«Εχθροί ή κρυφοί φίλοι του αντικομμουνισμού;» είναι ο τίτλος σε άρθρο του «Ριζοσπάστη» δημοσιευμένο στις 3/9/2017. Το εν λόγω άρθρο στηλιτεύει τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο Εσθονικό αντικομμουνιστικό συνέδριο και τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ για να αιτιολογήσει την άρνησή του να συμμετάσχει σ’ αυτό.
Αντιγράφουμε από τον «Ριζοσπάστη» ο οποίος καταγγέλλει όλους όσους κάνουν κριτική στο Σταλινισμό:
«Ο κομμουνισμός [σημ: λένε οι διαφωνούντες με το ΚΚΕ] δεν είναι ίδιος με το φασισμό, αλλά και το σοσιαλιστικό καθεστώς έκανε εγκλήματα»… «Απαράδεκτη η ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό, αλλά δεν υπερασπιζόμαστε και τον ”υπαρκτό σοσιαλισμό”»… «Κανείς δεν αμφισβητεί τα εγκλήματα του “Σταλινισμού”, όμως αποτέλεσαν παρέκκλιση από τον κομμουνισμό».
Με αυτό τον τρόπο ο Ριζοσπάστης επιχειρεί έμμεσα να κατατάξει στους κρυφούς φίλους του αντικομμουνισμού όλη την Αριστερά που εναντιώνεται στην ταύτιση του Σοσιαλισμού – Κομμουνισμού με τον Σταλινισμό και τα εγκλήματά του!!
Στο άρθρο επισημαίνεται:
«Δεν είναι τυχαίο ότι όσο και να ψάξει κανείς, δεν θα βρει δήλωση η δημόσια τοποθέτηση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, άρθρο ή σχόλιο στο φιλοκυβερνητικό τύπο που να μην κατακεραυνώνει (με “φιλοκομμουνιστική” ρητορεία) τον “σταλινισμό”… Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο “αντισταλινισμός” από τον αντικομμουνισμό απέχει …μισό τσιγάρο δρόμο..»
Ο υπότιτλος του άρθρου είναι χαρακτηριστικός: «Σταλινολογία: Η καρδιά του αντικομμουνισμού» .
Και συνεχίζει ο Ριζοσπάστης
«….επιχείρησαν να χωρέσουν στο ίδιο κάδρο τόσο την απόρριψη του αντικομουνισμού όσο και την αναπαραγωγή της φιλολογίας περί “ολοκληρωτικών σταλινικών καθεστώτων” …εστιάζουν ιδιαίτερα στην περίοδο των πρώτων 4 δεκαετιών της σοβιετικής εξουσίας, στο μεγαλύτερο μέρος της οποίας ηγέτης του Μπολσεβίκικου Κόμματος ήταν ο Στάλιν. Ουσιαστικά στο επίκεντρο μπαίνει η περίοδος στην οποία η σοβιετική εξουσία κυριάρχησε και σταθεροποιήθηκε, άνοιξε το δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, κατάφερε να υπερασπίσει τις πρώτες εργατικές-λαϊκές κατακτήσεις της ενάντια σε ξένους και εσωτερικούς αντιπάλους της. Όχι τυχαία. Δεν είναι μόνο η εύκολη χιλιοπαιγμένη και βολική δαιμονοποίηση της σοβιετικής ηγεσίας υπό τον Στάλιν. Ο στόχος είναι πολλαπλός».(Οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Που συμφωνούμε με τον Ριζοσπάστη
Συμφωνούμε με το άρθρο ότι ο στόχος του αντικομμουνισμού είναι:
«Να φανεί κατ’ αρχήν η σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία ως μια χαμένη υπόθεση σχεδόν από την αρχή. Επίσης να υποτιμηθούν οι πολλές και σημαντικές κατακτήσεις του σοβιετικού λαού εκείνη την περίοδο, συγκριτικά πάντα με την προεπαναστατική κατάσταση αλλά και με τις συνθήκες που επικρατούσαν στον καπιταλιστικό κόσμο».
Είναι αλήθεια ότι το κεφάλαιο καταλαβαίνει ότι ο Κομμουνισμός σημαίνει το τέλος του, το θάνατό του, γι’ αυτό ο αντικομμουνισμός είναι για την άρχουσα τάξη στενά συνδεδεμένος με την επιβίωση και διαιώνιση της κυριαρχίας της.
Ο αντικομμουνισμός γεννήθηκε μαζί, ή ακόμα και πριν από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, μαζί με τους πρώτους σημαντικούς αγώνες ενάντια στην καπιταλιστική κυριαρχία! Το βασικό στοιχείο του αντικομμουνισμού είναι το ψέμα, η διαστρέβλωση, η συκοφαντία, η αξιοποίηση και προβολή των λαθών και των εγκλημάτων της αριστεράς στο όνομα του Σοσιαλισμού.
Συμφωνούμε επίσης με το άρθρο στο ότι:
«Γνωρίζουν καλά τα αστικά επιτελεία ότι η υποχώρηση του εργατικού κινήματος, δεν θα κρατήσει για πάντα ότι αυτό παλεύει να ανασυνταχθεί για να περάσει στην αντεπίθεση».
Πράγματι στις μέρες μας η καπιταλιστική κρίση έχει φέρει τα πρώτα βήματα ριζοσπαστικοπίησης του εργατικού-λαϊκού κινήματος διεθνώς ακόμα και στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία κλπ) μαζί βέβαια με την εμφάνιση αντιφατικών, αντιδραστικών φαινομένων (Τραμπ, Μακρόν, Λεπέν κλπ).
Η αστική τάξη, διεθνώς, καταλαβαίνει ότι η ριζοσπαστικοποίηση θα στρέψει τις λαϊκές μάζες προς τις ιδέες του Μαρξισμού γι’ αυτό και στο συνέδριο του Ταλίν ανασύρει το όπλο του αντικομμουνισμού ταυτίζοντας το Ναζισμό με τον Κομμουνισμό αλλά και τον Κομμουνισμό, Λενινισμό και Μπολσεβικισμό, με τον Σταλινισμό!!
Πολύ τους βολεύει… το τελευταίο για να στηρίξουν το πρώτο!!
Που διαφωνούμε με τον «Ρ»
«Η Σταλινολογία… είναι …η εύκολη χιλιοπαιγμένη και βολική δαιμονοποίηση της σοβιετικής ηγεσίας υπό τον Στάλιν»
γράφει ο Ριζοσπάστης. Ναι, αλλά όχι επειδή είναι
«…η περίοδος στην οποία η σοβιετική εξουσία κυριάρχησε και σταθεροποιήθηκε (και) άνοιξε το δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης…»!
Όχι βέβαια!! Η περίοδος αυτή είναι η περίοδος του εκφυλισμού των Σοβιέτ, όπου από τα χέρια της εργατικής τάξης και της αγροτιάς πέρασαν στα χέρια της γραφειοκρατίας, την οποία πολέμησε ο Λένιν τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Την περίοδο του Στάλιν κυριάρχησε και σταθεροποιήθηκε η εξουσία της γραφειοκρατίας!!!
Όχι με ειρηνικό τρόπο, χρειάστηκε να εξοντώσει, τον ανθό του Μπολσεβίκικου κόμματος, την ΚΕ που οργάνωσε τη μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση με εκατομμύρια νεκρούς διαφωνούντες αγωνιστές, που ζητούσαν εργατική (και όχι αστική!) δημοκρατία, με δίκες παρωδία των ηγετών Μπολσεβίκων, κλπ κλπ.
Η αντεπανάσταση δεν ξεκίνησε με τον Χρουστσόφ και το 20ο συνέδριο. Μετά το θάνατο του Στάλιν η εδραιωμένη πλέον στην εξουσία γραφειοκρατία δεν είχε ανάγκη τις σταλινικές μεθόδους για να κυριαρχήσει, είχε την δυνατότητα και χρειάζονταν πλέον κάποιο είδους «φιλελευθεροποίηση».
Όμως σε καμία στιγμή δεν εγκατέλειψε τα προνόμιά της και όπου και όταν αυτά αμφισβητήθηκαν παρέμβηκε με τα τανκς: Ανατολική Γερμανία, Ουγγαρία, Πράγα, κλπ.
Το θέμα που προκύπτει μετά από όλα αυτά που αναφέραμε είναι: Μη μας πείτε, σύντροφοι του ΚΚΕ, ότι οι σύνεδροι στο Ταλίν νοιάστηκαν να καταδικάσουν τα εγκλήματα της σταλινικής γραφειοκρατίας, για να δικαιώσουν τον Μπολσεβικισμό, το Μαρξισμό – Λενινισμό, την εργατική δημοκρατία! Ασφαλώς όχι! Αντίθετα, αξιοποιούν το γεγονός ότι το αντεπαναστατικό έργο της σταλινικής γραφειοκρατίας, τα εγκλήματα του Στάλιν, πραγματοποιήθηκαν στο όνομα του Σοσιαλισμού και του Κομμουνισμού. Αυτό τους βοηθάει να συκοφαντήσουν τον Κομμουνισμό και το Μαρξισμό και να τον εξομοιώσουν με το ναζισμό!!
Ο φιλο-Σταλινισμός καταλήγει να υπηρετεί τον αντι-Κομμουνισμό
Για την αποφυγή κάθε παρεξήγησης, παρά τα εγκλήματα που πραγματοποίησε ο Σταλινισμός εμείς δεν τον ταυτίζουμε με τον Ναζισμό γιατί, επιγραμματικά, έχουν διαφορετική ταξική βάση. Ούτε δεχόμαστε την θεωρία του «κρατικού καπιταλισμού». Αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση.
Είναι αλήθεια, και σ’ αυτό συμφωνούμε πάλι με το «Ρίζο», ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο σοσιαλδημοκρατικός συρφετός που μιλάει στο όνομα της Αριστεράς είναι όχι κρυφοί αλλά φανεροί εχθροί του Κομμουνισμού, όχι για αυτά που λένε, «περί ολοκληρωτικών σταλινικών καθεστώτων» αλλά γι’ αυτά που κάνουν – γιατί η πολιτική τους είναι ο αντικομμουνισμός στην πράξη, στηρίζει το κεφάλαιο και χτυπάει τις λαϊκές μάζες!!
Αλλά αγαπητέ «Ριζο» και σύντροφοι του ΚΚΕ, εσείς γίνεστε κρυφοί φίλοι του αντκομμουνισμού όταν υποστηρίζετε ότι στη σταλινική περίοδο «η σοβιετική εξουσία κυριάρχησε και σταθεροποιήθηκε, άνοιξε το δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης».
Όταν θεωρείτε τα εγκλήματα της σταλινικής γραφειοκρατίας απλώς «υπερβολές», το μόνο που καταφέρνετε είναι να βοηθάτε τους συνέδρους του Ταλίν να ταυτίσουν τον κομμουνισμό με το ναζισμό!!
Θα βοηθήσετε τις λαϊκές μάζες να ξαναβρούν το όραμα του κομμουνισμού, αν βοηθήσετε να απαλλαγεί ο κομμουνισμός από το όνειδος του Σταλινισμού, από την ταύτισή του κομμουνισμού με τον Σταλινισμό, του Στάλιν και των επιγόνων του, που οδήγησε τελικά στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Όποιος θέλει να καταλάβει τι συνέβη στη Σοβιετική Ένωση με την άνοδο του Στάλιν στην εξουσία, είναι σκόπιμο να μελετήστε τα τελευταία έργα του Λένιν, όταν αυτός συνειδητοποίησε την έκταση του κινδύνου που αντιπροσώπευε η κομματική γραφειοκρατία, καθώς και τις αναλύσεις του Τρότσκι για τις αιτίες που οδήγησαν στον εκφυλισμό της πιο μεγάλης επανάστασης στην ιστορία του ανθρώπου.
