Παρά το πολύ εξειδικευμένο του θέματος, στο προηγούμενο τεύχος του Ξ. είχαμε αναφερθεί στις απαράδεκτες δηλώσεις του Τ. Σέρινταν (ΤΣ) της πιο γνωστής προσωπικότητας και βουλευτή του Σκοτσέζικου Σοσιαλιστικού Κόμματος, SSP. Ο λόγος γι’ αυτή την αναφορά ήταν το γεγονός ότι το SSP είναι μια από τις πιο γνωστές οργανώσεις της ευρωπαϊκής αντικαπιταλιστικής αριστεράς (ε.α.α.) και είναι αρκετοί οι ακτιβιστές της αριστεράς στην Ελλάδα που παρακολουθούν την εξέλιξή της.
Στις δηλώσεις του αυτές ο ΤΣ είχε “απαρνηθεί” κάθε έννοια εργατικής εξουσίας και σοσιαλισμού, φτάνοντας να πει ακόμα ότι δεν έβλεπε λόγο να περάσει στην κοινωνία η ιδιοκτησία των μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων, ότι το κράτος δεν έπρεπε να επιδιώκει την ιδιοκτησία αλλά μόνο τον έλεγχο της λειτουργίας των μεγάλων επιχειρήσεων – κλασσικές δηλαδή ρεφορμιστικές απόψεις.
Τα μέλη της CWI που λειτουργούν στις γραμμές του SSP (σαν ξεχωριστή τάση, Socialist Voice) έθεσαν αμέσως θέμα στις τοπικές οργανώσεις του SSP για τις δηλώσεις Σέρινταν.
Το θέμα μεταφέρθηκε στο Κεντρικό Συμβούλιο του SSP το οποίο διαχώρισε τη θέση του από τις απόψεις Σέρινταν, τονίζοντας πως οι θέσεις αυτές ήταν προσωπικές του Τ.Σ. και δεν απηχούν τις θέσεις του κόμματος.
Το κεντρικό συμβούλιο έγκρινε ψήφισμα το οποίο κατέθεσαν τα μέλη της CWI και στο οποίο έμπαινε με σαφήνεια η θέση ότι το SSP παλεύει για το πέρασμα των μονοπωλίων και πολυεθνικών στην ιδιοκτησία του δημοσίου.
Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι το SSP παραμένει ένα κόμμα στο οποίο η εσωκομματική ζωή, λειτουργία και δημοκρατία, είναι υπαρκτοί παράγοντες, ότι η αριστερά του κόμματος μπορεί να δίνει μάχες και να τις κερδίζει γιατί στις γραμμές του SSP υπάρχουν ταξικά, ανιδιοτελή στοιχεία.
Το SSP έχει αυτά τα χαρακτηριστικά γιατί είναι ένα από τα νέα μορφώματα της αριστεράς που έχει γεννήσει η εποχή που διανύουμε, η εποχή της μεγάλης φθοράς της Σοσιαλδημοκρατίας και του σταλινισμού.
Είναι φυσικό μέσα σ’ αυτό το κόμμα της α.α. (όπως και σε όλα του είδους του) να υπάρχουν διαφορές και αντιπαραθέσεις. Είναι φυσικό να συνυπάρχουν οι επαναστατικές ιδέες του μαρξισμού με διάφορες αποχρώσεις του ρεφορμισμού. Το ποιες ιδέες θα επικρατήσουν τελικά είναι θέμα πάλης στο εσωτερικό αυτού του κόμματος. Αυτό θα καθορίσει και την τελική του φυσιογνωμία.
