Διαβάστε παρακάτω τον χαιρετισμό που απηύθυνε το «Ξ» στο Δεύτερο Διαβουλευτικό Συνέδριο του ΜΕΡΑ25, που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο 9 και 10 Δεκέμβρη.
Εκ μέρους του «Ξ» σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση και ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο συνέδριο σας, το οποίο δυστυχώς δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε πιο ολοκληρωμένα, γιατί αυτό το Σαββατοκύριακο έχουμε κι εμείς δικές μας πανελλαδικές διαδικασίες.
Θέλουμε να ξεκινήσουμε από δύο βασικές διαπιστώσεις.
Η πρώτη είναι ότι το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο με μια ολόπλευρη, πολύ-επίπεδη, συνολική κρίση: στην οικονομία, την πολιτική, το χτύπημα του βιοτικού επιπέδου, την άνοδο της φτώχειας και της πείνας, το χτύπημα των δικαιωμάτων, την ανισότητα, το περιβάλλον, στο θέμα της ισότητας των φύλων καθώς επίσης και στο επίπεδο των διεθνών ανταγωνισμών, της γεωπολιτικής αστάθειας και των πολέμων. Το δίλημμα από την εποχή της Ρόζας Λούξεμπουργκ μέχρι και σήμερα ήταν και παραμένει: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Η δεύτερη διαπίστωση είναι πως η Αριστερά βρίσκεται αντιμέτωπη με μια δραματική κρίση. Η ρεφορμιστική Αριστερά των διαφόρων αποχρώσεων, είτε παλιά είτε νέα, έχει συνθηκολογήσει και έχει ενσωματωθεί στο σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σαν ο πιο διάσημος σχηματισμός της Νέας Αριστεράς έχει συμβάλει τα μέγιστα στον εξευτελισμό αυτής της «νέας Αριστεράς» με αποτέλεσμα τον ολοκληρωτικό εκφυλισμό του μέσα από την ανάληψη της αρχηγίας από τον Κασσελάκη. Με τη διαφορά ότι ο Κασσελάκης δεν είναι η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα, είναι η μετεξέλιξη του, ο Κασσελάκης δεν είναι παρά ο Τσιπρισμός στην πιο ακραία μορφή του.
Σε κακό χάλι όμως είναι και η αντικαπιταλιστική ή ανατρεπτική Μαρξιστική Αριστερά. Δεν έχει μπορέσει να αξιοποιήσει την κρίση του συστήματος για να μπορέσει να δώσει μαζικούς ή έστω ημιμαζικούς αριστερούς σχηματισμούς που να αμφισβητούν το σύστημα και να προσφέρουν προοπτική και όραμα. Πάσχει από πολύ σοβαρές παθογένειες με χαρακτηριστικές το ότι:
- Δεν κατανοεί τη σημασία των συνεργασιών, αυτό που οι κλασσικοί ονομάζανε Ενιαίο Μέτωπο
- Θεωρεί, κάπως χοντροκομμένα, ότι το μόνο που χρειάζεται να κάνει μια οργάνωση που έχει σαν στόχο την επαναστατική ανατροπή, είναι να φωνάζει «επανάσταση», «επανάσταση» κι αυτό είναι αρκετό για να φέρει τις μάζες.
Όμως, για να φτάσουν οι ιδέες της κοινωνικής ανατροπής στα λαϊκά στρώματα πρέπει να ξεκινούν από τα καθημερινά και να συνδέουν τα αιτήματα και την πάλη με το σοσιαλιστικό αύριο. Με άλλα λόγια μαζί με τον στρατηγικό προγραμματικό στόχο, της ανατροπής ή της ρήξης, χρειάζεται αυτό που ονομάζουμε Μεταβατικό Πρόγραμμα και ταυτόχρονα η κατανόηση του Ενιαίου Μετώπου, δηλαδή της πλατιάς συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων για την πάλη των πολλών επιμέρους ή και κεντρικών ζητημάτων.
Με βάση αυτό το σκεπτικό το «Ξ» υπερασπίστηκε τη συμμετοχή του ΜΕΡΑ 25 πολλές συνεργασίες δυνάμεων της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, όταν ένα τμήμα αυτού του χώρου διαφωνούσε. Τέτοιες συμμαχίες ήταν ο Αντιφασιστικός Συντονισμός, δημοτικά σχήματα, τοπικά κινήματα. Θεωρούμε σημαντικό ότι το ΜΕΡΑ 25 είναι κομμάτι αυτών των συνεργασιών και θα συνεχίσουμε να δίνουμε από κοινού τις μάχες όπως την προηγούμενη περίοδο.
Η πολιτική των συνεργασιών δοκιμάστηκε στις τελευταίες δημοτικές εκλογές και σημείωσε μια πολύ σημαντική επιτυχία. Στους μεγάλους δήμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης η αντικαπιταλιστική/«ανατρεπτική» Αριστερά κυμάνθηκε στο 6% που αποτελεί ιστορικό αποτέλεσμα. Η διαφορά των συμμαχικών αυτών σχημάτων από τα ποσοστά του ΚΚΕ ήταν πολύ μικρή. Με άλλα λόγια, αν η «ανατρεπτική» Αριστερά «θέλει», μπορεί να καθιερωθεί σαν μια ημιμαζική ή μαζική δύναμη και να ξεφύγει από τα ποσοστά του περιθωρίου, του 0,5% και 0,3% ή και πιο κάτω που μας είχε συνηθίσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες δυνάμεις του εξωκοινοβουλίου. Οι δυνατότητες είναι υπαρκτές και είναι στο χέρι μας να τις αξιοποιήσουμε.
Το ΜΕΡΑ 25, κόντρα στις προσδοκίες, δεν μπόρεσε να μπει στη Βουλή. Μπορεί όμως να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στις διεργασίες της επόμενης περιόδου. Οι λόγοι της αδυναμίας του ΜΕΡΑ να μπει στη βουλή δεν οφείλονται, κατά τη γνώμη μας στην αρνητική διάθεση του κόσμου να ακούσει κακές ειδήσεις ή να συγκρουστεί. Το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών και η επιτυχία της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς όπου λειτούργησε ενωτικά δείχνει πως αυτό δεν ισχύει. Η προσπάθεια του ΜΕΡΑ25 να απευθυνθεί στα πιο ριζοσπαστικά στρώματα λοξοκοιτάζοντας ταυτόχρονα προς τον ΣΥΡΙΖΑ είχαν κόστος.
Έχει σημασία κατά τη γνώμη μας μια σταθερή και καθαρή στροφή και προσανατολισμός του ΜΕΡΑ25 στην αντικαπιταλιστική Αριστερά – και προγραμματικά και στο επίπεδο των συνεργασιών και των κοινών δράσεων. Αυτό σημαίνει να γυρίσει την πλάτη στους παλιούς φίλους από το χώρο του ρεφορμισμού – μόνο έτσι θα θεωρηθεί η προσέγγιση του αντικαπιταλιστικού χώρου καθαρή και συνεπής.
Υπάρχουν δυνάμεις αυτή τη στιγμή στο χώρο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που επιδιώκουν συστηματικά και με επιμονή την ανασύνθεση του χώρου, για να ξεπεραστεί το υπάρχον αδιέξοδο. Πρέπει να συναντηθούν και να προχωρήσουν μαζί. Διατηρώντας ασφαλώς την ανεξαρτησία τους – κανένας δεν θα έπρεπε να θέλει την ενοποίηση σχηματισμών που έχουν διαφορετικές πορείες και ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Δεν πρόκειται όλοι μαζί και ξαφνικά να προχωρήσουν μαζί. Κάποιοι χρειάζεται να έχουν την τόλμη για να πάρουν την πρωτοβουλία, έτσι θα δώσουν το παράδειγμα για να ακολουθήσουν κι άλλοι. Ελπίζουμε πως οι χειρότερες μέρες της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς έχουν περάσει και πως με το ΜΕΡΑ 25 θα βαδίσουμε μαζί σε πολλές κοινές προσπάθειες την επόμενη περίοδο.
