Στις 7 Μάη, η βρετανική κοινωνία θα κληθεί να επιλέξει την επόμενη κυβέρνησή της, μέσα σε συνθήκες ακραίας ανισότητας, αυξανόμενης φτώχειας, αλλά και μεγάλης πόλωσης. Τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζει σταθερά η κυβέρνηση συνεργασίας των Συντηρητικών με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες (που έχει πάρει από τα αρχικά τους το όνομα Con-Dem, ένα λογοπαίγνιο που παραπέμπει στη λέξη condemn – καταδικάζω στα αγγλικά) έχει καταδικάσει τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας σε δραματική υποβάθμιση του βιοτικού της επιπέδου.
Το σύστημα υγείας καταρρέει, τα δίδακτρα αυξάνονται, η ανεργία και η ελαστική απασχόληση οργιάζουν ιδιαίτερα ανάμεσα στη νεολαία, ενώ τα ενοίκια έχουν εκτοξευτεί. Την ίδια ώρα, όλο και περισσότεροι Βρετανοί αναγκάζονται να καταφεύγουν σε «τράπεζες τροφίμων» προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε στοιχειώδη είδη διατροφής.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι δημοσκοπήσεις δίνουν εντελώς αντιφατικά στοιχεία, με το «Εργατικό Κόμμα» και τους «Συντηρητικούς» του σημερινού πρωθυπουργού Ντ. Κάμερον να εναλλάσσονται στην πρώτη θέση, με ποσοστά που κυμαίνονται από 31-36%. Σημαντικό σημείο ωστόσο, είναι το γεγονός ότι σταθερά τρίτο έρχεται το ρατσιστικό UKIP με 13-14%. Αποδεικνύεται έτσι για μια ακόμη φορά ότι οι πολιτικές λιτότητας, σε συνδυασμό με την έλλειψη μιας μαζικής Αριστεράς που να μπορεί να εμπνεύσει την κοινωνία, ευνοούν την ανάπτυξη ρατσιστικών – εθνικιστικών μορφωμάτων.
Στις εκλογές αυτές, το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» (CWI στη Βρετανία) συμμετέχει με υποψηφίους στη λίστα του TUSC (Συνδικαλιστική – Σοσιαλιστική Συμμαχία) – μια συνεργασία συνδικαλιστών και αγωνιστών της Αριστεράς. Το TUSC αποτελείται από αγωνιστές της βάσης από ένα ευρύ φάσμα εργασιακών χώρων, αλλά και από ακτιβιστές της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων. Παλεύει για τον τερματισμό της λιτότητας και το χτίσιμο ενός μαζικού πολιτικού φορέα που θα εκπροσωπεί πραγματικά τα συμφέροντα της πλειοψηφίας της κοινωνίας και των φτωχών στρωμάτων της που σήμερα χτυπιούνται από την οικονομικής ελίτ και τους εκπροσώπους της.
To TUSC κατεβάζει υποψηφίους σε 135 από τις 646 εκλογικές περιφέρειες. Το εκλογικό σύστημα βέβαια δεν του επιτρέπει την εκλογή βουλευτών[1], ωστόσο στοχεύει σε μια καλή καταγραφή δυνάμεων, που θα του επιτρέψει το επόμενο διάστημα να δώσει τις μάχες που έρχονται με ενισχυμένο κύρος και ανανεωμένο ηθικό. Στο επόμενο τεύχος του «Ξ» θα υπάρχει αναλυτικό άρθρο για τα αποτελέσματα των εκλογών.
