Του Κυριάκου Χάλαρη
Αυτή είναι η μαζική απάντηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων στο φορολογικό παραλήρημα των τελευταίων βδομάδων. Όταν υπουργοί και τροϊκανοί δεν σταματούν να εφευρίσκουν όλο και περισσότερους φόρους δεν είναι μόνο η οργή της κοινωνίας, δεν είναι μόνο το μίσος απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση που δεν θέλει να αφήσει τίποτα όρθιο, δεν είναι μόνο η απέχθεια για τα επιτελεία της τρόικας που ζητούν όλο και περισσότερα. Είναι τελικά και η αδυναμία όλο και περισσότερων να πληρώσουν ακόμα ένα χαράτσι μια και έχουν φτάσει στα όρια της επιβίωσής τους.
Ο φόρος «αλληλεγγύης» χτυπάει για άλλη μια φορά όλους τους εργαζόμενους του δημοσίου και αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία μια και είναι η δεύτερη φορολόγηση σε ένα χρόνο του ίδιου εισοδήματος!
Ο φόρος επιτηδεύματος χτυπάει ανεξαιρέτως τους ελεύθερους επαγγελματίες αλλά ακόμα και εκείνους που δουλεύουν με μπλοκάκι σε συνθήκες εργασιακής δουλείας, ακόμα και αυτούς που έχουν βγάλει μπλοκάκι και δεν το έχουν καν χρησιμοποιήσει επειδή δεν μπόρεσαν να κάνουν ούτε μια δουλειά, αυτούς δηλαδή που πρακτικά είναι άνεργοι.
Ο φόρος για τα ακίνητα αφήνει έξω την εκκλησία που είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακινήτων και επιβάλει πρακτικά «ενοίκιο» προς το κράτος για αυτούς που έχουν την τύχη να έχουν ένα σπίτι για να μείνουν.
Όλοι αυτοί οι φόροι που όπως φαίνεται θα είναι και μόνιμοι, μαζί με την κατάργηση ουσιαστικά του αφορολόγητου, όχι μόνο επιβάλλονται «απλά κι ωραία» από την κυβέρνηση αλλά την κάνουν να ψάχνει ακόμα περισσότερα κόλπα για να πάρει ακόμα περισσότερα λεφτά από τις τσέπες μας. Εξ’ ου και οι «ιδέες» που κυκλοφόρησαν από τα μέσα Σεπτέμβρη να αναγράφονται στη φορολογική δήλωση του καθενός οι τραπεζικές του καταθέσεις κάτι που ξεκάθαρα σημαίνει ότι θέλουν να βάλουν χέρι και σε αυτές. Ή, το πέρα από κάθε φαντασία, κόλπο των αποδείξεων που θα πρέπει να ανέρχονται ακόμα και στο 50% ή και 60% του εισοδήματος και αν κάποιος θέλει να αποταμιεύει στην τράπεζα ή να κρύβει τα λεφτά κάτω από το μαξιλάρι του να φορολογείται και γι’ αυτό ως τιμωρία επειδή δεν καταναλώνει!
Μετά από όλα αυτά και γνωρίζοντας ότι δεν είναι τα τελευταία φορομπηχτικά μέτρα η απάντηση της κοινωνίας δεν μπορεί να είναι άλλη από το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ. Και ήδη μιλάμε για ένα νέο κίνημα μαζικό, που μπορεί να ενώσει όλους τους εργαζόμενους και να πετύχει την πρώτη νίκη απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση.
Πρόκειται για ένα νέο κίνημα που διαδέχεται τα μεγάλα κινήματα του προηγούμενου χρόνου. Το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ στα διόδια και τις αστικές συγκοινωνίες ήταν αυτό που πρώτο ταρακούνησε την κυβέρνηση στις αρχές του 2011 όταν διαπίστωσε ότι 1.000.000 διελεύσεις έγιναν μέσα στα Χριστούγεννα χωρίς πληρωμή. Το κίνημα γρήγορα εξαπλώθηκε στις αστικές συγκοινωνίες με τις «λεωφορειοπειρατείες» και ανέπτυξε γρήγορα δυναμική με τη δημιουργία τοπικών επιτροπών σε πολλές γειτονιές. Μέσα από την καταστολή και τις νομικές ντρίπλες η κυβέρνηση κατάφερε προσωρινά να κάμψει την αγωνιστικότητά του αλλά ο δρόμος είχε ανοίξει. Το κίνημα των Αγανακτισμένων εμφανίστηκε με τα ίδια χαρακτηριστικά. Μαζικότητα, οργάνωση από τα κάτω, μαχητικότητα. Ήταν αυτό που έβγαλε στους δρόμους για πρώτη φορά χιλιάδες νέους αλλά και εργαζόμενους και ήταν αυτό που έδειξε τη δύναμη της κοινωνίας όταν είναι αποφασισμένη μια και ήταν το μόνο κίνημα μέχρι τώρα που κλόνισε σοβαρά την κυβέρνηση.
Σήμερα, η συνείδηση του «Δεν Πληρώνω» επικρατεί σε όλο και μεγαλύτερα στρώματα της κοινωνίας. Και είναι αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων κινημάτων αλλά και της σκληρότητας των μέτρων της κυβέρνησης. Και είναι μια συνείδηση που δεν μπορεί να σταματήσει στους φόρους και τα χαράτσια. Ήδη οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μεγάλη αποδοχή στις θέσεις που από την πρώτη στιγμή, πριν ακόμα έρθει το ΔΝΤ, το Ξεκίνημα είχε υποστηρίξει και αναδείξει: Άρνηση πληρωμής του χρέους προς τους τραπεζίτες δανειστές, εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, βαριά φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτές οι θέσεις γίνονται θέσεις πλέον πλατιών κομματιών της κοινωνίας. Και είναι αυτές οι θέσεις που μπορούν όχι μόνο να πετύχουν νίκες απέναντι στην κυβέρνηση αλλά και να την ανατρέψουν.
Κόμματα της αριστεράς και συνδικάτα
Ένα βασικό χαρακτηριστικό του κινήματος είναι ο ρόλος των μαζικών φορέων, των κομμάτων της Αριστεράς δηλαδή και των συνδικάτων, που έχουν μπει μπροστά στη μάχη.
Πρώτα από όλα το ΚΚΕ που επιτέλους μπαίνει μπροστά στη μάχη για να χτιστεί ένα κίνημα σαν το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ. Αυτό το γεγονός από μόνο του δίνει άλλη δυναμική στο κίνημα αφού πλέον υπάρχει ένα μαζικό κόμμα που λέει στους εργαζόμενους ‘μην πληρώσετε’. Μέχρι τώρα το ΚΚΕ δεν είχε καμιά εμπλοκή σε κανένα από τα κινήματα που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία το προηγούμενο διάστημα. Και όχι μόνο αυτό αλλά έφτασε πολλές φορές να τα καταγγέλλει όπως έκανε και με τους αγανακτισμένους. Και για αυτό μένει να δούμε ποια θα είναι η τακτική του στο κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ. Αν και σε αυτό το κίνημα επιμένει να φτιάχνει τις δικές του κομματικές και μόνο επιτροπές, αν δεν επιδιώξει να έρθει σε συνεννόηση με τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας που δεν τα ελέγχει ο κομματικός του μηχανισμός (τοπικές επιτροπές, συνδικάτα…), αν ακολουθήσει το μέχρι σήμερα διασπαστικό του ρόλο στα κινήματα θα χτυπήσει τη δυναμική του κινήματος και θα το διασπάσει.
Από την άλλη ο ΣΥΝ άργησε μεν πολύ να μπει στη μάχη, όσο όμως το κίνημα δυναμώνει ο ΣΥΝ σπρώχνεται όλο και περισσότερο μέσα σε αυτό και αυτό δείχνουν οι πιο πρόσφατες δηλώσεις του Τσίπρα ο οποίος λέει πια πως ούτε ο ίδιος θα πληρώσει και θα παροτρύνει τα στελέχη του κόμματος και του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν το ίδιο.
Πέρα από τα κόμματα της αριστεράς μια σειρά πρωτοβάθμιων συνδικάτων συμμετέχουν και στηρίζουν το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ καλώντας μάλιστα τα μέλη τους να μην πληρώσουν. Δεν είναι μόνο τα κλαδικά σωματεία αλλά και πολλά άλλα κυρίως πρωτοβάθμια*. Μέχρι σήμερα τα περισσότερα από αυτά καλούν τα μέλη τους να καταθέσουν τα χαρτιά πληρωμής στα σωματεία και τα ίδια οργανώνουν συμβολικά καψίματα έξω από εφορίες. Πρόκειται για σωστές κινήσεις που σε αυτή τη φάση παίζουν ρόλο στην οργάνωση του κινήματος. Στη συνέχεια όμως πρέπει να πάρουν πιο συγκεκριμένο περιεχόμενο. Το κάλεσμα για άρνηση πληρωμής των νέων φόρων είναι σωστό αλλά πρέπει από τώρα να υπάρξει μια επεξεργασία για το πώς θα υπερασπίσουμε τους εαυτούς μας από τις συνέπειες που θα θελήσει να επιβάλει η κυβέρνηση. Πως θα αντιμετωπίσουμε τα πρόστιμα και τις προσαυξήσεις, πώς θα αντιμετωπίσουμε τις απόπειρες που σίγουρα θα γίνουν να κοπεί το ρεύμα σε όλους αυτούς που δεν πλήρωσαν τα τέλη; Για αυτό δεν αρκούν τα απλά καλέσματα αλλά πρέπει να οργανωθούν επιτροπές, και μέσα στα σωματεία, που να αναλάβουν την ευθύνη για όλα αυτά. Επιτροπές που δεν θα επιτρέψουν στο μέλλον τους δικαστικούς κλητήρες να πλησιάζουν στα σπίτια, που δεν θα αφήσουν να κοπεί το ρεύμα από κανένα σπίτι κοκ. Επίσης, όλα αυτά τα σωματεία, οι επιτροπές που χτίζονται, οι κινήσεις ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που λειτουργούν εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, οι τοπικές επιτροπές που χτίζονται αυθόρμητα σε πολλές γειτονιές, οι «λαϊκές συνελεύσεις» που λειτουργούν ακόμα σε πολλές περιοχές και ασχολούνται με το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ πρέπει να βρουν τρόπο να συντονιστούν και να συνεργαστούν για να μπορέσουν να αναπτύξουν το κίνημα αλλά και να το υπερασπίσουν όταν η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να το καταστείλει.
*Μέχρι στιγμής αποφάσεις που καλούν τα μέλη τους να μην πληρώσουν τα χαράτσια έχουν πάρει το Σωματείο Λογιστών Αθήνας, το Σωματείο Οικοδόμων, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, της Wind, του Σισμανόγλειου, του Ευαγγελισμού, Μετάλλου, Εμποροϋπάλληλοι Αθήνας και Πειραιά, Φαρμάκου, Σωματείο Εργαζομένων στα Καρφούρ, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου, πολλές ΕΛΜΕ και διδασκαλικοί σύλλογοι (ΕΛΜΕ Θήρας, Αγρινίου – Θέρμου, Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΒΔ Αθήνας ‘Γ Σεφέρης’, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων -Ζεφυρίου – Φυλής) και πολλά άλλα. Επίσης οι λαϊκές συνελεύσεις πολλών περιοχών.
Τι μπορείς να κάνεις;
Τίποτα δεν μπορεί να εξασφαλίσει την επιτυχία του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ εκτός από τη μαζικότητά του. Οι νομικές και άλλες συμβουλές έχουν το ρόλο τους αλλά είναι επί της ουσίας δευτερεύουσες. Και ο λόγος είναι ότι στο νομικό επίπεδο τα επιτελεία της κυβέρνησης θα βρουν όλες τις απαντήσεις και θα κλείσουν όλα τα παραθυράκια. Το ίδιο έκαναν και στο κίνημα για τα διόδια και τις αστικές συγκοινωνίες. Αν θέλουμε το κίνημά μας να συνεχίσει τη δυναμική του και να πετύχει τους στόχους του πρέπει να μαζικοποιηθεί τόσο ώστε καμιά κυβέρνηση να μην μπορεί να το ακουμπήσει.
Για να γίνει αυτό πρέπει να ενισχυθούν οι πρωτοβουλίες που έχουν πάρει οι μαζικοί φορείς. Πρέπει να συμμετέχουμε και να δυναμώσουμε τις τοπικές διαμαρτυρίες, τις συγκεντρώσεις έξω από εφορίες, τις κεντρικές διαδηλώσεις που οργανώνονται από σωματεία, πρωτοβουλίες κατοίκων, τοπικές επιτροπές. Την ίδια ώρα πρέπει να φτιάξουμε τις δικές μας τοπικές επιτροπές. Ήδη, σε πολλές περιοχές της Αθήνας οι κάτοικοι μιας γειτονιάς ή ακόμα και μιας πολυκατοικίας μαζεύονται και αποφασισμένοι να μην πληρώσουν, συνεννοούνται για τα επόμενα βήματά τους. Αυτές οι επιτροπές, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο θα συνδέονται μεταξύ τους, θα συντονίζονται και με τη βοήθεια των μαζικών φορέων είναι αυτές που μπορούν να κερδίσουν τη μάχη. Γιατί όταν η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να κόψει για παράδειγμα το ρεύμα από κάποια περιοχή θα υπάρχουν 200 και 300 άτομα σε κάθε γειτονιά που δεν θα το επιτρέπουν. Γιατί όταν θα φτάσουμε τις εκατοντάδες χιλιάδες και τα εκατομμύρια που δεν θα έχουν πληρώσει τους φόρους «αλληλεγγύης» καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να μας καταστείλει.
