Από δική μας παράλειψη δεν δημοσιεύτηκε τις προηγούμενες μέρες ανακοίνωση της Ενωτικής Αριστερής Συνεργασίας στη Μαγνησία, που εκδόθηκε στις 10.2.16. Τη δημοσιεύουμε τώρα, με μικρή καθυστέρηση
Ενωτική Αριστερή Συνεργασία Μαγνησίας
Βόλος,10/2/2016
Συντονισμός και κλιμάκωση των αγώνων!
Να αποσυρθεί το ασφαλιστικό
Να ανατρέψουμε τα μνημόνια και τη λιτότητα
Η πρωτοφανής παλλαϊκή συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση της 4ης Φλεβάρη στο Λιμάνι του Βόλου, αλλά και οι μαζικές συγκεντρώσεις σε άλλες πόλεις, έδειξαν ότι ακόμα και όταν οι κινητοποιήσεις είναι οι γνωστές 24ωρες απεργιακές «ντουφεκιές» ΓΣΣΕ & ΑΔΕΔΥ, αλλά παράλληλα τα όρια της κοινωνικής αν(τ)οχής απέναντι στα μνημονιακά μέτρα εξαντλούνται, τότε τα λαϊκά στρώματα (αγρότες, εργαζόμενοι, άνεργοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι, έμποροι) βγαίνουν μαζικά στο δρόμο.
Παρά τα 6 χρόνια μνημονιακών επιθέσεων και παρά την υποταγή και την προδοσία των λαϊκών προσδοκιών (και του δημοψηφίσματος!) από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ξεκάθαρο ότι το μαζικό κίνημα δεν συνθηκολογεί και δεν αποδέχεται τη μοίρα που του επιφυλάσσουν δανειστές και μεγάλο κεφάλαιο.
Ο αγώνας παραμένει ζωντανός!
Το κρίσιμο ερώτημα βέβαια είναι πως προχωράμε; Απέναντι σε αυτό θεωρούμε ότι είναι κρίσιμο:
- Να υπάρξει συνέχεια των κινητοποιήσεων με καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, μαζικά συλλαλητήρια κοκ.
- Να στηριχτούν οι αγροτικές κινητοποιήσεις από όλη την κοινωνία.
- Να υπάρξει σύνδεση των αγώνων των αγροτών και των «μικρομεσαίων» στρωμάτων με το εργατικό κίνημα. Ειδικά τη στιγμή που σε πάρα πολλά εργοστάσια της περιοχής οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου (ΒΙΣ, Χαλυβουργία, ΙΜΑΣ, Λεβεντέρης, ΒΕΜΕΚΕΠ κα).
- Να κλιμακωθεί το κίνημα πανελλαδικά με νέα 24ωρη και μετά με 48ωρη γενική απεργία.
Παράλληλα είναι απαραίτητο ένα πλαίσιο αιτημάτων που να απαντά στο σύνολο της επίθεσης και να μην αρκείται στο «να μην περάσει το ασφαλιστικό».
Άλλωστε ο στόχος για απόσυρση του ασφαλιστικού οδηγεί σε ευθεία σύγκρουση με το σύνολο της πολιτικής που απαιτεί το «Κουαρτέτο» και εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πάντα προς το συμφέρον του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου.
Για αυτούς τους λόγους απαιτείται πάλη για:
- Να καταργηθεί το σύνολο των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων.
- Να σταματήσει η αποπληρωμή του χρέους και να προχωρήσουμε σε μονομερή διαγραφή του.
- Η πιστωτική ασφυξία που θα επιβάλλει η ΕΕ, να αντιμετωπιστεί με εκτύπωση εθνικού νομίσματος, εθνικοποίηση των τραπεζών (χωρίς αποζημίωση στο μεγάλο κεφάλαιο και υπό εργατικό – κοινωνικό έλεγχο), κεντρικό έλεγχο της κίνησης κεφαλαίων και του εξωτερικού εμπορίου και άλλα μέτρα προστασίας της εθνικής οικονομίας.
- Παραγωγική ανασυγκρότηση μέσα από την εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και το δημοκρατικό σχεδιασμό της παραγωγής με στόχο τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και όχι του καπιταλιστικού κέρδους.
Έτσι, τίθενται οι βάσεις για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας.
Στη συνέχεια, είναι απαραίτητη η σύνδεση με τους αγώνες των εργαζομένων σε άλλες χώρες, σε διεθνιστική βάση, με στόχο αντίστοιχες κοινωνικές ανατροπές, καταρχάς στη Ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποιου είδους «επαναστατικό μαξιμαλισμό».
Η εμπειρία από την πρώτη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι εκβιασμοί των δανειστών και η εμπειρία του δημοψηφίσματος και της προδοσίας που ακολούθησε, έδειξαν ότι είτε θα ακολουθηθεί ο παραπάνω ριζοσπαστικός δρόμος, είτε θα υπάρξει υποταγή στη «δύναμη» των δανειστών.
Οι σημερινές ηγεσίες του κινήματος, σε τοπικό και σε πανελλαδικό επίπεδο, δεν κινούνται στην παραπάνω κατεύθυνση γιατί σε μεγάλο βαθμό ελέγχονται από τις πολιτικές δυνάμεις που εφάρμοσαν τις ίδιες ακριβώς πολιτικές που εφαρμόζονται και σήμερα και φυσικά ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, μέρος του οποίου είναι το σημερινό ασφαλιστικό.
Το κάλεσμα συντονισμένων κινητοποιήσεων από τα «Συντονιστικά» των τοπικών φορέων είναι θετικά βήματα και αποτελούν αποτέλεσμα της πίεσης της βάσης της κοινωνίας. Όμως, δεν αρκούν. Το κίνημα πρέπει να συνεχιστεί, να κλιμακωθεί και να υιοθετήσει το αναγκαίο πρόγραμμα πάλης. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να συμβάλλουν όλες οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
