Του Τάκη Γιαννόπουλου
Το χρέος είναι εκτός ελέγχου!
«Η σημαντική περαιτέρω αύξηση του χρέους, το υψηλό πρωτογενές έλλειμμα το οποίο στο επτάμηνο έχει ήδη υπερβεί σημαντικά τον ετήσιο στόχο και η βαθύτερη ύφεση, έχουν ενισχύσει στο έπακρο τη δυναμική του χρέους, η οποία πλέον είναι εκτός ελέγχου»
(Γραφείο Εκτέλεσης Προϋπολογισμού του Κράτους 31.8.11)
Όταν το ίδιο το διορισμένο από την κυβέρνηση όργανο της βουλής, που ελέγχει την πορεία του χρέους, κάνει αυτή τη διαπίστωση μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος της υποκρισίας Παπανδρέου και Βενιζέλου που διαρκώς βάζουν το ψευτοδίλημμα «δανεισμός ή χρεοκοπία».
Και βέβαια δεν είναι μόνο το κρατικό Γραφείο Εκτέλεσης Προϋπολογισμού που κάνει αυτές τις προβλέψεις αλλά όλοι οι διεθνείς οργανισμοί (ΔΝΤ, ΕΚΤ κτλ).
Αποκαλυπτικά είναι και τα στοιχεία του προσχέδιου του προϋπολογισμού του 2012 που ομολογούν ότι το χρέος το 2012 θα φτάσει στα 391 δις δηλαδή 91 δις παραπάνω από όσο ήταν το 2009 που εκλέχτηκε η κυβέρνηση και «λεφτά υπήρχαν». Και αυτή η εκτίμηση είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων δηλαδή με εφαρμογή όλων των μέτρων, χιλιάδες απολύσεις, ξεπούλημα σε ότι έχει απομείνει στο δημόσιο, δραματική μείωση μισθών, διαρκή φορολογία κοκ.
Στην πραγματικότητα η Ελλάδα είναι μια ήδη πτωχευμένη χώρα που χρωστάει 1,5 φορά το ετήσιο ΑΕΠ της και δανείζεται από το πρώτο μνημόνιο και τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου άλλο ένα ΑΕΠ περίπου (220 δις ευρώ).
Όλα τα σενάρια που αφορούν το ελληνικό χρέος έχουν να κάνουν με την προσπάθεια η αναπόφευκτη χρεοκοπία να είναι ελεγχόμενη με κούρεμα του χρέους ακόμα και πάνω από 50% ώστε να αποφευχθεί το ντόμινο ανεξέλεγκτων χρεοκοπιών στην ευρωζώνη που θα απειλήσει όχι απλά την Ιρλανδία και την Πορτογαλία αλλά μεγαλύτερες οικονομίες όπως την Ιταλία και την Ισπανία που τα χρέη τους φτάνουν αντίστοιχα στο 1.9 τρις και στα 680 δις ευρώ.
Και βέβαια η πρεμούρα των Μέρκελ, Σαρκοζί κ.α. δεν είναι οι επιπτώσεις στους λαούς αλλά ο κίνδυνος κατάρρευσης τραπεζών που έχουν στην κατοχή τους τεράστια ποσά ομολόγων των χωρών που κινδυνεύουν με χρεοκοπία.
«Το χρέος της κεντρικής διοίκησης στο τέλος του έτους 2011 εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 373.220 εκατ. ευρώ ή 169,4% του ΑΕΠ, έναντι 340.286 εκατ. ευρώ ή 147,8% του ΑΕΠ το 2010, παρουσιάζοντας αύξηση το 2011 κατά 21,6% περίπου του ΑΕΠ. Το έτος 2012 το ύψος του χρέους της κεντρικής διοίκησης προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στα 391.420 εκατ. ευρώ ή 181,8% του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 12,4% του ΑΕΠ έναντι του 2011.»
(Σελ. 42 από το προσχέδιο κρατικού προϋπολογισμού 2012)
Που πηγαίνουν τα δάνεια που παίρνουμε;
Στους τοκογλύφους δανειστές μας τραπεζίτες, χρηματιστές, μέλη ομολογιακών funds και γενικά όλους αυτούς που αποκαλούνται εύηχα «αγορές» ενώ στην πραγματικότητα είναι βδέλλες στο σώμα της ανθρώπινης κοινωνίας.
Τα ψέματα και οι μύθοι ότι πηγαίνουν για πληρωμές μισθών και συντάξεων καταρρίπτονται αν αναλογιστούμε ότι:
Από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2011 το 65% πηγαίνει για πληρωμή τοκοχρεολυσίων. Πιο συγκεκριμένα από τα 120 δις του προϋπολογισμού τα 63.6 δις – δηλαδή πάνω από το μισό- πηγαίνουν για το χρέος. Για δαπάνες μισθών και συντάξεων θα δοθούν 19.8 δις!!
Μόνο για τους τόκους του χρέους το 2010 δαπανήθηκαν 13.2 δις ευρώ ενώ το 2011 θα δαπανηθούν 15.9 δις ευρώ ή το 7% του ΑΕΠ όταν για την παιδεία και την υγεία μαζί προβλέπονται φέτος 13.6 δις ευρώ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία εξόδων του κρατικού προϋπολογισμού το πρώτο 8μηνο του 2011 (Γενάρη-Αύγουστο) από τα συνολικά 97 δις των δαπανών μόνο τα 14.5 δις αφορούσαν πληρωμή μισθών και συντάξεων και τα 56.4 δις πληρωμή τοκοχρεολυσίων. Δηλαδή μέχρι στιγμής το 58.2% του προϋπολογισμού πηγαίνει στις βδέλλες τραπεζίτες ξένους και έλληνες.
«Τη δεκαετία 2000-2009 δαπανήσαμε 450 δις για την αποπληρωμή του χρέους ενώ δανειστήκαμε εκ νέου 485 δις. Μόνο το 3% των δανείων πήγαινε στην κάλυψη κρατικών ελλειμμάτων. Όλο το υπόλοιπο πήγαινε στην πληρωμή παλιών χρεών». (Δ. Καζάκης, ΠΟΝΤΙΚΙ, 25/3/2010)
Η 6η δόση, του τρέχοντος μηνός, για την οποία απαιτείται μια ακόμα τεράστια οικονομική αφαίμαξη του λαού, αφορά 8 δις ευρώ, όταν μόνο το μήνα Δεκέμβρη του 2011 – σύμφωνα με τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους – θα πρέπει να πληρώσουμε 8.5 δις ευρώ για πληρωμή ομολόγων και εντόκων γραμματίων που λήγουν τότε.
Τα δάνεια που παίρνουμε και χρυσο-ξεπληρώνουμε δεν πηγαίνουν για μισθούς και συντάξεις. Τα ακόλουθα στοιχεία το αποδεικνύουν: «Τα έξοδα για αποδοχές και συντάξεις ανέρχονται σε 19,8 δισ. ευρώ, για τη χρηµατοδότηση ασφαλιστικών ταµείων σε 13,2 δισ. ευρώ, ενώ οι δαπάνες του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ανέρχονται σε 7,3 δισ. ευρώ, του υπουργείου Παιδείας σε 6,3 δισ. ευρώ και του υπουργείου Εθνικής Αµυνας σε 5 δισ. ευρώ. Σύνολο κοινωνικά αναγκαίων δαπανών: 51,6 δισ. ευρώ. Τα τακτικά έσοδα από άµεσους φόρους είναι 20,9 δισ. ευρώ και τα τακτικά έσοδα από έµµεσους φόρους 32 δισ. ευρώ, δηλαδή συνολικά φορολογικά έσοδα 52,9 δισ. ευρώ.»
Πηγή: Λ.Βατικιώτης, οικονομολόγος, www.iskra.gr
Μονόδρομος η άρνηση πληρωμής του χρέους
Ο πραγματικός μονόδρομος με βάση τα συμφέροντα της κοινωνίας και των εργαζομένων είναι η άρνηση πληρωμής του χρέους. Οτιδήποτε άλλο υποθηκεύει τις ζωές μας για πολλά χρόνια. Ενδεικτικά ο μακαρίτης τραπεζίτης σύμβουλος του πρωθυπουργού, Τ. Σκιόπα, πρόβλεπε ότι θα πρέπει ένα παιδί που σήμερα είναι 15 ετών να φτάσει στα 30 του για να δει φως στο τούνελ..
Όλα τα ψέματα που από το πρωί μέχρι το βράδυ εκτοξεύει η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της στα ΜΜΕ στόχο έχουν – εκτός από το να φοβίσουν την κοινωνία – να μπερδέψουν για το τι πραγματικά σημαίνει στάση πληρωμών. Ταυτίζουν τη «στάση πληρωμών» με την στάση πληρωμής μισθών και συντάξεων. Όλα τα πιο πάνω στοιχεία το διαψεύδουν.
Για το εργατικό κίνημα, τα λαϊκά στρώματα και την αριστερά η μοναδική απάντηση που μπορεί να δοθεί στην εξόντωση που απαιτεί η Τρόικα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να αποπληρωθούν τα δάνεια στους τραπεζίτες είναι η άρνηση αποπληρωμής των χρεών αυτών.
Να αξιοποιήσουμε τα τεράστια ποσά που προβλέπονται για τα τοκοχρεολύσια στην ανάπτυξη της οικονομίας με μαζικά προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, με δαπάνες για παιδεία-υγεία-πρόνοια ώστε να μειωθεί η ανεργία και να διασφαλιστούν οι μισθοί και οι συντάξεις των εργαζομένων.
Αυτή η πολιτική πρέπει να συνδυαστεί με την εθνικοποίηση των τραπεζών, χωρίς αποζημίωση των μεγαλομετόχων, ώστε να διασφαλιστούν οι καταθέσεις, να εμποδιστεί η μαζική φυγή κεφαλαίων των εχόντων στις ελβετικές τράπεζες και να διατεθούν τα κονδύλια που απαιτούνται για το σχεδιασμό και την ανάπτυξη της οικονομίας.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να επανεθνικοποιηθούν όλες οι ιδιωτικοποιημένες πρώην ΔΕΚΟ καθώς και οι στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις κάτω από εργατικό κοινωνικό έλεγχο ώστε από τη μια να μπορέσουν να διασφαλιστούν φτηνά τιμολόγια σε ρεύμα-νερό-τηλέφωνο και από την άλλη να μπορέσουν αυτές οι επιχειρήσεις, απαλλαγμένες από τα ρουσφέτια και την κακοδιαχείριση του παρελθόντος, να λειτουργήσουν σαν μοχλός ανάπτυξης.
Αυτές οι θέσεις δεν αφορούν μόνο τους έλληνες εργαζόμενους αλλά τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης και πρώτα από όλα των χωρών που υποτιμητικά αποκαλούνται P.I.G.S από τα πραγματικά γουρούνια δηλαδή τους καπιταλιστές.
Ένα πανευρωπαϊκό κίνημα άρνησης πληρωμής του χρέους και εθνικοποίησης τραπεζών και επιχειρήσεων θα βάλει τις βάσεις για την ανατροπή των κυβερνήσεων και της καπιταλιστικής ΕΕ-ΟΝΕ ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική εθελοντική ένωση της Ευρώπης σε σοσιαλιστική βάση.
Μόνο αυτές οι θέσεις μπορούν να δώσουν προοπτική στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα της χώρας μας. Και μόνο με τέτοιες θέσεις μπορεί η Αριστερά να δώσει προοπτική πάλης και ανατροπής, μόνο μ’ αυτές τις θέσεις μπορεί να είναι συνεπής με τις αρχές και τις διακηρύξεις της.
