Το λιποθυμικό επεισόδιο του πυρηνάρχη της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια Γιώργου Πατέλη, ήταν αρκετό για να διακοπεί η σημερινή δικάσιμος στη δίκη της Χρυσής Αυγής, που βρίσκεται στη φάση των απολογιών των κατηγορούμενων για τη δολοφονία του Π. Φύσσα.
Τη στιγμή που είχε ξεκινήσει την απολογία του ο συγκατηγορούμενός του Κ. Κορκοβίλης, ο Πατέλης λιποθύμησε και η έδρα κάλεσε να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Όταν ο Πατέλης απομακρύνθηκε από την αίθουσα του δικαστηρίου με φορείο, οι Κορκοβίλης και Μιχάλαρος που ήταν ο επόμενοι για να απολογηθούν, δήλωσαν ότι δεν ήταν σε θέση να συνεχίσουν επειδή ήταν… ταραγμένοι. Ακόμα και οι δικηγόροι των κατηγορουμένων δήλωσαν πως μετά την κατάρρευση του Πατέλη, οι δυο χρυσαυγίτες βρίσκονταν σε «ψυχική αναταραχή». Τόσο πολύ τους επηρέασε μια απλή λιποθυμία… Από τα έδρανα η μάνα του Παύλου, η Μάγδα Φύσσα, φώναζε «όταν έδωσες την εντολή δεν λιποθυμούσες»…
***
Ο «πολύς» Πατέλης λοιπόν δεν μπορεί να κρατήσει την ψυχραιμία του… Ο Πατέλης που έβγαινε φωτογραφία πόζα με καλάσνικοφ, που θα έπαιρνε «την πόλη και την Αγιά Σοφιά», που βρισκόταν στη πρώτη γραμμή του τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής, που έδινε εντολές «ό,τι κινείται σφάζεται». Πολλοί αναρωτιούνται, μα πως γίνεται αυτοί οι τύποι που παρουσιάζονται σαν «σκληροί» να καταρρέουν όταν αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των πράξεων τους;
Μέχρι τώρα όλη η υπερασπιστική γραμμή των χρυσαυγιτών ήταν «δεν ξέρω, δεν είδα, δεν ήμουνα εκεί». Αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα όμως είναι λογικό. Η «δύναμη» αυτών των τραμπούκων δολοφόνων βρίσκεται στο ότι επιτίθονται πάντα πολλοί μαζί απέναντι σε πιο αδύναμους στόχους. Η «δύναμη» τους βρίσκεται όταν ακολουθούν τυφλά εντολές χωρίς να χρειάζεται να σκέφτονται. Η δύναμη τους είναι όταν έχουν τις πλάτες του κρατικού μηχανισμού να τους προστατεύουν. Όταν όμως βρεθούν σε δύσκολη θέση δεν έχουν τίποτα να τους κρατάει δυνατούς. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους που παλεύουν για ανώτερα ιδανικά, που αντλούν δύναμη από την αγάπη τους για την ζωή, για τους ανθρώπους και την κοινωνία, οι φασίστες δεν έχουν στήριγμα για τις δύσκολες στιγμές. Γι’ αυτό καταρρέουν. Όπως κατέρρευσαν μόλις φάνηκε ότι θα έχαναν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο.
***
Αλλά και με βάση τις τελευταίες εξελίξεις, είναι λογικό να είναι πιεσμένοι και να νιώθουν αδιαθεσία. Από τη μια, τα πεσμένα ποσοστά της Χρυσής Αυγής στις δημοσκοπήσεις και τα εσωτερικά τους πλακώματα τσαλακώνουν την εικόνα των «ανίκητων». Αλλά ούτε η δίκη πάει καλά για αυτούς. Χαρακτηριστικά, στην συνεδρίαση της Τρίτης 25 Ιούνη, ο πρώην χρυσαυγίτης Γ. Δήμου, ανέφερε στην απολογία του τόσο για τη σχέση του δολοφόνου Ρουπακιά με τη Χρυσή Αυγή, καθώς λειτουργούσε το κυλικείο στην τοπική οργάνωση της Νίκαιας, όσο και και για τα όσα συνέβησαν το βράδυ της δολοφονίας του Φύσσα.
Ο Δήμου είχε ανταποκριθεί στο μήνυμα που έστειλε ο Πατέλης λίγο πριν τη δολοφονία Φύσσα για τη συγκέντρωση των νεοναζί δολοφόνων στα γραφεία της τοπικής οργάνωσης, χωρίς να γνωρίζει λεπτομέρειες. Όπως ισχυρίστηκε έφτασε έξω από τα γραφεία είδε 7-8 μηχανάκια με κράνη και τον μόνο που αναγνώρισε ήταν τον χρυσαυγίτη Κομιανό. «Μου είπε “πάμε για μάχη, έχουν πιάσει κάτι δικούς μας στο Κερατσίνι και πάμε να τους απελευθερώσουμε” και ξεκίνησαν τα μηχανάκια και εξαφανίστηκαν».
***
Στη διαδρομή δήλωσε πως κατάλαβε ότι πήγαιναν για φασαρία και αποφάσισε να αποχωρήσει μαζί με τον Σκάλκο που βρίσκονταν στο ίδιο μηχανάκι. Ενώ αποκαλυπτικός ήταν όταν τον ρώτησε η πρόεδρος αν πήρε κάποιον τηλέφωνο όταν επέστρεψε σπίτι του.
[με πληροφορίες από το Golden Dawn Watch]
Δήμου: «Πήρα τον Ρουπακιά και μου είπε: “Με έχουν πιάσει, με έχουν στο Τμήμα”. Τον ρώτησα αν θέλει κάτι και μου είπε να πάρω τον Πατέλη. Τηλεφώνησα στον Πατέλη και απάντησε η σύζυγός του, η οποία, όταν της είπα για τον Ρουπακιά μου απάντησε: “Ξέρουμε τι έχει κάνει ο Ρουπακιάς, μη λες πολλά από το τηλέφωνο”».
Φαίνεται πως όσο η δίκη πλησιάζει στο τέλος της, και όσο η παρέμβαση του αντιφασιστικού κινήματος δεν τους αφήνει χώρο για να αναπτυχθούνε, οι χρυσαυγίτες στριμώχνονται στη γωνία. Χρειάζεται να συνεχίσουμε την πίεση προς αυτή την κατεύθυνση, με στόχο την παραδειγματική τους τιμωρία, και την εξαφάνιση τους από την κοινωνική ζωή του τόπου.
