Ένας πόλεμος είναι αιτία οργής, αποτροπιασμού και καταδίκης από μόνος του. Ταυτόχρονα αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο διάφορων πλευρών που εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων των χωρών της ξεχωριστά σε μια σειρά ζητήματα σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι τέτοια που έχει προκαλέσει για ακόμα μια φορά την έξαρση της οργής του κόσμου και δικαίως.
Αυτό, σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν μεταφράζεται σε οποιουδήποτε είδους υποστήριξη στον ρωσικό ιμπεριαλισμό και στην μαζική εισβολή στην Ουκρανία.
Προσοχή στο κενό μεταξύ… 1945 και 2022
Μια από τις ανιστόρητες φράσεις που διαδίδεται χωρίς ντροπή τις τελευταίες μέρες είναι ότι πρόκειται για τον πρώτο πόλεμο στην Ευρώπη μετά από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αναρωτιέται κανείς αν έπαθαν συλλογική αμνησία οι ηγέτες της ΕΕ! Τα γεγονότα της Κύπρου το 1974 τι ήταν; Τι ακριβώς έγινε στη Γιουγκοσλαβία το 1999; Για να μη μιλήσουμε προφανώς για μια σειρά εκρήξεις σε χώρες πέριξ της Ρωσίας που ανήκαν στη Σοβιετική Ένωση, από τη διάλυσή της μέχρι και σήμερα.
Η διαφορά είναι ότι σε αρκετούς από εκείνους τους πολέμους υπάρχουν βαρύτατες ευθύνες των ίδιων των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Τι έχουν να πουν δηλαδή για τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία; Τίποτα!
Όπως «τίποτα» δεν έχουν να πουν και για τη διαρκή πολεμική δράση μιας σειράς χωρών-μελών της ΕΕ σε σχεδόν όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική κλπ, εκεί που οι κατά τα άλλα «φιλειρηνικές» δυνάμεις συμβάλουν καθημερινά σε θανάτους ανθρώπων.
«Κακός ο πόλεμος, αλλά ας τον ενισχύσουμε λιγάκι»
Μετά τα κροκοδείλια δάκρυα, έρχονται οι πραγματικές αποφάσεις. Η μια χώρα μετά την άλλη στέλνει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία. Παρακολουθήσαμε και την ελληνική κυβέρνηση να ανακοινώνει την αποστολή όπλων με 2 αεροπλάνα C-130, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου ανακοίνωσε ότι δεν αποκλείεται η συμμετοχή στον πόλεμο και με επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη… αρκεί να το ζητήσει το ΝΑΤΟ! Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα έχει ήδη εμπλοκή σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις της περιοχής, έχοντας παραχωρήσει στο ΝΑΤΟ βάσεις στην Κρήτη και στην Αλεξανδρούπολη, ενώ αμερικανικά επιθετικά ελικόπτερα ανεφοδιάστηκαν στο Στεφανοβίκειο στον Βόλο, πριν συνεχίσουν για Πολωνία προς ενίσχυση των δυνάμεων των ΗΠΑ στην Αν. Ευρώπη.
Η Γερμανία ανακοίνωσε ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα, ενώ μια σειρά υποτίθεται ουδέτερες χώρες, όπως η Φινλανδία ή η Δανία, ανακοίνωσαν αποστολή πολεμικού υλικού, με την τελευταία να φτάνει στο σημείο να καλεί τους πολίτες της χώρας της να πάνε στο μέτωπο και να πολεμήσουν εθελοντικά!
Είδε κανείς πουθενά τίποτα «νεοναζί»;
Αυτό που είναι επίσης εξοργιστικό, είναι ότι όλοι αυτοί οι «φιλειρηνιστές» ηγέτες της ΕΕ δεν βρίσκουν να πουν ούτε μια κουβέντα για την ακροδεξιά και τις φασιστικές δυνάμεις που, ιδιαίτερα από το 2014 και μετά, αλωνίζουν στην Ουκρανία.
Που καταπιέζουν και δολοφονούν κατά εκατοντάδες τους ρωσόφωνους πληθυσμούς της χώρας, ιδιαίτερα στα ανατολικά, στο Ντονμπάς, και που σήμερα δρουν ανενόχλητοι στην Μαριούπολη. Είναι τα πιστά σκυλιά του καθεστώτος του Ζελένσκι, ενώ τα ένοπλά τους τμήματα συνεργάζονται αρμονικά με τον επίσημο ουκρανικό στρατό.
Σε ποιους στέλνει λοιπόν τα όπλα η ΕΕ και στο πλευρό ποιων καλεί τους πολίτες της να πάνε να πολεμήσουν;
«Α, οι Ουκρανοί, ναι – αυτοί είναι πραγματικοί πρόσφυγες»
Ούτε «παράνομοι», ούτε «λάθρο», ούτε «στρατόπεδα συγκέντρωσης», ούτε τίποτα τέτοιο για όσους καταφθάνουν στην Ευρώπη από Ουκρανία! Αυτοί είναι «πραγματικοί πρόσφυγες», όπως δήλωσε ο ανεκδιήγητος υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Ν. Μηταράκης.
Καμία σχέση με όσα ακούμε τα τελευταία χρόνια για τους ανθρώπους από Συρία, Αφγανιστάν και τόσες άλλες χώρες που τρέχουν να προλάβουν να φύγουν από τη φρίκη του πολέμου, περνάνε βουνά και θάλασσες, για να συναντήσουν τελικά το ρατσιστικό-εγκληματικό πρόσωπο της Ευρώπης.
Ασφαλώς τα παραπάνω δεν στρέφονται ενάντια στον ουκρανικό λαό που υποφέρει από τους βομβαρδισμούς. Αντίθετα, οι πρόσφυγες από την Ουκρανία πρέπει να έχουν μια ανθρώπινη υποδοχή ως πρόσφυγες και την αμέριστη αλληλεγγύη μας.
Στρέφονται όμως ενάντια στους ηγέτες της ΕΕ και στην απύθμενη υποκρισία τους, όταν για να εξυπηρετήσουν τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα, ξαφνικά παρουσιάζονται ως… ανθρωπιστές!
Το να υποδέχονται οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τους πρόσφυγες από την Ουκρανία σαν ήρωες, την ίδια στιγμή που η Τουρκία κρατά 3,5-4 εκατομμύρια εξαθλιωμένων προσφύγων στο έδαφός της για να μην πατήσουν στην Ευρώπη και που πνίγει στο Αιγαίο, στον Έβρο και τη Μεσόγειο τους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, αποτελεί απύθμενη υποκρισία.
Βαρέλι δίχως πάτο
Τελευταία εξέλιξη στην «Ευρώπη της Ειρήνης και της Δημοκρατίας», η λογοκρισία των ρωσικών μέσων ενημέρωσης Russia Today και Σπούτνικ, τα οποία κατηγορούνται ως μέσα ρωσικής προπαγάνδας. Θα σκάγαμε στα γέλια, αν όλα αυτά δεν συνέβαιναν σε συνθήκες πολέμου, αλλά το να μιλάνε για προπαγάνδα αυτοί που ελέγχουν το 100% των βασικών μέσων ενημέρωσης, ε, πάει πολύ!
Όχι στον ρωσικό ιμπεριαλισμό
Όπως προαναφέρθηκε όλα τα παραπάνω δεν αναφέρονται για να δικαιολογήσουν ούτε στο ελάχιστο την εισβολή της Ρωσίας και του Πούτιν στην Ουκρανία – κάθε άλλο! Στον πόλεμο στην Ουκρανία συγκρούονται διαφορετικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, σύγκρουση την οποία οι λαοί πληρώνουν ήδη με το αίμα τους.
Οι λαοί της περιοχής και ολόκληρου του κόσμου δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα από τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, γι’ αυτό πρέπει να παλέψουμε για τον τερματισμό του, τόσο ενάντια στις επιδιώξεις και την επέκταση του ΝΑΤΟ όσο και του Πούτιν στην περιοχή. Ταυτόχρονα, η Αριστερά πρέπει με ξεκάθαρο τρόπο να μιλήσει υπέρ του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των Ρωσόφωνων πληθυσμών της Ουκρανίας. Να απαιτήσουμε να σταματήσει κάθε είδους εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο. Να παλέψουμε τελικά ενάντια στην πραγματική ρίζα του προβλήματος, που είναι το ίδιο το σύστημα, που για τη διασφάλιση των κερδών του δεν υπολογίζει τις ζωές των ανθρώπων, βυθίζοντάς τους στον πόλεμο, τη φτώχεια και τη δυστυχία.
