Βαγγέλης Κολτσίδης
Γενικός γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων CYTA Hellas
Την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου υπήρχε πρόσκληση από το Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου εργαζομένων της Vodafone προς το διοικητικό συμβούλιο του Σωματείου Εργαζομένων της Cyta Hellas για να παραστούμε και να συμμετέχουμε στην έκτακτη γενική συνέλευση τους.
Το πραγματικά σημαντικό ζήτημα που είχαμε να συζητήσουμε είναι ο τρόπος που μπορούμε να συντονίσουμε τον αγώνα των εργαζομένων των δύο εταιριών για την διαφύλαξη των δικαιωμάτων μας μετά την εξαγορά της Cyta Hellas από τη Vodafone! Όπως είναι γνωστό, οι εργαζόμενοι στη CYTA Hellas ανησυχούν για τη μαζική απώλεια θέσεων εργασίας, δηλαδή απολύσεων, μετά την απόφαση για εξαγορά της CYTA Hellas από τη Vodafone.
Για να μπορεί να υπάρξει κοινός και συντονισμένος αγώνας πρέπει να προϋπάρχει κοινός στόχος, κατανόηση, αλληλοσεβασμός και εμπιστοσύνη. Τα στοιχεία αυτά, δυστυχώς, μετά από 3 χρόνια συνδικαλιστικής εμπειρίας στον χώρο των τηλεπικοινωνιών, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι δεν υπάρχουν από τα μέλη του ΚΚΕ στις διάφορες παρατάξεις που το εκπροσωπούν στον χώρο (Ταξική Ενότητα, ΣΕΤΗΠ, ΠΑΜΕ).
Η γενική συνέλευση της Πέμπτης δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, για την ακρίβεια δεν ξεκίνησε καν! Οι ευθύνες γι’ αυτό βαρύνουν τα μέλη των παρατάξεων του ΚΚΕ τα οποία είχαν άλλη ατζέντα και την οποία προσπάθησαν να επιβάλουν με φωνές, προπηλακισμούς και με τη μεταφορά «κουβαλητών» από άλλους χώρους, ειδικά από το σωματείο της 360 Connect το οποίο ελέγχει
Λεπτομέρειες γι’ αυτή την αντιπαράθεση μπορεί κανείς να δει στη σχετική ανακοίνωση του Σωματείου των Εργαζομένων της Vodafone – καθώς βέβαια και οποιαδήποτε ανακοίνωση για το θέμα βγει από τη μεριά του ΚΚΕ για να έχει μια συνολική εικόνα.
Αυτό που εμείς οφείλουμε να κάνουμε σαν μέλη του προεδρείου του Σωματείου CYTA Hellas, που είχαμε προσκληθεί στη γενική συνέλευση, είναι να μεταφέρουμε τα όσα είδαμε να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας.
Μετά την απόφαση να αναβληθεί η γενική συνέλευση των εργαζομένων και στην προσπάθεια να αποχωρήσουν από την αίθουσα το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου της Vodafone μαζί με εργαζόμενους, δέχτηκαν επιθέσεις με χυδαίες βρισιές, σπρωξιές και παρεμπόδιση να εξέλθουν από το κτίριο, αντιμετωπίζοντας με τραμπούκικες μεθόδους ακόμα και γυναίκες.
Στην συνέχεια έξω από το κτίριο όπου ήταν συγκεντρωμένα άλλα μέλη του ΚΚΕ από τον ευρύτερο συνδικαλιστικό χώρο προσπαθούσαν με τον ίδιο τρόπο να αποσπάσουν την σφραγίδα του σωματείου από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Vodafone!
Στην προσπάθεια μας να παρέμβουμε για να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να σταματήσουμε τους προπηλακισμούς που δεχόταν μεμονωμένοι συνάδελφοι από την ομάδα των επιτιθέμενων στελεχών του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ, η επίθεση στράφηκε και προς εμάς με χυδαίες επίσης εκφράσεις και σπρωξιές και με προτροπή να πάρουμε τον … δρόμο μας καθώς δεν έχουμε καμιά δουλειά εκεί.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζει κανείς ανθρώπους, συναδέλφους, συναγωνιστές σε ένα κοινό αγώνα στον οποίο είναι φυσικό να υπάρχουν διαφωνίες και διαφορετικές απόψεις είναι ενδεικτικός του τρόπου με τον οποίο φαντάζεται ότι πρέπει να λειτουργεί μια κοινωνία.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν ποιες πρακτικές μπορεί να θεωρήσουν τα μέλη του ΚΚΕ ως βέλτιστες να εφαρμοστούν σε όποιον διαφωνεί με τις προτάσεις του και τολμάει να το εκφράζει δημόσια, όχι απλά στο συγκεκριμένο εργασιακό χώρο αλλά στην κοινωνία συνολικά.
Σαν εργαζόμενοι που βιώνουμε, εντονότερα τα τελευταία χρόνια, επιθέσεις από κυβερνήσεις και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και σαν πολίτες που αδυνατούμε να ανταπεξέλθουμε και να ικανοποιήσουμε τις βασικές βιοτικές μας ανάγκες, οφείλουμε να παραμένουμε ενωμένοι απέναντι σε αυτούς που μας καταδικάζουν στην κοινωνική εξαθλίωση και να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να τους αντιμετωπίσουμε.
Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να έχουμε την μέγιστη δυνατή συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες του κινήματος ώστε συμπεριφορές όπως αυτές που έχουμε δει από τα μέλη του ΚΚΕ όλα τα τελευταία χρόνια στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών να αποτελέσουν μία μειοψηφική ανεπαίσθητη παρέκκλιση στον αγώνα μας.
Διαφορετικά απέχοντας από τα κοινά συνεχίζουμε να παλεύουμε μόνοι μας απέναντι σε προβλήματα τα οποία δεν αντιμετωπίζονται ατομικά, απογοητευόμαστε και αδρανοποιούμαστε, δεχόμενοι μοιρολατρικά την συνεχόμενη χειροτέρευση στην καθημερινότητά μας. Πράγμα που αποτελεί το καλύτερο έδαφος για όσους εκμεταλλεύονται συγκυρίες για το δικό τους συμφέρον αλλά και για όσους καταδικάζουν την πλειοψηφία των ανθρώπων να συνεχίσουν απλά να επιβιώνουν χωρίς κανένα όραμα και καμία ελπίδα.
Για μια ακόμη φορά έγινε καθαρό σε εμάς πως οι δυνάμεις του ΚΚΕ στο συνδικαλιστικό χώρο δεν ενδιαφέρονται για τα πραγματικά προβλήματα – ενδιαφέρονται μόνο για τα ισοζύγια στο συνδικαλιστικό κίνημα και για να ελέγχουν σωματεία και συνελεύσεις ώστε να περνούν τις δικές τους αποφάσεις. Όταν, ειδικά, τα προβλήματα των εργαζομένων έχουν να κάνουν με τον υπαρκτό κίνδυνο των μαζικών απολύσεων, η στάση του ΚΚΕ δεν είναι απλά λάθος, είναι εγκληματική.
