Απεργία ΓΣΕΕ: απέναντι στις αυξήσεις-ψίχουλα χρειάζονται αγώνες με σχέδιο και διάρκεια

Της Σύνταξης του «Ξ»

Από την 1^η Απριλίου ο κατώτατος μισθός αυξάνεται στα 706 ευρώ καθαρά/830 μεικτά (από 667 καθαρά/780 μεικτά), αύξηση η οποία για ακόμα μια χρονιά συνοδεύτηκε από «μεγάλα λόγια» για το πόσο νοιάζεται πραγματικά η ΝΔ για τους εργαζόμενους που με το ζόρι τα βγάζουν πέρα και ότι παίρνει μέτρα υπέρ τους.

Μισθοί-τιμές-κέρδη

Βέβαια, ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι:

«…η σημερινή απόφαση είναι σωστά μελετημένη, ανακουφίζει σίγουρα τους εργαζόμενους δίχως όμως να θίγει -και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό- τις αντοχές της οικονομίας και την ανταγωνιστικότητα των ίδιων των επιχειρήσεων.»

Σε συνθήκες συνεχιζόμενης ακρίβειας, ακόμα και αυτή η πολύ μικρή ενίσχυση του εργατικού εισοδήματος (διότι μιλάμε για αύξηση 39 ευρώ/μήνα ή αλλιώς 1,30 τη μέρα!), θα γίνει βέβαια δεκτή από την πλειοψηφία των εργαζομένων ως ένας τρόπος «να βουλώσουν κάποιες τρύπες».

Είναι όμως φανερό ότι η έγνοια της ΝΔ δεν είναι το πώς θα ανακουφιστούν ουσιαστικά οι εργαζόμενοι, αλλά το πως δεν θα πληγεί η «ανταγωνιστικότητα των ίδιων των επιχειρήσεων»! Πως, δηλαδή, δεν θα θιγούν τα κέρδη του κεφαλαίου, τα συμφέροντα του οποίου με συνέπεια εξυπηρετεί η κυβέρνηση, και τα οποία όμως κατατρώνε το εργατικό εισόδημα. 

Την ίδια στιγμή βέβαια, θέλει να εμφανίσει ένα κάπως φιλολαϊκό προφίλ, συγκρίνοντας αυτές τις μικρές αυξήσεις όπως την βολεύει. Έτσι, οι σχεδόν ετήσιες μικρο-αυξήσεις συγκρίνονται αθροιστικά με το 2019 και τα 650 ευρώ μεικτά που ήταν τότε ο βασικός μισθός, ώστε να έρθει η κυβέρνηση και να πει: μέσα σε 5 χρόνια αύξησα τον βασικό μισθό κατά 27%! 

Τι συνέβη όμως με το κόστος διαβίωσης τα τελευταία αυτά χρόνια και πως έχει αλλάξει; Ας δούμε μερικά μόνο στοιχεία:

• Την τριετία 2020-2023 είχαμε αύξηση τιμών κατά 87% στα «έλαια και λίπη», 35% στα λαχανικά, 33% σε γαλακτοκομικά/αυγά, 31% στα κρέατα (πηγή: ΙΝΕ-ΓΣΕΕ)
• Την πενταετία 2018-2023 το κόστος των ενοικίων αυξήθηκε κατά μέσο όρο κατά 52%.
• Μεταξύ Ιανουαρίου 2020 και Ιανουαρίου 2024 (χωρίς να υπολογίζονται οι εκτοξευμένες τιμές των αρχών του πολέμου στην Ουκρανία), η χονδρική τιμή ρεύματος αυξήθηκε από 58,39 σε 93,02 €/MWh, δηλαδή κατά 60%.

Αυτή λοιπόν η «αύξηση» κατά 27% που παρουσιάζει η ΝΔ είναι μόνο στα χαρτιά, στην πράξη η αγοραστική δύναμη μειώθηκε γιατί τα απολύτως απαραίτητα προϊόντα και υπηρεσίες για τη διαβίωση του κόσμου ακρίβυναν σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά. Συνεπώς, όχι μόνο δεν αυξήθηκε πραγματικά το εργατικό εισόδημα, αλλά μειώθηκε! Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης είναι εξοργιστικοί! 

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Την ίδια στιγμή που ο Μητσοτάκης περηφανεύεται για «αύξηση» 27% του κατώτατου μισθού, τα επιχειρηματικά κέρδη τα τελευταία χρόνια αυξάνονται με πολύ ψηλότερους ρυθμούς! Είναι χαρακτηριστικό για παράδειγμα το γεγονός ότι την περίοδο μεταξύ Γενάρη’19 και Μάρτη’24 είχαμε αύξηση του Γενικού Δείκτη στο Χρηματιστήριο κατά 120% (από 630 σε 1.400 μονάδες, υπερδιπλασιάστηκε δηλαδή). Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την τριετία 2020-2022 σημείωσε το «ράλι» των επιχειρηματικών κερδών στην Ελλάδα αλλά όχι και των μισθών, γεγονός που οδήγησε στο να έχει η Ελλάδα τη μεγαλύτερη «ψαλίδα» στην ΕΕ μεταξύ αύξησης κερδών και μισθών.

Καθώς λοιπόν το μεγάλο κεφάλαιο αύξανε ραγδαία τα πλούτη του, πετούσε κι ένα ξεροκόμματο στους εργαζόμενους το οποίο δεν έφτανε καν να καλύψει την ακρίβεια, πόσο μάλλον να βελτιώσει και το βιοτικό επίπεδο… Τώρα το παρουσιάζουν με θράσος ως «σημαντικές αυξήσεις» – πόση ακόμα κοροϊδία;

Αγώνες με σχέδιο και διάρκεια

Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, η εργατική τάξη και η πλειοψηφία της κοινωνίας έχει μείνει χωρίς πραγματικά στηρίγματα. Το «κενό» στην Αριστερά ακόμα παραμένει μετά την ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα, ενώ και οι ηγεσίες των μεγάλων συνδικάτων είναι πολύ μακριά απ’ τις πραγματικές ανάγκες- ή έχουν περάσει στην υπηρεσία των εργοδοτών.

Συνθήκες σαν τις παραπάνω θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν με «γενική επιστράτευση» και διαρκείς εκστρατείες από τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες, στην κατεύθυνση της οργάνωσης του αγώνα για την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών και τη διεκδίκηση ουσιαστικών αυξήσεων και βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου. Οι εργαζόμενοι αν κινηθούν ενωτικά και οργανωμένα έχουν τεράστια δύναμη στα χέρια τους. Αυτό αποδείχτηκε για άλλη μια φορά σε όσες χώρες έγιναν αποφασιστικές απεργίες τον τελευταίο χρόνο (απεργιακό κύμα Αγγλία, απεργία στην αυτοκινητοβιομηχανία στις ΗΠΑ, απεργία στην TESLA στην Σουηδία, κα), οι οποίες κατάφεραν να κερδίσουν σημαντικές αυξήσεις.

Στον αντίποδα, το μόνο που κάνει η ΓΣΕΕ είναι να καλέσει την Γενική Απεργία στις 17 Απρίλη με γενικόλογα αιτήματα περί «αυξήσεων» και χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο για το πως θα οργανωθεί και θα συνεχιστεί ο αγώνας για να πετύχει έστω και αυτές τις περιορισμένες διεκδικήσεις. Με άλλα λόγια, οργανώνει μια Γενική Απεργία για τα μάτια του κόσμου αντί να πάει στους εργασιακούς χώρους, να ακούσει, να προτείνει και να συναποφασίσει με τους εργαζομένους της βάσης τον καλύτερο τρόπο να πιέσει κυβέρνηση και εργοδότες. Η ΑΔΕΔΥ από την άλλη, ενώ γενικά είναι πιο ενεργητική από την ΓΣΕΕ, δεν έβαλε απεργία για τις 17 Απρίλη και κάλεσε άλλη… στις 21 Μάη. Έχουμε λοιπόν το τραγελαφικό φαινόμενο να κάνει η ΓΣΕΕ απεργία τον Απρίλη και η ΑΔΕΔΥ τον Μάη. Τα εργατικά στρώματα καταλαβαίνουν ότι έτσι αυξήσεις δεν πετυχαίνουν σίγουρα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να παλέψουμε για την επιτυχία της γενικής απεργίας και των απεργιακών συγκεντρώσεων και να πιέσουμε να έχει συνέχεια. Η ευθύνη για αυτό βρίσκεται στις δυνάμεις της ανατρεπτικής Αριστεράς, στα μαχητικά σωματεία και τους πρωτοπόρους αγωνιστές, που χρειάζεται να πάρουν κοινές πρωτοβουλίες σε επίπεδο βάσης.