Ο «ιός των Άνδεων» χτύπησε ακόμα μια φορά στη Βολιβία, όπου εδώ κι ένα μήνα ξεδιπλώνεται, αναπτύσσεται και ριζοσπαστικοποιείται ένα κίνημα που έχει σταδιακά αγκαλιάσει σχεδόν όλες τις ομάδες του πληθυσμού. Ιθαγενείς, αγρότες, δάσκαλοι, ανθρακωρύχοι, εργάτες, σύσσωμοι με τα συνδικάτα και τις οργανώσεις τους βρίσκονται σε γενική απεργία ενώ ταυτόχρονα οργάνωσαν μια δυναμική πορεία εκατοντάδων χιλιομέτρων ως τη Λα Παz με στόχο να κάνουν μια αποφασιστική παρουσία έξω από το προεδρικό μέγαρο.
Από τον «πόλεμο του νερού» στον «πόλεμο
του αερίου»
Εδώ και 5 χρόνια το λαϊκό κίνημα στη Βολιβία δίνει αλλεπάλληλες μάχες με τις κατά καιρούς κυβερνήσεις του ενάντια σε μέτρα που ξεπουλούν την εθνική περιουσία. Τον Απρίλη 2000 έχουμε τον πρώτο «πόλεμο του νερού». Ο τότε Πρόεδρος οδηγείται σε παραίτηση αφού πρώτα κήρυξε στρατιωτικό νόμο που όμως δεν του βγήκε. Το Φλεβάρη 2003 περισσότεροι από 30 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κατά τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στο νόμο της κυβέρνησης για εισαγωγή ειδικού φόρου εισοδήματος. Ο πρόεδρος Σάντσες ντε Λοσάδα (νέος πρόεδρος) αποσύρει το μέτρο. 5 μήνες αργότερα ξεκινά ο πόλεμος του «φυσικού αερίου». Ο Λοσάδα παραιτείται κακήν κακώς τον Οκτώβριο 2003.
Και από την ιδιωτικοποίηση στην εθνικοποίηση
Ο νέος πρόεδρος της χώρας Κάρλος Μέσα υποσχέθηκε την κρατικοποίηση της πετρελαϊκής βιομηχανίας, αλλά δε φαίνεται διατεθειμένος να προχωρήσει. Έτσι ο αγώνας συνεχίζεται και τα αιτήματα του λαού της Βολιβίας γίνονται ολοένα και πιο προωθημένα.
Από την επιβολή φορολογίας 50% σε όσους εκμεταλλεύονται το φυσικό αέριο, που ζητά ο Ε.Μοράλες, πρόεδρος του Κινήματος για το Σοσιαλισμό (MAS), έχουν προχωρήσει στα αιτήματα για εθνικοποίηση όλων των πηγών ενέργειας, αγροτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά και Συνταγματική Συνέλευση που θα καθορίσει μια νέα οικονομική και κοινωνική βάση για όλη τη χώρα. Μια σειρά από νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης έχουν ξεπηδήσει από τη φωτιά της μάχης, όπως το Γενικό Επιτελείο του Λαού όπου συνεργάζονται το MAS, η COB, το συντονιστικό για την υπεράσπιση του φυσικού αερίου, η αγροτική ένωση – CSUTCB, το Κίνημα ακτημόνων εργατών γης της Βολιβίας, τα FEJUVE και άλλοι.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι η πολιτική του προέδρου της Βενεζουέλας, που υποχρέωσε 32 ξένες πετρελαϊκές εταιρείες σε συγχωνεύσεις με την κρατική Petroleos de Venezuela αποτελεί παράδειγμα για τους λαούς της Λ. Αμερικής. «Αν δεν θέλουν, μπορούν να φύγουν ελεύθερα» είχε δηλώσει τότε, ο πρόεδρος Ούγκο Τσάβες. Ωστόσο, το κίνημα στη Βολιβία φαίνεται να έχει προχωρήσει ακόμα παραπέρα. Τόσο ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός όσο και το τοπικό κατεστημένο ψάχνουν να βρουν τρόπο να χτυπήσουν αποφασιστικά.
Αργά η γρήγορα η σύγκρουση θα γίνει μετωπική. Ο λαός της Βολιβίας θα πρέπει να ανασυντάξει τις δυνάμεις του και με αποφασιστική ηγεσία και ένα καθαρό σοσιαλιστικό πρόγραμμα να δώσει τη δική του απάντηση.
Ειρήνη Βλαζάκη
