Ο νόμος 5094/2024 που προβλέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ψηφίστηκε πέρσι εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων και ενός μαζικού φοιτητικού κινήματος. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα που επικαλούνταν τότε η κυβέρνηση προκειμένου να στηρίξει το νομοσχέδιο, ήταν ότι αυτό θα επέτρεπε σε γνωστά πανεπιστήμια του εξωτερικού (Yale, Σορβόννη, κοκ) να έρθουν στην Ελλάδα, δίνοντας τη δυνατότητα στους Έλληνες φοιτητές να κάνουν υψηλού επιπέδου σπουδές και «αναβαθμίζοντας» το επίπεδο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Η πραγματικότητα είναι ότι ακόμη και αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, δεν θα οδηγούσε στη βελτίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ωστόσο, το κυβερνητικό αφήγημα καταρρέει από πολλές μεριές.
Καθώς κανένα από τα «μεγάλα» πανεπιστήμια δεν έχει εκδηλώσει μέχρι στιγμής ενδιαφέρον να ιδρύσει παράρτημα στην Ελλάδα, η κυβέρνηση επιχείρησε να κάνει (κατά την πάγια τακτική της) το μαύρο, άσπρο. Έσπευσε μάλιστα να ανακοινώσει πανηγυρικά στα μέσα Φλεβάρη, την έλευση του πανεπιστημίου της Σορβόννης! Μόνο που το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, αφενός δεν είναι αυτό που ο περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει όταν διαβάζει «Πανεπιστήμιο της Σορβόννης», αφετέρου υφίσταται ήδη στην Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια υπό τη μορφή κολεγίου! Άνθραξ, λοιπόν, ο θησαυρός…
Σύμφωνα με άρθρο των Χρήστου Αβραμίδη και Αντώνη Γαλανόπουλου, το πανεπιστήμιο που «έρχεται» στη χώρα, ονομάζεται «Université Sorbonne Paris Nord» και αν και περιέχει τον όρο «Σορβόννη» στον τίτλο του, δεν είναι αυτό που ο πολύς κόσμος ονομάζει «Σορβόννη». Αρχικά, αυτός είναι ο τίτλος που απέκτησε το 2020, ενώ πριν ονομάζονταν «Université Paris XIII». Επιπλέον, πρόκειται για ένα από τα 11 πανεπιστήμια που ιδρύθηκαν μετά τη διάσπαση του Πανεπιστημίου του Παρισιού (το οποίο αποτελεί και την ιστορική Σορβόννη). Σήμερα, ως «Σορβόννη» είναι γνωστά μόνο δύο εξ αυτών: το «Paris 1 Panthéon-Sorbonne University» και το «Sorbonne University». Το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο είναι παντελώς άσχετο με αυτά τα δύο. Και τα 11 ιδρύματα είναι πλήρως αυτόνομα, με εντελώς άλλη διοίκηση, πρόγραμμα σπουδών και προσωπικό. Εκτός αυτού, βρίσκεται και πολύ χαμηλότερα στις διεθνείς κατατάξεις. Ενώ το «Sorbonne University» βρίσκεται στη θέση 63 της κατάταξης QS, το «Université Sorbonne Paris Nord» βρίσκεται ανάμεσα στις θέσεις 951-1000, πολύ χαμηλότερα από όλα τα μεγάλα δημόσια πανεπιστήμια της Ελλάδας!
Επιπλέον, δεν πρόκειται για ένα πανεπιστήμιο που «έρχεται να επενδύσει» όπως αρέσκεται να λέει η κυβέρνηση. Το συγκεκριμένο κολλέγιο, προσφέρει σπουδές στη νομική, τη διοίκηση επιχειρήσεων και τη φυσική αγωγή. Μέσα από μια σειρά δικαστικές διαμάχες αλλά και νομοθετικές ρυθμίσεις (δεν ξεκίνησε χθες η ιδιωτικοποίηση της παιδείας) πέτυχε την αναγνώριση των πτυχίων του ως ισότιμων των ελληνικών ΑΕΙ. Συνεπώς, το μόνο που πραγματικά συμβαίνει, είναι ότι ένα από τα πολλά αμφιβόλου ποιότητας κολέγια που υπάρχουν στην Ελλάδα, ενδύεται πλέον το μανδύα του πανεπιστημίου.
Όσο και αν η ΝΔ προσπαθεί να παρουσιάσει μία άλλη πραγματικότητα, η αλήθεια δεν κρύβεται. Το μόνο που προσφέρει η αντισυνταγματική της νομοθεσία, είναι ευκαιρίες στα διάφορα κολέγια να διαφημιστούν ως πανεπιστήμια. Χωρίς κανένα κριτήριο ποιότητας, χωρίς κανένα ουσιαστικό έλεγχο, χωρίς καμία ουσιαστική αντιστοιχία με τις διαδικασίες και τους ελέγχους των δημοσίων πανεπιστημίων και φυσικά… με το αζημίωτο.
Την ίδια στιγμή έχει αφήσει τα δημόσια ΑΕΙ στη μοίρα τους. Διαρκής υποχρηματοδότηση, ελλιπές προσωπικό, προβληματικές υποδομές. Αυτά συνθέτουν την εικόνα την δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα. Και αυτό δεν είναι μία αποτυχία της κυβέρνησης. Αποτελεί κομμάτι του στρατηγικού της σχεδιασμού, ο οποίος υπηρετεί πιστά το νεοφιλελεύθερο δόγμα των ιδιωτικοποιήσεων. Ο στόχος είναι η απαξίωση των δημοσίων ΑΕΙ, ώστε οι ιδιώτες να πάρουν ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας. Δεν καίγεται καρφάκι σε κανέναν Υπουργό Παιδείας για το αν θα έρθει στη χώρα το Yale ή το Columbia. Εξάλλου, αυτά τα πανεπιστήμια ήδη συνεργάζονται με τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια, τα οποία παράγουν αξιολογότατο ερευνητικό και εκπαιδευτικό έργο, παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν. Όπως με κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης, πρώτο μέλημα είναι το κέρδος. Η ποιότητα της εκπαίδευσης έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
