στις 50 κατεβάζοντας το αναγκαίο ποσοστό για την επίτευξη αυτοδυναμίας ώστε να προσαρμοστεί ο νόμος στις ανάγκες ενός παραπαίοντος δικομματισμού.
Είχαν λάβει υπόψη τους τα λαϊκά συμφέροντα και τις λαϊκές διεκδικήσεις; Ουδόλως. Το ίδιο κάνει και η σημερινή κυβέρνηση βαδίζοντας στα χνάρια των προκατόχων της.
Εκλογή προέδρου από το λαό – τώρα σωθήκαμε!
Για την συνταγματική αναθεώρηση η συζήτηση έχει επικεντρωθεί στην δυνατότητα εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από το λαό.
Αυτό φαντάζει πιο δημοκρατικό αλλά στην πράξη δεν είναι. Το αστικό κοινοβούλιο είτε με προεδρική είτε με προεδρευόμενη δημοκρατία είναι βαθιά αντιδραστικό και αντιδημοκρατικό. Στο παρελθόν και πριν την αναθεώρηση του 1985 ο πρόεδρος της δημοκρατίας – τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής – είχε ενισχυμένες εξουσίες, μόνο που πάντα τις εφάρμοζε ενάντια στο λαό και με γνώμονα την διαφύλαξη των συμφερόντων της αστικής τάξης και του κεφαλαίου.
Αν σήμερα ο Παυλόπουλος είχε εκλεγεί από το λαό και είχε πραγματικές εξουσίες τι θα έκανε; Θα αντιστεκόταν στα μνημόνια και στην πολιτική της λιτότητας που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως αν ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοζε αριστερή πολιτική (λέμε τώρα) κι έβγαζε τη χώρα από το ευρώ και άρχιζε τις εθνικοποιήσεις ο Παυλόπουλος θα επικροτούσε; Κάθε άλλο: θα στεκόταν απέναντι και θα χρησιμοποιούσε τις εξουσίες του για να φρενάρει και να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές
Διαμαρτυρήθηκε ποτέ ο πρόεδρος για τα απανωτά προεδρικά διατάγματα που υπογράφονται νύκτα ή τα μνημονιακά νομοσχέδια των 7.500 σελίδων που ψηφίζονται σε δύο μέρες και που ευτελίζουν κάθε έννοιας δημοκρατίας είτε αυτό αφορά τον ΠτΔ είτε αφορά την Βουλή;
Ένα πρόσφατο παράδειγμα αρκετά ενδεικτικό είναι η Γαλλία όπου ο «εκλεγμένος από το λαό» πρόεδρος Ολάντ επιχείρησε με προεδρικό διάταγμα να παρακάμψει το γαλλικό κοινοβούλιο προκειμένου να περάσει τα νέα μέτρα που πυροδότησαν την αντίσταση του γαλλικού λαού εδώ και 3 μήνες.
Έχοντας υποταχθεί στα μνημόνια και στη λιτότητα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ νομίζει πως με κάτι κόλπα όπως τα πιο πάνω θα σώσει το πρόσωπό της. Υποτιμά πολύ τον κόσμο!
