Της Κατερίνας Κλείτσα
Τις τελευταίες μέρες η κατάσταση με τους πρόσφυγες στα σύνορα της Ειδομένης έχει γίνει εκρηκτική. Τα σύνορα της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα, ήδη έχουν κλείσει για όλες τις εθνικότητες εκτός από τρεις: τους Σύριους, τους Αφγανούς και τους Ιρακινούς. Αλλά και για αυτές τις τρεις εθνικότητες, οι έλεγχοι έχουν γίνει πολύ πιο αυστηροί και άρα χρονοβόροι, με αποτέλεσμα ο καταυλισμός που είχε στηθεί την προηγούμενη περίοδο να έχει γεμίσει.
Έχουν στηθεί πλέον νέα αντίσκηνα τα οποία επίσης δεν επαρκούν, με πολύ κόσμο, ανάμεσα τους μικρά παιδιά και βρέφη να περιμένουν για πολλές ώρες μέσα στο κρύο, απροστάτευτοι από τα καιρικά φαινόμενα.
Ταυτόχρονα, οι ανάγκες για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης έχουν αυξηθεί δραματικά και τα υπάρχοντα δεν επαρκούν, ενώ υπάρχει σοβαρή έλλειψη και σε ιατρικό/νοσηλευτικό προσωπικό.
Αυτές οι συνθήκες φτάνουν πολλές φορές τους ανθρώπους στα όριά τους, υπάρχει κόσμος που ξεκίνησε απεργία πείνας, μία ομάδα Ιρανών που έχουν εγκλωβιστεί στα σύνορα έραψαν τα στόματα τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ενώ πολλοί παίρνουν το ρίσκο να περάσουν τα σύνορα «παράνομα», με τους αστυνομικούς της ΠΓΔΜ να τους περιμένουν οπλισμένοι…
Όπως ήταν αναμενόμενο οι λαθρέμποροι έχουν κάνει την επανεμφάνιση τους, προσπαθώντας για μία ακόμα φορά να εκμεταλλευτούν τον ανθρώπινο πόνο. Οι περισσότεροι πρόσφυγες όμως, έτσι κι αλλιώς, έχουν πλέον δώσει όλα τους τα χρήματα για να περάσουν στην Ελλάδα και πλέον δεν μπορούν να προμηθευτούν ούτε τα είδη πρώτης ανάγκης…
Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση, ο μεγάλος απών είναι για μία ακόμα φορά το κράτος… Η μόνη παρουσία του στην πραγματικότητα είναι μέσα από την αστυνομία, ενώ στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής βοήθειας ή στις πολιτικές αποφάσεις για να δώσουν λύση στην κατάσταση, η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα. Αυτό είχε ήδη σημειωθεί την προηγούμενη περίοδο, όπου όλη η βοήθεια προς τους πρόσφυγες προερχόταν από εθελοντές και από τις ΜΚΟ. Σήμερα, που η κατάσταση έχει γίνει έκρυθμη, η σιωπή της κυβέρνησης είναι εκκωφαντική. Αδιαφορεί για την ταλαιπωρία και τον πόνο των χιλιάδων προσφύγων και ταυτόχρονα δεν φαίνεται να την απασχολεί πως η κατάσταση στην Ειδομένη, αν συνεχιστεί έτσι, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε τραγωδία.
Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στην Γαλλία και την προπαγάνδα των ΜΜΕ και των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων ότι οι τρομοκράτες τζιχαντιστές πέρασαν τα σύνορα «μεταμφιεσμένοι» σε πρόσφυγες, οι κυβερνήσεις ξεκινήσανε να θέτουν σε εφαρμογή το σχέδιο που είχαν στο μυαλό τους τελευταίους μήνες: να αρχίσουν να κλείνουν σταδιακά τα σύνορά τους στους πρόσφυγες.
Και ενώ τα κύματα προσφύγων ήταν τόσο μεγάλα που δε μπορούσαν να πάρουν την ευθύνη και να τα κλείσουν με έναν «εύκολο» τρόπο, σήμερα, νιώθουν λίγο μεγαλύτερη «αυτοπεποίθηση» να αρχίσουν σταδιακά να τα κλείνουν. Το αποτέλεσμα θα είναι να αφήσουν αφήνοντας δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες εγκλωβισμένους στις χώρες υποδοχής.
Σε αυτές τις συνθήκες, δεν χωράνε τα «κροκοδείλια δάκρυα» των Ευρωπαίων ηγετών, δεν αρκούν οι Σύνοδοι των ευρωπαϊκών χωρών που αναζητούν λύσεις με γνώμονα το οικονομικό κόστος και φυσικά, όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη δε μπορούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να επιμένουν στις μεθόδους καταστολής με κλειστά σύνορα, φράχτες και στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Για να υπάρξει λύση πρέπει να αλλάξει ριζικά ο τρόπος αντιμετώπισης των ανθρώπων που προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη:
- Να καταργηθεί η «Συνθήκη Δουβλίνου 2»
- Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα για όλους τους πρόσφυγες, ώστε να μπορούν να περάσουν ελεύθερα στην Ευρώπη
- Να προχωρήσει η άμεση διάλυση της FRONTEX και των φραχτών
- Να υπάρξει οργανωμένη καταγραφή και μετακίνηση των προσφύγων από τα παράλια της Τουρκίας, με ευθύνη της ΕΕ, στις χώρες της ΕΕ όπου και να μοιραστούν, ανάλογα με την οικονομική ισχύ της κάθε χώρας, για να δοθεί ένα τέλος στους πνιγμούς, να χτυπηθεί η παράνομη διακίνηση και να δοθεί άσυλο και φιλοξενία στους πρόσφυγες.
- Τη θέση των πρόχειρων καταυλισμών στα σύνορα και κυρίως των στρατοπέδων συγκέντρωσης, πρέπει να πάρουν χώροι φιλοξενίας για τους πρόσφυγες, όπου θα τους παρέχονται όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στέγη και τροφή. Χώροι με μεγάλη διασπορά στη χώρα και με μικρούς αριθμούς φιλοξενούμενων, ώστε γρήγορα να μπορούν να δημιουργηθούν γέφυρες με τις τοπικές κοινωνίες.
Σε ενδεχόμενο κλείσιμο των συνόρων και «εγκλωβισμό» δεκάδων χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα, οι πρώτοι που θα σηκώσουν κεφάλι θα είναι οι φασίστες, που θα προσπαθήσουνε να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας και να σπείρουν ρατσιστικό μίσος στην κοινωνία.
Οι αντιρατσιστικές οργανώσεις, η Αριστερά και οι δομές αλληλεγγύης, πρέπει να οργανωθούμε απέναντι σε αυτήν την απειλή. Να φτιάξουμε τοπικές επιτροπές, να διοργανώνουμε εκδηλώσεις με θέμα το προσφυγικό, να συνεχίσουμε τις δράσεις αλληλεγγύης και να μαζικοποιήσουμε το αντιρατσιστικό/αντιφασιστικό κίνημα.
