Της Ειρήνης Πλουμπίδη*
Στο πρώτο Δημοτικό Συμβούλιο του Ιανουαρίου, συμβασιούχοι που εργάζονται ή εργάζονταν μέχρι πρόσφατα στο Δήμο Ζωγράφου μέσω των 5μηνων προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας» του ΟΑΕΔ πραγματοποίησαν μια μαζική κινητοποίηση για να διεκδικήσουν από την Δημοτική Αρχή να αγωνιστεί μαζί τους για την παραμονή τους στην εργασία και εξέθεσαν το πάγιο αίτημα του εργατικού κινήματος για μόνιμη και σταθερή εργασία, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Επιπλέον ζήτησαν από το Δημοτική Αρχή να κλείσει τις υπηρεσίες του Δήμου για μία ημέρα ως συμπαράσταση στον αγώνα τους.
Το Δημοτικό Συμβούλιο κατέληξε σε μία ομόφωνη απόφαση – αίτημα προς το Υπουργείο, για την παραμονή των εργαζομένων αυτών στην εργασία, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ζητώντας παράλληλα την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, την άμεση άρση της αναστολής των προσλήψεων και την αύξηση των πόρων των ΟΤΑ.
Στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο, στις 28 Ιανουαρίου οι συμβασιούχοι ήρθαν και πάλι κινητοποιούμενοι, για να πιέσουν για την υλοποίηση της απόφασης που είχε ληφθεί στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο και για να ρωτήσουν τη Δημοτική Αρχή αν κατάρτισε ένα σχέδιο αγώνα για να υπερασπιστεί στην πράξη την παραμονή τους στην εργασία και τα εργασιακά τους δικαιώματα.
Η «υπόσχεση» που πήραν ήταν ότι σε επόμενο δημοτικό συμβούλιο θα συζητηθεί το σχέδιο της Διοίκησης του Δήμου για την διεκδίκηση επιπλέον προσωπικού.
Αυτή η «υπόσχεση» από την πλευρά της Δημοτικής Αρχής δεν είναι καθόλου νέα. Από την μέρα που η δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη Διοίκηση του Δήμου ακούμε ότι «σε κάποιο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο» θα φέρουν ολοκληρωμένο σχέδιο αγώνα για την διεκδίκηση μόνιμου προσωπικού και πόρων από την κεντρική Διοίκηση.
Η Διοίκηση Καφατσάκη δίνει διαρκώς στους συμβασιούχους εργαζόμενους υποσχέσεις που δεν κρατά και ψηφίζει ψηφίσματα τα οποία δεν έχει πρόθεση να υπερασπιστεί στην πράξη.
Μια Δημοτική Αρχή της αριστεράς οφείλει να καταρτίσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αγώνα για την κάλυψη των αναγκών του Δήμου με μόνιμες θέσεις εργασίας.
Ένα σχέδιο που να προβλέπει:
- πλατιές εκστρατείες ενημέρωσης των κατοίκων του Ζωγράφου για την παρούσα κατάσταση του Δημοτικών Υπηρεσιών και τις μεγάλες ελλείψεις που εμφανίζονται σε όλους τους τομείς λόγω της απαγόρευσης προσλήψεων μόνιμου προσωπικού που επέβαλε η Τρόϊκα και της υποχρηματοδότησης των ΟΤΑ από το κεντρικό κράτος.
- επαφές και συνεννοήσεις με άλλους Δήμους για το συντονισμό των δράσεων και των αγώνων που θα αναπτυχθούν έτσι ώστε το κίνημα να είναι διαδημοτικό – να μην περιορίζεται σ’ έναν Δήμο – και να μπορεί να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στην κυβέρνηση.
- τοπικές αλλά και κεντρικές πορείες και παραστάσεις διαμαρτυρίας και κλείσιμο των υπηρεσιών του Δήμου.
- άρνηση απόλυσης όλων των συμβασιούχων εργαζομένων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και διεκδίκηση από το κράτος των κονδυλίων για τη μισθοδοσία τους. Προχώρημα δηλαδή σε πράξεις πολιτικής ανυπακοής – όπως είχε κάνει η κ. Καφατσάκη και 4 ακόμα Δήμαρχοι** σε όλη την Ελλάδα το 2014, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν ακόμα στην αντιπολίτευση…
Δεν περιμένουμε βέβαια η Δημοτική Αρχή να κάνει τίποτε από τα παραπάνω. Παρότι η παράταξη του «Μαζί» προεκλογικά μιλούσε για αγώνα ενάντια στα Μνημόνια και τον Καλλικράτη, σήμερα πράττει όπως ακριβώς οι προηγούμενες Διοικήσεις. Συντάσσει και εκτελεί προϋπολογισμούς λιτότητας, λειτουργεί τις υπηρεσίες του Δήμου στηριγμένη, όλο και περισσότερο, σε ελαστικές μορφές εργασίας, δίνει όλο και περισσότερα έργα σε εργολάβους και δεν κάνει κανενός είδους αγωνιστική δράση για να προσπαθήσει να αλλάξει αυτή την κατάσταση. Έτσι το βάρος της οργάνωσης ενός αγώνα για την κάλυψη των αναγκών των Δήμων και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων πέφτει στους εργαζόμενους (συμβασιούχους, αορίστου και μόνιμους) και στους δημότες που πρέπει να οργανωθούν σε κάθε Δήμο και διαδημοτικά.
