Του Πάρη Μακρίδη
Την Τετάρτη 5 Μάρτη στη Νίκαια αλληλέγγυοι σταμάτησαν τον εκπλειστηριασμό πρώτης κατοικίας από την τράπεζα Πειραιώς. Την ίδια μέρα, το τοπικό κίνημα απέτρεψε τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας από την Eurobank. Μία βδομάδα μετά, ανάλογες κινητοποιήσεις ενάντια στην προσπάθεια εκπλειστηριασμού πρώτων κατοικιών λαϊκών οικογενειών έγιναν στο Χαλάνδρι (μιας άνεργης και ανασφάλιστης οικογένειας με τρία παιδιά από τη Eurobank) και στον Πειραιά (οικογένειας από το Πέραμα).
Δυο μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ, η λαϊκή κατοικία παραμένει απροστάτευτη από τις «ορέξεις» των τραπεζιτών αφού από τις αρχές του έτους έχει αρθεί κάθε περιορισμός των πλειστηριασμών.
Η υποτιθέμενη συμφωνία της κυβέρνησης με τις τράπεζες για «πάγωμα» των πλειστηριασμών φαίνεται ότι έχει μείνει στα χαρτιά. Άλλωστε, μόνο αφελείς θα πίστευαν ότι το τραπεζικό κεφάλαιο θα παρέμενε συνεπές σε οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί είτε τους άμεσους είτε τους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς του. Η απελευθέρωση των πλειστηριασμών, όπως έχουμε επισημάνει και σε παλιότερο άρθρο μας[1] αποτελεί μια χρόνια επιδίωξη των τραπεζιτών για πολλούς λόγους.
Τι (δεν) κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για πλειστηριασμούς και «κόκκινα δάνεια»
Η στάση της κυβέρνησης μέχρι στιγμής είναι μετέωρη. Στο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» ο Τσίπρας ανέφερε:
«Τις αμέσως προσεχείς ημέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει στη Βουλή νομοθετική ρύθμιση για επ’ αόριστο παράταση της αναστολής στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, αξίας έως 300.000 €. Καθώς και νομοθετική απαγόρευση πώλησης ή εκχώρησης σε μη αναγνωρισμένους τραπεζικούς οργανισμούς ή επιχειρήσεις δικαιωμάτων δανειακών συμβάσεων και εμπραγμάτων ασφαλειών. Με δυο λόγια δηλαδή δεν θα επιτρέψουμε στα κοράκια των διεθνών distress funds να κερδοσκοπήσουν δημεύοντας τις κατοικίες των πολιτών»[2].
Από όλα αυτά όμως τίποτα δεν έχει προχωρήσει. Όπως αναφέραμε στην αρχή, οι προσπάθειες εκπλειστηριασμού πρώτης κατοικίας διενεργούνται κανονικά, άσχετα από το αν τελικά γίνονται ή όχι, είτε λόγω της παρέμβασης του κινήματος είτε επειδή δεν υπάρχουν αγοραστές. Η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να νομοθετήσει για την πλήρη προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας.
Όσον αφορά τα «κόκκινα δάνεια» η κυβέρνηση έχει βρεθεί σε αδιέξοδο. Σκοπός της[3] είναι η δημιουργία ενός Ενδιάμεσου Δημόσιου Φορέα Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους ο οποίος θα «καλύψει» περίπου 100.000 δανειολήπτες που βρίσκονται κάτω από ή στο όριο της φτώχειας, αγοράζοντας τα «κόκκινα δάνεια» τους στο 50% της αξίας τους και δίνοντας στον κόσμο αυτό ευνοϊκότερους τρόπους αποπληρωμής.
Αρχικά να σημειώσουμε ότι οι εξαγγελίες για «σεισάχθεια» και διαγραφή χρεών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων έχουνε εξαφανιστεί. Ακόμα όμως και με το παραπάνω σχέδιο (το οποίο σε γενικές γραμμές έχει μια φιλολαϊκή λογική) υπάρχει ένα «μικρό» πρόβλημα. Η χρηματοδότηση αυτού του φορέα έχει κοστολογηθεί στα 3 δισ. € τα οποία, σύμφωνα με το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», θα εξασφαλίζονταν από το «μαξιλάρι» των 10,9 δισ. € που κατείχε το ΤΧΣ. Αυτά τα χρήματα επέστρεψαν στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, πράγμα που σημαίνει ότι το σχέδιο αυτό πρέπει να εγκριθεί από τους «θεσμούς». Θα εγκριθεί όμως, με δεδομένο ότι οι «θεσμοί» δεν βλέπουν θετικά ο,τιδήποτε γίνεται προς όφελος του εργαζόμενου λαού; Αν δεν δοθούν αυτά τα 3 δισ. € ή αν απαιτηθούν δυσμενέστεροι όροι υλοποίησης, τι θα κάνει η κυβέρνηση;
Το λαϊκό κίνημα μπροστά σε μια κρίσιμη μάχη
Σε κάποιες περιοχές της Αττικής (Νίκαια, Πειραιάς, Ίλιον κ.λπ.) τοπικές συλλογικότητες κινητοποιούνται σε εβδομαδιαία βάση με σκοπό την αποτροπή πλειστηριασμών που αφορούν είτε κατοικίες είτε άλλα περιουσιακά στοιχεία λαϊκών οικογενειών[4]. Σε άλλες περιοχές, όταν υπάρχει συγκεκριμένη περίπτωση, η παρέμβαση των αλληλέγγυων είναι άμεση και αποτελεσματική. Αυτές οι «ακτιβιστικές» κινήσεις είναι πολύ σημαντικές και πρέπει να συνεχιστούν και να «αγκαλιάσουν» ακόμα περισσότερες περιοχές.
Όσο η κυβέρνηση δεν νομοθετεί, το λαϊκό κίνημα πρέπει να καταργεί στην πράξη τη δυνατότητα που έχουν τράπεζες και κράτος να βγάζουν στο «σφυρί» τα σπίτια των λαϊκών στρωμάτων.
Το κίνημα κατά των πλειστηριασμών πρέπει να κλιμακώσει τις δράσεις του με σκοπό να πιέσει την κυβέρνηση να νομοθετήσει την προστασία της λαϊκής περιουσίας όσο πιο άμεσα γίνεται. Για να γίνει αυτό πρέπει οι συλλογικότητες που πρωτοστατούν στην αποτροπή των πλειστηριασμών να ανοίξουν πλατιά μέσα στην κοινωνία το ζήτημα, κάνοντας εκστρατεία γι’ αυτό. Να συντονίσουν καλύτερα τις κινήσεις τους και να διευρύνουν αυτόν τον αγώνα, ερχόμενες σε επαφή με σωματεία (πχ των τραπεζοϋπαλλήλων) αλλά και κινηματικές πρωτοβουλίες που υπάρχουν σε κάθε γειτονιά (δημοτικές παρατάξεις, λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές κατοίκων κ.λπ.) με σκοπό να πιέσουν συντονισμένα την κυβέρνηση, ζητώντας από αυτή να πάρει άμεσα μέτρα.
_______________________
