Άρθρο του Eric Byl, PSL/LSP (Κόμμα Σοσιαλιστικού Αγώνα/Αριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα – CWI στο Βέλγιο)
Πάνω από 50.000 άνθρωποι από 21 χώρες πήραν μέρος στην πανευρωπαϊκή διαδήλωση στις Βρυξέλες την Παρασκευή 4/4, ξεπερνώντας σημαντικά τις προσδοκίες των διοργανωτών. Η διαδήλωση ενάντια στις πολιτικές λιτότητας της Ε.Ε. χαρακτηρίστηκε όχι μόνο από μαζικότητα, αλλά και από ριζοσπαστικά συνθήματα, που αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό την πίεση που δέχονται οι ηγεσίες των συνδικάτων για πιο ριζοσπαστικές μεθόδους πάλης και πιο αποφασιστική δράση.
Η οργή των εργαζομένων έχει μια απλή εξήγηση. Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε η γραμματέας της Ευρωπαϊκής Εργατικής Συνομοσπονδίας Bernadette Ségol, σε 18 από τα 28 κράτη μέλη της Ε.Ε. οι μισθοί έχουν μειωθεί, με πρωταθλήτρια την Ελλάδα, όπου έχουν μειωθεί κατά 25%, χωρίς να υπολογίζονται οι αυξήσεις στην άμεση φορολογία. Οι πραγματικοί μισθοί (σε σύγκριση με τον πληθωρισμό) δεν έχουν μειωθεί μόνο στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ουγγαρία, αλλά και τη Βρετανία και την Ολλανδία, ενώ πάνω από 26 εκατομμύρια Ευρωπαίοι είναι άνεργοι, δηλαδή 10 εκατομμύρια παραπάνω από ότι το 2008. Η κατάσταση είναι ακόμη πιο δραματική στη νεολαία, με το φαινόμενο της μετανάστευσης νέων πτυχιούχων να αυξάνεται δραματικά.
Τα συνθήματα της διαδήλωσης αντανακλούσαν τις βασικές ανάγκες των εργαζομένων σε κάθε χώρα: οι Γερμανοί διαδηλωτές είχαν ως βασικό σύνθημα την καθιέρωση κατώτατου μισθού, οι Λιθουανοί το δικαίωμα στην απεργία που στη χώρα τους είναι παράνομη όταν έχει ως βασικό αίτημα αυξήσεις στους μισθούς, οι Γάλλοι διαδήλωσαν ενάντια στην πρόσφατη συμφωνία μεταξύ των εργοδοτών και της κυβέρνησής τους, που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους.
Η επιτυχία της διαδήλωσης γίνεται ακόμη πιο σημαντική αν λάβει κανείς υπόψη την κακή προετοιμασία της από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Εργατικής Συνομοσπονδίας, που δεν κάλεσε καν απεργία προκειμένου να διευκολύνει τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν. Όχι μόνο αυτό, αλλά ακόμα και το υλικό που βγήκε για να προπαγανδίσει τη διαδήλωση, οι γραφειοκράτες των συνδικάτων έδειχναν μια σαφή προτίμηση να μην το μοιράσουν μαζικά στους εργατικούς χώρους… Επιπλέον, η κινητοποίηση δε συνοδεύεται από κανένα σχέδιο συνέχισης, πολύ περισσότερο κλιμάκωσης του αγώνα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Αυτό που απαιτείται το επόμενο διάστημα είναι πραγματικά μαχητικές και καλά οργανωμένες κινητοποιήσεις, μετά από συστηματικές εκστρατείες ενημέρωσης στους εργατικούς χώρους. Εκστρατείες στην υπεράσπιση των μισθών και των θέσεων εργασίας, των δημόσιων υπηρεσιών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τη λιτότητα που σαρώνουν ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει παρά μόνο μέσα από τη δραστηριοποίηση των συνδικαλιστών της βάσης, της ανάπτυξης δικτύων μαχητικών σωματείων βάσης. Μόνο έτσι θα ασκηθούν οι απαιτούμενες πιέσεις στις κορυφές των συνδικάτων για να καλέσουν πιο μαχητικές κινητοποιήσεις. Τελικός μας στόχος βέβαια, είναι να καταφέρουμε με επίμονη και συστηματική πάλη από τα κάτω, να ανατρέψουμε τους γραφειοκράτες και τα συνδικάτα να περάσουν πραγματικά στα χέρια και στο δημοκρατικό έλεγχο της βάσης.
