Η κατάσταση στα σχολεία, τα φροντιστήρια, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η εξαντλητική κούραση των μαθητών από το εντατικό διάβασμα, η δυσαρέσκειά τους για το ότι στην πραγματικότητα είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι ήταν οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν τους μαθητές στους δρόμους και στις καταλήψεις. Μια συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση των μαθητών βρήκε αφορμή τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και εμπνεύστηκε από τις φοιτητικές καταλήψεις του Μάη – Ιούνη για να εκφραστεί μέσα από τις καταλήψεις. Σε όλα αυτά έπαιξαν ρόλο και τα μέτρα του υπουργείου για τα σχολεία. Και συγκεκριμένα το πλαφόν του 10, το κόψιμο 60,000 μαθητών στις εξετάσεις και οι αλλαγές στα ΤΕΕ που υποβαθμίζουν ακόμα περισσότερο την τεχνική εκπαίδευση.

Όλα αυτά οδήγησαν σε ένα αυθόρμητο κίνημα καταλήψεων στα σχολεία που ξεπέρασαν τις 1,000 και στη μαζική συμμετοχή των μαθητών στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια. Το κίνημα αυτό δημιούργησε μια νέα γενιά αγωνιστών μαθητών οι οποίοι μπήκαν μπροστά στις καταλήψεις, προσπάθησαν να τις περιφρουρήσουν από ‘εξωσχολικούς’ και ‘αγανακτισμένους γονείς’, οι οποίοι έβγαλαν συμπεράσματα για την οργάνωση του αγώνα και για το ρόλο των ΜΜΕ που από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να σπιλώσουν τις καταλήψεις προβάλλοντας ‘επεισόδια’ και την ‘ανεξέλεγκτη κατάσταση στα λύκεια της χώρας’.

Η ηγεσία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ προσπάθησε για άλλη μια φορά να καπελώσει το κίνημα των μαθητών μέσα από στημένα ‘συντονιστικά’ που υποτίθεται ότι εξέφραζαν τις διαθέσεις των μαθητών. ‘Πανελλαδικά’ και τοπικά ‘συντονιστικά’ υποτίθεται ότι λειτουργούσαν σε όλη την Ελλάδα και οργάνωναν τον αγώνα των μαθητών. Στην πράξη όμως, όλα αυτά τα ‘συντονιστικά’ αποτελούνταν από την ολομέλεια των μελών της ΚΝΕ σε κάθε περιοχή, δεν ήταν εκλεγμένα από κανένα και στην πράξη πρόβαλαν τις θέσεις του κόμματος ως θέσεις του κινήματος. Ακόμα και στις λίγες περιπτώσεις που αυτά τα συντονιστικά καλέστηκαν ανοικτά και συμμετείχαν και άλλοι μαθητές, η ΚΝΕ είτε ανέτρεπε τις αποφάσεις που έπαιρναν είτε, όταν δεν τη βόλευαν οι συσχετισμοί, τα διέλυε χωρίς να παρθεί καμιά απόφαση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ‘πανελλαδικό συντονιστικό’ που έγινε στις 18 Οκτώβρη, στο οποίο κατατέθηκε γραπτή πρόταση από 10 σχολεία 4 πόλεων. Όχι μόνο δεν έγινε καμιά ψηφοφορία πάνω στις προτάσεις αυτές αλλά το συντονιστικό εκφυλίστηκε σε τέτοιο βαθμό που τελείωσε με την παρουσία 12 μαθητών χωρίς να πάρει καμιά απόφαση. Οι αποφάσεις του δημοσιεύθηκαν την επόμενη μέρα στο Ριζοσπάστη.

Τα καπελωτικά συντονιστικά, τα κρυφά συντονιστικά, όλες οι μέθοδοι που το ΚΚΕ και η ΚΝΕ χρησιμοποίησαν για να καπελώσουν το μαθητικό κίνημα απομακρύνουν τους μαθητές ακόμα και από την ιδέα της οργανωμένης δράσης και του συντονισμού, και το χειρότερο, οδηγούν σε ήττες ολόκληρα κινήματα. Το ΣΑΣΑ ακριβώς επειδή δεν λειτουργούσε δημοκρατικά δεν μπόρεσε να γίνει το πραγματικό όπλο των μαθητών απέναντι στην κυβέρνηση και τα σχέδιά της. Γιατί οι ίδιοι οι μαθητές δεν το αισθάνονταν ως τέτοιο, αφού στην πραγματικότητα δεν τους αντιπροσώπευε.

Η αντιδημοκρατικότητα των ‘συντονιστικών’ όχι μόνο απομάκρυνε τους μαθητές από τα ίδια τα συντονιστικά, αλλά τους οδηγούσε μακριά από τα υπόλοιπα μέτωπα της παιδείας και τη δημιουργία πραγματικά πανεκπαιδευτικού μετώπου, το οποίο θα ήταν και το μόνο που θα μπορούσε να ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης. Οι μαθητές που βρίσκονταν κάτω από την καθοδήγηση των ‘συντονιστικών’, δηλαδή της ΚΝΕ, έκαναν ξεχωριστές συγκεντρώσεις από αυτές των εκπαιδευτικών και των φοιτητών και σε όλα τα συλλαλητήρια έφευγαν πριν ξεκινήσει η πορεία για να κάνουν ‘συντονιστικό’ στα γραφεία των οικοδόμων στην Κάνιγγος. Την ίδια ώρα τα ‘συντονιστικά’ δεν έκαναν καμιά προσπάθεια να έρθουν σε επαφή με φοιτητικούς συλλόγους, σωματεία των δασκάλων ή των καθηγητών προκειμένου να έχουν μια από κοινού συντονισμένη δράση. Δεν έκαναν προτάσεις για την περιφρούρηση των σχολείων και πολύ περισσότερο για το πώς θα μείνουν ‘ζωντανές’ οι καταλήψεις.

Όλα αυτά έπαιξαν το ρόλο τους στο τελικό κλείσιμο των καταλήψεων. Και η ήττα των δασκάλων επίσης επηρέασε του μαθητές να γυρίσουν στα μαθήματα. Οι αποφάσεις των ‘συντονιστικών’ και της ΚΝΕ για ‘συνέχιση των κινητοποιήσεων με άλλες μορφές αγώνα’ είναι αστεία. Οι δάσκαλοι γυρίζουν στα σχολεία μετά από 6 εβδομάδες απεργία χωρίς να έχουν πάρει τίποτα το ουσιαστικό και οι μαθητές γυρίζουν στα θρανία απογοητευμένοι για την κατάληξη των κινητοποιήσεων.

Το επόμενο διάστημα θα ξαναμπούν ζητήματα της παιδείας στο τραπέζι. Η συζήτηση του άρθρου 16, που αφορά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στη Βουλή έχει προγραμματιστεί για τα μέσα Γενάρη. Και αργότερα η κυβέρνηση θα θελήσει να προχωρήσει σε συνολικότερη ‘αναδιάρθρωση’ της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σύμφωνα με το πόρισμα του ΕΣΥΠ. Μπορεί για φέτος η ευκαιρία ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου να χάθηκε, αλλά οι μαθητές έχουν ρόλο να παίξουν για αυτό στο μέλλον. Γιατί είναι παραδοσιακά ένα από τα πιο μαχητικά κομμάτια της εκπαίδευσης.

***

Χρειαζόμαστε συντονιστικά;

·Στο Βόλο στις 3 Οκτώβρη έγινε συντονιστικό στο οποίο συμμετείχαν 45 άτομα, ανάμεσά τους μέλη της ΚΝΕ αλλά και πολλοί άλλοι. Το συντονιστικό, κάτω από πιέσεις των μαθητών, συνεδρίασε χωρίς την παρουσία ‘φοιτητών’, της ΚΝΕ και πήρε αποφάσεις. Οι αποφάσεις αυτές συμφωνήθηκε να μοιραστούν στα σχολεία του Βόλου τη Δευτέρα 5 Οκτώβρη. Όμως η ηγεσία της ΚΝΕ είχε άλλη άποψη. Το βράδυ της Κυριακής οι φοιτητές της ΚΝΕ ειδοποίησαν ότι δεν δέχονται τις αποφάσεις του συντονιστικού του Βόλου και ότι πρέπει να μοιραστεί η απόφαση του ΣΑΣΑ. Η ίδια η ΚΝΕ δηλαδή ανατρέπει τις αποφάσεις συντονιστικών όταν δεν τη βολεύουν.

·Στη Θεσσαλονίκη, μετά το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 11 Οκτώβρη υποτίθεται ότι θα γινόταν ‘συντονιστικό’. Δύο μαθητές από το 2ο Θες/νίκης και το 2ο Θερμαϊκού θέλησαν να πάνε. Στην είσοδο του Εργατικού Κέντρου όπου θα γινόταν το συντονιστικό υπήρχε φοιτητής ο οποίος αρχικά τους είπε ότι το συντονιστικό τελείωσε και μετά, όταν θέλησαν παρόλα αυτά να μπούνε για να δούνε τι γίνεται, προσπάθησε να τους εμποδίσει. Με τα πολλά ανέβηκαν στην αίθουσα όπου γινόταν το ‘συντονιστικό’. 20 μαθητές και 10 φοιτητές υποτίθεται ότι αποτελούσαν το συντονιστικό των σχολείων της Θες/νίκης! Και όταν τα παιδιά ρώτησαν τι αποφάσεις πάρθηκαν τους απάντησαν ότι αποφάσισαν αυτό που θα αποφάσιζε το ΣΑΣΑ που γινόταν την ίδια ώρα στην Αθήνα!

·Στην Αθήνα, στις 18 Οκτώβρη έγινε πανελλαδικό συντονιστικό που υποτίθεται θα αποφάσιζε την πορεία του αγώνα. Πέρα από γενικές τοποθετήσεις διαφόρων μαθητών, μοιράστηκε και κατατέθηκε πρόταση από μαθητές, μέλη επιτροπών κατάληψης 10 σχολείων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Βόλου και της Λαμίας. Η πρόταση αυτή αφορούσε ζητήματα δημοκρατικής λειτουργίας του συντονιστικού και δράσης των μαθητών. Παρόλο που 3 φορές ζητήθηκε να ψηφιστεί η πρόταση αυτή η διαδικασία έκλεισε με το έτσι θέλω από τα στελέχη της ΚΝΕ χωρίς ψηφοφορία και χωρίς να καταλήξει πουθενά! Και σαν να μην έφτανε αυτό, την επόμενη μέρα Παρασκευή 19 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε ‘συντονιστικό’ της Αθήνας σε σχολείο της Γκράβας με την παρουσία 15 όλων και όλων μαθητών το οποίο αποφάσισε για το μέρος της πορείας και τη συνέχιση του αγώνα.

·Σε όλα τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια της Αθήνας το ΣΑΣΑ κάνει χωριστές συγκεντρώσεις μαθητών, τους πηγαίνει στο Σύνταγμα όπου είναι το συλλαλητήριο όλων των φορέων της εκπαίδευσης και πριν ξεκινήσει η κοινή πορεία τους παίρνει και τους πηγαίνει στο συνδικάτο οικοδόμων για να κάνουν συντονιστικό!! Δηλαδή και το κίνημα διασπούν, φεύγοντας από την κοινή πορεία και αντιδημοκρατικά ενεργούν αφού από τη μια δεν αποφασίζουν οι ίδιοι οι μαθητές ότι δεν θα συμμετέχουν στην κοινή πορεία με τους εκπαιδευτικούς αλλά αυτό αποφασίζεται από τα στελέχη της ΚΝΕ και από την άλλη πρέπει να δούμε και ότι αυτού του είδους τα «συντονιστικά» είναι εκ των προτέρων γνωστά μόνο στα μέλη και τα στελέχη της ΚΝΕ και όχι σε όλους τους μαθητές.

·Στα σχολεία που κατεβαίνουν στις πορείες με το ΣΑΣΑ μοιράζονται πάντα φυλλάδια του Συντονιστικού και της ΚΝΕ, αλλά όταν κάποια άλλη οργάνωση ή και ανεξάρτητοι μαθητές προσπαθήσουν να μοιράσουν τα φυλλάδιά τους αντιμετωπίζουν τραμπουκισμούς από τους καθοδηγητές της ΚΝΕ, και ατάκες του τύπου «εδώ είναι ΣΑΣΑ δεν θα μοιράσεις τίποτα», ακόμα και σκίσιμο το φυλλαδίων τους.

Το Μαθητικό Ξεκίνημα πιστεύει ότι χρειαζόμαστε ένα πραγματικά δημοκρατικό συντονιστικό

* Που θα αποτελείται από εκλεγμένους αντιπροσώπους κάθε σχολείου ώστε να αντιπροσωπεύει ο καθένας το σχολείο του

* Που θα κάνει πραγματικά ελεύθερη και δημοκρατική συζήτηση για την πορεία του αγώνα και όχι στημένες συσκέψεις που δεν καταλήγουν σε καμιά απόφαση

* Που θα περνά όλες τις προτάσεις από ψηφοφορία ώστε να κρίνουν οι ίδιοι οι μαθητές ποιο είναι το καλύτερο για τη συνέχιση των καταλήψεων

* Που θα εκφράζει με αυτούς τους τρόπους όλους τους μαθητές, και όχι απλά την ηγεσία ενός κόμματος

* Που θα αφήνει τα σχολεία να κατεβαίνουν στις πορείες με το πανό του σχολείου τους, χωρίς κομματικό καπέλωμα

* Που θα αφήνει τους μαθητές να κάνουν κοινές πορείες με τους εκπαιδευτικούς και τους φοιτητές

Κυριάκος Χάλαρης

_____________________