Του Τάκη Γιαννόπουλου
Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοέμβρη είναι μια κρίσιμη πολιτική μάχη. Αποτελούν την πρώτη ευκαιρία για μαζικό μαύρισμα της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των πολιτικών τους από τους εργαζόμενους και την κοινωνία γενικότερα.
Με την εφαρμογή του Καλλικράτη όχι μόνο οι περιφέρειες δεν θα είναι τοπικές κυβερνήσεις και οι μεγαλύτεροι δήμοι πιο ισχυροί αλλά θα βαθύνει η διάλυση σε ότι έχει απομείνει από το πάλαι ποτέ κοινωνικό κράτος πχ παιδικοί σταθμοί, σχολεία, προγράμματα Βοήθεια στο σπίτι κα, θα απολυθούν δεκάδες χιλιάδες δημοτικοί και νομαρχιακοί υπάλληλοι με το κλείσιμο 4000 δημοτικών επιχειρήσεων, ενώ η δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης αφενός θα παραλύει τους δήμους ακόμα και για τα στοιχειώδη όπως ηλεκτροφωτισμός και καθαριότητα και αφετέρου θα τους οδηγεί σε διαρκείς αυξήσεις των δημοτικών τελών που θα μεταφέρουν για μια ακόμη φορά τα βάρη στους δημότες.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να αποπολιτικοποιήσει όσο γίνεται περισσότερο τις εκλογές και να τις κάνει να είναι δήθεν υπερκομματικές. Δεν θα έχει επίσης μεγάλο πρόβλημα η κοινωνική αντίδραση να καναλιζαριστεί στην αποχή και το λευκό επιτρέποντάς της να εμφανίζει μεγαλύτερα ποσοστά από ότι πραγματικά έχει, όπως έγινε και στις ευρωεκλογές του 2009. Αυτό που δεν θέλει με τίποτα είναι να εκφραστεί μαζικά η οργή της κοινωνίας ενάντια στα μέτρα του Μνημονίου, καθώς κάτι τέτοιο ενισχύει τους κοινωνικούς αγώνες και την ένταση των εσωκομματικών συγκρούσεων.
Ήδη η ανακοίνωση των 13 υποψήφιων περιφερειαρχών αλλά και δημάρχων στις μεγάλες πόλεις αποκάλυψε την αδυναμία της κυβέρνησης, καθώς τα πρωτοκλασάτα στελέχη και ειδικά οι υπουργοί έσπευσαν να κρυφτούν φοβούμενα το μαύρισμα και την κοινωνική οργή. Οι περιπτώσεις δε της περιφέρειας Πελοποννήσου με την κοινή κάθοδο με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ και τον πρώην υπουργό της ΝΔ Π. Τατούλη ή του Δήμου Θεσ/νίκης με το πρώην στέλεχος της Δράσης του νεοφιλελεύθερου Σ.Μάνου και βιομήχανο Γ. Μπουτάρη, απλά επιβεβαιώνουν ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του έχουν τόση σχέση με το σοσιαλισμό και την αριστερά όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Η ΝΔ και ο Σαμαράς προσπαθούν να ψαρέψουν στα θολά νερά του «μπλοκ ενάντια στο μνημόνιο» θέλοντας να κρύψουν αφενός τις δικές τους ευθύνες για την σημερινή κατάσταση και αφετέρου ότι δεν έχουν κάτι ουσιαστικά διαφορετικό να προτείνουν. Παράλληλα οι πιέσεις από τη μια του ΛΑΟΣ και από την άλλη του υπό εκκόλαψη νέου κόμματος της Ν. Μπακογιάννη λειτουργούν αποσταθεροποιητικά για το Σαμαρά.
Κυριολεκτικά το μόνο που σώζει μέχρι στιγμής την κυβέρνηση είναι η απίστευτη κατάσταση και τα χάλια της αριστεράς. 5 ή 6 ψηφοδέλτια στην περιφέρεια Αττικής, τουλάχιστον 3 στο Δήμο Αθήνας κοκ.
Η «Δημοκρατική Αριστερά» του Φ.Κουβέλη δεν κρατιέται προκειμένου να κυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ καταρχήν σε δήμους (π.χ Αθήνα, Θεσ/νίκη κα) και περιφέρειες και αργότερα σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο όπως έχει δηλώσει δημόσια ο Κουβέλης. Η στάση της είναι απλά εγκληματική όταν τείνει χείρα βοηθείας στην πιο αντεργατική και αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική που έχει γνωρίσει η χώρα εδώ και δεκαετίες.
Το ίδιο κάνουν και οι Οικολόγοι Πράσινοι σε μια σειρά περιπτώσεις.
Το ΚΚΕ έχει ανακοινώσει τους υποψήφιούς του από το Μάιο σε μια προσπάθεια να αποφύγει κάθε συζήτηση ή πίεση για συνεργασίες από τον περίγυρο και τα μέλη του, ευελπιστώντας σε κάποια καλά εκλογικά αποτελέσματα εκμεταλλευόμενο και το χάος του ΣΥΡΙΖΑ (δες διπλανές στήλες). Καλεί τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων απλώς να το ψηφίσουν και αυτό το αποκαλεί μέτωπο και λαϊκή συσπείρωση. Την ίδια στιγμή τσουβαλιάζει την υπόλοιπη αριστερά και ειδικά το ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ.
Ανάλογη είναι και η στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ξεχωριστά ψηφοδέλτια σχεδόν παντού, παρότι σε μια σειρά τοπικά κινήματα (πχ Βίλλα Δρακόπουλου στην Αθήνα κα) ή και δημοτικά σχήματα (π.χ στο Χαλάνδρι) η συνεργασία μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων ανένταχτων αγωνιστών έχει φέρει πετυχημένα παραδείγματα και υποδειγματικές δράσεις.
Αντικειμενικά ο κατακερματισμός της αριστεράς και στις αυτοδιοικητικές εκλογές ρίχνει νερό στο μύλο της κυβέρνησης. Της επιτρέπει να βγει σχετικά αλώβητη σε μια στιγμή που επιβάλλεται το ακριβώς αντίθετο. Οργανώσεις και κόμματα που σχίζουν τα ιμάτιά τους για κοινούς αγώνες ενάντια στο Μνημόνιο, τον Καλλικράτη και την κυβέρνηση δεν καταφέρνουν να βρουν κοινό βηματισμό.
Αυτή η κατάσταση είναι τραγικό να συνεχιστεί. Πρέπει έστω και τώρα να γίνουν οι προσπάθειες για συνεργασία και κοινή κάθοδο στη βάση αριστερών προγραμματικών πλαισίων τουλάχιστον στις περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους.
_________
ΣΥΡΙΖΑ: στην πιο κρίσιμη καμπή του
Ο ΣΥΡΙΖΑ ταλανίζεται εδώ και 15 μήνες από εσωκομματικές συγκρούσεις που περιστρέφονται γύρω από την αντιπαράθεση Τσίπρα-Αλαβάνου σε οτιδήποτε άλλο εκτός από συγκεκριμένες και ουσιαστικές πολιτικές διαφορές.
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει γίνει δυνατή η αποφυγή της ρήξης στην Περιφέρεια Αττικής όπου ενδεχόμενη κάθοδος 2 χωριστών ψηφοδελτίων θα προκαλέσει ανάλογες εξελίξεις και σε άλλες περιοχές με ορατό τον κίνδυνο διάλυσης του πιο ελπιδοφόρου ενωτικού εγχειρήματος της αριστεράς ύστερα από σχεδόν 7 χρόνια ζωής.
Στο βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαταστήσει την ενότητά του και βγει μαχητικά μπροστά στους αγώνες χωρίς την συνήθη αμφισημία και την πολιτική θολούρα του παρελθόντος, είναι δυνατόν να αντιστρέψει την σημερινή δύσκολη κατάσταση της απογοήτευσης και της σύγχυσης στο χώρο της αριστεράς.
Τότε τα σημερινά ευάλωτα, αβέβαια και εύθραυστα πρώτα ρήγματα της κυβερνητικής πολιτικής (Σακοράφα, Μητρόπουλος κτλ) θα πολλαπλασιαστούν και θα ενταθούν.
Πάνω από όλα όμως η κοινωνία θα βρει μια πολιτική εναλλακτική λύση στους αγώνες της που θα μπορεί να δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση από τα αριστερά στο ερώτημα «και μετά τον Γιωργάκη τι;»
Για το λύσιμο του γόρδιου δεσμού της Περιφέρειας Αττικής το « Ξ »σταθερά και επίμονα πρότεινε την υιοθέτηση μιας κοινής ενωτικής υποψηφιότητας από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ σαν επικεφαλής και την τοποθέτηση σαν αντιπεριφερειαρχών εκπροσώπων όλων των συνιστωσών, ανένταχτων καθώς και της Δημοκρατικής Συννενόησης που σχηματίστηκε από ομάδα διαφωνούντων του ΠΑΣΟΚ (Μητρόπουλος, Χωραφάς κτλ). Στα πλαίσια αυτά υπογράψαμε και την ενωτική πρόταση 9 μελών της Γραμματείας (δες στο www.xekinima.org).
Πέρα όμως από την περιφέρεια Αττικής υπάρχουν και οι υπόλοιπες περιφέρειες και δήμοι όπου πρέπει να ξεπεραστούν μια σειρά δυσκολίες που βασικά έχουν να κάνουν με συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ ή με πρώην υποψήφιους δημάρχους του στη βάση της λογικής να κερδηθούν μεγάλα ποσοστά ή και δήμοι ακόμα (πχ Γιάννινα, Ν. Ιωνία Αττικής, Πετρούπολη κτλ).
Μερικά παραδείγματα
Το ζητούμενο δεν είναι τα μεγάλα ποσοστά γενικά και αόριστα. Το θέμα είναι με ποια πολιτική θα γίνει αυτό και ιδιαίτερα ποια πολιτική θα εφαρμόσουν αυτοί οι δήμαρχοι αν εκλεγούν. Το παραδείγμα της Ν.Φιλαδέλφειας όπου ο Σ.Κόντος του ΣΥΝ πήρε το δήμο το 2006 και «αφού επί μακρόν ακολούθησε πρακτικές ξένες προς τις αρχές και την πολιτική της Αριστεράς» όπως αναφέρει η ανακοίνωση της τοπικής κίνησης του ΣΥΝ αδιαφορώντας για το τι λέει ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ τελικά πρόσφατα έφυγε από το ΣΥΝ για να πάει στο ΠΑΣΟΚ. Στου Ζωγράφου διαλύθηκε το πετυχημένο αριστερό εγχείρημα των Ενεργών Πολιτών που είχαν πάρει 10% το 2002, προκειμένου ο ΣΥΝ να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ το 2006 με υποψήφια την Τ.Καφατσάκη για να πάρει το Δήμο. Τελικά και το Δήμο δεν πήρε και τον ΣΥΡΙΖΑ διέλυσε και τώρα το ΠΑΣΟΚ κατεβαίνει μόνο του πετώντας σαν στυμμένη λεμονόκουπα τον τοπικό ΣΥΝ ο οποίος ξαναπροτείνει την ίδια υποψήφια (Τ.Καφατσάκη) σαν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ…
Τι σχήματα χρειαζόμαστε
* Αριστερό πρόγραμμα που να συνδέει τα τοπικά ζητήματα με την κεντρική πολιτική σκηνή και την ανάγκη ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής.
* Συνεπή και διαρκή δράση σε όλη τη διάρκεια της 4ετίας από τα δημοτικά και περιφερειακά σχήματα, παράλληλα με ενωτικές πρωτοβουλίες.
* Δημοκρατικές διαδικασίες (εκλογές, εναλλαγή, ανακλητότητα, τακτικές ΓΣ) στα σχήματα που να εξασφαλίζουν την ισοτιμία, τον έλεγχο και τη ζωντάνια.
* Σταθερή τοποθέτηση απέναντι στο δικομματισμό ή σε τοπικούς κολαούζους του κατεστημένου που ενδιαφέρονται μόνο για την προσωπική τους προβολή και τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Αυτά είναι μερικά από τα βασικά συστατικά της πολιτικής που πρέπει να έχουν τα αυτοδιοικητικά σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ για να αποτελέσουν εργαλεία αντίστασης του κινήματος και πόλο έλξης σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο
