Οι χώρες της Αφρικής θεωρούνται από τις πιο επικίνδυνες χώρες για να ζει ένας/μία ομοφυλόφιλος/η και γενικότερα ένα ΛΟΑΤ* άτομο, όχι άδικα αφού σε πολλές από αυτές η ομοφυλοφιλία εξακολουθεί να είναι παράνομη και να τιμωρείται από φυλάκιση μέχρι και θάνατο.
Πίσω όμως από τους νόμους ενάντια στην ομοφυλοφιλία, βρίσκεται μία εξαιρετικά αντιφατική ιστορία. Πολύ συχνά, οι ηγέτες των κρατών που υποστηρίζουν την δίωξη της ομοφυλοφιλίας, χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα ότι η ομοφυλοφιλία είναι «ξενόφερτη», από την Δύση και δεν έχει ανήκει στην ιστορία και τις παραδόσεις των αφρικανικών λαών! Η αλήθεια όμως είναι ακριβώς η αντίθετη: όχι μόνο δεν είναι η ομοφυλοφιλία «εισαγόμενη» από την Δύση (όπως ήταν αναμενόμενο, αφού απαντάται τόσο στο ανθρώπινο είδος από την ύπαρξη του όσο και στα υπόλοιπα ζώα), αλλά αυτό που εισήγαγαν οι «δυτικοί» στην Αφρική είναι η ομοφοβία και οι νόμοι που την συνοδεύουν!
Πολύ λίγα, πολύ αργά
Πέρασαν 52 χρόνια από τότε που η Αγγλία αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία, έχοντας νωρίτερα καταδικάσει 65.000 ανθρώπους, ανάμεσά τους και τον μαθηματικό Άλαν Τιούρινγκ. Ο Τιούρινγκ έσπασε τον κώδικα Enigma των Ναζί και έσωσε αμέτρητες ζωές κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, όμως το 1952 απολύθηκε από την δουλειά του και, για να αποφύγει την φυλάκιση, υποβλήθηκε σε εμβολιασμό με οιστρογόνα όταν κρίθηκε ένοχος για διακεκριμένη προσβολή της δημοσίας αιδούς επειδή έκανε -συναινετικό- σεξ με έναν άνδρα. Αυτοκτόνησε δύο χρόνια αργότερα.
Το 2017, 50 χρόνια μετά την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας στην Αγγλία, η Βασίλισσα απένειμε χάρη σε όλους τους εν ζωή καταδικασμένους ομοφυλόφιλους του παρελθόντος, που υπολογίζονται περίπου σε 15.000. Οι πληγές που έχουν προκαλέσει όμως οι νόμοι κατά των ομοφυλοφίλων, δεν μπορούν να κλείσουν απλά απονέμοντας χάρη (ούτε καν αθώωση) σε όσους υπέφεραν από αυτούς. Πόσο μάλλον, όταν αυτές οι πληγές εξακολουθούν να είναι ανοιχτές και κακοφορμίζουν σε πολλές χώρες που αποτέλεσαν αποικίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Οι ανοιχτές πληγές των ομοφοβικών νόμων
Σήμερα, στις 36 από τις 52 χώρες της Κοινοπολιτείας των Εθνών (ένωση ανεξάρτητων κρατών, τα οποία είναι στην πλειοψηφία τους πρώην αποικίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και έχουν κοινή γλώσσα την αγγλική) η ομοφυλοφιλία εξακολουθεί να είναι παράνομη. Μάλιστα, σε πολλές από αυτές, όπως ο Μαυρίκιος, το Μπαγκλαντές και η Τζαμάικα, οι νόμοι που ποινικοποιούν την ομοφυλοφιλία, είναι ακριβώς οι ίδιοι νόμοι που επιβλήθηκαν από την Βρετανία την περίοδο της αποικιοκρατίας! Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως, έχει το τι συνέβαινε στις αποικιοκρατίες πριν αποικηθούν από τις «πολιτισμένες» χώρες της Ευρώπης.
Οι ομοφοβικοί νόμοι εξαπλώθηκαν στις δυτικές αποικίες από το 1860 και μετά. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι πριν τους αποικιακούς νόμους ενάντια στην ομοφυλοφιλία, δεν υπάρχει καταγραφή για κανέναν αντίστοιχο νόμο στις Αφρικανικές χώρες! Αντιθέτως, ο λόγος που εφαρμόστηκαν οι ομοφοβικοί νόμοι είναι ο φόβος των αποικιοκρατών πως η μεγαλύτερη σεξουαλική απελευθέρωση των ιθαγενών θα «διαφθείρει» τους νεαρούς αποικιοκρατικούς αξιωματικούς! Στο όνομα λοιπόν του εκπολιτισμού και του εκχριστιανισμού των «βαρβάρων», άρχισαν να εμφανίζονται οι νόμοι ενάντια στην ομοφυλοφιλία στις πρώτες αποικίες και να εξαπλώνονται σε όλες τις Βρετανικές αποικίες!
Η «εισαγόμενη» ομοφοβία
Σήμερα, οι «ταχύτητες» ανάμεσα στις πρώην αποικίες της Βρετανίας είναι διαφορετικές, αφού υπάρχουν χώρες που έχουν αποποινικοποιήσει την ομοφυλοφιλία και χώρες που διατηρούν περισσότερο ή λιγότερο αυστηρούς νόμους. Στις χώρες που οι νόμοι διατηρούνται, ένα από τα βασικά επιχειρήματα των κυβερνήσεων είναι πως η ομοφυλοφιλία είναι μη φυσιολογική, «αμαρτία» των δυτικών και πως οφείλουν να προστατεύσουν τις παραδόσεις και τους κατοίκους τους από αυτήν.
Η προπαγάνδα για την ιστορία και τις παραδόσεις των χωρών αυτών, αν και τεράστιο ψέμα, έχει καταφέρει να διαδοθεί σε μαζικά στρώματα, αφενός επειδή η απαγόρευση της ομοφυλοφιλίας μετράει πάνω από 100 χρόνια ζωής, έχοντας σβήσει σε μεγάλο βαθμό τις μνήμες της ζωής πριν την αποικιοκρατία. Αφετέρου επειδή πατάει πάνω στο συναίσθημα της καχυποψίας και της ανάγκης για «πολιτισμική αντίσταση» απέναντι στους ιμπεριαλιστές της Δύσης, που σήμερα παρουσιάζονται ως «φιλικοί» απέναντι στα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ανθρώπων.
Η ειρωνεία είναι πως όπως σήμερα κατηγορείται η «δυτική κουλτούρα» από τις αφρικάνικες κυβερνήσεις για εκφυλισμό, έτσι ακριβώς κατηγορούνταν η «αφρικάνικη κουλτούρα» πριν χρόνια από τις δυτικές κυβερνήσεις για τον ίδιο «εκφυλισμό».
Αν λοιπόν σήμερα τα ΜΜΕ και οι ηγεσίες των δυτικών χωρών αναφέρονται στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή σαν χώρες καταστρατήγησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, οφείλουν να αναφέρουν και την συνέχεια: ότι υπεύθυνοι για τις πολιτικές που επικράτησαν σε αυτές τις χώρες είναι οι ίδιοι!
Τα τελευταία χρόνια βέβαια, οι φωνές αντίστασης και η οργάνωση των ΛΟΑΤ ατόμων ενάντια στην καταπίεσή τους δυναμώνουν. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα της Ινδίας, όπου στις 8 Σεπτεμβρίου της προηγούμενης χρονιάς το Ανώτατο Δικαστήριο αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία, καταργώντας τον αποικιοκρατικό νόμο του 1860!
Παράλληλα, όσο πιο δικτατορικό είναι ένα καθεστώς, τόσο πιο σκληροί είναι οι νόμοι ενάντια στην ομοφυλοφιλία και η καταστολή κάθε ευάλωτης κοινωνικής ομάδας. Κι αυτό γιατί γνωρίζουν πως όσο πιο χειραφετημένη είναι μία κοινωνία, τόσο μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση νιώθει για να αντισταθεί συνολικά στην εκμετάλλευση, την φτώχεια και τις ανισότητες. Αλλά και αντίστροφα, η κάθε μικρή ή μεγάλη νίκη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων είναι εξαιρετικά σημαντική για την ανάπτυξη ευρύτερων εργατικών και κοινωνικών κινημάτων ενάντια στα δικτατορικά καθεστώτα, στους άτυπους αποικιοκράτες που πλουτίζουν ακόμα σε βάρος των λαών και στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες.
