Του Θανάση Μαρίνη
αναπληρωματικό μέλος ΔΣ του Συλλόγου Εθνικής Τραπέζ (ΣΥΕΤΕ)
Στις 31 Οκτώβρη, ολοκληρώθηκε στη Βουλή η ψηφοφορία για την ένταξη στον ΕΟΠΥΥ των ταμείων υγείας των τραπεζοϋπαλλήλων (ΤΑΥΤΕΚΩ), των δημοσιογράφων και άλλων κλάδων, σημειώνοντας μια σημαντική ανατροπή. Η εν λόγω τροπολογία καταψηφίστηκε με 136 ΥΠΕΡ, 143 ΚΑΤΑ και 14 ΠΑΡΩΝ[i] δίνοντας μας μια ανάσα στη μάχη που διεξάγουμε το τελευταίο διάστημα ενάντια στην προσπάθεια των κυβερνώντων να «αδειάσουν» τα ταμεία για να καλύψουν τις μαύρες τρύπες του αντιλαϊκού προϋπολογισμού. Μετά από αυτή την πρώτη οπισθοχώρηση της κυβέρνησης ο αγώνας μας για την υπεράσπιση του κοινωνικού αγαθού της υγείας πρέπει να ενταθεί συνδέοντας τον με τις διεκδικήσεις άλλων κλάδων που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα καθώς και με τον αγώνα των γιατρών και των νοσηλευτών με στόχο την εγκαθίδρυση ενός σύγχρονου δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας.
Παρόλα αυτά το νομοσχέδιο στο σύνολό του, που αφορούσε τις ΔΕΚΟ, έγινε αποδεκτό ανοίγοντας το δρόμο για το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας[ii].
Ήττα της κυβέρνησης. Πρέπει να οργανώσουμε καλύτερα τον αγώνα μας
Το συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι ο αγώνας και οι κινητοποιήσεις φέρνουν αποτέλεσμα. Οι δύο 24ωρες (24 και 25 Οκτώβρη) καθώς και η διαδήλωση των τραπεζοϋπαλλήλων στις 31 Οκτώβρη ήταν επιτυχημένες, στέλνοντας το μήνυμα τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος ότι οι εργαζόμενοι έχουμε σημαντικά αποθέματα αγωνιστικής ετοιμότητας. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι κινητοποιήσεις των άλλων κλάδων, δείχνοντας την ανάγκη και την αποτελεσματικότητα του συντονισμού. Παρόλα αυτά, η προσπάθεια της κυβέρνησης για την κατεδάφιση των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων θα συνεχιστεί το επόμενο διάστημα και εμείς πρέπει να είμαστε πιο αποφασισμένοι και πιο οργανωμένοι. Θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι το θέμα έκλεισε οριστικά, και ότι δεν θα επαναφέρουν την τροπολογία. Και επίσης, θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι θα γλυτώσουμε από την καταιγίδα που ετοιμάζουν για ολόκληρη την κοινωνία αν καταφέρουμε να προστατέψουμε τα ταμεία μας.
Η κυβέρνηση σε αποσύνθεση. Να τους αποτελειώσουμε
Η σημερινή ψηφοφορία στη Βουλή αποκάλυψε την βαθειά κρίση στην οποία βρίσκεται ο κυβερνητικός συνασπισμός. Αυτό πρέπει να μας δίνει κουράγιο καθώς κάθε άλλο παρά ανίκητοι είναι. Όπως αποδείχθηκε όμως και από τις ψηφοφορίες για τα προηγούμενα μνημόνια, είναι λάθος να στηρίξουμε τις ελπίδες μας στους “αντάρτες” βουλευτές. Αν θέλουμε από τις αποσπασματικές και προσωρινές νίκες να περάσουμε στην συνολική ανατροπή των μέτρων λιτότητας και εξαθλίωσης των εργαζομένων πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα στα παρακάτω βήματα:
· Μαζική συμμετοχή στην 48ωρη Γενική Απεργία που καλέστηκε για 6-7 Νοεμβρίου.
· Αν η κυβέρνηση επιμείνει στην ψήφιση του νέου πακέτου περικοπών να καλέσουν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ επαναλαμβανόμενες απεργίες, συνδυασμένες με καταλήψεις και αποκλεισμούς δημόσιων κτιρίων, λιμανιών, τραπεζών, αεροδρομίων, κ.α.
· Αν και πάλι η κυβέρνηση δεν κάνει πίσω, το εργατικό κίνημα οφείλει να προχωρήσει στο κάλεσμα Γενικής απεργίας διαρκείας με ξεκάθαρο στόχο να ρίξει την κυβέρνηση.
· Αν οι συνομοσπονδίες αρνηθούν (το πιο πιθανό αυτό είναι) ένα τέτοιο απεργιακό σχέδιο, πρέπει άμεσα να συγκροτηθεί κοινό μέτωπο Ομοσπονδιών και πρωτοβάθμιων σωματείων που θα μπει μπροστά στην εφαρμογή αυτού του πλάνου.
· Επιπλέον, το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αξιοποιήσει επιτέλους το όπλο του διεθνισμού και να καλέσει απεργία στις 14 Νοέμβρη προκειμένου να συντονίσουμε τον αγώνα μας με το εργατικό κίνημα των χωρών της Ευρωπαϊκής περιφέρειας ενάντια στα μέτρα λιτότητας (ήδη σε Ισπανία-Πορτογαλία έχουν καλεστεί Γενικές Απεργίες ενώ σε Ιταλία καλούνε τα “σωματεία της βάσης”).
· Τέλος, η αριστερά πρέπει μαχητικά να μπει μπροστά σε ένα τέτοιο σχέδιο μάχης και να διεκδικήσει ανοιχτά την κυβερνητική εξουσία με στόχο να ανατρέψει τα μνημόνια και να προχωρήσει σε μια σειρά μέτρων διεξόδου από την κρίση, όπως άρνηση αποπληρωμής του Δημοσίου χρέους, εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας κάτω από καθεστώς πραγματικής δημοκρατίας μέσω εφαρμογής θεσμών εργατικού και κοινωνικού ελέγχου και διαχείρισης, κ.α.
