1. Σχέδια ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ
Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) αποφάσισε, ξανά, πριν από ένα χρόνο ότι είναι αντισυνταγματική η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ.
Το σκεπτικό ήταν ότι το νερό αποτελεί βασικό αγαθό οπότε η επαρκής διάθεση του απαιτεί δημόσια διαχείριση ώστε να εξασφαλίζεται η πρόσβαση σε αυτό από όλους τους πολίτες.
Ωστόσο η υπόθεση δεν σταμάτησε εκεί.
Αφού τα συμφέροντα των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων βρήκαν τοίχο στο ΣτΕ, άλλαξαν δρόμο. Εφόσον οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι δεν μπορούν να φέρουν εις πέρας την ιδιωτικοποίηση εξολοκλήρου μιας δημόσιας επιχείρησης, ακολουθώντας τον γνωστό δρόμο μπορούν να υπονομεύσουν την λειτουργία της ώστε να γίνει ζημιογόνα. Έτσι ώστε να αρχίσουν να εμφανίζονται ιδιώτες επιχειρηματίες ως «σωτήρες» αναλαμβάνοντας τμηματικά έργα.
Αυτό συμβαίνει με την ΕΥΔΑΠ.
Η ΕΥΔΑΠ μπορεί να μην πουληθεί άμεσα αλλά πλέον θα αρχίσει να πληρώνει αντίτιμο για το ακατέργαστο νερό που προμηθεύεται, αυξάνοντας τις δαπάνες της και ωθώντας τη δημόσια επιχείρηση στην αύξηση των τιμολογίων της.
Αυτό θα συμβεί καθώς το δίκτυο από το οποίο περνάει το νερό πρόκειται να παραχωρηθεί σε ιδιώτες εργολάβους με τη μορφή Σύμπραξης Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), με σκοπό την σταδιακή ιδιωτικοποίηση της δημόσιας επιχείρησης.
Ακόμα, υπάρχουν σχεδιασμοί για απολύσεις προσωπικού, που θα έχουν ως αποτέλεσμα η επιχείρηση να γίνει ακόμη πιο δυσλειτουργική και να είναι αναγκαία η ανάληψη όλο και περισσότερων έργων από εξωτερικούς συνεργάτες/εργολάβους.
Όλα αυτά δεν θα γίνονταν γνωστά αν δεν είχαν αναφερθεί από εκπρόσωπο των εργαζομένων και πολύ περισσότερο αν δεν προχωρούσαν οι ίδιοι εργαζόμενοι σε διήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις.
Η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ αναγκάστηκε να ανακαλέσει και να πάρει πίσω τον σχεδιασμό απολύσεων με την αιτιολογία ότι τα λόγια τους παρερμηνεύτηκαν!
Φρόντισε ακόμη να απειλήσει τον ένα από τους δύο εκπροσώπους των εργαζομένων στο Διοικητικό Συμβούλιο γιατί τόλμησε να ενημερώσει τους εργαζόμενους, παραβιάζοντας τον όρο εμπιστευτικότητας!
2. 140 απολύσεις συμβασιούχων στο Υπουργείο Οικονομικών
Συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Οικονομικών είχαν 140 συμβασιούχοι εργαζόμενοι/ες στον τομέα της καθαριότητας του Υπουργείου, την περασμένη Πέμπτη 27/5, ζητώντας σταθερή και μόνιμη εργασία.
Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους δουλεύουν για μια 10ετία υπό το ψυχοφθόρο καθεστώς συμβάσεων ορισμένου χρόνου και στη συνέχεια ανεργίας μηνών ζώντας μέσα στην αβεβαιότητα και την ανέχεια.
Ορισμένοι εργαζόμενοι έχουν αναγκαστεί να καταφύγουν στα Δικαστήρια ζητώντας να αναγνωριστεί το γεγονός ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες ώστε να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου.
Η προσφυγή στη δικαιοσύνη όμως απαιτεί χρόνο και χρήμα και οι αποφάσεις των Δικαστηρίων συνήθως είναι είτε αρνητικές είτε επεκτείνουν τις συμβάσεις για μερικούς μήνες επιπλέον.
Η μέθοδος των προσωρινών συμβάσεων εργασίας (η οποία διατηρείται και για ψηφοθηρικούς λόγους από τους κομματικούς-συνδικαλιστικούς μηχανισμούς του κατεστημένου) ευνοεί την άσκηση μεγαλύτερης πίεσης προς τους εργαζόμενους για την εκτέλεση των καθηκόντων τους και δίνει την ευκαιρία, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να εισβάλουν οι φίλοι και γνωστοί ιδιώτες εργολάβοι ώστε να κερδοσκοπήσουν εις βάρος των δημόσιων ταμείων.
3. Εργασιακό νομοσχέδιο ταφόπλακα στα δικαιώματα των εργαζομένων
Ένα από τα κεντρικά σημεία του νομοσχεδίου Χατζηδάκη είναι ότι λόγω της πρόβλεψης για απλήρωτες υπερωρίες, επί της ουσίας καταργεί το 8ωρο και αφήνει απροστάτευτους, και με την βούλα του νόμου, τους εργαζόμενους απέναντι στους εργοδότες.
Όπως όμως κάθε αντιλαϊκή μεταρρύθμιση παρουσιάζεται με χρυσό περιτύλιγμα από τους αρμόδιους υπουργούς με τον Χατζηδάκη να δηλώνει:
«Μπορεί να είναι καλό και για τις επιχειρήσεις και για τους εργαζόμενους, διότι θα βάλουν περισσότερα λεφτά στην τσέπη τους.»
Για τις επιχειρήσεις θα συμφωνήσουμε ότι είναι εξαιρετικά καλά νέα αφού σύμφωνα με υπολογισμούς του ΜΕΤΑ η κερδοφορία τους αναμένεται να αυξηθεί κατά 15%.
Για τους εργαζόμενους όμως σημαίνει περισσότερες ώρες δουλειάς και μικρότερες αποδοχές. Οι υπερωρίες είτε δεν θα πληρώνονται (στην καλύτερη περίπτωση θα ανταλλάσσονται με ρεπό) είτε θα πληρώνονται με μικρότερη προσαύξηση από την ισχύουσα μέχρι σήμερα.
Όσο για το γεγονός ότι η ατομική συμφωνία των υπερωριών θα είναι προαιρετική και διαπραγματεύσιμη μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου δεν χρειάζεται να υποθέσουμε τι πρόκειται να συμβεί.
Εργοστασιάρχης στις Σέρρες, πριν ακόμη ψηφιστεί το εργασιακό νομοσχέδιο, απαίτησε επιπλέον υπερωριακή εργασία για 3 μέρες από τους εργαζόμενους και όταν κάποιοι από αυτούς αρνήθηκαν τους επέβαλε να υπογράψουν δηλώσεις συμμόρφωσης με τους κανόνες που ο ίδιος ορίζει.
4. Η επέκταση του ωραρίου οδηγεί σε θανάτους εργαζομένων
Παλιότερες μελέτες (από το 2016) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας ήρθαν ξανά στο φως της δημοσιότητας με αφορμή τις νεοφιλελεύθερες επιθέσεις που δέχεται ο κόσμος της εργασίας σε διάφορες χώρες.
Σύμφωνα με αυτές περισσότεροι από 750 χιλιάδες εργαζόμενοι βρήκαν τον θάνατο μέσα σε ένα μόλις χρόνο από καρδιακές παθήσεις κατά την διάρκεια υπερωριακής εργασίας.
Mε την αύξηση των ωρών εργασίας αυξάνεται παράλληλα ο κίνδυνος εργατικών ατυχημάτων ενώ ταυτόχρονα μειώνεται η παραγωγικότητα των εργαζομένων.
5. 40% των μικρομεσαίων θα κλείσουν;
Ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών εκτιμά ότι 200 χιλιάδες επιχειρήσεις αναμένεται να κλείσουν το επόμενο διάστημα και ο επικεφαλής της ΓΣΕΒΕ (Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας) κ. Καββαθάς αναφέρει ότι τουλάχιστον το 40% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα βάλει λουκέτο.
Αυτό μεταφράζεται σε εκατοντάδες χιλιάδες νέους άνεργους οι οποίοι θα προστεθούν στους πάνω από 1 εκατομμύριο ανέργους που υπάρχουν ήδη καταγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ (Οργανισμό Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού) κάτι που σημαίνει ότι περίπου 1 στους 3 εργαζόμενους δεν θα μπορεί να βρει δουλειά.
Αγώνας ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές
Αντί η κυβέρνηση να μειώσει τις ώρες των εργαζόμενων για να αντιμετωπίσει την ανεργία, αυξάνει το ωράριο και μειώνει τις αποδοχές τους. Με τον τρόπο αυτό δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερα πλήγματα στα οικονομικά των ελληνικών νοικοκυριών, μειώνει επιπλέον της αγοραστική τους δύναμη και την δυνατότητα κατανάλωσης κι έτσι βαθαίνει την κρίση.
Κι όλα αυτά πάνε μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την καταστολή.
Το μόνο πράγμα που απασχολεί την κυβέρνηση της ΝΔ είναι να εξασφαλίσει την χρηματοδότηση και κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την διάθεση των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης από το οποίο εξαιρούνται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες αποτελούν το 94% του συνόλου στη χώρα μας.
Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι όμως, που πλήττονται από όλα αυτά, αποτελούν την τεράστια πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου και έχουν τη δύναμη να αποτρέψουν την καταστροφή των πάντων από μια χούφτα οικονομικών και πολιτικών ολιγαρχών.
Όμως οι κεντρικές ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος και ειδικά η ΓΣΕΕ παίζουν ένα ρόλο που μόνο προδοτικός μπορεί να χαρακτηριστεί.
Γι’ αυτό είναι απαραίτητο τα μαχητικά σωματεία της βάσης (πρωτοβάθμια) και οι οργανώσεις της ανατρεπτικής Αριστεράς, να κινηθούν ενωτικά και στη βάση ενός επεξεργασμένου σχεδίου δράσης έτσι ώστε σταδιακά το κίνημα να ανασυνταχθεί και να περάσει στην αντεπίθεση.
