Διασκευή άρθρου του Connor Rosoman, μέλους της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής», αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στη Βρετανία. Τη διασκευή έκανε η Γεωργία Σκουλέλη
Οι διαδικασίες της διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή που
έλαβαν χώρα στη Μαδρίτη, κατέληξαν σε μία «συμβιβαστική», όσο και γενικόλογη συμφωνία,
χωρίς ουσιαστικές δεσμεύσεις για μείωση των εκπομπών αερίων ρύπων. Ακόμη και
αυτή η «συμφωνία» όμως, δεν προέκυψε εύκολα. Την ίδια ώρα μάλιστα που οι ηγέτες
του πλανήτη βρίσκονταν σε αδιέξοδο, λογομαχώντας αντί να θέτουν στόχους, η
Αυστραλία ήταν αντιμέτωπη με φονικές δασικές πυρκαγιές και υψηλές θερμοκρασίες
που έφτασαν μέχρι και τους 50°C.
Κατά την έναρξη των συνομιλιών στις αρχές του Δεκέμβρη, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, μαζί τους και η Greta Thunberg, βρέθηκαν για να διαμαρτυρηθούν στους δρόμους της Μαδρίτης. Για την πλειοψηφία των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των εκατομμυρίων νέων που πήραν μέρος στις σχολικές πορείες για την κλιματική αλλαγή ανά τον κόσμο, η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης είναι επείγουσας σημασίας.
Η Συμφωνία του Παρισιού του 2015 έθεσε ως στόχο η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη να μην ξεπεράσει τους 2°C. Τον ίδιο στόχο έθεσε και η Διακυβερνητική Ομάδα του ΟΗΕ για την αλλαγή του Κλίματος (IPCC). Ωστόσο, από το 2015, οι ηγέτες του κόσμου δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν σε αυτή την πρόκληση, καθώς στην πραγματικότητα η μείωση των παγκόσμιων εκπομπών αέριων ρύπων βρίσκεται πολύ μακριά από τους στόχους που έχουν θέσει οι επιστήμονες που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή. Με τους τρέχοντες ρυθμούς εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, η θερμοκρασία βαδίζει προς άνοδο κατά 3°C, κάτι το οποίο θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη και ιδιαίτερα για δραστηριότητες όπως η γεωργία και για πληθυσμούς που ζουν σε παράκτιες περιοχές.
Διεθνής Συνεργασία;
Η αποτυχία των συνομιλιών επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την πλήρη αδυναμία του καπιταλισμού να αντιμετωπίσει την κρίση με σοβαρότητα. Οι ατελείωτες διαμάχες και ανταγωνισμοί μεγάλων επιχειρήσεων και εθνικών αστικών τάξεων μεταξύ τους, η συνεχής αναζήτησή τους για όλο και περισσότερα κέρδη, δεν τους επιτρέπει να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή. Κατά τη διάρκεια της COP25, φάνηκε για άλλη μια φορά ότι ο ρόλος των πολυεθνικών ενέργειας, που εξακολουθούν να αναμένουν μεγάλα κέρδη από την εξόρυξη και χρήση ορυκτών καυσίμων, είναι ένα από τα κύρια εμπόδια στη θέσπιση στόχων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Έτσι, οι μεγάλες καπιταλιστικές χώρες, όπου τα συμφέροντα αυτών των εταιρειών είναι επίσης μεγάλα, αγοράζουν δικαιώματα για εκπομπές άνθρακα από φτωχότερες χώρες, που ούτως ή άλλως δεν ξεπερνούν τα όρια τους, επειδή δε διαθέτουν ανεπτυγμένη βιομηχανία. Με τον τρόπο αυτό οι χώρες με τις μεγαλύτερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, στην ουσία να αποφεύγουν τις περικοπές. Έτσι, οι συναντήσεις και οι αποφάσεις που υποτίθεται πως παίρνονται, έχουν ελάχιστη πρακτική σημασία.
Ακόμη όμως και αυτά τα χλιαρά μέτρα δε γίνονται αποδεκτά από το σύνολο των ηγετών του πλανήτη. Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα της αποστολής των ΗΠΑ που αντιτάχθηκε στη συμφωνία. Με την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, οι ηγέτες απλώς αναγνώρισαν ότι χρειάζεται να καταβληθεί περισσότερη προσπάθεια για την επίτευξη των στόχων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Στο μεταξύ ανέβαλαν κάθε νέα δράση ή συζήτηση για το θέμα, μέχρι το επόμενο συνέδριο του ΟΗΕ για το κλίμα, που θα γίνει σε ένα χρόνο στη Γλασκώβη.
Γλασκώβη 2020
Πρόκειται για πραγματική ειρωνεία να φιλοξενεί η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον τη διεθνή διάσκεψη για το κλίμα τον επόμενο χρόνο. Οι Τόρηδες, το κόμμα του Τζόνσον, χρηματοδοτούνται από μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και ιδρύματα που αρνούνται την ύπαρξη της κλιματικής αλλαγής. Και βέβαια η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον ούτε έχει σκοπό, αλλά ούτε και μπορεί να συμβάλει στην αναχαίτιση της κλιματικής κρίσης, δεδομένου ότι πρόκειται για μια κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, ένα σύστημα που ο Μπόρις Τζόνσον και οι Τόρηδες υποστηρίζουν.
Καμιά καπιταλιστική κυβέρνηση στον κόσμο δε μπορεί να πάρει ουσιαστικά μέτρα ανάσχεσης της κλιματικής αλλαγής. Ο λόγος ύπαρξης αυτών των κυβερνήσεων, είναι να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων, ανάμεσα στις οποίες οι εταιρείες ενέργειας που βασίζουν τα κέρδη τους στα ορυκτά καύσιμα. Η μάχη για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, περνάει μέσα από τη μάχη για την ανατροπή του καπιταλισμού, του συστήματος της καταστροφής και του παραλογισμού.
