Tου Τάκη Γιαννόπουλου
Στις περιφερειακές εκλογές συνοπτικά και σε σχέση με τις εκλογές του 2009:
– Το ΠΑΣΟΚ έχασε 1.100.000 ψήφους
– Η ΝΔ έχασε 550.000 ψήφους
– Ο δικομματισμός κατέγραψε το χαμηλότερο ποσοστό του από το 1981
– Το ΚΚΕ κέρδισε 75.000 ψήφους σύμφωνα με το ΜΕΓΚΑ, ή 63.000 σύμφωνα με το ΣΚΑΪ, που αντιστοιχεί σε στασιμότητα.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 73.000 ψήφους από το ήδη χαμηλό ποσοστό του στις εκλογές του 2009 (Χ. Βερναδάκης της VPRC στο tvxs, 8.11.10)
– Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήρε 70.000 περισσότερους ψήφους από το 2009
– Η αποχή ξεπέρασε το 40% και ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα το 45-55%.
– Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής με το ιστορικό 5.2% εκλέγουν για πρώτη φορά δημοτικό σύμβουλο τον Ν. Μιχαλολιάκο στο Δήμο της Αθήνας
Γενικά συμπεράσματα
Ο Γ.Παπανδρέου «απείλησε» με εκλογές αν πέσει πολύ το ΠΑΣΟΚ και μειωθεί σημαντικά η διαφορά με τη ΝΔ, όμως παρότι συνέβησαν και τα δύο, έκανε την «πάπια» προσπαθώντας να πείσει ότι δεν έγινε και τίποτα.
Η ΝΔ μείωσε την ψαλίδα με το ΠΑΣΟΚ όχι γιατί ανέβηκε η ίδια αλλά γιατί έπεσε πολύ το ΠΑΣΟΚ.
Ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα και του 2ου γύρου των εκλογών ένα είναι σίγουρο.
Ο κόσμος που έφυγε από το ΠΑΣΟΚ, δεν πήγε στην ΝΔ, διάλεξε τους πιο διαφορετικούς τρόπους να εκφράσει την απέχθειά του για το πολιτικό σύστημα.
Σε συνθήκες όπου 1 στους 2 δεν ψήφισε και τα 2/3 αυτών που ψήφισαν καταψήφισαν την κυβέρνηση και το Μνημόνιο η Αριστερά «κατάφερε» να μην κερδίσει ούτε μία περιφέρεια, ούτε ένα μεγάλο δήμο.
Στις πιο ευνοϊκές γι αυτήν συνθήκες, με ένταση της δυσαρέσκειας για το ΠΑΣΟΚ, διασπασμένη τη ΝΔ, την μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική κρίση του καπιταλισμού, οι ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς δεν μπόρεσαν να πείσουν ότι αποτελούν πειστική εναλλακτική λύση και δύναμη ανατροπής.
Ποτέ δεν ήταν πιο επιτακτική η ανάγκη για τη συνεργασία της αριστεράς και ταυτόχρονα η ανάγκη για τη δημιουργία μιας νέας αριστεράς απαλλαγμένης από τις «αμαρτίες» του παρελθόντος δηλ: συμβιβαστικές πολιτικές, ηγεμονισμοί, σεκταρισμός, βυζαντινολογίες, έλλειψη ουσιαστικής επαφής και συμβολής στις ανάγκες του κινήματος.
Τεράστια αποχή
1.100.000 λιγότεροι ψηφοφόροι ψήφισαν στις περιφερειακές εκλογές συγκριτικά με τις βουλευτικές του 2009. Η αποχή κυμάνθηκε πανελλαδικά στο 39% αλλά στα μεγάλα αστικά κέντρα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο: Δ. Αθήνας 57%, Δ.Θεσ/νίκης 46%, Δ. Πειραιά 54.5%, Περιφέρεια Αττικής 43.6% κοκ.
Τα λευκά-άκυρα στις Περιφερειακές εκλογές ξεπέρασαν το 9.1% και στις Δημοτικές το 5.49% φτάνοντας στις 540.000 έναντι 190.000 στις Β09.
Η αποχή είναι ένα μήνυμα οργής και αγανάκτησης προς το πολιτικό κατεστημένο και ταυτόχρονα μια ξεκάθαρη απόδειξη του πολιτικού κενού. Εκατομμύρια άνθρωποι δεν νοιώθουν ότι εκφράζονται από κανένα πολιτικό φορέα ενώ και αυτοί που ψηφίζουν στην συντριπτική πλειοψηφία το κάνουν με βάση τη λογική του μικρότερου κακού.
Πτώση του δικομματισμού
Σύμφωνα με το skai.gr
« Το 2009 το ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές είχε λάβει 3.012.000 ψήφους, ενώ την Κυριακή έλαβε 1.950.000. Η ΝΔ είχε λάβει 2.295.000 ψήφους και την Κυριακή έλαβε περίπου 1.750.000.»
Συνολικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχασαν σε αυτές τις εκλογές 1.607.000 ψήφους.
Σε απόλυτους αριθμούς οι εταίροι του δικομματισμού πήραν 3.700.000 ψήφους σε ένα εκλογικό σώμα 9.741.417 ψηφοφόρων δηλ το 37.9%, που απέχει παρασάγγας από το 67% που τους δίνουν τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, που υπολογίζουν σκόπιμα τα ποσοστά με βάση μόνο τα έγκυρα ψηφοδέλτια.
Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:
Δήμος Αθήνας
Ο Ν. Κακλαμάνης πήρε 63.000 λιγότερους ψήφους και 11% λιγότερο από το 2006
Ο Γ. Καμίνης πήρε το ίδιο ποσοστό με τον Σκανδαλίδη του 2006 αλλά 27.500 λιγότερες ψήφους.
Συνολικά οι υποψήφιοι των 2 μεγάλων κομμάτων στην Αθήνα έχασαν 90.500 ψήφους σε σχέση με τις δημοτικές του 2006.
Στο σύνολο των 461.761 εγγεγραμμένων του Δ. Αθήνας τα πραγματικά ποσοστά του Κακλαμάνη φτάνουν στο 13.8% και του Γ. Καμίνη στο 11.2%!!
Περιφέρεια Αττικής
Ο Γ. Σγουρός (ΠΑΣΟΚ) πήρε 310.000 ψήφους λιγότερες από όσες είχε πάρει η Φ. Γεννηματά το 2006 και 454.000 λιγότερες ψήφους από όσους πήρε το ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές του 2009. Τα αντίστοιχα νούμερα για τον Β. Κικίλια (ΝΔ) είναι 222.000 λιγότερες ψήφοι σε σχέση με τις νομαρχιακές του 2006 και 264.000 λιγότερες συγκριτικά με τις βουλευτικές του 2009.
Συνολικά οι υποψήφιοι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στην Περιφέρεια Αττικής έχασαν 718.000 ψήφους 1 χρόνο μετά τις βουλευτικές εκλογές τον Οκτώβρη του 2009 και τα πραγματικά τους ποσοστά στο σύνολο των ψηφοφόρων της περιφέρειας δεν είναι – τα έτσι κι αλλιώς χαμηλά – 24% και 20.4% που τους δίνουν οι αλχημιστές της οδού Σταδίου αλλά 12.3% και 10.4% αντίστοιχα.
Δήμος Πειραιά
Ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Μίχας, πήρε 11% λιγότερο και 26.000 ψήφους λιγότερες από τον Π. Φασούλα το 2006 και 30.000 λιγότερες από τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές του 2009.
Μιχαλολιάκος (ΝΔ) και Μαντούβαλος (ΛΑΟΣ) μαζί πήραν 5.000 λιγότερες ψήφους από ότι ο Αγραπίδης το 2006.
Τα δε πραγματικά ποσοστά του Μίχα είναι 12.4% και του Μιχαλολιάκου 9.7%!! στο σύνολο των ψηφοφόρων του δήμου Πειραιά.
Δήμος Θεσσαλονίκης
Ο Γκιουλέκας της ΝΔ πήρε 21.000 λιγότερες ψήφους από τον Παπαγεωργόπουλο το 2006 και ο Γ. Μπουτάρης (ΠΑΣΟΚ) 20.000 λιγότερες ψήφους από το άθροισμα των αντίστοιχων δικών του ψήφων μαζί με της Χ. Αράπογλου του 2006.
ΚΚΕ
Το ΚΚΕ συγκέντρωσε σε όλες τις περιφέρειες 580.000 ψήφους από 517.000 που είχε λάβει στις βουλευτικές εκλογές του 2009 σύμφωνα με τον ΣΚΑΙ (άνοδος 63.000 ψήφους) ή 75.000 περισσότερες ψήφους σύμφωνα με το ΜΕGA.
Ωστόσο η άνοδός του κατά 3.3% αφενός είναι δυσανάλογη σε σχέση με τις αντικειμενικές δυνατότητες της περιόδου – αν ληφθεί υπόψη και ο κατακερματισμός του ΣΥΡΙΖΑ – και αφετέρου σε μια σειρά περιπτώσεις (πχ δήμοι Αθήνας και Θες/νίκης) υπήρξε άνοδος σε ποσοστά λόγω της αποχής αλλά στασιμότητα ή ελάχιστη αύξηση σε ψήφους.
Στην Περιφέρεια Αττικής, που είναι ο μισός πληθυσμός της χώρας, πήρε σε ψήφους σχεδόν τα ίδια με τις βουλευτικές εκλογές του 2009, δηλ 200.000
Επιπλέον στην Αττική έχασε τον μοναδικό μεγάλο δήμο που είχε –αυτόν της Νίκαιας- όπου ο Σ.Μπενετάτος ήρθε τρίτος πίσω από τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ και τον αλήστου μνήμης Σ.Λογοθέτη.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε σημαντική άνοδο παίρνοντας 70.000 επιπλέον ψήφους σε σχέση με το 2009. Εξέλεξε για πρώτη φορά συμβούλους σε μια σειρά περιφέρειες καθώς και στους Δήμους Αθήνας-Πειραιά.
Ωστόσο και αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι απόρροια μιας σταθερής δυναμικής ή ριζώματος σε χώρους αλλά περισσότερο μιας ψήφου διαμαρτυρίας που ένα μέρος της προέρχεται και από πρώην ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάτωσαν Μητρόπουλος-Αλαβάνος
Τα αποτελέσματα των εκλογών για τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ήρθαν σαν φυσική κατάληξη της βαθιάς κρίσης που μαστίζει αυτόν τον χώρο για περισσότερο από ένα χρόνο, με αποκορύφωμα την ανοικτή διάσπαση στην Περιφέρεια Αττικής και σε μια σειρά άλλες περιφέρειες και δήμους (π.χ Στερεά Ελλάδα, Γαλάτσι κτλ).
Το 6.2% του Α. Μητρόπουλου και το 2.2% του Α. Αλαβάνου μιλούν από μόνα τους.
Αποκαλύπτουν την πλήρη αποτυχία και των 2 και βέβαια των δυνάμεων που στοιχήθηκαν από πίσω τους, δηλ την ηγεσία του ΣΥΝ από τη μια και τις ΚΟΕ-ΔΕΑ-ΚΕΔΑ από την άλλη.
Ο Α. Τσίπρας είδε ότι τα σχήματα που υποστήριξε ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν σε 15 δήμους στο 2ο γύρο αλλά δεν «είδε» ότι – με ελάχιστες εξαιρέσεις – αυτά τα σχήματα είχαν στασιμότητα ή μείωση των ψήφων. Αυτό συνέβη καθαρά σε μια σειρά μεγάλους δήμους (Αθήνα, Θες/νίκη κοκ) και περιφέρειες (πχ Κ. Μακεδονίας) ενώ στην Αττική ο Μητρόπουλος υποτίθεται ότι ξεκίναγε αρχικά από το 20%, τις τελευταίες μέρες έπιανε διψήφιο ποσοστό και τελικά κατέληξε λίγο πάνω από τους ψήφους του Γ. Πανούση που είχε υποστηρίξει μόνος του ο ΣΥΝ το 2006.
Οι λίγες εξαιρέσεις (Πειραιάς, Ελληνικό, Άλιμος κοκ) βασικά είχαν να κάνουν με σχήματα που διαφύλαξαν την ενότητά τους, εξέλεξαν δημοκρατικά τους επικεφαλής τους και είχαν ουσιαστική συμβολή στα τοπικά κινήματα
Ο Α.Αλαβάνος και οι δυνάμεις του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής είχαν ένα αποτέλεσμα – κόλαφο για τις προσδοκίες τους. Ο Α.Αλαβάνος με την τελευταία θέση και το 2.2% στην Περιφέρεια Αττικής πήρε ένα πολύ ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας για την αλλοπρόσαλλη και διασπαστική στάση της τελευταίας διετίας.
Για να υπάρξει επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται να βγουν συμπεράσματα, να αναληφθούν οι πολιτικές ευθύνες κυρίως από τους υπεύθυνους του εκλογικού Βατερλώ, να υπάρξει μια δημόσια συζήτηση όχι στις «κορυφές» αλλά στη βάση του σχήματος και να ξεκαθαριστούν τα πολιτικά και οργανωτικά σημεία συμφωνίας που είναι απαραίτητα για τη συνέχεια του εγχειρήματος με στόχο μια αριστερά ενωτική, μαχητική, διεθνιστική, με σοσιαλιστικές ιδέες και θέσεις που θα βάλει σαν στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και του συστήματος. Τίποτα λιγότερο από αυτά δεν θα είναι αρκετό.
