Του Γιάννη Παππά
Η οικονομική κρίση έχει ήδη εξαπλωθεί στη λεγόμενη ‘πραγματική’ οικονομία με τη μορφή καταιγίδας απολύσεων στους βασικούς τομείς της οικονομίας. Φυσικά για άλλη μια φορά τη ζημιά καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι οποίοι είτε έχουν απολυθεί και τους περιμένει ένας δύσκολος χειμώνας και γενικότερα ένα δυσοίωνο μέλλον είτε ζουν με τον καθημερινό φόβο της απόλυσης και της ένταξής τους στην ανεργία.
Θα αγγίξουν το μισό εκατομμύριο οι άνεργοι στην Ελλάδα!
Τα πρώτα κρούσματα είχαν θύματα σε τομείς όπως τηλεπικοινωνίες, κατασκευές, τουρισμό, εμπόριο, τράπεζες και οι προβλέψεις κάνουν λόγο για ντόμινο απολύσεων με συνολικό αποτέλεσμα για την επόμενη διετία τους 123.000 νέους ανέργους (480.000 από 357.000 που είναι σήμερα). Η λίστα με τις εταιρείες που προετοιμάζουν απολύσεις και με αυτές που ετοιμάζουν λουκέτο, δεν έχει τελειωμό. Παρακάτω παρατίθενται κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα:
– Στις τηλεπικοινωνίες τα προβλήματα είναι ορατά εδώ και καιρό και επιδεινώνονται συνεχώς. Η περίπτωση της Vodafone είναι γνωστή ήδη από το καλοκαίρι με 130 εργαζόμενους στο δρόμο με τον εκβιασμό των «οικειοθελών αποχωρήσεων» και ακόμα περισσότερους σε αβέβαιη θέση. Αβέβαιο και το μέλλον 120 εργαζομένων στη Lannet, η οποία έχει καταθέσει αίτηση πτώχευσης. Το ίδιο ισχύει και για 150 εργαζόμενους στην Altec Telecoms ( ήδη εκεί έχουν απολυθεί 100).
– στην Intracom σύμφωνα με το σωματείο εργαζομένων –που έχει ήδη προχωρήσει σε 24ωρη απεργία- σχεδιάζονται 200 απολύσεις μέσα στο Δεκέμβρη.
– στις κατασκευές οι επενδύσεις έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και η οικονομική κρίση φρενάρει την κατασκευή έργων, με αποτέλεσμα η ανεργία να χτυπά τους εργαζόμενους, εποχικό προσωπικό αλλά και μόνιμους. Κάτι τέτοιο ισχύει και για την οικοδομή, όπου η απασχόληση έχει ήδη μειωθεί κατά 50.000 άτομα την τελευταία 2ετία και σε συνδυασμό με την μείωση στις χορηγήσεις στεγαστικών δανείων από τις τράπεζες, το ποσοστό όλο και χειροτερεύει.
– ο τουρισμός, βασικός τομέας για την ελληνική οικονομία, είναι πλέον από τους πιο ευάλωτους. Το κλίμα εργασιακής τρομοκρατίας ξεκίνησε ήδη σε ξενοδοχεία σε Ρόδο και Κρήτη με απολύσεις πριν το τέλος της φετινής σεζόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ το ξενοδοχείο Sun Shine στην Κρήτη με 26 απολύσεις (από τους 86!).
– στις τράπεζες οι εργοδότες ετοιμάζουν εδώ και καιρό λίστες με ονόματα εργαζομένων προς απόλυση. Προφανώς εδώ τα άτομα που εργάζονται με καθεστώς ελαστικής εργασίας είναι τα πρώτα σ’ αυτή τη λίστα του τρόμου και η Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλλήλων κάνει λόγο για εκατοντάδες απολύσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πιο ειδικά, στη Eurobank γίνεται λόγος τελευταία για 300 επικείμενες απολύσεις.
– στη βιομηχανία και το εμπόριο τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Εργαζόμενοι έχουν ήδη μείνει στο δρόμο στις εταιρείες Έβγα και Φάγε, στη Husqvarna (μέταλλο – 17 απολύσεις), στη Χαλυβουργία, στη Fulgor (παραγωγή καλωδίων), στη Grupal (αλουμίνιο) και σε πολλές άλλες βιομηχανίες. Παράλληλα και πολλοί έμποροι στην αγορά λιανικής προχωρούν σε απολύσεις ακόμα και πριν τη χριστουγεννιάτικη περίοδο.
Η κρίση βαθαίνει καθημερινά σε εργασιακούς χώρους σε όλη την επικράτεια. Οι δείκτες ανεργίας χτυπάνε κόκκινο σε Αθήνα και ακόμα περισσότερο στην επαρχία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Θράκη, όπου η ανεργία βρίσκεται στο τραγικό ποσοστό του 20%!
Η χρηματιστηριακή κρίση έφτασε στην πραγματική οικονομία
Η κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που προκάλεσαν οι μεγαλοτραπεζίτες – καρχαρίες και τα golden boys παγκοσμίως, εξ’ αιτίας της απληστίας τους για χρήμα και με οδηγό τους την ασυδοσία της ελεύθερης αγοράς και ό,τι αυτή συνεπάγεται, έχει φτάσει σε χρόνο ρεκόρ στο πεδίο της εργασίας. Εκεί οι εργοδότες που ενδιαφέρονται να διαφυλάξουν τα υπερκέρδη τους και έχουν μεθοδικά φροντίσει για την κατακρεούργηση των εργασιακών σχέσεων, εντείνουν το κλίμα τρομοκρατίας με αλόγιστες απολύσεις, διαθεσιμότητες, ‘εθελούσιες’ εξόδους κλπ. Οδηγούν τους εργαζόμενους στην απελπισία, καλώντας τους να πληρώσουν αυτοί την κρίση!
Όλη αυτή η προκλητική στάση, έχει προκαλέσει την οργή του συνόλου των εργαζομένων και της κοινωνίας. Εργαζόμενοι έχουν ήδη προχωρήσει σε κινητοποιήσεις με τη μορφή απεργιών και κλεισίματος εργοστασίων σε χώρους εργασίας που προαναφέρθηκαν. Τελικός στόχος θα πρέπει να είναι η κλιμάκωση και η μεγαλύτερη ένταση αυτών των μορφών κινητοποιήσεων, με συντονισμό πάλης των συνδικάτων των εργαζομένων στις εταιρείες στις οποίες ήδη έχουν γίνει απολύσεις και την έμπρακτη αλληλεγγύη των εργαζομένων των άλλων κλάδων και της νεολαίας. Συστράτευση σ’ έναν αγώνα διαρκείας για να μην πληρώσουμε την κρίση τους!
