Προκήρυξη της Οργάνωσης του «Ξ» στο Βόλο
Μετά τη δικαστική δικαίωση των εργαζομένων σε ΙΜΑΣ/ ΣΥΡΜΑ πλατύ μέτωπο με το Βολιώτικο λαό ως την νίκη!
Μια πρώτη νίκη!
Η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου του Βόλου να απορρίψει τα ασφαλιστικά μέτρα που είχε καταθέσει η διοίκηση ενάντια στην απεργία των εργαζομένων του ΙΜΑΣ/ΣΥΡΜΑ αποτελεί μια σημαντική νίκη! Το δικαστήριο έκρινε ότι η απεργία δεν είναι παράνομη και καταχρηστική αλλά αντίθετα ότι η απόφαση της εργοδοσίας για εκ περιτροπής εργασία (με μείωση μισθών κατά 25%) είναι αδικαιολόγητη. Αυτή η νίκη δίνει νέα ορμή στην απεργία στον ΙΜΑΣ/ΣΥΡΜΑ και ταυτόχρονα ενισχύει το ηθικό και την αυτοπεποίθηση ολόκληρου του εργατικού κινήματος της περιοχής.
Σε αυτή τη νίκη συνέβαλε αποφασιστικά καταρχάς η συσπείρωση και η ενότητα των ίδιων των εργαζομένων οι οποίοι σαν μια γροθιά αγωνίστηκαν και αυτό παρότι η εκ περιτροπής εργασία αφορά σε αυτή τη φάση μόνο τον ΙΜΑΝΤΑ και όχι το ΣΥΡΜΑ. Επιπλέον, σημαντικό ρόλο έπαιξε η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από συνδικάτα (Coca Cola, Συνδικάτο Μετάλλου, Ομοσπονδία Χημικής Βιομηχανίας, ΕΚΒ κα) και από το σύνολο της Αριστεράς. Το συμπέρασμα είναι σαφές: όταν οι εργαζόμενοι παλεύουν ενωμένοι και όταν γύρω τους δημιουργείται ένα ενιαίο μέτωπο αλληλεγγύης (συνδικαλιστικό και πολιτικό) τότε υπάρχουν δυνατότητες για νίκη.
Νέες προκλήσεις
Όμως, πρέπει να είναι σαφές ότι ακόμη δεν έχει κριθεί η έκβαση του αγώνα –δεν έχει κριθεί το αν η εργοδοσία θα πάρει πίσω την απόφασή της για εκ περιτροπής εργασία. Μητρική πολυεθνική (Continental/Contitech) και ελληνική διοίκηση του ΙΜΑΣ/ ΣΥΡΜΑ μετράνε και σχεδιάζουν τις επόμενες κινήσεις τους. Ξέρουν ότι μια υποχώρηση τους θα ισχυροποιήσει το στρατόπεδο των εργαζομένων και θα κάνει πιο δύσκολο τον στρατηγικό στόχο τους, το να μειώσουν το εργατικό κόστος και να το «εναρμονίσουν» με την υπόλοιπη μνημονιακή πραγματικότητα αλλά και με το επίπεδο μισθών που επικρατεί στα άλλα εργοστάσια του πολυεθνικού ομίλου (Πολωνία, Τουρκία, Ρουμανία κα). Για αυτό δεν πρέπει να επικρατήσει εφησυχασμός από την πλευρά των εργαζομένων.
Κατά τη γνώμη μας, είναι απαραίτητο:
- Να συνεχιστεί και να περιφρουρηθεί η απεργία. Αυτό ήδη υλοποιείται από τους εργαζόμενους.
- Να γίνει προσπάθεια συντονισμού με τους εργαζόμενους σε άλλα εργοστάσια που βιώνουν εξίσου σοβαρά προβλήματα. Παρά τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί (φόβος για την ανεργία, εργοδοτική τρομοκρατία, μειωμένοι μισθοί κλπ) η δικαστική νίκη των εργαζομένων του ΙΜΑΣ/ΣΥΡΜΑ έχει δώσει κουράγιο σε όλους. Γι’ αυτό μια συνάντηση πρωτοβάθμιων εργοστασιακών σωματείων με σκοπό τη συντονισμένη δράση (πχ στάσεις εργασίας, απεργία, συλλαλητήρια σε όλη τη ΒΙΠΕ) θα λειτουργούσε συσπειρωτικά και προωθητικά.
- Να δυναμώσει το μέτωπο συμπαράστασης και αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζόμενους του ΙΜΑΣ/ΣΥΡΜΑ και τον Βολιώτικο λαό. Αυτό μπορεί να γίνει αν το Σωματείο στον ΙΜΑΣ/ΣΥΡΜΑ μαζί με όλους όσους στηρίζουν αυτό τον αγώνα (όπως πρωτοβάθμια σωματεία, συνδικάτα, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις κλπ) καλέσει ένα παλλαϊκό συλλαλητήριο υπέρ των απεργών στο κέντρο του Βόλου. Για να έχει επιτυχία ένα τέτοιο συλλαλητήριο πρέπει να «οργωθούν» όλα τα εργοστάσια, άλλοι χώροι δουλειάς, ολόκληρη η πόλη.
- Να δημιουργηθεί άμεσα απεργιακό ταμείο αλληλεγγύης το οποίο να στηριχτεί μέσα από μια μεγάλη καμπάνια από το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Μόνον μπορεί να κρατηθεί μια πολυήμερη απεργία.
- Να γίνει προσπάθεια για επαφή και συντονισμό με τους εργαζόμενους σε άλλα εργοστάσια του ομίλου στο εξωτερικό. Να δοθεί στη δημοσιότητα το επίπεδο μισθών και εργασιακών συνθηκών καθώς και τα στοιχεία για την κερδοφορία του ομίλου που αποτυπώνεται σε μερίσματα στους μετόχους κλπ.
Μαχητικές μορφές πάλης και αιτήματα
Τέλος, πρέπει να πούμε ότι ανεξάρτητα από το αν η πολυεθνική είναι κερδοφόρα ή όχι, δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι για την κρίση και δεν είναι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν. Στο όνομα του «διεθνούς ανταγωνισμού» οι εργοδότες ζητάνε ουσιαστικά να γενικευτούν οι μισθοί και οι συνθήκες δουλειάς Βαλκανίων ή Κίνας: Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό! Αντιδρώντας σ’ αυτές τις πολιτικές, άλλοι εργαζόμενοι, όπως στη ΒΙΟΜΕ, την ΕΡΤ και την εφημερίδα των Συντακτών, έχουν προχωρήσει σε κατάληψη και αυτοδιαχείριση για να διασώσουν το δικαίωμα τους στην εργασία και την επιβίωση. Απέναντι στην βαρβαρότητα που μας ετοιμάζουν, το εργατικό κίνημα πρέπει να επαναφέρει τα ιστορικά του αιτήματα για εθνικοποίηση/ κοινωνικοποίηση των εργοστασίων, κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας, χωρίς αποζημιώσεις στις πολυεθνικές και ένταξη των εργοστασίων αυτών σε εθνικούς κλάδους παραγωγής για να μπορέσει να υπάρξει δημοκρατικός σχεδιασμός και παραγωγική ανασυγκρότηση. Σε αυτή την κατεύθυνση η Αριστερά οφείλει να συνεργαστεί, με στόχο μια κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία να κάνει αυτά τα αιτήματα πραγματικότητα.
