Του Αλέξανδρου Πραντούνα
Οι κάλπες των βουλευτικών εκλογών της 7ης Μαΐου στη Βρετανία ανέδειξαν αυτοδύναμο το Συντηρητικό Κόμμα.
Από τις συνολικά 650 έδρες του κοινοβουλίου, οι Συντηρητικοί κέρδισαν 331 έδρες, ενώ το ποσοστό τους έφτασε το 36,9%.
Εργατικοί: κόλαφος στην Σκωτία – παραίτηση του Μίλιμπαντ
Οι Εργατικοί περιορίστηκαν σε ποσοστό 30,4% και 232 έδρες, παρόλες τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν πως τα δυο κόμματα θα έδιναν «στήθος με στήθος» την μάχη για την πρωτιά. Το κακό αυτό αποτέλεσμα οδήγησε σε παραίτηση τον Εντ Μίλιμπαντ, ηγέτη του κόμματος.
Οι Εργατικοί, που στις προηγούμενες εκλογές το 2010 είχαν λάβει ποσοστό 29% και 258 έδρες, δέχτηκαν συντριπτικό πλήγμα στην Σκωτία, παραδοσιακό τους «κάστρο», όπου το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα κέρδισε τις 56 από τις 59 έδρες, ενώ οι Εργατικοί κατάφεραν να επανεκλέξουν μόλις 1 από τους 41 βουλευτές που είχαν!
Καταποντισμός των Φιλελεύθερων
Το κόμμα των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, που συγκυβερνούσε για 5 χρόνια με τους Συντηρητικούς, κυριολεκτικά καταποντίστηκε, συγκεντρώνοντας ποσοστό 7,9% και 8 έδρες, όταν 5 χρόνια πριν είχε εκλέξει 57 βουλευτές και είχε κερδίσει το 23% των ψήφων. Ο αρχηγός του κόμματος, Νικ Κλεγκ, ανήγγειλε ήδη την παραίτηση του.
SNP – o μεγάλος κερδισμένος των εκλογών
Μεγάλος κερδισμένος των εκλογών το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα (SNP) που είδε το ποσοστό του σε εθνικό επίπεδο να ανεβαίνει στο 4,7% (από 1,7% το 2010) ενώ κυριάρχησε απόλυτα στη Σκωτία (το μόνο τμήμα της Βρετανίας στο οποίο το SNP υπάρχει και παρεμβαίνει πολιτικά) εκτινάσσοντας τον αριθμό των εδρών του από τις 6 στις 56!
Αυτή η εκτίναξη του SNP έρχεται στον απόηχο του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Σκωτίας τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν 45% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης από το Ηνωμένο Βασίλειο, «τρομοκρατώντας» το κατεστημένο.[1]
Σε αντίθεση με τα όσα υποστηρίζει η ηγεσία των Εργατικών που βλέπει πίσω από την άνοδο του SNP τον «κίνδυνο του εθνικισμού», η μεγάλη πλειοψηφία των Σκωτσέζων εργαζομένων και νεολαίων που στήριξαν το SNP, το έκαναν ως μια πράξη αντίθεσης στις πολιτικές λιτότητας που υπηρετούν τόσο οι Συντηρητικοί, όσο και οι Εργατικοί.
Διόλου τυχαία, ο Ντ. Κάμερον, στις πρώτες δηλώσεις του μετά την εκλογική νίκη έκανε αναφορά στο ζήτημα της Σκωτίας δηλώνοντας:
«Θέλω να συσπειρώσω το Ηνωμένο μας Βασίλειο εφαρμόζοντας τη μεταβίβαση εξουσιών από το βρετανικό στο σκωτσέζικο κοινοβούλιο το συντομότερο δυνατό»
Το UKIP μπαίνει σε κρίση
Το λαϊκίστικο-ρατσιστικό UKIP (Κόμμα Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασίλειου) ένα μόλις χρόνο μετά την πρωτιά που πέτυχε στις ευρωεκλογές του Μάη του ’14, με ποσοστό 26,6%, δεν κατάφερε να πετύχει τα αποτελέσματα που προσδοκούσε.
Παρότι πέτυχε ένα πολύ σημαντικό εκλογικό ποσοστό (12,6%) τετραπλάσιο από αυτό που είχε πετύχει στις βουλευτικές εκλογές του 2010, όπου είχε λάβει 3,1%, εξέλεξε μόλις ένα βουλευτή[2], ενώ εκτός βουλής έμεινε και ο ηγέτης του κόμματος και ευρωβουλευτής, Νάιτζελ Φάρατζ, γεγονός που τον οδήγησε στο να παραιτηθεί από την ηγεσία του κόμματος. Δήλωσε μάλιστα πως κατά πάσα πιθανότητα δεν θα βάλει υποψηφιότητα εκ νέου για την προεδρία στο συνέδριο του ερχόμενου Σεπτέμβρη. Είναι φανερό πως η επόμενη περίοδος θα είναι περίοδος κρίσης για το UKIP, ένα κόμμα εξαιρετικά προσωποπαγές.
Οι Πράσινοι καρπώνονται μέρος της δυσαρέσκειας
Μέρος της δυσαρέσκειας για την κυβερνητική συμμαχία Συντηρητικών/Φιλελεύθερων και την ταύτιση των Εργατικών με τις πολιτικές λιτότητας, καρπώθηκαν οι Πράσινοι, που είδαν το ποσοστό τους να φτάνει το 3,8% από 0,9% στις εκλογές του 2010, περιορισμένοι όμως ξανά στην εκλογή ενός βουλευτή.
«Σοσιαλιστική και Συνδικαλιστική Συμμαχία»
Η «Σοσιαλιστική και Συνδικαλιστική Συμμαχία» (TUSC) μια συμμαχία οργανώσεων της Αριστεράς, μαχητικών συνδικάτων και συνδικαλιστών, στην οποιά συμμετέχουν και οι δυνάμεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος (αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στη Βρετανία) συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές με υποψήφιους σε 135 περιφέρειες, ενώ 619 στελέχη της ήταν υποψήφιοι στις τοπικές εκλογές που έγιναν την ίδια μέρα σε μια σειρά βρετανικές πόλεις.[3]
H TUSC περιορίστηκε σε έναν μικρό αριθμό ψήφων για τις βουλευτικές εκλογές (36.490 ψήφοι, ποσοστό 0,1%). Οι σύντροφοι και συντρόφισσες της TUSC δεν περίμεναν κάποιο σημαντικό εκλογικό αποτέλεσμα, στις συνθήκες της ιδιαίτερα έντονης πόλωσης που επικρατούσαν, αλλά κατέβηκαν στις εθνικές εκλογές για να καταγραφούν και να κάνουν πιο γνωστή την παρουσία τους σε ευρύτερα τμήματα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Τα αποτελέσματα για τις τοπικές εκλογές, θα χρειαστούν μερικές μέρες για να γνωστοποιηθούν.
Η επόμενη μέρα
Η αυτοδύναμη εκλογή των Συντηρητικών από την μία σημαίνει συνέχιση και βάθυνση των πολιτικών λιτότητας, από την άλλη ανοίγει την συζήτηση για το μέλλον της Βρετανίας στην Ευρώπη. Ο Ντέιβιντ Κάμερον είχε δεσμευτεί προεκλογικά πως σε περίπτωση επανεκλογής του θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέχρι το τέλος του 2016. Το ζήτημα αυτό διχάζει την άρχουσα τάξη της χώρας. Είναι ενδεικτικό πως μερικές μέρες πριν τις εκλογές, ο τραπεζικός κολοσσός HSBC, δήλωσε πως σε περίπτωση διεξαγωγής δημοψηφίσματος θα μεταφέρει τη έδρα του από το Λονδίνο σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα.[4]
Στην ταραγμένη περίοδο που έχουμε μπει, το χτίσιμο ενός νέου κόμματος των εργαζομένων που να μπει μπροστά στην μάχη ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, αλλά και την άνοδο του εθνικισμού, είναι πιο απαραίτητο παρά ποτέ. Προς αυτή την κατεύθυνση θα παλέψουν και οι σύντροφοι του Σοσιαλιστικού Κόμματος και της TUSC .
_____________________
