‘Oταν τον Ιούλιο του 2004 η Ελλάδα
κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
ποδοσφαίρου κάποιοι “διορατικοί”
έσπευσαν να δηλώσουν πως η Ελλάδα
θα κερδίσει το στοίχημα και στο χώρο
της συμπεριφοράς των οπαδών στα γήπεδα
πέρα από τη βελτίωση της ποιότητας
του ποδοσφαιρικού θεάματος..
1.5 χρόνο μετά τα γεγονότα τους έχουν
διαψεύσει. Το θέαμα παραμένει κάτω
του μετρίου, οι ομάδες μας είναι εκτός
ευρωπαϊκών διοργανώσεων και η βία
στα γήπεδα καλά κρατεί. Οπαδοί του
Ολυμπιακού και του ΠΑΟ “διασταύρωσαν
τα ξίφη τους” κάνοντας “γυαλιά
καρφιά” το ΣΕΦ. Οπαδοί της ΑΕΚ με την
σειρά τους έκαναν το ίδιο στο Περιστέρι
και στην Λιβαδειά.
“Κοινός τόπος” είναι ότι “κρατάει
χρόνια αυτή η κολόνια” και συγκεκριμένα
από τις αρχές της δεκαετίας του
1980.Εκτός βέβαια από το ξύλο και τις
άλλες τέτοιου είδους “πολιτισμένες”
δραστηριότητες έχουμε θρηνήσει και
θύματα. Τον Οκτώβρη του 1986 στο γήπεδο
της Λάρισας πέφτει νεκρός ο εκπαιδευτικός
Μπλιώνας από φωτοβολίδα
και τον Γενάρη του 1991 ο 15χρονος
μαθητής Παναγιώτου έχει την ίδια κατάληξη
ύστερα από κροτίδα που δέχθηκε
στην κοιλιά σε αγώνα ΑΕΚ Ολυμπιακού.
Ωστόσο ακόμα και παράγοντες έ-
χουν εμπλακεί σε επεισόδια (Μητρόπουλος
και Κανελάκης σε αγώνα Ολυμπιακού
και Ιωνικού αλλά και ο πρόεδρος
του ΠΑΟ τότε Φιλιπιδης,ο οποίος
δεν δίστασε να χειροδικήσει εναντίον
του διαιτητή Ευθυμιάδη).
Όλα αυτά σε κάνουν να αναρωτιέσαι
“μα καλά τι κάνει το ελληνικό κράτος
και οι συναρμόδιοι παράγοντες;”.Η
απάντηση είναι τίποτα το ουσιαστικό.
Κράτος, αστυνομία και ΠΑΕ κατηγορούν
ο ένας τον άλλο όταν είναι όλοι τους
συνυπεύθυνοι. Σε τελική ανάλυση
δουλεύουν για να εξυπηρετούν τα
συμφέροντα των μεγαλοπαραγόντων
που διοικούν τις ΠΑΕ και χρησιμοποιούν
τις ομάδες σαν προκάλυμμα για τις επι-
χειρηματικές τους δραστηριότητες και
τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Οι οργανωμένοι
σύνδεσμοι προωθούν το μίσος
ανάμεσα στους οπαδούς και τους βάζουν
στην ψυχολογία του στρατού που
πρέπει να νικήσει τον εχθρό, δηλαδή
οποιονδήποτε οπαδό άλλης ομάδας.
Μέτρα ενάντια στη βία θα σήμαινε
καταρχήν να μπει νυστέρι στην οικονομική
κατάσταση και τα χρέη των ΠΑΕ
καθώς και στη σχέση τους με τους οργανωμένους
συνδέσμους. Και αυτό θα
έπρεπε να το κάνει μια κυβέρνηση αποφασισμένη
να συγκρουστεί με Κόκκαλη,
Βαρδινογιάννη, Μυτιληναίο, Πανόπουλο
κτλ. Αυτό ωστόσο δεν μπορούν
να το κάνουν κυβερνήσεις σαν της
ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ που είναι συνυπεύθυνες
για την σημερινή κατάσταση. Μπορούν
να το κάνουν μόνο όσοι αγαπούν
το ποδόσφαιρο και το βλέπουν όχι σαν
επιχείρηση αλλά σαν αυτό που πρέπει
να είναι: ένα αθλητικό γεγονός, ένα ωραίο
παιγνίδι, μια διασκέδαση.
Γιάννης Πιστιόλης
