Σχόλιο του «Ξ»
Για άλλη μια φορά ο Άρειος Πάγος με νέα αντεργατική απόφαση παίρνει ξεδιάντροπα το μέρος της εργοδοσίας ενάντια στους εργαζόμενους. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την απόφαση του (υπ’ αριθμόν 682/2017) δικαιώνει την εργοδοσία ιδιωτικού μουσείου που μετέθεσε μητέρα δυο ανήλικων παιδιών που δούλευε ως πωλήτρια στο κέντρο της Αθήνας σε άλλη περιοχή, μακριά από τον τόπο κατοικίας της.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η απόφαση
«…ο εργοδότης ως διευθυντής της εκμετάλλευσης έχει την εξουσία να οργανώνει και να διευθύνει την επιχείρησή του με βάση τα κρινόμενα από αυτόν ως πλέον αποτελεσματικά γι’αυτήν κριτήρια…»
Επιπλέον, και με αφορμή αυτή την απόφαση, ο Άρειος Πάγος ξεκαθάρισε πως πέρα από τον τόπο εργασίας, το ίδιο ισχύει και για τον χρόνο και τον τρόπο εργασίας, δηλαδή τα καθήκοντα συνολικά του εργαζόμενου.
Αυτή η απόφαση θα αποτελέσει όπλο στα χέρια κάθε εργοδότη που θα μπορεί να μετακινεί σε άλλες γειτονιές ή και πόλεις τους εργαζομένους του, αλλάζοντας τους κατά βούληση ωράρια όποτε θέλει ή και αντικείμενο εργασίας. Φυσικά, μια τέτοιου είδους «ευελιξία» για την εργοδοσία δεν θα χρησιμοποιηθεί μόνο για να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη της, αλλά και για να κάνει το βίο αβίωτο σε μαχητικούς εργαζόμενους και συνδικαλιστές της βάσης, με στόχο να τους εξωθήσει σε παραίτηση, χωρίς έτσι να χρειαστεί να τους καταβάλει αποζημίωση ή να καταγγελθεί για συνδικαλιστικές διώξεις.
Εξαίρεση αποτελεί σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο η «κατάχρηση αυτού του δικαιώματος». Το ερώτημα βέβαια είναι ποιος θα κρίνει πότε κι αν υπάρχει κατάχρηση από τη μεριά της εργοδοσίας. Γιατί αν είναι να κρίνει ξανά ο Άρειος Πάγος, τότε ξέρουμε πολύ καλά ποια θα είναι τα αποτέλεσματα.
Δεν έχει περάσει άλλωσε πολύς καιρός απ’ όταν ο Άρειος Πάγος αποφάσισε πως η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του μισθωτού, έστω και μακροχρόνια, δεν αρκεί από μόνη της για να θεμελιώσει την έννοια της βλαπτικής μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας του…
Λίγες μέρες μετά την έκδοση της εν λόγω απόφασης, μια 42χρονη εργαζόμενη στην αλυσίδα σούπερ μάρκετ Καρυπίδης, οδηγήθηκε απελπισμένη στην αυτοκτονία καθώς ήταν επί 15 μήνες απλήρωτη…
Μιλάμε άλλωστε για τον ίδιο Άρειο Πάγο που πριν μερικά χρόνια εισαγγελέας του ζήτησε την άρση ασυλίας βουλευτή του ΚΚΕ επειδή συμμετείχε σε διαμαρτυρία για τα διόδια!
Αυτό σε μια χώρα που βουλευτές, υπουργοί, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, συνδικαλιστές, είναι βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στα σκάνδαλα και τη διαφθορά αλλά μόνο σπάνια καταδικάζεται κάποιος αποδιοπομπαίος τράγος. Εξάλλου είναι ζωντανό σήμερα το παράδειγμα της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ… Όμως οι εργαζόμενοι και η νεολαία ξέρουν πια ποιοι είναι αυτοί που παριστάνουν τους υπερασπιστές του νόμου και του δίκαιου. Και ξέρουν πως η «δικαιοσύνη» τους δεν έχει καμία σχέση ούτε με το δίκαιο, ούτε με την ισότητα, ούτε με την ανεξαρτησία.
