Στις 15 Φλεβάρη ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος για τον ομόφυλο γάμο. Όπως αναφέραμε και στο ά μέρος αυτού του άρθρου ο νόμος αυτός αποτελεί ένα προχώρημα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙΑ ατόμων, παρότι δεν εξαλείφει πλήρως τις νομοθετικές διακρίσεις εναντίον τους, ούτε καλύπτει τις ανάγκες όλων των ΛΟΑΤΚΙΑ ατόμων.
Το ΚΚΕ καταψήφισε την πρόταση νόμου, αποκαλύπτοντας για μια ακόμα φορά ότι είναι ένα βαθιά συντηρητικό κόμμα και ότι η μαρξιστική φρασεολογία που κατά κόρον χρησιμοποιεί είναι κενή περιεχομένου. Γιατί δεν έχει καμία σχέση με τον μαρξισμό και την επανάσταση ένα κόμμα που σήμερα ακόμα θεωρεί την ομοφυλοφιλία παρέκκλιση και προϊόν καταπίεσης των ταξικών κοινωνιών (βλ. Ά μέρος) και κυρίως που αρνείται να αναγνωρίσει βασικά δικαιώματα στα ΛΟΑΤΚΙΑ άτομα.
Στο δεύτερο μέρος αυτού του άρθρου εξετάζουμε τα βασικά επιχειρήματα που αναπτύσσει το ΚΚΕ στο κείμενο της Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) του κόμματος με τίτλο «Οι θέσεις του ΚΚΕ για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τις επιπτώσεις του στα δικαιώματα των παιδιών».
Το ΚΚΕ στην υπεράσπιση των «υφιστάμενων κοινωνικών σχέσεων»
Σύμφωνα με το ΚΚΕ τα παιδιά έχουν ανάγκη από πατέρα και μητέρα (και όχι από γονείς ανεξαρτήτου φύλου) γιατί αυτό αντανακλά την αντικειμενική, βιολογική, πραγματικότητα της τεκνοποίησης και ταυτόχρονα τις «υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις».
«Το Κόμμα μας θεωρεί ότι η γονεϊκότητα είναι η σχέση του γονιού με το παιδί, που σε ατομικό επίπεδο αντανακλά τις υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις. Βάση της θέσης του ΚΚΕ είναι τα δικαιώματα του παιδιού, δηλαδή η κοινωνική του ανάγκη να έχει δεσμούς με τη μητέρα – τον πατέρα. Αυτή η ανάγκη έχει αντικειμενική βάση: Την αμφίπλευρη σχέση μητρότητας – πατρότητας, που προκύπτει από τη συμπληρωματική λειτουργία άνδρα – γυναίκας στη διαδικασία τεκνοποίησης»
«… η αναγνώριση της κοινής γονικής ευθύνης ομόφυλων ζευγαριών μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την παράκαμψη της αντικειμενικής συμπληρωματικότητας γυναίκας – άνδρα στην αναπαραγωγή του είδους, στην τεκνοποίηση»
Η παραπάνω θέση είναι εξαιρετικά οπισθοδρομική και δεν έχει καμία σχέση με την επαναστατική κομμουνιστική Αριστερά, στην οποία το ΚΚΕ θέλει να ανήκει. Ο ρόλος της επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς δεν ήταν ποτέ να επιβεβαιώνει, να στηρίζει και να ισχυροποιεί τις «υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις». Η επαναστατική Αριστερά από την γέννησή της αμφισβητούσε και πάλευε για να ανατρέψει τις «υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις». Στον πυρήνα της κομμουνιστικής ιδεολογίας είναι η αμφισβήτηση και η ανατροπή της αστικής τάξης, των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων που διαμορφώνει ο καπιταλισμός, του συστήματος συνολικά. Παράλληλα με αυτόν τον αγώνα τα επαναστατικά κομμουνιστικά ρεύματα πάντα αμφισβητούσαν και πάλευαν για τη μεγαλύτερη δυνατή αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων μέσα στον καπιταλισμό. Πάλευαν για την ανατροπή των σχέσεων που αφορούσαν τη θέση της γυναίκας, των λαών στις αποικίες, των μειονοτήτων στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες κοκ. Και καταλάβαιναν πως αυτοί οι επί μέρους αγώνες ήταν κομμάτι του αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Σήμερα δίνεται διεθνώς ένας αγώνας για να αποκτήσουν τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα πραγματικά ίσα δικαιώματα. Αυτός ο αγώνας αναγκάζει τις αστικές κυβερνήσεις να παραχωρούν στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα κάποια δικαιώματα, όπως είναι ο ομόφυλος γάμος και η τεκνοθεσία. Η επαναστατική Αριστερά, η Κομμουνιστική Αριστερά οφείλει να είναι μπροστά σε αυτόν αγώνα. Αμφισβητώντας και ανατρέποντας τις «υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις». Κι όμως το ΚΚΕ επιλέγει να στέκεται με το στρατόπεδο της συντήρησης και της αντίδρασης, επιβεβαιώνοντας και στηρίζοντας τις σχέσεις αυτές.
Η δικαιολογία που προβάλλει είναι ότι οι «υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις» που αφορούν την οικογένεια αντανακλούν τη βιολογική διαδικασία της τεκνοποίησης. Ωστόσο η επαναστατική Αριστερά και ο προοδευτικός κόσμος συνολικά ποτέ δεν αποδέχτηκε ότι οι κοινωνικές σχέσεις καθορίζονται από βιολογικά χαρακτηριστικά και διαδικασίες. Αντιθέτως αυτός ήταν πάντα ο ισχυρισμός της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Ότι για παράδειγμα οι γυναίκες δεν έχουν την ίδια μυϊκή δύναμη με τους άνδρες συνεπώς δεν πρέπει να διεκδικούν πλήρη ισότητα. Ότι οι γυναίκες αφού είναι βιολογικά και ανατομικά φτιαγμένες για να κάνουν παιδιά έχουν αντικειμενικά μεγαλύτερη ευθύνη να τα φροντίσουν και να τα μεγαλώσουν. Ότι οι Αφρικανοί είναι βιολογικά και ανατομικά φτιαγμένοι για να κάνουν βαριές χειρονακτικές εργασίες κοκ.
Προσπαθώντας να προλάβει μια κριτική σαν την παραπάνω, το κείμενο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ αναφέρει ότι
«Η διαλεκτική – υλιστική προσέγγιση της σχέσης μητρότητας – πατρότητας δεν σημαίνει ούτε απόλυτο βιολογισμό, αλλά ούτε άρνηση αυτής της συμπληρωματικότητας.»
Η φράση αυτή είναι όμως κενή περιεχομένου. Γιατί στο κείμενο, πέρα από τον βιολογισμό του τύπου «αντικειμενική συμπληρωματικότητας γυναίκας – άνδρα στην τεκνοποίηση» δεν αναφέρεται κανένας άλλος λόγος για τον οποίο η οικογένεια πρέπει να αποτελείται μόνο από άνδρα και γυναίκα. Δεν αναφέρεται κανένας άλλο λόγος γιατί οι «υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις» που αφορούν στην οικογένεια δεν πρέπει να αλλάξουν.
Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών;
Το ΚΚΕ προσπαθεί να παρουσιάσει τον συντηρητισμό του σαν υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών. Ισχυρίζεται ότι τα παιδιά έχουν «κοινωνική ανάγκη» για πατέρα και μητέρα και στη περίπτωση των ομόφυλων ζευγαριών «παρακάμπτεται το κοινωνικό δικαίωμα του παιδιού στη σχέση μητρότητας – πατρότητας ως μια εξελισσόμενη βιοκοινωνική σχέση».
Γιατί όμως το παιδί έχει συγκεκριμένα ανάγκη για πατέρα και μητέρα και όχι για 2 πατέρες ή 2 μητέρες ή κάτι άλλο; Το ΚΚΕ δεν έχει κανένα άλλο επιχείρημα πέρα από τον βιολογικό ντετερμινισμό («έτσι γίνονται τα παιδιά») και την υπεράσπιση των υφιστάμενων κοινωνικών σχέσεων («έτσι είναι η οικογένεια σήμερα») που έχουν ήδη αναφερθεί παραπάνω.
Μήπως μπορεί η ομόφυλη οικογένεια να βλάψει τα παιδιά ή να καταπατήσει με κάποιο τρόπον τα δικαιώματά τους; Μια τέτοια ανάλυση ενδεχομένως να δικαίωνε τη θέση του ΚΚΕ, δεν έχει όμως καμία επιστημονική βάση. Πλέον υπάρχει πληθώρα ερευνών που επιβεβαιώνουν ότι τα παιδιά των ομόφυλων οικογενειών αναπτύσσονται με τον ίδιο τρόπο που αναπτύσσονται τα παιδιά των ετερόφυλων οικογενειών και πως συνολικά ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων δεν επηρεάζει με κανένα τρόπο την ανάπτυξη, την ψυχική υγεία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ. των παιδιών.
Ίσα δικαιώματα αλλά όχι και παιδιά
Το ΚΚΕ ισχυρίζεται πως η αντίθεσή του στον ομόφυλο γάμο δεν αποτελεί διάκριση απέναντι στα ομόφυλα ζευγάρια. Και για να το τεκμηριώσει φέρνει ως παράδειγμα …τα χωρισμένα ετερόφυλα ζευγάρια!
«Η μη θεσμοθέτηση πολιτικού γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια δεν συνιστά ανισότητα, αφού και για τα παιδιά χωρισμένων ετερόφυλων ζευγαριών δεν ισχύει η μεταβίβαση της γονικής μέριμνας του ενός από τους διαζευγμένους στον νέο/α σύζυγο του άλλου, κι ας συγκατοικούν, κι ας δέχεται το παιδί συναισθήματα ή και ουσιαστική φροντίδα από αυτόν/ήν.»
Είναι προφανές ότι αυτή η σύγκριση δεν περιέχει ίχνος λογικής. Στην μια περίπτωση έχουμε ετερόφυλα ζευγάρια που έχουν το δικαίωμα να αποκτούν παιδιά και στην άλλη ομόφυλα που σύμφωνα με το ΚΚΕ δεν πρέπει να έχουν αυτό το δικαίωμα. Το ότι κάποια ετερόφυλα ζευγάρια χωρίζουν και οι νέοι σύντροφοι του πρώην ζευγαριού δεν γίνονται νομικά γονείς των παιδιών δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το θέμα που συζητάμε.
Η πραγματικότητα είναι πως το ΚΚΕ κάνει μια ξεκάθαρα ομοφοβική διάκριση απέναντι στα ομόφυλα ζευγάρια. Και η στάση αυτή πηγάζει από το γεγονός ότι δεν θεωρεί την ομοφυλοφιλία μια φυσιολογική και υγιή σεξουαλική έκφραση, αλλά μια παρέκκλιση, προϊόν της καταπίεσης του καπιταλισμού (βλ. λινκ στο α μέρος). Αυτή η θέση, την οποία το ΚΚΕ προσπαθεί να συσκοτίσει, αναφερόταν καθαρά στη Βουλή (αλλά και σε γραπτά κείμενα) το 2015 όταν καταψήφιζε το νόμο για το σύμφωνο συμβίωσης.
Μια πτυχή αυτής της αντίληψης αντανακλάται και στο ακόλουθο σημείο του πρόσφατου κειμένου της ΚΕ του ΚΚΕ.
«Ο γάμος αποτέλεσε τη θεσμική μήτρα της τεκνοποίησης. Η ικανοποίηση της σεξουαλικότητας του ανθρώπου δεν ταυτίζεται με την τεκνοποίηση.»
«Γι΄ αυτό η άρνηση του ΚΚΕ στην επέκταση του πολιτικού γάμου σε ομόφυλα ζευγάρια δεν σχετίζεται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό του καθενός και της καθεμιάς, με τη στάση του απέναντι στην ομοφυλοφιλία ή αμφιφυλοφιλία ως έκφραση της σεξουαλικότητας.»
Η εικόνα που παρουσιάζεται για τους ομοφυλόφιλους και αμφιφυλόφιλους ανθρώπους είναι ότι η σεξουαλικότητά τους δεν μπορεί να συνδεθεί με συναισθήματα όπως η αγάπη, η απόφαση για κοινή ζωή και η δημιουργία οικογένειας που να περιλαμβάνει παιδιά. Η σεξουαλικότητα των ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων ατόμων περιορίζεται σύμφωνα με το ΚΚΕ στην σαρκική απόλαυση. Είναι μια σεξουαλικότητα διαφορετική από την «φυσιολογική» και δεν επιτρέπει στα άτομα αυτά να έχουν δικαίωμα στις ίδιες επιθυμίες και στην ίδια ζωή με τα άτομα με «φυσιολογική» ετεροφυλική σεξουαλικότητα.
*Το τρίτο μέρος του άρθρου θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος του Ξ
