Αλέξανδρος Πραντούνας
Όταν η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι ανακοίνωσε στις 18 Απρίλη πως στις 8 Ιουνίου θα διεξαχθούν πρόωρες εκλογές, όλα έδειχναν πως αυτές θα ήταν «περίπατος» για το κόμμα της. Οι δημοσκοπήσεις εκείνη την περίοδο έδειχναν τους Συντηρητικούς να προηγούνται των Εργατικών μέχρι και 20 μονάδες. Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο η διαφορά αυτή έχει μειωθεί στις 5 μονάδες.
Την ίδια στιγμή, ο αντίπαλος της και επικεφαλής των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο την τεράστια πλειοψηφία των ΜΜΕ που τον πολεμούν καθημερινά, αλλά και τη δεξιά, νεοφιλελεύθερη, Μπλερική πτέρυγα του κόμματος του.
Ο ίδιος ο Τόνι Μπλερ άλλωστε, κάλεσε τους ψηφοφόρους των Εργατικών να στηρίξουν το κόμμα των Φιλελεύθερων Δημοκρατών ή ακόμα και τους Συντηρητικούς στην περίπτωση που οι υποψήφιοι τους είναι ενάντια στο Brexit.
Το πρόγραμμα του Κόρμπιν
Απέναντι σε αυτόν τον πόλεμο που δέχεται, ο Τζέρεμι Κόρμπιν αντιτάσσει το πρόγραμμα του, το οποίο παρά τα όρια του, γίνεται όλο και περισσότερο δημοφιλές, συσπειρώνοντας εργατικά στρώματα σε πολύ μαζικές συγκεντρώσεις πράγμα που προκαλεί τεράστια ανησυχία στο κατεστημένο.
Μερικά από τα βασικά σημεία του προγράμματός του περιλαμβάνουν:
- Την αύξηση του βασικού μισθού σε 10 λίρες (κοντά στα 12 €) την ώρα
- Την κατάργηση των συμβάσεων «μηδενικών ωρών» που έχουν δημιουργήσει ένα στρώμα εργαζομένων χωρίς κανένα δικαίωμα
- Την κατάργηση των διδάκτρων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
- Την μαζική οικοδόμηση (1.000.000) εργατικών κατοικιών
- Την επανεθνικοποίηση των σιδηροδρόμων και των εταιρειών ενέργειας
- Αύξηση της φορολογίας στους πλούσιους και τις επιχειρήσεις
Προσπάθειες συμβιβασμού με τη δεξιά πτέρυγα
Ο λόγος που η δεξιά πτέρυγα του κόμματος (υπό τον Τόνι Μπλερ) πολεμάει τον Κόρμπιν, είναι ακριβώς γιατί προβάλλει αιτήματα σαν τα παραπάνω και όχι το γεγονός ότι είναι «μη εκλέξιμος» όπως προβάλλουν. Είναι η ανησυχία τους ότι μπορεί το «φαινόμενο Κόρμπιν» να επαναφέρει στη βρετανική κοινωνία τη μαζική υποστήριξη σε φιλοεργατικές πολιτικές όπως οι πιο πάνω, τη στιγμή που το βρετανικό κατεστημένο είχε θεωρήσει πως τέτοιου είδους ιδέες ανήκαν στο μακρινό παρελθόν, όταν η Θάτσερ είχε συντρίψει τα κινήματα στη Βρετανία στη δεκαετία του 1980.
Στην πραγματικότητα, αν κάτι ανακόπτει τη δυναμική του Κόρμπιν είναι η διαρκής προσπάθεια του να βρει δρόμους συμβιβασμού με τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος – υποχωρώντας στην πίεσή τους όπως έκανε στην περίπτωση του δημοψηφίσματος για το Brexit.
Δυο κόμματα σε ένα
Αυτή η τακτική «συμφιλίωσης» με τη δεξιά πτέρυγα δεν οδηγεί πουθενά. Στην πραγματικότητα το Εργατικό Κόμμα αποτελείται από δυο κόμματα σε ένα. Από τη μια η δεξιά πτέρυγα που έχει τη στήριξη του κεφαλαίου και των ΜΜΕ και από την άλλη ο Κόρμπιν με μια χούφτα συνεργάτες σε επίπεδο κορυφής αλλά με την υποστήριξη εκατομμυρίων στη βάση της κοινωνίας, που αποτελούν ένα αριστερό κόμμα ενάντια στη λιτότητα, έστω και σε εμβρυακή μορφή.
Κανένας συμβιβασμός ανάμεσα στις δυο πτέρυγες δεν είναι εφικτός. Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι 13 βουλευτές των Εργατικών δήλωσαν πως δεν θα κατέβουν στις εκλογές της 8ης Ιούνη γιατί δεν θέλουν να βοηθήσουν τον Κόρμπιν να εκλεγεί. Αυτό, σε συνδυασμό με το κάλεσμα του Μπλερ για καταψήφιση, στην ουσία, του κόμματος στο οποίο ανήκει.
Ο Κόρμπιν, αν θέλει να συνεισφέρει πραγματικά στην υπόθεση της Αριστεράς, στη Βρετανία και διεθνώς, θα πρέπει να στραφεί αποφασιστικά προς τα αριστερά χωρίς το φόβο της διάσπασης του κόμματος.
Με δεδομένο μάλιστα ότι, παρότι η διαφορά των Εργατικών με τους Συντηρητικούς μειώνεται, το πιθανότερο είναι να χάσει τις εκλογές, ο χρόνος που του απομένει για να προετοιμαστεί για την οριστική σύγκρουση είναι περιορισμένος.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα-CWI
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα-CWI, αδελφή οργάνωση του «Ξ» στη Βρετανία, καλεί σε κριτική στήριξη του Τζέρεμι Κόρμπιν και την ίδια στιγμή εξηγεί πως για να μπορέσει να εφαρμοστεί το πρόγραμμα που ο ίδιος προτείνει, όσο περιορισμένο και αν είναι, απαιτείται σύγκρουση με το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα, καλεί τον Κόρμπιν και τους υποστηρικτές του να προετοιμάζονται για διάσπαση του κόμματος και για να πάρουν την πρωτοβουλία της ίδρυσης ενός νέου, μαζικού κόμματος των εργαζομένων. Μια τέτοια προοπτική θα άνοιγε νέους δρόμους για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά της χώρας. Αν, αντίθετα, σε περίπτωση ήττας στις εκλογές, ο Κόρμπιν επιλέξει την παραμονή στο Εργατικό Κόμμα υπό την ηγεσία των Μπλερικών, τότε θα σκορπίσει απογοήτευση στους υποστηρικτές του και μια ιστορική ευκαιρία θα έχει χαθεί.
Σχετικά άρθρα
