Δημοσιεύουμε το κείμενο αποχώρησης 5 μελών της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Αθήνας
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα αν θέλουμε να την κατανοήσουμε σωστά, θα πρέπει να την προσεγγίσουμε από τη θέση αυτών που εξεγείρονται, από την πλευρά της αντίστασης και της ανατροπής. Με αυτή την παραδοχή και με επιτακτική την ανάγκη να ανακαθοριστούμε, μετά την εξαιρετικά δυσάρεστη τροπή που έχουν πάρει τα πολιτικά πράγματα και το συνεχώς επί το αρνητικότερο μεταβαλλόμενο κομματικό τοπίο, κάνουμε τις ακόλουθες διαπιστώσεις:
1. Η πολιτική μετατόπιση της κυβέρνησής μας, της κυβέρνησης με κορμό το Σύριζα, στο μνημονιακό πλαίσιο και η χειροπόδαρη, βαθειά, οργανική ενσωμάτωσή της σε αυτό, μετά την ψήφισή του στη Βουλή, γίνεται πλέον οριστική, χωρίς διάθεση ουσιώδους αμφισβήτησης της νεοφιλελεύθερης τροϊκανής επικυριαρχίας.
2. Η αφήγηση για το ποιόν του πολιτικοοικονομικού περιβάλλοντος που είναι διαμορφωμένο στα πλαίσια της Ευρωζώνης, στην οποία επιδίδεται η ηγετική ομάδα που καθορίζει τις εξελίξεις στο κόμμα και στην κυβέρνηση, διέπεται από την ίδια πολιτική αφασία και ασυναισθησία που την χαρακτήριζε και την προηγούμενη «διαπραγματευτική» περίοδο, δηλαδή βρίθει ψευδαισθήσεων, αυταπατών και φαντασιώσεων περί εκμετάλλευσης ρωγμών και ρηγμάτων στους κόλπους της, με μόνο πάλι όπλο τον ….ορθό λόγο.
3. Βιώνεται ήδη η τραυματική εμπειρία της θεσμικής υλοποίησης του νέου «αριστερού» μεταμοντέρνου μνημονίου, που θεμελιώνεται όχι μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις και την εκχώρηση όλων σχεδόν των δημόσιων αγαθών στα ιδιωτικά συμφέροντα, αλλά και στην συνέχιση της απορρύθμισης της ζωντανής εργασίας, στην οριστική φτωχοποίηση των συνταξιούχων, στο φορολογικό χαρακίρι των εξαθλιωμένων και στη μόνιμη απειλή διακινδύνευσης των μικροκαταθέσεων των εργαζόμενων, αν επιχειρηθεί η παρέκκλιση από την απαιτούμενη διαχρονικά μνημονιακή υποταγή.
4. Καθ’ όλη την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, από το Φεβρουάριο μέχρι και τον Αύγουστο του 2015, η καθημερινότητα των κυβερνητικών οργάνων εξαντλήθηκε στο να περιμένει τα «θετικά» αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης για να συνεχίσει, δήθεν, την υλοποίηση του αριστερού προγράμματος, έχοντας στα χέρια της απτές αποδείξεις της σωστής στρατηγικής.
Αυτή η αναμονή όμως ήταν πλήρως διαλυτική των όποιων τακτικών και στρατηγικών μεθόδων αλλά και της ίδιας της κυβερνητικής – διοικητικής καθημερινότητας. Καμία μονομερής ενέργεια δεν έγινε, καμία ριζοσπαστική ή έστω μεταρρυθμιστική προσπάθεια δεν ξεκίνησε, εκτός κάποιων καλών ατομικών προθέσεων που κι αυτές όμως έμειναν λειψές. Αν προσθέσουμε δε στα παραπάνω και το πλήθος των «λάθος» επιλογών και τοποθετήσεων (Σαγιάς, Σπίρτζης, Πανούσης, Μάρδας κ.α., με τελευταίο παράδειγμα τον ανεκδιήγητο Χαϊκάλη) σε κρίσιμες θέσεις, θα δούμε ότι όχι μόνο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αναιρέθηκε, αλλά και ο πυρήνας των δημοκρατικών και δικαιωματικών μεταρρυθμίσεων που υποσχεθήκαμε και που δεν είχαν κανένα δημοσιονομικό κόστος βάλτωσε μέσα σε έναν απίστευτο συντηρητισμό και κονφορμισμό, που σε ορισμένες περιπτώσεις γινόταν καθαρός αυταρχισμός και εθνικολαϊκισμός.
5. Ο απεγκλωβισμός, η απαγκίστρωση και εν τέλει η έξοδος από το σημερινό πολιτικό τέλμα στο οποίο έχουμε περιπέσει με ευθύνη της ηγεσίας μας, ΔΕΝ συγκεντρώνει καμιά πιθανότητα να καταστεί ρεαλιστικό ενδεχόμενο στο νέο τοπίο που διαμορφώθηκε, αφού έχουν ενδυναμωθεί πλήρως όλες οι τάσεις απροσχημάτιστης προσαρμογής στις απαιτήσεις των δανειστών, που νοείται ως μονόδρομος, χωρίς να διαφαίνεται, ούτε καν η διάθεση για την εκπόνηση ενός τέτοιου σχεδίου.
6. Η οξύμωρη κατάσταση που διαμορφώθηκε με την μετάλλαξη από την κυβέρνηση σε μια νύχτα, του περήφανου ΟΧΙ του Ελληνικού λαού σε ΝΑΙ εθνικής συναίνεσης, σπιλώνει τον κόσμο της αριστεράς, γελοιοποιεί στην κοινωνία τα στοιχεία της ταυτότητάς της και γεννά μείζονα θέματα κρίσης στην πολιτική αντιπροσώπευση σε συνθήκες γενικευμένης αναξιοπιστίας.
7. Ταυτόχρονα θεωρούμε, ότι επί της ουσίας δεν υφίσταται πλέον το κόμμα. Ο ευτελισμός της εσωκομματικής ζωής του, η ακραία πολιτική απαξίωσή του, ιδιαίτερα από την περιβόητη κλειστή Κ.Ε. στις αρχές Ιανουαρίου και το στιγμιαίο – διαρκές συνέδριο-οπερέτα, σηματοδότησαν κομματικά το όριο του πριν και του μετά. Ο ίδιος ο πρόεδρος λειτούργησε ως ο εξολοθρευτής της κανονικότητας των εσωκομματικών διαδικασιών και με αυθάδη τρόπο υποτίμησε το συλλογικό πρόσωπο του κόμματος και τη συμμετοχική εμπειρία. Αποκορύφωση ήταν η προκήρυξη εκλογών πριν το συνέδριο του κόμματος, ενάντια στην απόφαση της κεντρικής επιτροπής, που ρευστοποίησε και τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας.
Η προάσπιση του πολιτικού, ιδεολογικού και αξιακού πυρήνα του κομματικού εγχειρήματος στερείται πλέον νοήματος, λόγω της μετάλλαξης του και της σχετικοποίησης της αναφοράς του στα θεμελιακά προτάγματα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το κόμμα παρήκμασε σε ένα εκφυλισμένο μόρφωμα, που διασχίζοντας επιπλέον το μνημονιακό κατώφλι, μπήκε σε μια γκρίζα ζώνη εξαιρετικά περίπλοκη, με παντελή αδυναμία από μεριάς μας διαχείρισης της κατάστασης. Φτάσαμε πλέον στο κρίσιμο σημείο όπου η δημόσια κομματική μας θέση συγκρούεται αδυσώπητα με την ατομική μας πολιτική έκφραση.
Με βαθειά λύπη και πόνο ψυχής, δηλώνουμε την παραίτησή μας από τα όργανα του Σύριζα, την δε θέση μας για την αποχώρησή μας από το κόμμα θα την θέσουμε στις Γενικές Συνελεύσεις των οργανώσεων που ανήκει ο καθένας μας.
27/08/2015
- Περικλής Ζήκας
- Νντία Κουδούνη
- Κώστας Παπακώστας
- Δώρα Σταθοπούλου
- Πέτρος Σταύρου
