Άρθρο Δημήτρη Στρατούλη, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Β’ Αθήνας στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ (02.06.2013)
Η πορεία για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι εξωστρεφής με ενεργή παρουσία και συμβολή του στους λαϊκούς αγώνες, με πολιτικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων και με πολιτική εξόρμηση προβολής της εναλλακτικής πρότασής του.
Στον προσυνεδριακό διάλογο θα πρέπει να κουβεντιάσουμε, πως θα σπάσει το φράγμα των ποσοστών που ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε στις εκλογές και πως θα αποκτήσει μία νέα ανοδική πολιτική και κοινωνική δυναμική μέσα από την ανάπτυξη λαϊκών αγώνων, ώστε να πάρει ένα σταθερό, καθαρό και ανεπίστρεπτο πολιτικό προβάδισμα έναντι των πολιτικών αντιπάλων του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να πραγματοποιήσει αυτό το πολιτικό άλμα, πρέπει να κλείσει τα’ αυτιά τους στις συστημικές σειρήνες της ενσωμάτωσης και να αποφύγει οποιοδήποτε στρογγύλεμα των θέσεών του και οποιαδήποτε πολιτική και προγραμματική αναδίπλωση. Αντίθετα χρειάζεται να προχωρήσει σ’ ένα δεύτερο κύμα ιδεολογικής, πολιτικής, προγραμματικής και κινηματικής ριζοσπαστικοποίησής του, που θα συμβάλλει στην ανάκτηση της πολιτικής και κινηματικής ορμής του και στην μετατόπιση προς προοδευτική και αριστερή κατεύθυνση μιας ευρύτερης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ολοκληρώσει την μετατροπή του σε ενιαίο αριστερό πολιτικό φορέα, μαζικό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό, πολυτασικό και κινηματικό, που θα εκπροσωπεί πολιτικά και προγραμματικά τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους, μικρομεσαίους επαγγελματίες και αγρότες, τους νέους και νέες και την προοδευτική διανόηση. Επίσης να εδραιώσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως μία αριστερή δύναμη όχι διαχείρισης αλλά ανατροπής και προοδευτικής και σοσιαλιστικής αλλαγής.
Όλα τα μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα εάν ανήκουν σε ιδεολογικά ρεύματα και τάσεις, οφείλουν να υπερασπίζουν την αποτελεσματική και δημοκρατική λειτουργία του, την ενιαία δημόσια έκφραση της πολιτικής του. Πρέπει να σταματήσει να εμφανίζεται από ορισμένα ηγετικά στελέχη του απόκλιση, ή αντίθεση, ανάμεσα στην δημόσια εκφώνηση της «γραμμής» του ΣΥΡΙΖΑ και στις συλλογικές αποφάσεις του. Το φαινόμενο αυτό δημιουργεί πολιτική σύγχυση και κυρίως πλήττει την πολιτική αξιοπιστία του ως πολιτικής δύναμης που μπορεί να εφαρμόσει όσα εξαγγέλλει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει στο συνέδριό του το δεύτερο και αποφασιστικότερο βήμα ενιαιοποίησής του δίνοντας ταυτόχρονα μεταβατικό διάστημα προσαρμογής σε όσες συνιστώσες το ζητούν, με σεβασμό στην ιστορικότητά τους και την προσφορά τους στο ενωτικό πολιτικό εγχείρημά του.
Η ύπαρξη τάσεων και ιδεολογικών ρευμάτων, αποτελεί μακρά και αδιαπραγμάτευτη δημοκρατική παράδοση και κατάκτηση του ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορεί να την απεμπολήσει. Η δημοκρατία και τα δικαιώματα των μειοψηφιών δεν είναι υπόθεση συσχετισμών ούτε ψηφοφοριών αλλά θέματα αρχής.
Η λειτουργία τάσεων, ο σεβασμός στην αρχή της πλειοψηφίας και στις συλλογικές αποφάσεις, η διασφάλιση των δικαιωμάτων της μειοψηφίας, ουσιαστικού ρόλου των μελών αλλά και της ενιαίας δημόσιας έκφρασης, αποτελούν βασικά συστατικά ενός σύγχρονου δημοκρατικού και αποτελεσματικού αριστερού κόμματος, που απορρίπτει τόσο τα μονολιθικά όσο και τα συγκεντρωτικά – αρχηγικά κομματικά πρότυπα.
Η εκλογή του εκάστοτε προέδρου από την κεντρική επιτροπή ενισχύει τη συλλογικότητα στο κόμμα, αφού διασφαλίζει ότι θα είναι μέρος των συλλογικών οργάνων και της συλλογικής μας δουλειάς και όχι αυτόνομο πολιτικό κέντρο.
Η μεγάλη πολιτική τομή, που έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον εκτίναξε εκλογικά, ήταν η πρότασή του για κυβέρνηση των συμπαραταγμένων δυνάμεων της Αριστεράς. Σε αυτή την πρόταση πρέπει να επιμείνουμε, ανεξάρτητα από τις σημερινές αρνήσεις των ηγεσιών τους, γιατί δίνει δυναμική στην εναλλακτική μας πρόταση και είναι η καλύτερη εγγύηση για τη συνεπή εφαρμογή της. Ο λαός με τους αγώνες και την ψήφο του μπορεί να κάνει δυνατά όσα σήμερα φαίνονται αδύνατα.
Μια αριστερή συμπαράταξη θα πρέπει να έχει ως βασική προτεραιότητα τη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και ριζοσπαστικής οικολογίας, αλλά και να επεκτείνεται σε συνεργασίες και με στελέχη και συλλογικότητες από το σοσιαλιστικό χώρο, που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ, μετατοπίζονται προς τα αριστερά και δεν συμμετείχαν σε μνημονιακές επιλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα με συλλογικές αποφάσεις του έχει επιλέξει να δώσει τη μάχη για την προώθηση του προγράμματός του μέσα στην ευρωζώνη. Ταυτόχρονα όμως δεν αποδέχεται τη λογική της «πάση θυσία» παραμονής στο ευρώ, ανεξαρτήτως τιμήματος για το λαό.
Στο συνέδριο θα πρέπει να προχωρήσουμε ακόμα παραπέρα διακηρύσσοντας ότι το πρόγραμμά του ΣΥΡΙΖΑ για ακύρωση των μνημονίων, καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημοσίου χρέους και προώθηση σχεδίου παραγωγικής αναπτυξιακής ανασυγκρότησης είναι αδιαπραγμάτευτο, δεν υπόκειται σε οποιοδήποτε εκβιασμό και με βάση αυτό και την λαϊκή ενεργοποίηση θα αντιμετωπίσει όλα τα ενδεχόμενα, ακόμα και αυτό σύγκρουσης με την ευρωζώνη, με κριτήρια την επιβίωση του λαού και την αξιοπρέπεια της χώρας μας.
Θα πρέπει επίσης να διευκρινίσουμε ότι το ενδεχόμενο σύγκρουσής με την ευρωζώνη δεν οδηγεί στην καταστροφή, όπως ισχυρίζονται οι δυνάμεις των μνημονίων, γιατί η πραγματική καταστροφή την έφεραν τα μνημόνια και θα γίνει ολοκληρωτική, εάν δεν τα ακυρώσουμε. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, εάν είναι συντεταγμένο και καλά προετοιμασμένο και εφόσον εντάσσεται σε ένα προοδευτικό σχέδιο μίας αριστερής κυβέρνησης για ακύρωση των μνημονίων και της λιτότητας, μπορεί να σταματήσει την συντελούμενη καταστροφή και να αποτελέσει, παρά τις προσωρινές δυσκολίες, μια βιώσιμη και θετική πρόταση διεξόδου με ελπιδοφόρο ορίζοντα για τον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Με δεδομένο ότι η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι για όλους και όλες μας αδιαπραγμάτευτη, μπορούμε να πάμε σ’ ένα γόνιμο και ουσιαστικό προσυνεδριακό διάλογο και σ’ ένα επιτυχημένο συνέδριο που με τις αποφάσεις του θα βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερά και το λαό.
