Του Γκέερτ Κουλ, LSP/PSL (CWI) στο Βέλγιο
Οι πολιτικές λιτότητας της δεξιάς κυβέρνησης του Βελγίου (που ορκίστηκε μόλις στα τέλη Οκτώβρη) κατάφεραν μέσα σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να οδηγήσουν στη μεγαλύτερη διαδήλωση που κάλεσαν τα βελγικά συνδικάτα από το 1986.
Η διαδήλωση της 6ης Νοέμβρη, με πάνω από 120.000 εργαζόμενους και νεολαία στους δρόμους, ήταν η μαζικότερη από το 1986, όταν 250.000 άνθρωποι διαδήλωναν ενάντια στην τότε (επίσης δεξιά) κυβέρνηση, οδηγώντας τελικά στην πτώση της.
Από το 1987 και μέχρι τον περασμένο Μάη, το Βέλγιο έχει κυβερνήσεις συνεργασίας (σε ομοσπονδιακό επίπεδο) Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Σήμερα, έχουμε και πάλι μια κυβέρνηση από το χώρο της Δεξιάς, που από την πρώτη στιγμή επιχειρεί μια βάναυση επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας.
Τα μέτρα που σχεδιάζει να περάσει η κυβέρνηση περιλαμβάνουν αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια, περικοπές στους μισθούς και επίθεση στις συνθήκες εργασίας στις δημόσιες υπηρεσίες. Η οργή έχει αρχίσει να ξεχειλίζει και παρά την προσπάθεια των ΜΜΕ να αποδυναμώσουν την κινητοποίηση «εξηγώντας» πως «πρέπει όλοι να κάνουμε θυσίες» και ότι «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική», δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων συμμετείχαν στον πρώτο γύρο ενός σχεδίου δράσης των τριών μεγαλύτερων βελγικών συνδικάτων. Τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν τοπικές απεργιακές κινητοποιήσεις στις 24 Νοέμβρη και 1 Δεκέμβρη, με αποκορύφωση τη γενική απεργία που έχει προκηρυχθεί για τις 15 Δεκέμβρη.
Κάνοντας αυτό το «πρώτο βήμα» στα πλαίσια του απεργιακού σχεδίου των επόμενων εβδομάδων, δεκάδες χιλιάδες από τους συμμετέχοντες στη διαδήλωση πήγαιναν σε πορεία για πρώτη φορά στη ζωή τους. Πολλοί άλλοι δεν κατάφεραν να φτάσουν στις Βρυξέλες, γιατί όλα τα τρένα ήταν γεμάτα. Ήταν μια μαζική έκρηξη οργής απέναντι σε μια νέα, αλλά μισητή κυβέρνηση.
Φυσικά, τα ΜΜΕ, στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να απομονώσουν το κίνημα και να ανακόψουν τη μαζική υποστήριξη του από τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, δεν έχασαν την ευκαιρία: μικρής έκτασης βίαια επεισόδια που σημειώθηκαν, έγιναν πρωτοσέλιδα και κεντρικό θέμα των ειδήσεων, τη στιγμή που η γενική εικόνα της διαδήλωσης ήταν εντελώς διαφορετική.
Την ώρα που οι μεγαλύτερες βελγικές εταιρίες «κάθονται» πάνω σε 240 δις ευρώ και κρύβονται σε φορολογικούς παραδείσους όπως το Λουξεμβούργο, η κυβέρνηση μας ζητάει να πληρώσουμε την κρίση τους. Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι άλλη μια κυβέρνηση που θα υπηρετεί τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά μια κυβέρνηση των εργαζομένων που θα απαντάει στις ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Το πρώτο βήμα προετοιμασίας της απεργίας της 15ης Δεκέμβρη έγινε ήδη και μάλιστα ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό! Με τα επόμενα βήματα μπορούμε πραγματικά να ρίξουμε την κυβέρνηση και τις πολιτικές της.
