Η «αμερόληπτη» αστική δικαιοσύνη ξαναχτυπά, μέσα από την απόφαση του δικαστηρίου να αθωώσει τους Χρυσαυγίτες βουλευτές, Π. Ηλιόπουλο και Γ. Γερμενή, σχετικά με την επίθεση σε πάγκους μεταναστών μικροπωλητών στη Ραφήνα το Σεπτέμβρη του 2012.
Οι δυο Χρυσαυγίτες βρέθηκαν στο εδώλιο των κατηγορουμένων με τις κατηγορίες αντιποίησης αρχής, απρόκλητης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και εκτέλεση βιαιοπραγιών στο πλαίσιο διατάραξης κοινής ειρήνης.
Η επίθεση στη Ραφήνα
Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2012, τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής από 40-50 άτομα, έκανε την εμφάνισή του στο πανηγύρι της Ραφήνας με επικεφαλής τους Π. Ηλιόπουλο και Γ. Γερμενή. Εκεί άρχισαν να κάνουν ελέγχους σε μετανάστες μικροπωλητές, αναλαμβάνοντας να παίξουν το ρόλο της αστυνομίας, προκειμένου να δουν αν έχουν τις απαραίτητες άδειες για τους πάγκους που έχει στήσει. Στη συνέχεια, το τάγμα εφόδου άρχισε να σπάει πάγκους μικροπωλητών με σημαίες και κλοτσιές.
Η επιβεβαίωση της επίθεσης από την Χρυσή Αυγή
Την επόμενη κιόλας μέρα, η Χρυσή Αυγή ανέβασε ρεπορτάζ από την επίθεση, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη της επίθεσης, γράφοντας συγκεκριμένα
«Μέλη της Χρυσής Αυγής έκαναν απόψε αυτό που θα έπρεπε να είχε πράξει από καιρό το ανύπαρκτο ελλαδικό κράτος. Απέσυραν από την κυκλοφορία τα παράνομα προϊόντα που διακινούσαν λαθρομετανάστες σε θρησκευτική πανήγυρη της Ανατολικής Αττικής…»
«…Αφού προέκυψε ότι δεν υπήρχε ούτε ένα νόμιμο έγγραφο για τη διενέργεια εμπορίου, τα παράνομα προϊόντα αποσύρθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.»
Πράγμα που το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Γερμένης σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό ΒΗΜΑ FM:
«οι συγκεκριμένοι πάγκοι δεν είχαν χαρτιά, δεν ήμασταν τρελοί να αρχίσουμε να γκρεμίζουμε το πανηγύρι επειδή έτσι μας ήρθε».
Η επίθεση του τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής, αλλά και ο έλεγχος που προηγήθηκε είχε καταγραφεί σε βίντεο, που έδειχνε όσα είχαν γίνει εκείνο το βράδυ. Ο Ηλιόπουλος φαίνεται πεντακάθαρα, να ζητά άδειες από μετανάστες και στη συνέχεια οι φασίστες να αναποδογυρίζουν τους πάγκους και να τους καταστρέφουν.
Η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου
Όλα αυτά βέβαια δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στην δικαστική υπόθεση. Το αποδεικτικό βίντεο της επίθεσης, η ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής που έδινε «συγχαρητήρια» στα μέλη της και η συνέντευξη του Γερμένη, δεν διαβάστηκαν ή προβλήθηκαν ποτέ κατά τη διάρκεια της δίκης.
Οι καταθέσεις των τεσσάρων μαρτύρων αστυνομικών, που ακολούθησαν τη γνωστή τακτική «δεν είδα, δεν άκουσα, δεν κατάλαβα», σε συνδυασμό με την απουσία των θυμάτων της επίθεσης από την δίκη, οδήγησε τον εισαγγελέα στο σκεπτικό:
«Έχει αποδειχθεί χωρίς καμία αμφιβολία ότι μια πολυμελής ομάδα ατόμων με διακριτικά της Χρυσής Αυγής, στην οποία είχαν πρωτεύοντα ρόλο οι βουλευτές Π. Ηλιόπουλος και Γ. Γερμενής, ενεργώντας συντεταγμένα προέβη σε βιαιοπραγίες στο πανηγύρι της Ραφήνας, αναποδογυρίζοντας πάγκους μικροπωλητών και προκαλώντας φθορές. Ωστόσο, δεν αποδείχθηκε με βεβαιότητα η συμμετοχή των κατηγορουμένων κατά την τέλεση βιαιοπραγιών, επομένως προτείνω να αθωωθούν λόγω αμφιβολιών».
Πραγματικά, όσο και να προσπαθήσει να βρει κανείς λογική στη απόφαση, θα χάσει τον χρόνο του.
Η έδρα λοιπόν, αναγνωρίζει τον «πρωτεύοντα ρόλο» του Ηλιόπουλου και του Γερμενή στην επίθεση, αλλά δεν βάζει και το χέρι της στη φωτιά ότι οι ίδιοι συμμετείχαν στην επίθεση.
Έτσι, η κατηγορία μετατράπηκε από υποκίνηση και εκτέλεση βιαιοπραγιών σε απλή συμμετοχή σε ομάδα που διέπραξε βιαιοπραγίες. Δηλαδή, ο Ηλιόπουλος και ο Γερμενής δεν υποκίνησαν την επίθεση, αλλά η επίθεση ήταν μια αυθόρμητη κίνηση των υπολοίπων μελών του τάγματος εφόδου.
Με αυτή την απόφαση, το δικαστήριο επιχειρεί να βγάλει λάδι την εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής, αναγνωρίζοντας μεν την πολιτική ευθύνη αλλά όχι τη ποινική ευθύνη.
Η εγκληματική δράση όμως της Χρυσής Αυγής είναι ενιαία. Ξεκινάει από την λεκτική βία απέναντι σε μετανάστες, άτομα της ΛΟΑΤ κοινότητας, των αντιφασιστών και οποιουδήποτε δεν ταιριάζει στα πρότυπα της άριας φυλής. Περιλαμβάνει «δράσεις» και «ακτιβισμούς» που ενισχύουν το προφίλ τους και δυναμώνουν την δημόσια παρουσία της. Και όλα αυτά καταλήγουν στις δολοφονικές επιθέσεις. Η πολιτική ευθύνη λοιπόν είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την νομική ευθύνη.
Καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη
Η απόφαση της δίκης αποδεικνύει ότι δεν μπορούμε να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη και ειδικά όταν έχουμε μπροστά μας την κεντρική δίκη της Χρυσής Αυγής που μπαίνει στη τελική ευθεία.
Είναι υπόθεση του εργατικού, αντιφασιστικού και νεολαιίστικου κινήματος μέσα από την ενωτική και μαζική του δράση να στοχεύσει σε δυο επίπεδα. Από τη μια, να πιέσει με ποικίλες δράσεις μέσα κι έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων ώστε οι νεοναζί δολοφόνοι θα μπούνε στη φυλακή. Από την άλλη, να μην τους αφήσει κανένα περιθώριο δράσης και ανάπτυξης στους δρόμους.
