Του Κώστα Ιατρόπουλου, τοπικού συμβούλου Δημοτικής Κοινότητας Βόλου
Ένα από τα θέματα που είναι ψηλά στην ατζέντα των προβλημάτων στην πόλη μας είναι η διαχείριση των αδέσποτων σκυλιών. Σωστά η νέα δημοτική αρχή άνοιξε αυτή τη συζήτηση νωρίς. Όμως και εδώ φαίνεται ο συντηρητικός και συστημικός χαρακτήρας της πολιτικής που θα ακολουθήσει.
Ιδιώτες παντού
Όλα στους ιδιώτες! Αυτό είναι το σύνθημα της νέας δημοτικής αρχής. Στην εισήγησή του ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ. Μπατζιάκας λεει ότι «…ο Δήμος μας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις τεράστιες ανάγκες που έχουν προκύψει…» επειδή το δημοτικό καταφύγιο στα Μελισιάτικα είναι μικρό και χωρίς προσωπικό. Για αυτό, σύμφωνα με τον κ. Μπατζιάκα, ο Δήμος θα πρέπει θα πληρώσει 45.000 ευρώ το 6μηνο (!) σε κάποιον ιδιώτη για την περισυλλογή, περίθαλψη, στείρωση και φιλοξενία των αδέσποτων ζώων.
Το επιχείρημα του κ. Μπατζιάκα είναι ότι τα αδέσποτα είναι γύρω στα 400 και το δημοτικό καταφύγιο έχει μόνο 40 κλούβες για να τα φιλοξενήσει και για αυτό θα πρέπει να πάνε σε ιδιώτη. Έλα όμως που ο μοναδικός ιδιώτης που μπορεί να αναλάβει το έργο έχει 15 κλούβες. Τα υπόλοιπα προφανώς θα είναι μαντρωμένα σε κάποιον εξωτερικό χώρο.
Το ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει η δημοτική αρχή είναι: γιατί η ανάθεση σε ιδιώτη θα κοστίσει πιο φτηνά από ότι το να διαχειριστεί ο Δήμος το θέμα με δικά του μέσα/προσωπικό και με τη συνδρομή των φιλοζωικών οργανώσεων (που εδώ και καιρό προσφέρουν εθελοντική βοήθεια); Είναι σαφές ότι το κόστος (για το ταμείο του Δήμου) της στελέχωσης του δημοτικού καταφυγίου, των απαραίτητων εμβολίων, της τροφής και των εξόδων στείρωσης θα είναι πιο μικρό αν γίνει από το Δήμο από ότι αν γίνει με ανάθεση σε ιδιώτη! Γιατί πολύ απλά ο ιδιώτης θέλει να βγάλει κέρδος ενώ ο Δήμος όχι.
Επίσης, η προηγούμενη εμπειρία ανάθεσης του ζητήματος σε ιδιώτη, κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, πρέπει να είναι διδακτική. Τότε είχε γίνει μια «καλή αρπαχτή» (εις βάρος του Δήμου και των ζώων που υπέφεραν), τα αδέσποτα είχαν υποστεί κακομεταχείριση και υποσιτισμό και με το πέρας της εργολαβίας αφέθηκαν πίσω στην πόλη σε άθλια κατάσταση. Φυσικά το θέμα δεν λύθηκε!
Τα ίδια θα κάνει η νέα δημοτική αρχή και σε σχέση με τις υπόλοιπες υπηρεσίες του Δήμου; Θα τα δώσει όλα σε ιδιώτες; Γιατί να ξοδευτούν χρήματα από τα ταμεία του δήμου για να βγει κέρδος από ιδιωτικές εργολαβίες; Γιατί τα έσοδα δημοτικών επιχειρήσεων πρέπει να πάνε στην τσέπη του όποιου ιδιώτη και όχι στα ταμεία του Δήμου ώστε να παρέχονται φθηνές υπηρεσίες και να μπορεί ο δήμος να ασκεί κοινωνική πολιτική;
Πάει περίπατο η διεκδίκηση πόρων, τα χτυπήματα στα τραπέζια, οι συγκρούσεις με το κατεστημένο. Τούμπα κωλοτούμπα με το καλημέρα. Μια από τα ίδια, όπως και οι άλλοι. Στην πεπατημένη των προκατόχων της, η δημοτική αρχή συνεχίζει την απαξίωση και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιούσιας. Δηλώνουν ανίκανοι να διαχειριστούν ένα παρκινγκ ή ένα κυνοκομείο, άνθρωποι που υποτίθεται προέρχονται από την «πιάτσα». Όμως δεν είναι ανίκανοι, απλά είναι βαθιά συστημικοί, το ίδιο με τους άλλους.
Και επειδή δεν τετραγωνίζεται ο κύκλος, θεωρητικοποιούνε την ανοησία της ιδιωτικής διαχείρισης στα αδέσποτα, με μια ακόμη μεγαλύτερη ανοησία, ότι με αυτό τον τρόπο τα αδέσποτα θα επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον.
Άλλο σκύλος και άλλο λύκος
Δεν περιμέναμε από το επιτελείο της δημοτικής αρχής να γνωρίζει τους βασικούς νόμους της θεωρίας της εξέλιξης, περιμέναμε όμως να γνωρίζουν ότι άλλο εξημερωμένο ζώο και άλλο άγριο ζώο.
Ο σκύλος είναι η εξέλιξη ενός είδος λύκου που δεν υπάρχει σήμερα. Εκείνο το είδος πριν χιλιάδες χρόνια έκανε μια «επιλογή» που του άλλαξε τη μοίρα. Αποφάσισε ότι είναι καλύτερα, αντί να κυνηγάει για τροφή, να μείνει κοντά στον άνθρωπο, για να βρίσκει έτοιμη τροφή. Ο τότε άνθρωπος κατάλαβε το όφελος που είχε (για την δική του επιβίωση) αυτή η συνύπαρξη. Αυτή η σχέση που δημιουργήθηκε τότε, στην πάροδο χιλιάδων χρόνων έφτιαξε όλες αυτές τις ράτσες σκυλιών που γνωρίζουμε. Άρα, όταν μιλάμε για σκυλιά, πρέπει να γνωρίζουμε ότι είναι τα ζώα που υπάρχουν λόγω της συμπόρευσης τους με τον άνθρωπο. Έτσι, φυσικό περιβάλλον για ένα σκύλο είναι όπου υπάρχει άνθρωπος. Για να βρούμε λύση λοιπόν στο πρόβλημα των αδέσποτων, πρέπει να επικεντρωθούμε στον άνθρωπο. Γιατί οι άνθρωποι δημιούργησαν και δημιουργούνε το πρόβλημα με τα αδέσποτα.
Εγκαταλειμμένα ζώα και τι πρέπει να γίνει
Είναι γνωστό ότι τα αδέσποτα είναι επί της ουσίας παρατημένα ζώα, χωρίς τροφή, νερό, εμβολιασμό και στείρωση, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ίσως για αυτό είναι πιο σωστό αντί για αδέσποτα να τα ονομάζουμε «εγκαταλειμμένα ζώα», για να επικεντρωνόμαστε στον φταίχτη. Ό,τι και να κάνει η οποιαδήποτε δημοτική αρχή, αν δεν σταματήσουν οι άνθρωποι να παρατάνε τα σκυλιά τους στο δρόμο, δεν θα έχουμε λύση στο πρόβλημα.
Κατά την άποψη μας, η δημοτική αρχή θα πρέπει να κινηθεί προς δυο κατευθύνσεις: η μία έχει να κάνει με την δημόσια υγεία και η άλλη με μια στοχευμένη καμπάνια ενημέρωσης προς την κοινωνία. Όταν έχουμε τραυματισμό πολίτη από σκύλο, το σημαντικότερο είναι ο σκύλος να έχει εμβολιαστεί. Γι’ αυτό ο Δήμος έχει υποχρέωση να εμβολιάσει, να αποπαρασιτώσει, να στειρώσει, να γιατρέψει τα όποια άρρωστα αδέσποτα. Επίσης πρέπει να στηρίξει τις φιλοζωικές οργανώσεις.
Ταυτόχρονα, ο Δήμος οφείλει να ξεκινήσει μια δυναμική καμπάνια ενημέρωσης προς τους πολίτες για να σταματήσει η εγκατάλειψη ζώων! Γιατί ακόμη και αν αύριο «εξαφανιστούν» όλα τα αδέσποτα (όπως υπόσχεται ο κ. Μπέος) σύντομα θα «ξαναεμφανιστούν» αν συνεχιστεί η μαζική εγκατάλειψη σκύλων.
Αυτή η καμπάνια θα πρέπει να περιλαμβάνει και τις φιλοζωικές οργανώσεις άλλα και τον κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται να εμπλακεί. Για παράδειγμα θα πρέπει, μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους συλλόγους γονέων, να γίνει ενημέρωση – ευαισθητοποίηση στα παιδιά των δημοτικών σχολείων.
Οφείλουμε να «εκπαιδευτούμε» ως κοινωνία για το ποια πρέπει να είναι η σχέση μας με τα οικόσιτα ζώα. Να μάθουμε ότι ούτε κατά διάνοια δεν εγκαταλείπουμε το ζώο. Γι αυτό, πριν υιοθετήσει κάποιος ένα κατοικίδιο, πρέπει να το σκεφτεί πολύ σοβαρά. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε την αναπαραγωγή τους, αν πρώτα δεν έχουμε φροντίσει για την υιοθεσία τους. Διαφορετικά, η στείρωση είναι απαραίτητη. Να μάθουμε ότι το να μαζεύουμε τις ακαθαρσίες του σκυλιού μας είναι δείγμα πολιτισμού και σεβασμού στο συνάνθρωπο. Ότι το να έχουμε το σκυλί μας υγιές είναι απαραίτητο και αφορά όλους ενώ η σωστή εκπαίδευση του σκύλου αποτελεί μια μεγάλη ευθύνη.
Με δυο λόγια η μείωση του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων θα έρθει σαν αποτέλεσμα μιας μεσομακροπρόθεσμης προσπάθειας και τα άμεσα μέτρα ως τότε πρέπει να αποσκοπούν στη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας και της υγείας των αδέσποτων φυσικά.
Το πρόβλημα είναι πολιτικό…
Μια δημοτική αρχή, για να πραγματοποιήσει τα παραπάνω, χρειάζεται χρήματα τα οποία οφείλει το κράτος να δώσει στους δήμους. Το πρόβλημα διογκώθηκε και έγινε επικίνδυνο για την υγεία μας από την στιγμή που το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης σταμάτησε να δίνει τα απαιτούμενα χρήματα στους δήμους. Ο δήμος δεν μπορεί να προσλάβει υπαλλήλους, ώστε να μπορέσει να στελεχώσει τις υπηρεσίες του, και αυτό οφείλεται στις δεσμεύσεις του μνημονίου.
Ο δρόμος για να βελτιώσουμε τις δημοτικές υπηρεσίες, υποδομές και την πόλη κατά προέκταση, περνάει μέσα από την σύγκρουση με τα μνημόνια και την κυβερνητική οικονομική πολιτική. Η νέα δημοτική αρχή όμως βάζει «πολιτική πλάτη» στην κυβέρνηση, καλύπτοντας τις ευθύνες της. Κάνει ακριβώς ό,τι και οι προηγούμενοι που άλλα έλεγαν προεκλογικά και άλλα μετεκλογικά και προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα με μπαλώματα.
