Του Kristof Verslype, Βέλγιο
Η κατάσταση στα βελγικά πανεπιστήμια, και κυρίως σε αυτά της Φλάνδρας, (αφού στο Βέλγιο ισχύει διαφορετικό καθεστώς για τις σχολές στις γαλλόφωνες και τις φλαμανδικές περιοχές), χρόνο με το χρόνο χειροτερεύει.
Τα δίδακτρα εισήχθησαν στα πανεπιστήμια για πρώτη φορά τη δεκαετία του 80, και σήμερα οι φοιτητές πρέπει να πληρώσουν πάνω από 500 ευρώ κάθε χρόνο για να παρακολουθήσουν μαθήματα στο πανεπιστήμιο. Επίσης οι περισσότεροι πρέπει να νοικιάσουν ένα δωμάτιο σε μια από τις φοιτητουπόλεις. Στη Λουβέν, για παράδειγμα, ένα μέσο δωμάτιο κοστίζει περίπου 250 ευρώ το μήνα. Οι μαθητές και οι φοιτητές πρέπει να πληρώνουν μόνοι τους τα βιβλία τους. Ειδικά τα μαθήματα ειδικότητας μπορεί να είναι πολύ ακριβά.
Προσφάτως, ο Φλαμανδός υπουργός παιδείας πρότεινε νέες αλλαγές. Ένα από τα βασικά στοιχεία των αλλαγών είναι η εισαγωγή της χρηματοδότησης απόδοσης: τα πανεπιστήμια θα πρέπει να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι από το σταθερό ποσό των επιδοτήσεων, παρέχοντας «υψηλότερη ποιότητα σπουδών». Με τον τρόπο αυτό, ο υπουργός παιδείας θέλει να κάνει τα πανεπιστήμια πιο αποδοτικά. Ωστόσο, το κόστος θα πληρωθεί από τους φοιτητές οι οποίοι θα πρέπει να δουλεύουν πιο ευέλικτα σε χειρότερες συνθήκες. Αυτό θα οδηγήσει στη δημιουργία δύο ειδών ανώτατης εκπαίδευσης: πανεπιστήμια ελίτ που θα προσελκύουν τους επενδυτές από τη μια, και ελλιπούς χρηματοδότησης, πανεπιστήμια-σκουπίδια από την άλλη.
Επίσης τα έξοδα για κάποια είδη εκπαίδευσης θα καλύπτονται μόνο κατά 50% ή και καθόλου. Οι φοιτητές θα πρέπει να πληρώνουν γι’ αυτό μέσω της τεράστιας αύξησης των διδάκτρων. Πέρσι, για παράδειγμα, στο πανεπιστήμιο της Λουβέν, είχαμε αύξηση στα δίδακτρα για τους φοιτητές από χώρες εκτός της ΕΕ από 500 στα 5000 ευρώ! Η αύξηση των διδάκτρων είναι μέρος της ιδέας ότι η εκπαίδευση δεν είναι πια μια δημόσια παροχή για τον κόσμο, αλλά ένα προϊόν προς πώληση.
